مخاطبه با قرآن، روز بیستوپنجم.mp3
1.29M
🌙 مخاطبه با قرآن (۲۵)
«وَالْعَصْرِ إِنَّ الإنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ»
#روزبیستوپنجم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسینقدوسی
#درمکتبعلامهطباطبایی
مدرسه معارف علامه طباطبایی
🌙 مخاطبه با قرآن (۲۵) «وَالْعَصْرِ إِنَّ الإنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا
🌙 مخاطبه با قرآن (۲۵)
«وَالْعَصْرِ إِنَّ الإنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ»
انسان به محض توجه به خودِ اين جهانىاش، یعنی زندگى، حالات و هر چه كه مختص اين جهان است؛ در خسران است!
اين خسارت، خسارتِ ذاتىِ انسان در اين جهان است؛ وقتى كه در آن گرفتار شود و به آن توجه كند. توجه به وجودِ اين جهانى، به اين معناست كه حقيقتِ نامتناهى و عينيتِ بىنهايتش را، در اثر توجه به اين جهان، در اين محدوده زندانى كرده است، و اين اساسِ خسارتِ انسان است؛ خسارتى كه با چيز ديگرى قابل مقايسه نيست.
به محض اين توجه، اين حقيقت بینهايت را، از عدم تناهى، از آن اتحادى كه با آسمان و زمين دارد، از وحدتِ وجود، و از بینهايتى كه در همهى كائنات پراكنده است، و انسان از آن فراتر است؛ به اين جهانِ محدود مىآوريم و در خسارت قرار مىگيريم.
وقتى چنين توجهى مىشود، و انسان خود را اسير و گرفتار مىكند؛ اين خسارت، در اين قوسِ نزول و هبوط در جهان، فقط با ايمان و عمل صالح جبران مىشود؛ «إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ». ايمان يعنى، در عين بودن در اين جهان، انسان مىداند، مىپذيرد و توجه مىكند كه وجودى فراتر از اين دارد. عمل صالح يعنى توجهات عملىاش، حركتش در زندگى و هر عملى كه در اثر توجه او به اين جهان است، را محدود نمىكند.
«وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ»، و تنها به خود اكتفا نمیكند؛ بلكه در اجتماع، ارتباطاتش و زندگى عملیاش، توجهاش، و توجه دادنش، بايد به حق باشد.
بالاترين حق، بینهايت بودن انسان است؛ اينكه انسان، زندانى شدن در اين محدودهى كوچك را نپذيرد، و بداند كه حق، فراتر از اين است! توجه كند و توجه دهد به تحمّل تا گردونهى زندگىِ اين جهانى؛ و صبرش را طورى تمام نكند كه از بینهايتِ وجودىاش غافل شود. اگر چنين باشد، انسان از خسارتِ خود، فاصله مىگيرد.
اما اگر گرفتار توجه به حقيقتِ صرفا اين جهانى، حقيقت و موجوديتی محدود، غير واقعى و متناهى شود، خسارتش هميشگى است؛ و لحظه به لحظه ادامه پيدا مىكند. مگر كسانی كه ايمان و عمل صالح و توجه به حقِ نامتناهى، و صبر براى رسيدن به آن حق داشته باشند.
#روزبیستوپنجم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسینقدوسی
#درمکتبعلامهطباطبایی
👁 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید:
ایتا | بله | تلگرام | اینستا | آپارات