انسان باید عادت به ذکری داشته باشد که در مواقع حساسِ مرگ و انتقال از این عالم، بتواند طبق عادت همیشگی آن ذکر را بگوید «آیت اللّٰه کوهستانی» #یا_علی ذکر ما اینه...... یا حسین

مناجات و توسل به امام زمان روحی له الفدا اجرا شده شب هشتم محرم به نفس حاج محمد رضا طاهری •ೋ از آفاقِ مکه خبر میرسد که عمر شب تیره سر میرسد بگو با مدینه بگو با احد که فرزندتان از سفر میرسد پدر خود خبر داده بود از زمین که با ذوالفقارش پسر میرسد بگو همانان که بت باورند خلیلی دگر با تبر میرسد خلیلی که با سیصد و سیزده دلیر سرا پا جگر میرسد بگو چون عمویش علی اکبر است رجز خوان به موج خطر میرسد از آن لحظه ای که گمان میکنی از آن لحظه هم زودتر میرسد دعا کن دلا فیض دیدار او همه با دعای سحر میرسد *تا انتهای مجلس زن و مرد دست گدایی بالا ببرن صداش کنن یا صاحب الزمان .شرافت ماتِ تشریفاتِ والای علی‌اکبر تعالی شِمّه از شان اَعلیِ علی‌اکبر *یه خورده برات مدحشُ بخونم .. چون شب سختیه شب علی اکبر .. کاشکی فقط چند نفراز شماها بودین کربلا زیر بغلای ابی عبدالله رو میگرفتین ..* معاد پیچش زلفش نماد محشر کبرا قیامت جلوه‌ایی از قد و بالای علی‌اکبر تجلی هایِ پیغمبر در این آیینه بی‌وقفه حرم را میکند محو تماشای علی‌اکبر خَلقاً و خُلقاً و منطقاً به رسول‌ خداست .. وقتی داره میره دیدن ابی عبد الله محاسنُ روی دست گرفت .. این همون بابایی‌ست که یه لحظه نگه‌ش نداشت تا گفت برم میدون گفت برو .. این همون بابایی‌ست که وقتی اهل خیمه دورش ریختن گفت رهاش کنید فانه ممسوس فی ذات الله .. همین بابا وقتی علی اکبر داره میره میدان، پشت سرش داره اشک میریزه .. خدایا شاهد باش شبیه‌ترین کس به رسول الله رو دارم میفرستمش میدان .. الهی بمیرم برات حسین .. (کربلا که نمیتونیم شب جمعه برات روضه علی اکبر بخونیم ..)* هماوردی ندارد شیرِحق در جنگ رودرو هزار الله اکبر کیست همتایِ علی اکبر به‌یک جولانِ چشمش قلب اردوگاه دشمن ریخت عجب شوری به پا کرده‌س غوغای علی اکبر نه تنها بهر استقبال از او پیغمبر آماده‌س خدا آغوش وا کرده مهیای علی اکبر اگرچه حاصل عمر حسین از‌دست رفت اما به رسم صبر تاب آورد تا پای علی اکبر *تا اونجارو ابی عبدالله صبر کرد، اما همین که نگاش افتاد به بدن قطعه قطعه علی ..* غم فرزند سنگین‌ست تا میشد تحمل کرد ولی آخر به خاک افتاد بابای علی اکبر *ان شالله این ایام ندیده باشی بابایی بخواد جوانشو داخل خاک بزاره .. انقدر احترام میکنن این بابارو .. میگن جوون از دست داده .. زیر بغلاشو میگیرن دل به دلش میدن پا به پاش گریه میکنن .. مرحوم شیخ حر نوشته تا ابی‌عبدالله نگاش به بدن علی افتاد از اسب پیاده شد اومد چند قدمُ با پای خودش بره سمت بدن .. همچین که یه قدم برداشت زانو های حسین خم شد .. همه دارن نگاه میکنن .. تا دیدن حسین خورد رو زمین یه مرتبه همه شروع کردن هلهله کردن .. صدا زد پسرم :* کار تشییع تنت دست عبا افتاده تار و پود تو ز هم سخت جدا افتاده لشگری تنگ نظر کار به دستم دادن زانویم تا شده کارم به عصا افتاده هر بابایی دم پیری آرزوش اینه جوونش عصایِ دستش بشه .. پسر با ادبم .. حالا این آقای مودب جلو ابی عبدالله رو خاکا افتاده .. عزیزم تو هیچ موقع پیش بابا پاهاتو دراز نمیکردی .. کاری که امیرالمومنین کنار قبر فاطمه‌ش کرد دیدن ابی عبدالله هم همین کارو کرد ..:* کفِ افسوس زدم بر هم و با خود گفتم آخر این ریخته پاشیده کجا افتاده نفس این پدر پیر به تو بسته ولی نفست ای نفسم بین دو 'با' افتاده *نمیتونه بگه بابا هی میگه با .. با .. یابن‌الحسن معذرت میخوام ازت آقا جان ..* ارباً اربای تو را هر چه مرتب کردم مثل اول که نشد چند هجا افتاده دست و پا نه! پسرم با پدرت حرف بزن تیر خورده به گلویت زِصدا افتاده چکمه ترکیب روی ماه تو را ریخت بهم آیه های تو زِ ترتیب چرا افتاده .. *تا حالا هی برات خونده بودم:* پسرم آبرویم رفت بیا کاری کن چشم ناپاک به ناموس خدا افتاده *نوشتن ابی عبدالله کان کنار پسر جان داد از شدن غم .. یه وقت دید یه دست رو شونش قرار گرفت .. همین که نگاه کرد دید خواهر وسط دل دشمن اومده شروع کرد التماس کردن پسرم .. تا حالا سایه‌ی عمه‌م رو هم کسی ندیده بود .. هر موقع میخواست بیاد کنار قبر پیغمبر بابام دستور میداد بزارید همه چراغای مدینه خاموش بشه نمیخوام کسی به قد و بالای دخترم نگاه کنه بدنُ داخل عبا گذاشتن دارن میبرن عباس زیر بغلاشُ گرفته میگه:* تو برو خیمه و من پشت سرت میبینم نکند تکه ایی از بین عبا افتاده *میگه داشتم تو کوچه‌های کوفه راه میرفتم دیدم امیرالمومنین چشمش به یه نفر افتاد نشست رو زمین شروع کرد گریه کردن .. گفتم آقاجان چی شده؟! فرمود پرچم دار سپاه خودم تو جمل رو دیدم .. یه روز همین پرچم دار تو کربلا شمشیر به سر علی اکبرم میزنه ..

آقاجان چشمت به قاتل نوه‌ت افتاد رو خاکا نشستی طاقت نیاوردی .. الهی بمیرم برا اون آقایی که هر موقع میومد داخل کوچه .. چشمش میفتاد به مغیره .. غلاف شمشیرُ نشون امام حسن میداد .. ای حسین جسمت تویِ عبا باید جمع شه میترسم از تنت چیزی کم شه پاشو نذار جلو این دشمن ها این خنده ها جواب اشکم شه لب هات پر از لخته خون نذار پیر بشم به داغِ جوون *مرحوم شیخ شوشتری نوشته ابی عبدالله یه مرتبه کنار بدن علی محاسنش سفید شد .. یک دلیلی هم بر این حرف مرحوم شوشتری هست: وقتی سرُ آوردن تو مجلس عبیدالله ملعون همچین که با چوب خیزران میزد رجزم میخوند میگفت حسین من تو رو دیده بودم اینقدر محاسنت سفید نبود .. خیلی محاسنت سفید شده .. یه وقت دیدن عمه‌ی سادات گوشه‌ی مجلس بلند شد فرمود ملعون اینقدر با چوب به لب و دهان داداشم نزن .. به خدا حسینم کنار بدن جوونش پیر شد .. روایت میگه ابی عبدالله هی از دهان علی اکبر لخته خون هارو جدا میکرد ببینه نفس میکشه پسرش ..* دارم ازت خواهشی بگو که هنوز نفس میکشی علی بمیرم برات .. *داره تموم میشه شب هشتم .. هرچقدر ناله‌تُ نگه داری قیامت خیلی حسرت میخوری مرحوم ملاعباس مازندرانی رسیدن کربلا .. یه منزلی حرم امام حسین، چراغای حرم معلومه .. جوونا گفتن ملاعباس چیکار کنیم؟! گفت میتونیم فردا هم بریم حرم امام حسینِ .. گفتن ملاعباس اینهمه راه پیاده اومدیم شب جمعه نریم کربلا؟! گفت من که از خدامه گفتم شماها اذیت نشید بلند شدن اومدن حرم امام حسین جوونا دورشو گرفتن گفتن ملاعباس روضه بخوان برامون .. گفت چی بخونم؟! گفتن اینجا دیگه مجمع همه‌ی روضه هاست .. هرچی بخونی جا داره .. گفت دفترُ باز میکنم هر روضه ای اومد دفترُ باز کرد روضه‌ی علی اکبر اومد .. شروع کرد روضه‌ی علی اکبر و خوندن .. بچه ها هم دورش گریه کردن سینه زدن اومدن توی کاروانسرا خوابیدن .. ملا عباس میگه خواب بودم توی عالم رویا دیدم یکی داره دق الباب میکنه کاروانسرا رو .. اومدم دیدم یه آقایی خوش سیما جلو درِ .. سلام کردم گفتم بله بچه‌ها خوابن داری اینطوری در میزنی .. فرمود ملاعباس برو بیدارشون کن ابی عبدالله اربابم داره میاد دیدنتون .. گفتم حسین داره میاد؟ بگید آقا برگرده ما میریم دیدنشون گفت نه آقا خودش میخواد بیاد .. اومدم یکی یکی بچه هارو بیدار کردم عزیزای من بیدارشید میدونم خسته اید ارباب داره میاد دیدنتون همه نشستن مودب منتظر چشما به در یه وقت در باز شد ماه دل آرای ابی عبدالله ملاعباس میگه تا اومدیم از جا بلند بشیم ابی عبدالله فرمود ملاعباس، جان حسین بشینید .. شما خیلی راه با پای پیاده اومدید .. (آی اونایی که پیاده میرفتید اربعین کربلا میدونید حسین از شما هم همینطور استقبال میکرد؟ ..) ملاعباس میدونم خسته ای .. ارباب عالم شروع کرد صحبت کردن فرمود ملاعباس حتما تعجب میکنی چرا دیدنت اومدم سه تا دلیل داره اومدنم اول اینکه هرکسی دیدنم بیاد من بازدیدش میام .. یه دلیل دیگه‌ش اینه که ملاعباس میخواستید بیاید کربلا یه پیرمردی هست توی هیئتتون جلوی در کفشا رو جفت میکنه خیلی دوست داشت با شما بیاد نتونست گرفتار شد مریض احوال شد رفتید سلام من حسینُ بهش برسونید بگید حسین فراموشت نکرده، اسم تو رو هم نوشتیم توی زائرا .. اما ملاعباس دلیل اصلی که اومدم زیارت شما و شما رو ببینم اینه .. ملاعباس مگه نمیدونی شبای جمعه مادرم زهرا مهمون ماست .. چرا روضه‌ی جوونمو خوندی؟! تا روضه‌ی علی اکبرُ خوندی مادرم غش کرد زمین افتاد .. ای حسین ..* دیگه نفس تو سینه‌م محبوسه بابات خم شده رو تو میبوسه پاشو برس به فریادم بابا حالا که دیگه حرف ناموسه عمرم علی اکبرم پاشو عَمَه‌تُ ببر تا حرم پاشو کریم حسین شکسته نشه حریم علی بمیرم برات

السَّلَامُ عَلَی #الحسین المَظلُومِ‌الشَّهِید.. حسین از من است و من از حسین ام.. پس این جماعـت حسین را کُشته‌اند یا #پیامبر خدا را؟! .

روضه و توسل به حضرت علی اکبر علیه السلام اجرا شده شب هشتم محرم به نفس حاج میثم مطیعی •ೋ *یا امام رضا ! شب هشتم مُحَرَّمه...دلم برات تنگ شده...دلم برا حرمت پر می زنه...از باب علی بن موسی الرضا امشب بریم کربلا...شب هشتمِ حواست باشه...* سلام آقا، غریبِ آشنایِ طوس به لطفِ تو، دوباره اومدم پابوس سلام آقا، سلام آقا... جوابِ تو، شروعِ گریه زاریمه سلامِ تو، همین اشکای جاریمه سلام آقا، سلام آقا.... *یا امام رضا !...* گشتم همه جا بر در و دیوار حریمت جایی ننوشته ست گنهکار نیاید... *دلم برات تنگ شده...* خبر دارم، که از کارام خبر داری به حالِ من، شبیهِ ابرا می باری.... ببخش آقا، ببخش آقا... چقد خوبه، نگفته هامُ میدونی چقد خوبه، که رو برنمیگردونی ببخش آقا، ببخش آقا.... *من هر وقت کربلا رفتم خودت من رو فرستادی.‌‌...بیا یه بار دیگه یه کاری بکن... اگه اربعین نرم کربلا چه کار کنم؟!دلم خوش بود هر سال یه بار میرم زیارتِ جدّ غریبت...ما که هر شب به یاد جد غریبت سینه زنی شروع می کنیم...میگیم آقامون امام رضا فرموده:"اِن کنتَ باکیاََ لشئ فابکِ علی الحسین..." * سلام آقا، که الان روبه روتونم من اینجامو، زیارت نامه میخونم حسین جانم،حسین جانم بذار سایه ات، همیشه رو سرم باشه قرار ما، شب جمعه حرم باشه حسین جانم، حسین جانم *بیا باهم امشب یه حرمی بریم...از باب القبله وارد بشیم...سلام بدیم...وارد این گودال بشیم...بیا بریم قتلگاه...من همیشه بهت گفتم آدم جایی که باباش رو میکشن نمیره تماشا کنه...هروقت از بالاسر میای سرت رو پایین بنداز...بیا ببرمت کنار قتلگاه...کنار ضریح حبیب بن مظاهر بایست...* سلام آقا، کنارِ قتلگاتونم منم دارم، با زهرا روضه میخونم حسین جانم، حسین جانم حسین جانم، قَتلوکَ ذَبَحوکَ حسین جانم، مِن الماءِ مَنَعوکَ حسین جانم، حسین جانم #شعر: سید مهدی سرخان *بُنَیَّ...بنی...پسرم...عزیزم...قلبم...روحم... "بنی قتلوک ذبحوک و من الماء منعوک" حسین.... ما نوکرای خوبی برات نبودیم، ما رو ببخش،شب هشتم رسید، داره تموم میشه،من اگه دهه اولِ محرم رو از دست بدم بیچاره میشم....کی می دونه سال دیگه زنده هست؟ شب جمعه ست...* شب های جمعه فاطمه با اضطراب و واهمه آید به دشت کربلا آید به دشت نینوا گوید حسینِ من چه شد نور دو عین من چه شد؟ یه دختری رو محملا خواب اسیری می بینه خواب می بینه رو صورتش گردِ یتیمی می شینه رباب لالایی می خونه الهی اصغر نبینه *مادر زنده بمون حالا چطوری روضه علی اکبر بخونیم؟! برا روضه خونا سخته...آخه ما روضه هامون رو میریم کربلا تمرین می کنیم...میگیم اگه کربلا روضه بخونیم،عاشقا اشک بریزند،انگاری یاد می گیریم.ولی هیچ وقت کربلا روضه علی اکبر نخونید.اگه شماها رفتید کربلا،دیدید یه روضه خون داره روضه علی اکبر می خونه،برید بهش بگید رفیق! از این کارا نمی کنند روضه خونای حسین...اینجا روضه علی اکبر نمیخونند... اماده میدان شد.اومد مقابل بابا ایستاد،یه نگاهی کرد... "اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ..."آیه قران خوند.‌‌... "فَاستأذنَ اَباهُ بِالقِتال،فَاَذِنَه.‌‌.."میخوام برم میدان...بسم الله....به مصداق"اَنفِقوا ممّا تُحِبّون...."انفاق کنید آنچه را دوست دارید...فرمود:برو پسرم...اما یه کاری کرد..."ثُمَّ نَظَرَت،نَظْرَةُ آیِسٌ مِنه..."یه نگاهی از سر نا امیدی،سر به آسمان بلند کرد"اَللّهُمَّ اشْهَد فَقَد بَرَزَ اِلَیهم غُلامٌ اشبه الناس خَلقاََ و خُلقاََ و مَنطِقاََ برسولک..." گریه می کرد... خدایا توشاهدی! کسی رو به میدان فرستادم که شبیه ترین خلق تو به پیامبره..."وَ كُنَّا إِذَا اشْتَقْنَا إِلَى نَبِيِّكَ نَظَرْنَا إِلَيْهِ وَ اَرخی عَینیه و بَکی ..." شروع کرد گریه کردن...دورِ علی شلوغ شد.دخترا دورش رو گرفتن...هی صدا می زدند : "اِرحَم غُربَتَنا..."به غریبی ما رحم کن... اگه تو بری خلخال از پای ما می کشند،علی ببین گوشواره مو،خودت برام خریدی...* علی اکبر داداش بیا به غربت ما رحمی کن به بی پناهیمون توو صحرا رحمی کن به چشم پر حسرت بابا رحمی کن علی اکبر داداش توو سختیا پناه خواهرهاس *ما رو بی پناه نکن،ما رو تو این صحرا رها نکن،تو داداش مایی،اینا ما رو با سیلی می زنند،اینا ما رو با لگد می زنند...تو نرو...* علی اکبر داداش توو سختیا پناه خواهرهاس مثه یه کوه که تکیه گاهِ خواهرهاس وقتی نباشه سوزِ آهِ خواهرهاس مگه بابام چن تا علی داره...؟! إرحم غربتنا داداش به جز تو و سجاد و شیرخواره‌‌‌... إرحم غربتنا داداش

*تعبیر منه:شاید همینطور که دارن با داداش حرف می زنند میبینن آماده میدان شده،منصرف نمیشه،نگاه به دخترا نمی کنه‌‌،میگه اگه بهشون نگاه کنم دلم بلرزه،اینجا متوسل میشن به امام حسین،آقا رو صدا می زنن...یا ثارالله وابن ثاره.... روضۀ من امشب دخترونه هست،از زبان دختر بچه های اهل حرم،اینا دارن روضه می خونن،علی اکبر رفت میدان، جنگ نمایانی کرد،رجز خوند..."حتّی قَتَلَ تَمامَ المأتین فَقَد اصابَتهُ جِراحاتٌ کثیرَه..." زخمی شد،تشنه شد،برگشت سمت خیمه ها...صدا زد:"یا اَبَه اَلعَطَشُ قَد قَتَلَنی و ثِقلُ الحَدید اَجهَدَنی..."بابا تشنگی من رو کشت..."فَهَل الیکَ شربةٍ من ماءٍ سبیل حتّی أتَقَوّى بِها عَلَى الأَعداءِ...."مختصر آبی بنوشم...نیرو و توانی پیدا کنم با کفار و منافقین بجنگم..." فَبَکی الحُسَین، بُکائاََ عالیا...." شروع کرد گریه کردن...صدا زد:"یا بُنَیَّ ! مِن أینَ آتیکَ بالماء ..."من آب از کجا بیارم؟"فَقاتِل قَلیلاََ..."یکم دیگه بجنگ،از دست پیغمبر سیراب میشی. برگشت میدان،جنگ نمایانی کرد،یه وقت صدا زد"یا اَبَه ! علیکَ مِنّی السَّلام..."بابا خدانگهدار..." هذا جَدّی یُقرئکَ السَّلام..." پیغمبر به تو سلام می رسونه..."وَ یَقولُ لک یاحُسَین! عجِّلِ القُدومَ اِلَینا..." آه! آه! آه! ای کاش همین جا تموم می شد،یه وقت دخترا نگاه کردند،دیدند اون ملعون آمد، مُرَّة بن مُنقِذ لعنت الله علیه،چنان ضربه ای به سر علی زد،سرش رو شکافت..."فَاعتَنَقَ الفَرَس..."علی روی گردن اسب افتاد،خون جلوی چشمای اسب رو گرفت..."فَاحتَمَلَه الفَرَس اِلی مُعَسکَرِ الاعداء..."اسب راه رو اشتباه رفت...همه دوره ش کردند...عقب و جلو می آمدند...* چی می‌بینم؟! اسبِ داداش علی داره کجا میره به جای خیمه سمت دشمنا میره ما چشم به راه میمونیم و بابا میره *حسین آمد میدان...آقا مراقب باش...* چی می‌بینم؟! به جای تکبیر علی از این میدون میاد صدای شمشیرا و بوی خون علی رو ای خدا به خیمه برگردون... *دختربچه ها دارن دعا می کنند...خدایا داداش ما رو برگردن...خدایا...خدایا اگر علی اکبر شهید بشه اول شهید بنی هاشمه...خدایا اگر علی بره ما می فهمیم پای دشمن به خیمه ها باز میشه...خدایا ما رو حفظ کن...خدایا ما رو نجاتمون بده...* چی می‌بینم؟! به جای تکبیر علی از این میدون میاد صدای شمشیرا و بوی خون علی رو ای خدا به خیمه برگردون... مگه بابام چن تا علی داره ؟! إرحم غربتنا یارب... به جز تو سجاد و شیرخواره إرحم غربتنا داداش... یا ثارالله وابن ثاره با جوونای بنی هاشمی اما لباساشون خونیه و چِشا دریا نمی بینیم علی رو بین این مردا *بالای سر جوانش ایستاد،وقتی اسب اشتباه رفت یه اتفاقاتی افتاد،صدا زد"قَتَلَ الله قوماََ قَتُلوک..."بعد شروع کرد نفرین کردن..." یا ابْنَ سَعْدٍ قَطَعَ اللَّهُ رَحِمَكَ كَمَا قَطَعْتَ رَحِمِي..."خدا لعنتت کنه.... دلش راضی نشد،کنار جوانش نشست..."وَ جَعَلَ یَمسَحُ التُّرابَ عَن وجهِه..."خاک ها رو کنار می زد...دلش نیامد که با علی وداع بهتری نکنه...."وَ وَضَعَ خَدَّهُ عَلَى خَدِّهِ...."پسر شهیدم‌...عزیز دلم... چی میگن بعضی شاعرا ؟! میگن امام حسین کنار بدن علی اکبر موند...زینب اومد قتلگاه به داد حسین رسید....* به خیمه آمدنِ او دوباره ممکن نیست نگیرد عمه اگر زیر بازوانش را... *راوی میگه"فَخُرَجَت زَینب..."اینجا زینب از خیمه ها بیرون آمد...می دوید..."و هی تُنادی بِالویل و الثُّبور..."واویلا می گفت....هی صدا می زد "یا اُخَیّاه ! وابنَ اُخَیّاه ! واثَمرَةَ فؤاداه ! فجائت فَاَکَبَّت علیه..."آمد...هی صدا می زد:"وا نورَ عیناه! واثمرةَ فؤاداه" هی وسطش صدا می زد وای برادرم! خودش رو انداخت روی کشته علی اکبر،حسین ایستاد... "فَاَخذَ بِیَدِها..."بلند شو زینب! "وَ رَدِّها اِلی فُسطاط " زینب را روانه خیمه گاه کرد، متحیر بود.،برگشت..."فَاَقبِل علی فِتیانِه..."برگشت سمت خیمه ها،جوان های بنی هاشم رو صدا کرد..." اِحمِلوا اُخاکُم‌‌‌..."بیاید به من کمک کنید.‌...* بابا برگشت با جوونای بنی هاشمی اما لباساشون خونیه و چِشا دریا نمی بینیم علی رو بین این مردا علی برگشت علی که نه ! تسبیحِ پاره ی بابا هزار و یک تکهّ شده گلِ لیلا فَقَطَّعوهُ بالسیوف، إربا إربا *فَقَطَّعوه بِاَسیافِهم اربا اربا.... علی رو ریز ریز کردند...* خدا کنه همش یه خواب باشه *سُکینه داره میگه...* خدا کنه همش یه خواب باشه بازم برگرده پیشم از جا مثه یه معجزه پا شه بازم برگرده پیشم *نه محاله دیگه پاشه‌...آخه یه اتفاقی براش افتاده...* . علی! می شد تو را حیدر بخوانم جوانی های پیغمبر بخوانم شکسته،خسته،پهلویت نشستم که قدری روضه مادر بخوانم... پهلوت شبیه مادرم شده.‌‌.. اینکه داره میره به میدون جونِ باباشه اینکه داره میره همه تاب و توونم بود دارم تماشا می‌کنم هِی با خودم می‌ گم اینکه داره میره جوونم بود...‌

بچّه‌ بزرگ کردن که آسون نیست، می‌دونید بچّه بزرگ کردم عصایِ دست من باشه وقتی که می‌بینم نگاهش رو، بشم آروم نه اینکه پاره پاره تن باشه.... *مثل گل پرپرت کردن...* بعد از علی اکبر شکستم، من موندم و رازی نگفته هرکس جوونی داده از دست، یاد جوون من بیفته *بمیرم برات حسین....امام زمان من رو ببخش...* یاسِ باغ امام را چیدند اشکِ چشم حسین را دیدند آی مردم بلند گریه کنید که به آقا بلند خندیدند.... من داغ‌های بیشماری دیدم ای مردم من مادرم رو تو جوونی نیمه‌ جون دیدم من خوب می‌ دونم چقد داغِ جوون سخته آخه خودم داغِ جوون دیدم.... *مادرم سنی نداشت...مادرم زهرا جوونه...* آه‌ ای جوون از دست داده‌های این مجلس! *خدا کنه نباشه تو این مجلس...* آه‌ ای جوون از دست داده‌های این مجلس! دیدم علی رو؛ بین دشمن‌‌ها چه تنها شد اون قامت رعنا! خدا! اون قامت رعنا پیش نگاهم اربا ابا شد.... بعد از علی اکبر شکستم، من موندم و رازی نگفته هرکس جوونی داده از دست، یاد جوون من بیفته یاسِ باغ امام را چیدند اشکِ چشم حسین را دیدند آی مردم بلند گریه کنید که به آقا بلند خندیدند.... *بلندبلند می خندیدند...ما امشب اومدیم برات شهادتمون رو بگیریم...ما رو دست خالی رد نکنید...یه فکری به حال ما بکن....علی الدنیا بعدَک العفا....* مردم کجا بودید وقتی علیِ من زیر سُمِ اون مَرکبا من رو صدا می‌زد من هِی صداش می‌کردم اما پیشِ چشمِ من هی بیشتر او دست و پا می‌زد..... مردم نبودید و ندیدید! هرکسی اومد زخمی زد و تیری زد و سنگی زد و برگشت *قتل الحسین بالسیف والسنان والحجر والعصا،مظلوم عطشان بکربلا...* مردم نبودید و ندیدید! هرکسی اومد زخمی زد و تیری زد و سنگی زد و برگشت هرجا که چشم من میفته اکبرم اونجاست حالا پر از اکبر شده این دشت بعد از علی اکبر شکستم، من موندم و رازی نگفته هرکس جوونی داده از دست، یاد جوون من بیفته یاسِ باغ امام را چیدند اشکِ چشم حسین را دیدند آی مردم بلند گریه کنید که به آقا بلند خندیدند.... #شاعر: رضا یزدانی