کسی که به ظهور شخصی می‌رسد، به این حقیقت راه می‌برد که دنیا بی‌اعتبار و بی‌ارزش است، و می‌داند که حتی اگر انگیزه مادی داشته باشد؛ با دعا به آن می‌رسد. با عبادت به طمأنینه و آرامش می‌رسد و ظواهر امر برایش روشن می‌شود. هر آنچه در وصف دوران ظهور و تجلی حقایق، از امنیت، وسعت روزی، و از بین رفتن زمینه‌های گناه گفته‌اند؛ برای هر شخصی بطور خاص مهیاست. اینکه حضرت می‌فرماید: «لاَسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْرِ» برای این است که ایشان می‌داند، ظهور عمومی حضرت ولی‌عصر(عج) از ظهورات شخصی شکل می‌گیرد؛ از بلوغ و کمال آن ۳۱۳ نفر محقق می‌شود. هر کس می‌خواهد به دوران ظهور برسد و ایام فرج را درک کند؛ باید نسبت به حقایقی که آن زمان تجلی می‌کند، معرفت پیدا کند و همین الان خودش را برای آن حقایق مهیا کند. اگر الان بیش از هزار و صد و پنجاه سال از غیبت حضرت می‌گذرد، و هنوز فرج ایشان محقق نشده است؛ برای این است که هنوز یاران حضرت به تعداد آن ۳۱۳ نفر که به مرتبه فعلیت و فرج حقیقی شخصی رسیده ‌باشند، جمع نشده‌اند! هر کسی که بتواند خودش را به این مرتبه برساند، بزرگترین قدم را برداشته است؛ یعنی درک زمان ظهور، و رساندن خودش به حقیقتِ آن زمان! و این هم نمی‌شود، مگر اینکه به همان اندازه که درک نسبت به زمان ظهور دارد؛ باید بغض نسبت به زمان غیبت داشته باشد! نشانه‌ی چشیدنِ طعم ایام ظهور، بغض و تلخ‌کامی نسبت به ایام غیبت امام زمان(عج) است. هر کس می‌خواهد بداند که آیا شیرینی ایام ظهور را می‌چشد، از درکش نسبت به آلودگی ایام غیبت، و چشیدن تلخی این دوران می‌توان فهمید! اگر کسی همه چیز دوران غیبت، برایش عادی است؛ ایام ظهور را هم درک نخواهد کرد. 🔸️بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره) #امام_زمان #در_مكتب_علامه_طباطبايى تلگرام | اینستاگرام | ایتا | بله | آپارات

آن نگاه عالی که اهل‌بیت عصمت و طهارت به ما آموختند، این است که آنچه زمینه‌ی حقیقی ظهور حضرت ولی‌عصر(عج) را فراهم می‌کند؛ اصلاحِ نفس است. در روایت آمده است: «...أَمَا إِنِّي لَوْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ لاَسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْرِ»(امام باقر-ع- الغيبة للنعمانی، ج۱، ص۲۷۳) گر چه هر کسی خالصانه عمل کند، مأجور هست؛ اما حضرت می‌فرماید من به دنبال اصلاح و مهیا کردن خودم برای امام ‌زمان(عج) هستم، که قابلیتی از خودم را به فعلیت برسانم که جزء ۳۱۳ نفر از یاران حضرت باشم. این امر، آمادگی و معرفت و تسلیم نسبت به امامت را می‌طلبد؛ چرا که در روایت آمده است: «...فَلاَ يَثْبُتُ عَلَيْهِ إِلاَّ مَنْ قَوِيَ يَقِينُهُ وَ صَحَّتْ مَعْرِفَتُهُ وَ لَمْ يَجِدْ فِي نَفْسِهِ حَرَجاً مِمَّا قَضَيْنَا وَ سَلَّمَ لَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ»(امام سجاد-ع- کمال‌الدين و تمام‌النعمة، ج۱، ص۳۲۳) همه تنزل مرتبه و ریزش پیدا می‌کنند و بر امام زمان(عج) ثابت نمی‌مانند، مگر کسی که قوّت یقین، و صحت معرفت داشته باشد، و در دلش گرفت و گيرى نباشد از آنچه ما حكم می‌كنيم، و تسليم ما اهل‌بيت(ع) باشد 🔸بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره) #امام_زمان #در_مكتب_علامه_طباطبايى تلگرام | اینستاگرام | ایتا | بله | آپارات

هر چقدر به زمان ظهور امام زمان علیه‌السلام نزدیک می‌شویم غربت فراگیر می‌شود، شناخت پیچیده‌تر می‌شود. نفاق و اهل نفاق گسترش پیدا می‌کند. لذا هر کس بايد در وجود خودش آن نفسانیت‌هایی که مدیریت وجودی‌اش را به عهده گرفته پیدا كند. تعبیرى برای بیداری نماز شب و نماز صبح در روایت هست که هیچ مومنی نیست که در شب برای نماز شب صدایش می‌کنند، یک‌بار، دوبار، چندبار. اگر لطیف باشد با همان صوت که صدایش می‌کنند بیدار می‌شود، لطیف نباشد، لگدش می‌زنند، مثلا بچه داشته باشد شروع به گریه می‌کند، خواب را بر او مسلط می‌کنند، جن را بر او مسلط می‌کنند که بیدار نشود شیطان می‌گوید تو به درد بیداری نمی‌خوری، بخواب و ... بیداری هویتی هم همینطور است ، یا با همسر و فرزند به بیداری می‌رسد یا اجتماع یا ریاست‌ها و مدیریت‌های کاذب که تجلیات وجود خودش هستند و اگر باز هم فرد بیدار نشد با دشمن سعی در بیدار شدن فرد می‌شود و تا این حقیقت آشکار نشود این فراز و نشیب‌ها هست. 🔸️بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره) #امام_زمان #در_مكتب_علامه_طباطبايى

. ❇️ براى دستيابى به حوائج، راه هاى مختلفى هست. از امام سجاد(ع) در فرازى از "مناجات المريدين" اينطور آمده است: "وَسَيِّرْنا في اَقْرَبِ الطُّرُقِ لِلْوُفُودِ عليك" ما را از نزدیک‌ترین راه‌های ورود به بارگاهت ببر هر قدر سنخيت انسان با اهل بيت(ع) و شدت معرفت، اتصال و انس با ايشان بيشتر باشد، عقلانيت او بيشتر مى شود و راه هاى نزديكتر و گزينه هاى راحت ترى در مسير سعادت انسان، پيش پايش قرار مى گيرد؛ "یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ"(بقره:١٨٥) در روايات هم آمده است كه اسلام، دين سمحه و سهله است؛ با سهولت است نه با سختى. عميق ترين، قوى ترين و راحت ترين راهى كه خداى تبارك و تعالى پيش پاى ما قرار داده است، دعاست. "قُلْ مَا یَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ"(فرقان: ٧٧) اگر دعا نكنيد هيچ قيمتى نداريد... خداوند اين راه را در اين آيه جمع كرده است؛ "وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ"(غافر: ٦٠) از شما خواستن، از من اجابت كردن. از تكرارى ترين عبارات ادعيه ما اين عبارت است: "انه قريب مجيب" نزديك تر از هر نزديك و مجيب تر از هر مجيب... لذا براى فرج حضرت ولى عصر(عج) كه عمده مشكلات بشر از غيبت ايشان است، فرموده اند با دعا بخواهيد؛ "أكثِروا الدُّعاءَ بِتَعجيلِ الفَرَجِ فَإنَّ ذلِكَ فَرَجُكُم" براى تعجيل در فرج بسيار دعا كنيد، كه آن، فرج شماست.(كمال الدّين ، ص ٤٨٥) وجود مبارك امام زمان(عج) در غربتى هستند كه گزاف نيست اگر گفته شود محتاج ترين و دل شكسته ترين فرد ايشان هستند؛ مانند كسى كه در زندانى است كه در معرض دود و آتش و آسيب هست. لذا دعا براى سلامتى ايشان از فشارهاى روحى و جسمى لازم است. امام صادق(ع) در استغاثه براى امام زمان(عج) مى فرمايند؛ "هَلْ قَذِيَتْ عَينٌ فَساعَدَتْها عَيْنِي عَلَى القَذى" آيا خار در چشمى هست كه مثل من خار در چشم، براى امام زمان(عج) ضجه بزند و گريه كند؟ ما بايد اصل و حقيقت دعايمان براى فرج باشد و اگر اين ظرفيت را نداريم كه دعاى شخصى خود را فراموش كنيم، هر دعايى كه داريم، آن را در راستاى فرج بخواهيم؛ چرا كه هر بلايى بر دل هر كس بيايد، اول بر دل امام(عج) سنگينى مى كند؛ امام صادق عليه السلام: "بِنا يَبدَأُ البَلاءُ ثُمَّ بِكُم، وبِنا يَبدَأُ الرَّخاءُ ثُمَّ بِكُم، وَالَّذي يُحلَفُ بِهِ لَيَنتَصِرَنَّ اللّه ُ بِكُم كَمَا انتَصَرَ بِالحِجارَةِ" (أمالي المفيد: ٣٠١ / ٢، أمالي الطوسي: ٧٤ / ١٠٩ كلاهما عن سفيان بن إبراهيم الغامديّ القاضي) بلا و گرفتاريها از ما آغاز مى شود و سپس به شما مى رسد و آسايش و رفاه نيز از ما آغاز مى گردد و آن گاه به شما مى رسد. سوگند به آن كس كه بدو سوگند ياد مى شود، بى گمان خداوند به دست شما پيروزى حاصل مى كند، همان گونه كه با سنگريزه(در واقعه اصحاب فيل) پيروزى به بار آورد. 📌بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره) #دعا #امام_زمان‬ #اللهم_عجل_لوليك_الفرج‬ #در_مكتب_علامه_طباطبايى

✳️ فاصله ما با امام(عج) اين فاصله به چه معناست؟ مانند پدری که پروفسور یا مرجع تقلید هست و فرزند كوچكى دارد. فرزند با او هم صحبت، هم سفره و کنارش هست و از جهت فیزیکی به او خیلی نزدیک است... ولی فاصله او با پدر فاصله بین یک مهد کودکی و پروفسور است. فاصله ما نيز با امام، فاصله با بی‌نهایتى است كه "بکل شیء محیط" است و از جهت ظاهری هیچ فاصله بین ما نیست؛ بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ مُغَیَّبٍ لَمْ یَخْلُ مِنَّا... (دعاى ندبه) وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ اما ما از او دوريم؛ یار نزدیکتر از من به من است این عجب بين که من از وی دورم فاصله ما با امام، عقلانى، فکری، عقیدتی، روحی، ایمانی، اخلاقی... است، نه فاصله فیزیکی؛ بينونة صفت لا بينوتة عزلة. ✳️ راه رسیدن به امام راه رسیدن به امام باز است، این صریح کلام معصوم است؛ 🍃وَ فَتَحْتَ بَابَ فَهْمِي بِلَذِيذِ مُنَاجَاتِهِمْ... 🍃إن كانت لك حاجة فَحَرِّك شفتيك فإنَّ الجوابَ يأتيك... تنها چیزی که ما از خدای تبارک و تعالی بايد بخواهیم این است پاک و طاهر باشيم، بخواهيم كه حجاب‌ها را از ما بشويد، غفلت‌ها را از ما دور کند. اگر طهارت عالی باشد، به ميزان سير فكرى و تعقل(در دعاها، زيارت عاشورا، نماز، روزه و ...) انسان، به منزلت امام وجود خود راه پیدا می کند و می تواند با امام ارتباط برقرار کند. حقيقت طهارت، لطافت همراه با عقلانیت است. ✳️استغفار فاغفر لنا؛ مغفرت يعنى درک و پیدا کردن آلودگی هايمان و درک فاصله با امام و حقیقت وجودى خود. طهارت با استغفار حقیقی و کثرت استغفار ظاهری حاصل مى شود و توجه و درخواست اینکه خدایا من آمده ام بگويم هرچه که مانع دید و توجه و دریافت من هست بریز... قرآن می‌فرماید؛ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ که اگر استغفار داشته باشيد در عذاب نمی‌مانيد؛ چه عذاب ظاهری که دشمن بر شما مسلط شود و چه عذاب باطنیِ عدم ارتباط با امام. استغفار باور به کلام معصوم میخواهد که او فرموده اگر زیاد استغفار کنید، در باز می شود. پیغمبر اکرم(ص) می فرماید؛ "أَلاَ أخبرك أُخْبِرُكُمْ بِدَائِكُمْ مِنْ دَوَائِكُمْ قُلْنَا بَلَى يَا رَسُولَ اَللَّهِ قَالَ دَاؤُكُمُ اَلذُّنُوبُ وَ دَوَاؤُكُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ"(بحارالانوار، جلد ٩٠، ص:٢٨٢) آيا خبر نكنم شما را به درد شما و دواء شما؟ گفتيم بلى يا رسول الله خبر كن. فرمود درد شما گناه است و دواء استغفار. در استغفار کردن از خدای تبارك درخواست کنیم که حقیقت استغفار را به ما بفهماند، استغفار کنیم برای فهم استغفار... ✳️اتوب اليه اگر استغفار، "اتوب الیه" پشت سرش هست به معناى می‌خواهم برگردم، اين یعنی؛ ▪️درک رفتن راه اشتباه ▪️درک تلخی زمان غیبت کسی حقیقتاً استغفار می کند که درکی نسبت به تلخی زمان غیبت داشته باشد، که شیرینی ظهور را بخواهد بچشد. کسی که درکی نسبت به تلخی زمان غیبت ندارد چطور می تواند شیرینی زمان ظهور رو بچشد؟ استغفار کنیم از اينکه چرا ما شیرین میبینیم؟ چرا تلخ نمیبینیم؟! ✳️ "اَلْعَجَلَ، اَلْعَجَلَ؛ یا مَولای یا صاحِبَ الزَّمانِ" هم گويا اُخرای(ديگر) این است كه؛ ▪️"متى نصرالله"؟ ▪️یا صاحب الزمان(عج) کی فرج می شود؟ ▪️کی ما از این تلخی زمان غیبت بیرون می‌آیيم؟ ▪️کی از این جهالت بیرون می‌آیيم؟ ▪️کی از این احاطه شیطان و شیاطین بیرون می‌آیيم؟ ▪️تا کی این ظلَمه بر روح و قلب و عقل ما مدیریت داشته باشند؟ تعجیل را می‌خواهيم اى مولاى ما یا صاحب الزمان(ع)... 📌بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره) ‫#امام_زمان‬ ‫#اللهم_عجل_لولیک_الفرج‬ #در_مكتب_علامه_طباطبايى .

🔸همانطور كه در آيه ٣٦ سوره مباركه زمر آمده: «أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ»، در زيارت اهل بيت(ع) هم آمده: «اِکْفِیانى فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانى فَاِنَّکُما ناصِرانِ» كفايت خدا در كفايت اهل بيت(ع) ظهور می‌كند و ايشان كفايت امور را بر عهده دارند و با داشتن ايشان نياز به هيچ كس ديگرى نيست... یا مَوْلانا یا صاحِب الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرینَ. 📌بخشی از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره) ‫#امام_زمان‬ ‫#اللهم_عجل_لولیک_الفرج‬ #در_مكتب_علامه_طباطبايى ایتا | بله | آپارات