#استاد_رائفی_پور: 💫امام زمان یاوری چون عباس علیه السلام میخواهند... #حضرت_عباس علیه السلام #امام_زمان عجل الله ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @Asheghan_Amiralmomenin ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🌴🌴🌴🌱🌱🌱🌳🌳🌳🎍🎍

┈┈••✾❀🕊💚🕊❀✾••┈┈ ⚪️🔵 نکته ای در مورد #حضرت_عباس (ع) که کمتر شنیده اید 🎙 استاد دانشمند #میلاد_حضرت_ابوالفضل_العباس_ع__و_روز_جانباز_مبارکباد💚🌹💐 ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @Asheghan_Amiralmomenin ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🌴🌴🌴🌱🌱🌱🌳🌳🌳🎍

┈┈••✾❀🕊💚🕊❀✾••┈┈ 🗓 #تقویم_شیعه 🖊 ۹ #محرم ☑️ ۱ - محاصره خيمه‌ها در كربلا : #امام_صادق عليه السّلام فرمودند: تاسوعا روزى بود كه #حسين عليه السّلام و اصحابش را در #كربلا محاصره كردند و سپاه شام بر قتال آن حضرت اجتماع نمودند و پسر مرجانه و عمر سعد به خاطر كثرت سپاه و لشكرى كه براى آنها جمع شده بود خوشحال شدند، و آن حضرت و اصحابش را ضعيف شمردند و يقين كردند كه ياورى از براى او نخواهد آمد و اهل عراق حضرتش را مدد نخواهند نمود.¹ ☑️ ۲ - آمدن امان نامه براى فرزندان #امّ_البنين عليهم السّلام : در اين روز #شمر ملعون براى #حضرت_عبّاس عليه السّلام و برادرانش امان نامه آورد.² آن لعين خود را نزديك خيام با جلالت حضرت #اباعبداللَّه عليه السّلام رسانيد و بانگ برآورد: «أين بنو اختنا»: «پسران خواهر ما كجايند»؟ ولى آن بزرگواران جواب ندادند. #امام_حسين عليه السّلام فرمود: جواب او را بدهيد اگرچه فاسق است. #حضرت_عبّاس عليه السّلام در جواب فرمودند: چه مى گوئى؟ #شمر گفت: من از جانب امير براى شما امان نامه آورده ام. شما خود را به خاطر #حسين عليه السّلام به كشتن ندهيد. #حضرت_عبّاس عليه السّلام با صداى بلند فرمود: «لعنت خدا بر تو و بر امير تو (و بر امان تو) بد. ما را امان مى دهيد در حاليكه پسر #رسول_خدا را امان نباشد»³؟! ـــــــــــــــــــــــــ 📚 ۱. كافى: ج ۴، ص ۱۴۷ 📚 ۲. بحار الانوار: ج ۴۴، ص ۳۶۱ 📚 ۳. از مدينه تا مدينه: ص ۳۸۱ -۳۸۲ #تاسوعای_حسینی_تسلیت_باد🥀💔🏴 #عاشقان_چهارده_معصوم_علیهم_السلام #قرارگاه_بسوی_ظهور ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @Asheghan_Amiralmomenin ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🥀🏴🥀🏴🥀🏴

#حضرت_عباس شفا دادن چشم کور 🌕یکی از جریان‌هایی که خودم به صورت مستقیم شنیده‌ام جریان شفا گرفتن فرزند استاد بزرگوارم جناب حجه‌الاسلام و المسلمین حاج شیخ مهدی عظیمی اراکی است. ایشان خودشان مکرّر این قضیه را تعریف نموده‌اند و خلاصۀ جریان این است؛ در سال ۱۳۷۴ شمسی یک روز فرزندم محمّد سوار بر موتور به سمت منزل می آمد که ناگهان متوجّه شد که چشمانش تاریک شده و هیچ جا را نمی‌بیند. به هر طریقی بود کورکورانه خودش را به منزل رساند و ما متوجّه شدیم که او بینایی‌اش را از دست داده است. او را همان شب به بیمارستان امیرکبیر اراک بردیم، پزشکان آنجا وی را معاینه کردند و گفتند: این عارضه احتمالاً مربوط به اعصاب و روان است. فردا او را به نزد متخصین دیگر بردیم، آن‌ها نیز گفتند: ساختمان چشم هیچ مشکلی ندارد جز این که در انتهای چشم یک سرخی وجود دارد که معلوم نیست غدّه است یا لخته ‌ی خون است؟ به هر حال پزشکان متعدّدی او را معاینه کردند از جمله دکتر جمیلیان که یکی از چشم پزشکان معروف اراک است و دکتر نشاط‌فر که متخصص اعصاب و روان است.و داروهایی هم به او دادند. غروب پنج‌شنبه‌ای بود که از جناب حجت الاسلام و المسلمین حاج سید محمد معنوی رحمه الله که از سادات و علمای نیک اراک بودند و بیشتر از ۹۰ سال سن داشتند را به منزل دعوت کردیم و ایشان متوّسل به حدیث کساء پنج تن آل عبا شدند و روضۀ حضرت ابالفضل العبّاس علیه‌السلام را خواندند و از ایشان شفای چشمان فرزندم را خواهان شدند. در همان شب فرزندم محمّد ساعت سه نیمه شب از خواب برخاست و قدری آب نوشید و خوابید، ساعت ۴ صبح نیز بیدار شد و وضو گرفت و نماز صبحش را هم خواند امّا هنوز چشمانش نابینا بود. ساعت 6 صبح من چون در دانشگاه تدریس داشتم منزل را ترک کردم ولی پسرم همان موقع هم بیدار شد و همچنان چشمش نابینا بود ساعت 6 صبح من چون در دانشگاه تدریس داشتم منزل را ترک کردم ولی پسرم همان موقع هم بیدار شد و همچنان چشمش نابینا بود. امّا حدود ده دقیقه بعد که دوباره خوابش برده بود خودش می‌گوید که من یک دفعه دیدم حاج آقا معنوی از در وارد شد و به من گفت: محمّد آقا، پاشو برایت دکتر آورده‌ام، من چیزی نمی‌دیدم ولی حس کردم که خانۀ خیلی روشن شد، گفتم: چه دکتری؟ گفت: طبیب عالم باب الحوائج است! در همین حال حضرت ابالفضل العبّاس علیه‌السلام با من سخن گفتند و فرمودند: دکترها چه گفته‌اند؟!گفتم: آقا جان! قرار شده مرا به تهران بفرستند برای معاینات بیشتر. حضرت فرمودند:دیگر احتیاج به دکتر نیست! صدای گریه‌ام بلند شد و گفتم: آقا شما مرا دارو و درمان کنید. حضرت فرمود: ما حاجتی به دارو و درمان نداریم. گفتم: پس دستی بکشید و شفایم دهید. حضرت به حاج آقا معنوی اشاره کردند و فرمودند: شما از طرف من دستی به چشمان ایشان بکشید. حاج آقا معنوی هم دست کشید و در همان لحظه چشمانم بینا شد و من حضرت ابالفضل العبّاس علیه‌السلام را که لباس عربی بلندی داشتند زیارت کردم. من در همان حال از خود بی خود شده و بلندبلند شروع به گریه کردم، تا جایی که خانواده دور من جمع شدند. همین طور دیدم که حضرت با حاج آقا معنوی از اتاق بیرون رفتند و آن‌ها را تا در حیاط دیدم. هنوز از درب حیاط بیرون نرفته بودند که ناگهان غیب شدند و دیگر آن ها را ندیدم، وقتی از جا برخاستم دیدم کاملاً بینا شده‌ام و همه جا را به خوبی می‌بینم. فردای آن روز جریان را برای حاج آقا معنوی تعریف کردم و ایشان هم کلّی گریه کردند. دکترها مرا مجدّد معاینه کردند و گفتند: هیچ اثری از نابینایی و یا غدّه و سرخی و امثال آن نیست و چشم کاملاً سالم و بیناست. حتماً قرص‌هایی که ما دادیم اثر کرده است. جریان را برای آن‌ها نیز تعریف کردم و به آن‌ها گفتم: من حتّی یک قرص هم نخوردم و فقط توسّل کردم. و الحمدلله حاجتم را هم گرفتم. دکترها هم اقرار کردند که این یک شفای الهی می‌باشد. ای کاش حضرت عبّاس علیه السلام دستی هم به چشمان کور ما بکشد و ما را بینا کند و دیدار جمال زیبای خودش و جمال مولایمان صاحب‌الزمان روحی فداه را نصیبمان فرماید و دلهایمان را نیز به نور معرفتشان بصیرت بخشد.🌕 📙به نقل از کتاب امام زمان و حضرت عباس علیهماالسلام نوشته ابوالفضل سبزی.