❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . [📖] رمان:《 #رایحه_حضور 》 [ #قسمت_بیست‌وهفتم ] در را با احترامی که برایم عجیب بود زد و اعلام حضور کرد و بعد وارد شدیم ! مگر معلم هم در می زد ؟! تمام بچه های موجود در کلاس به احترامش ایستادند ،او هم بعد سلام و احوال پرسی گرمش ، مرا معرفی کرد ! منم همانطور مات جمعیت کلاس شده بودم ، دختر و پسر در سنین و مطمنا پایه های مختلف ، تا حالا ندیده بودم خب ! _خانم ، ببخشید ! با همان نگاه متعجبم به طرفش برگشتم : بله ! کیف قهوه ای چرمش را روی میز قرار داد : در طول تدریس من عکاسی می کنید یا منتظر باشم تا عکاسی شما تموم بشه ؟! چه لفظ قلم هم حرف می زد : نه شما راحت باشید ، از روال عادی کلاس عکاسی میکنم . بعد هم به طرف انتهای کلاس رفتم تا دید بهتری داشته باشم ! سعی کردم مزاحم درس و کلاس نشوم! ساعت اول ادبیات داشتند ؛ البته دوره دوم دبستانی ها ! دوره اول دبستان املا داشتند ! این کلاس را یک نفر چطور می توانست اداره کند ؟! ایستاد و پشت به ما روی تخته با گچ های رنگی که بود، با خطی خوش ♡بسم رب علی ♡ نوشت و گوشه تخته یک جمله ناب: *هیچ چیز و هیچ کس نمی تواند برنامه ای که خدا برای زندگیتان دارد را متوقف کند ! * معلم این مدلی ندیده بودیم والا! ابتدا قسمت به قسمت برای پایه های اول تا سوم دیکته گفت ، شمرده و آرام! با لبخند اشکالتشان را جواب می داد ! انقدر حوصله در یک مرد برایم دیدنی بود! بعد نیم ساعت هم که آنها مشغول شدند ، تدریس ادبیاتش را شروع کرد ،قواعد و فعل ها را چنان خوب توضیح می داد که من هم فارغ از عکاسی محو تدریسش شده بودم ، شاید اصلا آن موقع این چیز ها را خوب تفهیم نشده بودم ! بعد هم آخر تدریسش چند بیت شعر را ضمیمه اش کرد "علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ما سوا فکندی همه سایه هما را به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند چو علی گرفته باشد، سر چشمه بقا را " شعر هایش هم این مدلی بود ؛ دلم می خواست دستم را بالا ببرم و بپرسم این علی کیست که می گویید ؟! که تو و امثال تو عاشقش هستید ! فقط کاش جواب کلیشه ای نشنوم..اینکه بگوید پیشوای اول ماست ، اینکه بگوید یار غار پیامبر مان هست ! همه این نسبت ها چیز هایی بود که از همان بچگی شناخته بودم و شنیده بودم ولی حالا.. جوابی می خواستم که مرا قانع کند ، که تکراری نباشد ! #نویسنده_سنا_لطفی [⛔️] ڪپے تنها‌باذڪرمنبع‌موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #رمان_ضحی #قسمت_بیست‌وهفتم واقعا کسی که به خدا وصل میشه خوش بحالش شده چون به قدرت برتر وصل شده اینم از جذابیت های خلقته که کوچولوهایی مثل ما هم امکان رفاقت با انتهای قدرت و محبت و آگاهی رو دارن!  اما درباره اون جمله ت که گفتی، کاملا درسته واقعیت اینه که محبت و احساسات قلبی و ادراک ها قابل انتقال نیست من الان نمیتونم این حرارتی که از این توصیف عاشقانه ی تو از خدا توی قلبم ایجاد شد رو کف دستت بریزم و تو حسش کنی! برای معرفی یک تفکر و یک مکتب منطق لازمه. که البته مکتب خدا تماما سرشار از منطقه چون حقه و حقیقت منطق داره همونقدر که محبت داره... اما واقعیت اینه که پذیرش یک مکتب با منطق و دلیل و برهان آغاز میشه اما با محبت ادامه پیدا میکنه... علم و منطق برای راستی آزمایی صحت یک تفکر و عقیده لازمه اما برای استمرارش کافی نیست. میشه باهاش شروع کرد اما نمیشه ادامه داد استمرار و حرکت نیاز به نیروی محرکه داره محبت همون نیروی محرکه ی طی مسیره! بعد از درک دلیل، باید محبت خدا وارد قلبی بشه تا بتونه ایمان بیاره. به قول تو باید حسّش کنی یا حتی ببینیش! مثل حس شیرینی این شکلات. من هرچقدرم که برات از تجربه خوردن شیرینی بگم و وصفش کنم دهنت شیرین نمیشه. باید یکی بزاری دهنت بفهمی چی میگم. #تجربه خیلی چیزها رو باید تجربه کرد... یقین با مشاهده عملی حاصل میشه نه تئوری برای اولین بار لبخند ژانت رو دیدم هرچند خیلی محو. و چه لحظه ی شیرینی بود... سرش رو در تایید حرفم تکون داد وسکوت کرد... کتایون نگاهی به ساعت مچی ش کرد و گفت: ساعت 9 و نیمه ژانت نمیخوای بخوابی فردا قرار نیست جایی بری؟! ژانت از جا پرید: _چرا چرا... شب بخیر... و بدون هیچ حرف دیگه ای رفت توی اتاقش و در رو بست به نظر می اومد کتایون یکم از شنیدن مکالمه ما کلافه ست برای همین خواستم بحث رو عوض کنم: کجا میخواست بره مگه؟ _یکشنبه صبحا همیشه میره کلیسای مرکزی میدونی که خیلی دوره برای اینکه از اول مراسم باشه باید راس ساعت شیش توی ایستگاه اتوبوس باشه... همیشه شبا زود میخوابه ولی شنبه شبا یکم زودتر! زندگی مومنانه ژانت اونهم اینجا واقعا جذاب و قابل ستایش بود... صدای کتایون از فکر بیرونم آورد: _میبینی این خارجیا چه خوبن انگار نه انگار مهمون داره اصلا نگفت کجا میخوابی رفت گرفت خوابید! خندیدم: _اشکال نداره بیا برو تو اتاق من بخواب من اینجا میخوابم. روی کاناپه دراز کشید: _نه من همینجا راحتم فقط اگه میتونی یه پتو بهم بده... اصرار نکردم چون ممکن بود راحت نباشه... رفتم اتاقم و براش پتو آوردم. بعد هم شب بخیر گفتم و برگشتم اتاقم... *** ساعت تقریبا ده صبح بود که از اتاق اومدم بیرون. ژانت هنوز برنگشته بود و کتایون هم خواب بود... بی سر و صدا چای دم گذاشتم و برگشتم اتاق... کار گزارش کار سه شنبه رو تموم کرده بودم برای همین قلم و دوات برداشتم که یکم خط بنویسم... کمی بعد صدای باز شدن در و رفت و آمد بعدش گفت که ژانت برگشته... اما من کماکان به کارم ادامه دادم تا اینکه تقه ای به در خورد و کتایون از همون پشت در گفت: این کتری قوریت خودشو کشت خانجون بیا به دادش برس... از هول چای فوری بلند شدم و در رو باز کردم... سلام کوتاهی کردم و بدون اینکه در اتاق رو ببندم دمپایی رو فرشی پام کردم و دویدم توی آشپزخونه... فوری زیر اجاق رو خاموش کردم و آروم چک اش کردم... خدا رو شکر آب کتری خشک نشده بود... تازه ژانت رو دیدم که با نگاه عاقل اندرسفیهش جلوی در سرویس بهم زل زده بود باخنده گفتم: سلام... این کتایون الکی هولم کرد ترسیدم آبش خشک شده باشه ته کتری ترک بخوره! کتایون از راهروی کوچیک پشت آشپزخونه بیرون اومد: بدکاری کردم بهت خبر دادم! بعد با ذوق گفت: ببخشید من سرک نکشیدم درو باز گذاشتی چشمم افتاد. چه خط خوبی داری خطاطی میکنی؟ _آره البته همچینم خوب نیس _چرا خوب بود فقط نصفه نیمه بود نتونستم بفهمم چی نوشته _جهان و هرچه دراوست همه صورتند و تو جانی ژانت فوری گفت:چی؟ کتایون براش ترجمه کرد.. پرسید به چه کسی گفته میشه و کتایون بدون اینکه از من سوال کنه گفت احتمالا خدا! بعد گفت: من تمام هنر های سنتی ایرانی رو دوست دارم مینا منبت تهذیب خط... همونطور که داشتم برای صبحانه عسل توی کاسه های کوچک میریختم گفتم: _ماشاالله واردیا! حالا کار من خیلی هم هنرمندانه نیست بیشتر دل مشغولیه ولی چند تا خط تو این دو سال و اندی نوشتم اگر میخوای بیارم ببین.. فوری گفت:آره بدم نمیاد... کاسه رو روی میز گذاشتم: پس تا این چای جوشیده یکم خنک شه بیاید تو اتاق نشونتون بدم فقط کفش یادتون نره! #به_قلم_شین_الف . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

•𓆩⚜𓆪• . . •• #عشقینه •• #یک‌سال‌و‌نیم‌با‌تو #قسمت_بیست‌وهفتم با خودم گمان می کردم که از فرصت استفاده کرده و خوابیده و حالا من چه طور باید او را صدا بزنم و بیدارش کنم اما همین که در اتاق را باز کردم و پرده را کنار زدم دیدم مشغول نماز است. هنوز تا اذان صبح مانده بود. به گمانم نماز شب یا نماز مستحبی دیگری می خواند. خودم را درست و حسابی خشک نکرده بود و باد پنکه سقفی اتاق باعث شد کمی سردم شود. به طرف رختخوابی که گوشه اتاق پهن شده بود رفتم. روی تشک نشستم و لحاف قرمز رنگ را دور خودم پیچیدم. گرم شدم و چون تمام شب را بیدار بودم چشمانم کمی سنگین شد و همان طور نشسته خوابم برد. نمی دانم چقدر خوابیدم اما او که صدایم زد بیدار شدم. هوا کمی روشن شده بود. وقتی خواب بودم انگار فراموش کرده بودم که دیشب چه اتفاقی افتاده است و او حالا محرم و شوهرم است. اول که چشم باز کردم و او را روبرویم و دستش را بر شانه ام دیدم ترسیدم و قلبم به شدت می تپید اما کم کم یادم آمد. سریع از جا برخاستم و به حیاط رفتم. با آب حوض وضو گرفتم، به اتاق برگشتم و نماز خواندم. او در گوشه اتاق نشسته بود و قرآن می خواند. نمازم را که تمام کردم همانطور سر جانمازم نشستم. کمی ذکر گفتم و بعد ساکت نشستم و به او چشم دوختم. احمد قرآن را بست، بوسید و بر روی طاقچه گذاشت. لبخندی به من زد، از جا برخاست و روبروی آینه ایستاد. از داخل جیب کتش که روی طاقچه بود شانه ای در آورد و موهایش را مرتب کرد. کمی عطر زد و بعد مشغول بستن کراواتش شد. هوا روشن شده بود. بوی اسپند داخل حیاط پیچید. هر روز صبح موقع طلوع آفتاب خانباجی در حیاط اسپند دود می کرد. صدای خانباجی از پشت در اتاق به گوشم رسید که صدایم می زد .از پنجره سلام دادم. جواب سلامم را داد و گفت: تو مهمانخانه سفره پهنه. آقاجان و مادرت هم منتظر شما هستند که با هم صبحانه بخورید. _چشم الان میآییم. احمد کتش را پوشیده بود. تمیز و مرتب و آراسته کنار آینه ایستاده بود و با نگاهی محبت آمیز خیره ام شده بود. به سمت رختخواب رفتم. تشک و لحاف را جمع کردم و گوشه اتاق گذاشتم. جلوی آینه ایستادم و چارقدم را مرتب کردم. جرات نکردم آن را در بیاورم هم خجالت کشیدم هم ترسیدم احمد موهای شانه نخورده و در هم گره خورده ام را ببیند و در نظرش دختری شلخته جلوه کنم خصوصا که دیدم او چقدر وقت گذاشت تا جلوی آینه خودش را مرتب کند. به سمت در رفتم و تعارف کردم تا خارج شود. او هم آرام لپم را کشید و لبخند زنان از اتاق خارج شد. جلوی مهمانخانه که رسیدیم خانباجی را دیدم که با سینی چای به سمت مهمانخانه می آید. احمد سلام و احوالپرسی گرمی با او کرد و تعارف کرد اول او وارد شود مرا هم جلو انداخت و خودش یا الله گویان بعد از من به اتاق آمد. آقاجان، مادر و محمد علی سر سفره نشسته بودند. محمد امین و حمیده همیشه در اتاق خودشان و جدا صبحانه و غذا می خوردند و امروز هم نیامده بودند. من با سری پایین و خجالت زده سلام کردم و کنار سفره ایستادم ولی احمد خیلی گرم و صمیمی احوالپرسی کرد و با محمد علی دست داد و کنار من ایستاد. آقاجان تعارف کرد بنشینیم و من هم با شرم کنار احمد بر سر سفره نشستم. خانباجی هم سمت دیگرم نشست و استکان های چای را جلوی مان گذاشت. محمد علی دقیقا روبرویم بود و نگاه سنگینش را حس می کردم ولی آقاجان طوری رفتار می کرد انگار که احمد سال هاست با ماست و غریبه نیست. ‌‌‌آقاجان که هر جمعه صبح برای دعای ندبه به مسجد می رفت از خانباجی پرسید: شما هم میایید بریم مسجد؟ . . •🖌• بہ‌قلم: #ز_سعدی . . 𓆩مرجع‌به‌روزترین‌رمان‌ها𓆪 Eitaa.com/asheghaneh_halal •𓆩⚜𓆪•