🔰ادامه بحث #خیانت_دهخدا #حدیث_افتراق 📛 همگان می‌­دانیم که به ادلّه فراوان، شامل: آیات قرآن و روایات معتبرِ حضرت ختمی مرتبت، محمّد مصطفی (صلّی اللّه علیه و آله) و ادلّه عقلی، در میان مذاهب اسلامی، تنها مذهب شیعه امامیه بر حق است. عالمان و اندیشمندان امامیه در انبوهی از منابع کلامی، در طول هزار سال گذشته، از الافصاحِ شیخ مفید، الذخیرة و الشافیِ سید مرتضی، و الاقتصادِ شیخ طوسی گرفته تا تجرید الاعتقادِ خواجه نصیر الدین طوسی، و از نهج الحق و منهاج الکرامه علّامه حلّی گرفته تا احقاق الحقِ قاضی نوراللّه شوشتری و از عبقات الانوارِ میرحامد حسین گرفته تا المراجعاتِ شرف الدّین و الغدیرِ علّامه امینی، همگی حقّانیت شیعه را به خوبی به اثبات رسانیده‌­اند. با این حال دهخدا صدها منبع کلامی شیعه را نادیده انگاشته و در ذیل سه نمایه: امامیه، شیعه و حدیث افتراق به گونه‌­ای سخن می­‌گوید که گویا از بین همه مذاهب، تنها فرقه ناجیه، مذهب اهل سنّت است و دیگر فِرَق، از جمله مذهب امامیه، باطل و اهل آتش جهنّم هستند. او نه یک بار، بلکه در هر سه مدخل بر این اشتباه تأکید و اصرار می­‌کند. ای کاش از این صدها جلد کتاب کلامی شیعه، یکی را از دیده گذرانده بود، سپس قضاوت می­‌کرد. نمی‌­دانم چه بر دهخدا گذشته که منابع کلامی اهل تسنّن را در دست دارد و مدام از آن‌ها نقل دیدگاه می‌­کند؛ امّا با اینکه او در مهد تشیّع می‌­زیسته و به علوم و دانش­‌های حوزوی هم تسلّط داشته، گویا در ایران زندگی نمی‌­کرده و منابع شیعی در اختیار او نبوده است! ✍محمّدتقی یارمحمّدیان 📌ادامه دارد... 📚https://emamat.org/andishe-1454/ #سخن #لغتنامه_دهخدا #امامت #بابیت #محمدتقی_یارمحمدیان 🌐https://eitaa.com/Arshiv_Gholam

🔰ادامه بحث #خیانت_دهخدا وی در ذیل #حدیث_افتراق می‌­نویسد: «باید دانست که همگی ملّت‌ها هفتاد و سه­‌اند، یکی از آن سنّت و جماعت و هفتاد و دو سوای آن در اصل شش گروه­‌اند: رافضیه، خارجیه، جبریه، قدریه، جهمیه، مرجئه، و هر گروهی از این‌ها این است: فرقه‌های «رافضیه» شامل دوازده فرقه‌اند بدین شرح: علویه، ابدیه، شیعیه، اسحاقیه، زیدیه، عباسیه، امامیه، ناوسیه، تناسخیه، لاعنیه، راجعیه و مرتضیه…» دهخدا در محتوایی که ذیل دو واژه: شیعه و امامیه به دست می‌­دهد، دقّت لازم را مصروف نداشته است. تنها به دو نمونه از این موارد اکتفا می­‌شود. نخست، او در مدخل شیعه این­ چنین می‌نگارد: «شیعه در اصطلاح کسانی را می­‌گویند که علی بن أبی طالب پسرعمّ و داماد پیغمبر را پس از او خلیفه می‌­دانند و عمل آنان را که در سقیفه بنی ساعدة گرد آمدند و ابوبکر بن ابی قحافه را به خلافت پیغمبر برگزیدند، تصویب نمی‌­کنند. این اختلاف کلمه پس از مرگ رسول (ص) و هنگام تعیین جانشین او بین مسلمانان پدید آمد و عدّه‌­ای بر انتخاب ابوبکر اعتراض کردند. از جمله این معترضان علی (ع) بود و جماعتی از صحابه مانند عمّاربن یاسر، اباذر غفاری ، سلمان فارسی، جابر بن عبداللّه، عبّاس بن عبدالمطّلب، أبیّ بن کعب حذیفة و جز آنان، و بدین طریق در اوان رحلت رسول (ص) دست‌ه­ای کوچک در امر جانشینی از مسلمانان دیگر جدا شدند و همان هسته ایجاد فرقه‌ای بزرگ به نام شیعه گردید.» ✍محمّدتقی یارمحمّدیان 📌ادامه دارد... 📚https://emamat.org/andishe-1454/ #سخن #لغتنامه_دهخدا #امامت #بابیت #محمدتقی_یارمحمدیان 🌐https://eitaa.com/Arshiv_Gholam