نویسنده وعده داده بود ک یادداشت مفصلی بنویسه‌. برای اینکه شلوغ نشه، یک پست از چهار پست رو میذارم. خوندنیه. اونی ک میخواد می‌ره بقیشم میخونه:

💠چالش افت مشارکت ۱از۴ دراین یادداشت اول چند غلط مشهور، تصحیح می شود بعد فرضیه مورد قبول طرح می شود و در آخر بالاترین و کمترین مشارکتها به شکل نقطه ای و هم نمودار سینوسی تحلیل میشود: ✅تصحیح چند غلط مشهور: 1⃣ رد صلاحیت ها و میزان مشارکت: 🔺مجلس دوم برای اولین بار شرط اعتقاد به اسلام و التزام عملی به ولایت فقیه برای نامزدها لحاظ شد. گروه های متعددی مثل مجاهدین خلق و حزب توده و...با آن رد صلاحیت شدند. نهضت آزادی هم بدین خاطر اعتراض کرده، انتخابات را تحریم کرد. اما مشارکت نسبت به مجلس اول، ۱۲درصد رشد کرد! 🔺مجلس چهارم، نظارت استصوابی ظهور کرد. در بدو امر ۷۰نفر از جناح چپ از جمله برخی نمایندگان مجلس سوم، رد صلاحیت شدند. اما جنجال برسر نظارت استصوابی، کمتر از ۲درصد در مشارکت عمومی اثر داشت! جالب تر اینکه تهران بعنوان مرکز سیاسی جریان حذف شده، مشارکتی بالای ٨۲درصد را رقم زد! ⬅️ شرایط نمایندگی و رد صلاحیت ها در میزان مشارکت عنصر تعیین کننده ای نبوده است. 2⃣ دولتهای دموکراسی خواه و میزان مشارکت: دولتهای مدافع توسعه سیاسی و شعار دموکراسی نتوانسته اند مشارکت مردم در انتخابات پارلمانی را افزایش دهند بلکه از قضا مشارکت در این دولتها کاهش معنادار یافته است! 🔺در دولت اصلاحات: مجلس ششم(سال۷٨) از مجلس پنجم(سال۷۴)، کاهش ۴درصدی و مجلس هفتم(سال٨۲) با افت شدید ۱۹درصدی نسبت به ششم مواجه شد! فاجعه بارتر شورای شهردوم تهران بود که کلا ۱۲درصد مشارکت شکل گرفت! (احیای شوراها، ابتکار جنبش اصلاحات بود که باید برایش برنْد می ماند!) 🔺دولت روحانی: مجلس دهم(سال۹۴) از مجلس نهم(سال۹۰)، کاهش مشارکت داشت. مجلس اخیر نیز پایین ترین مشارکت(۴۲/۵درصد) را ثبت کرد! ⬅️ کمترین مشارکت های پارلمانی با میزان ۵۱درصد و ۴۲درصد در دولت هایی با شعار جمهوریت و آزادی و دموکراسی بوده است! 3⃣ گرانی و تورم و میزان مشارکت: این نیز عامل تعیین کننده نیست. بیشترین مشارکتها در دوره های تورم و تحریم بوده است! 🔺رکورد مشارکت مجلس، در دوره پنجم است با بیش از ۷۱درصد. تورم در این سالها ۴۹درصد و باز در رکورد تورم است! 🔺مجلس نهم، رتبه دوم میزان بالای مشارکت(نزدیک با مجلس دوم) را دارد با حدود ۶۴درصد. تورم در این سالها ۲۰تا۳۰درصد بود و تحریم های گوی طلایی و نقره ای آمریکا هم شروع شده بود! 4⃣ فتنه و میزان مشارکت: فتنه ها و درگیری های خیابانی معمولا کدورتها و مشکلاتی پیش می آورد که ممکن است موجب قهر کردن برخی با صندوقها شود. اما نگاه به ادوار گذشته روشن می کند این هم عامل تعیین کننده در کاهش مشارکت نیست! 🔺مجلس نهم، دو سال بعد از اعتراضات خیابانی ٨٨ وحواشی آن برگزار شد؛ اما رکورد دوم(یا سوم) بالاترین مشارکت پارلمانی پس از انقلاب را با حدود ۶۴درصد رقم زده است! ٭ادامه در ستون بعد ☑️ @m_ghanbarian

متن زیر 👇👇 رو یکی از سروران برام فرستاد و سوالی درباره آ. قالیباف ازم پرسید. ب این دلیل ک پاسخم ب متن زیر، در راستای مطالبی ست ک دارم پشت سر هم میفرستم، این پاسخ رو هم ب اشتراک میذارم:

🔻کاهش مشارکت ۱۹درصدی در انتخابات یازدهم! اینبار برای اولین بار پس از انقلاب به زیر ۵۰درصد سقوط کرد(۴۲درصد)! 🔸از آخرین پیشران اجتماعی-سیاسی (عدالتخواهی و آمدن حاشیه در متن و چالش های رقیبش) بیش از یک دهه می گذرد. آورده ی دولت اعتدال گرایان به حسب اجتماعی در حد یک گفتمان هم نیست؛ بلکه تاکتیکی جدید برای همان گفتمان "صلح در بیرون، دموکراسی در خانه" است. همین هم در عمل موفقیت چشمگیری نیافت. 🔸بیشترین تعطیلی کارگاه ها و اعتراض های کارگری را در این دوره داریم که جز بی جوابی یا سرکوب جوابی ندارند! اعتراضات عمومی تری در دی۹۶ و آبان۹٨ شکل می گیرد که باز بدون جواب می ماند. به فتنه خیابانی کشیده شدن توسط بیگانه و سرکوب آنها توسط نظام، پاسخ معترضین نمیشود. 🔸ساخت حقوقی ای مثل مجلس، از ساخت حقیقی، فاصله ی معنا دار گرفته است: "نه شوراست و نه اسلامی"! -تصویب برجام در ۲۰دقیقه، بخاطر توافق سه نفر (فقط یکی در مجلس و رئیس آن) بود. - رئیس مجلس جای ۲۹۰نماینده در مصوبه ی بنزینیِ سران می نشیند. همین دو نمونه ی چالش برانگیز برای "مجلس شورا" نماندن، مجلس کافی است! -فساد اقتصادی نمایندگان که موجب رد صلاحیت جمع بزرگی از آنها شد، "اسلامی" بودن آنرا هم زیر سؤال برد! 🔸رئیس جمهور از شنود، رفراندام، حق انتقاد(حتی از معصوم)، ترس از جرم شدن جمهوریت و... می گوید اما طرفدارانش هم اینها را جز برای فرار از مسئولیت هایش نمی گیرند. لذا هیچوقت پشت سر او موجی مثل دهه۷۰ با خاتمی راه نمی افتد! 🔸اصلاح طلبان نیز از "گفتمان" و "جنبش اجتماعی" به "توجیه گر" دولتی ضعیف تنزل کرده اند. آدم های در صحنه و درون نظامشان واقعا اصلاح طلب نیستند و فقط از نام آن بهرمندند. و بیرونی ها یا اپوزیسیون و برانداز شده اند یا منفعل و بی طرح و برنامه مانده اند. پس با افت شدید اعتماد عمومی مواجه اند. 🔸اصولگرایان با شعب مختلفشان از قالیباف تا محصولی هیچ حرف و طرح تازه ای نیاورده اند. نقد و اعتراضشان هم "تبعیضی" و هم "تاکتیکی" و فقط از دولت روحانی است. - برای تجمعات آزاد، تضمین بالاتر جمهوریت و شورا بودن مجلس هیچ سخن جدی ندارند. - عدالت و مبارزه بافساد جز استفاده ابزاری برای زدن رقیب هیچ وزنی در گفتمان آنها ندارد. -قالیباف رسما خود را تکنوکرات می داند و فرقش با تیم روحانی به عُرضه و پرکاری اش است نه تفاوت طرح توسعه اش! - محصولیِ میلیاردر با وزیران میلیاردر روحانی تفاوت جوهری در فقر و غنی ندارد. -پایداری هم جز غلط گیری های اعتقادی از حزب مشارکت تا جریان مشایی هنری از خود نشان نداده است! 🔸احمدی نژاد هم پس از چندبار عَرضه خود و نزدیکانش در انتخاباتها و رد شدنشان، سکوت پیشه کرد. اقلا رسما و علنا لیستی نداد و طرح ونقدهای منتشره خود را در گفتمانی انتخاباتی عرضه نکرد. 🔸نیروهای مستقل، عدالتخواهان جوان و... نیز، هم بهانه تخریب داشتند و هم آدم شاخصی پای آنها نایستاد. از سال قبل با برخی روحانیون انقلابی ارتباط می گرفتند؛ اما یکباره آقایان همراه کارشناسان سمت خدا، پشتوانه معنوی لیست اتحاد شدند تا نقش تَکرار خاتمی را بیافرینند! محافظه کاری را بر آفرینش جریانی تازه، ترجیح دادند.

خلاصه حرف: در این بزم تمرینی، حرفها و دیدگاههای مختلف رو بخونیم و بشنویم، دیدگاهها رو بطور مطلق رد یا قبول نکنیم درس های خودمون رو از هر تحلیل بگیریم ضعفهاش رو هم بشناسیم

تحلیل مال امسال نیست اما از منظر متفاوتی است:

💥 انتخابات‌های ایران را باید در ذیلِ «جریان درگیری انقلاب اسلامی با تجدّد» تحلیل کرد. 💠 سید محمدمهدی میرباقری (۱۳۹‌۲): «انتخابات در ایران، در درون وضعیت کلی انقلاب اسلامی در جامعه جهانی اتفاق می‌افتد؛ یعنی درگیری بین انقلاب با تجدّد، بی‌شک در متن انتخابات هم نقش ایفا می‌کند. ما نباید انتخابات را در قالب‌های خُرد تحلیل کنیم و حوادث کوچک را اساس شکل‌گیری انتخابات بدانیم و حتی ساختارهای کلان اجتماعی و برخی صف‌بندی‌ها را مبنای تحلیل انتخابات قرار دهیم؛ گرچه همه اینها را هم باید محاسبه کنیم و جایگاه و نقش هر کدام از حوادث خُرد تا ساختارهای اجتماعی و ضعف و قوت‌های جناح‌های مختلف را ببینیم؛ ولی در فراز همه این‌ها، آنچه باید ببینیم جریان درگیری انقلاب اسلامی با جریان تجدّد است. ما در دوران ظهور مجدد اسلام قرار داریم و امواج غلبه اسلام در جهان، در حال شکل‌گیری است و لذا ادبیات اصلی تحلیل انتخابات ـ که جزء حوادث مهم انقلاب اسلامی است ـ باید مبتنی بر نگاه به پیش‌روندگی انقلاب اسلامی و تمام‌شدگی دوران مدرنیته باشد. در فراز این تبادل و جابه‌جایی قدرت و تداول ایام، امواج انقلاب اسلامی است که پیش می‌رود و بر فراز دولت‌ها و در عمق جامعه مسیر خود را می‌پیماید و با همین تداول ایام، در جامعه شرح صدر ایجاد می‌کند و استقامت و شدت آنها را در درگیری با نظام کفر و در مسیر تمدن‌سازی اسلامی تثبیت می‌کند. در این فرایند، باید جریان‌های مختلف سیاسی، خودشان را بازسازی کنند و ظرفیت‌های خودشان را ارتقاء دهند تا در تراز انقلاب اسلامی ظاهر شوند.» ( تداول قدرت) 🔻کانال رسمی پژوهشگاه فقه نظام 🆔 @jiiss_ir

سوال و جواب دیگه ای رد و بدل شد. سوال ناظر ب صوت قبلی بنده در همین کاناله و اینطور شروع میشه: «این که میگید همه رو زیر سوال برده واقعیت هست این ایرادها کاملا وارده به این جریانات.» ازونجا ک سوالای خوبی پرسیده شد و سوال کننده هم معلوم بود که بحث ما پیرامون مسأله افول مشارکت در انتخابات رو دنبال میکنه، کمی مفصل پاسخ دادم. گمان میکنم شنیدن پاسخ برای بقیه هم مفید باشه:

نظر یکی از اعضای محترم درباره موضوع بحث ما: