❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_سی_ویکم پس از چند روز نتیجه ی آزمایشات و اسکن و کمیسیون پزشکی رأی بر نمونه برداری از توده داده شد که جهت تشخیص نوع توده و روش درمان، این عمل جراحی موقتی بر ریه ی حاج رسول انجام شود. حوریا مثل مرغ سرکنده بود و حسام از بی قراری هایش، بی تاب. فشردگی امتحاناتش تا ده روز آینده او را از دیدار و حضور در کنار والدینش منع می کرد و نه می توانست روی درسش تمرکز کند و نه کاری از دستش بر می آمد که از این راه دور برای پدر و مادر مظلوم و غریب و تنهایش انجام دهد. الحق که در کنار تمام این آشفتگی ها به حضور حسام دلگرم بود و در نمازهایش، وجودش را شکر می گفت و سپاسگزار خداوند بود. حوریا کم حرف و بی حوصله شده بود و این حسام را آزار می داد که هر بار متوجه حوریا می شد چشمانش را خیس از اشک می دید. حسام دوست داشت کاری برای حوریا بکند. از مغازه که برگشت به آتلیه رفت و یکی از عکس های نامزدی شان را که می دانست حوریا از آن خیلی خوشش می آمد، به آنها سپرد که سایز بزرگ چاپ کنند و قاب بگیرند. همان عکس ناگهانی که حوریا در حال درست کردن روسری اش بود و حسام با ذوق او را تماشا می کرد. عکس را که تحویل گرفت خودش را به خانه رساند. کلید خانه ی حاج رسول را نداشت و حوریا هم به باشگاه رفته بود. ناچار با اطمینان از اینکه کسی در کوچه نیست، از در خانه بالا کشید و به سختی خودش و قاب عکس بیش از حد بزرگ را به حیاط انداخت. به اتاق حوریا رفت و قاب عکس را به دیوار رو به روی تخت حوریا نصب کرد و دوباره از خانه بیرون رفت. شب که از مغازه برگشت مطمئن بود حوریا قاب عکس را دیده اما نگران از اینکه شاید خوشش نیامده باشد، راه خانه را پیش گرفت. از غروب مدام گوشی اش را چک می کرد که پیامی یا تماسی از حوریا به او برسد و واکنش او را ببیند اما خبری نبود. دسته گل کوچکی خرید و ماشین را پشت در خانه پارک کرد. قصد داشت بعد از شام حوریا را بیرون ببرد و بگرداند و حال و هوایش را عوض کند. زنگ را فشرد. بعد از باز شدن درب، وارد حیاط شد. یکی از چراغهای حیاط روشن بود اما خانه غرق تاریکی بود. حسام نگران شد. از اینکه حوریا از کارش بدش آمده باشد یا اینکه قاب عکس به چشمش نیامده باشد و حوریا توی تاریکی خانه باز هم در حال گریه و اندوه برای پدر و مادرش باشد آشفته حال به سمت خانه پا تند کرد. روی ایوان کفش ها را درآورد و باتردید وارد شد و حوریا را صدا زد. _ زندگیم... حوریا جان... کجایی خانوم؟ کسی نمیخواد از ما استقبال کنه؟ نور ضعیفی از اتاق حوریا توجهش را جلب کرد. وارد اتاق شد که یکباره چراغ روشن شد و افشین و النا و حوریا با شمع و کیک و جیغ و هوار از او استقبال کردند. دو طرف همان قاب عکس نصب شده به دیوار چند بادکنک قلبی شکل طلایی هلیمی که با روبان بلند و حلقه ی مهار کننده ایستاده بودند تزیین اتاق را تشکیل می دادند و حوریا که با لبخندی شعف زده و چشمان کهربایی و براق، با کیک شکلاتی در دستش به سمت حسام می آمد که خشکش زده بود. میان هیاهوی افشین و النا لب زد: ( تولدت مبارک حسام جان ) #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_سی_ودوم ( حوریا می گوید ) توی بی حوصلگی خودم بودم و از باشگاه برمی گشتم که النا با من تماس گرفت و بعد از خوش و بش گفت: _ افشین میگه امروز تولد آقا حسامه. گفت شاید ندونی و بهت اطلاع بدم. ساعت از هفت عصر گذشته بود و هوای گرم و آفتاب داغی که به تن عرق کرده ام می خورد مرا بیشتر بی حال می کرد. وقت چندانی نداشتم و حسام ساعت ۹ شب به خانه می آمد. از النا تشکر کردم و تماس را قطع کردم. نمی دانم چرا بین این همه حرف و مکالمه ام با حسام، از تولد یکدیگر چیزی نپرسیده بودیم؟ فقط می دانستم پنج سال از او کوچکتر هستم. سریع به قنادی رفتم و کیک شکلاتی کوچکی خریدم و همانجا بادکنک ها را سفارش دادم. بیشتر از این برای تزئینات زمان نداشتم. هنوز کادو هم نخریده بودم و از همه بدتر نمی دانستم چه باید بخرم؟ با النا تماس گرفتم و گفتم قبل آمدن حسام به منزل ما بیایند که او را غافلگیر کنیم. وسایل پیتزا خریدم و قصد داشتم برای شام هم پیتزا درست کنم. از فکر خرید کادو بیرون آمدم و تصمیم داشتم فعلا باهمین کیک و بادکنک و شام و برنامه ای در سکوت و تاریکی به همراه النا و افشین برای او خاطره سازی کنم و بعدا با هم می رفتیم برایش کادو می خریدم. همیشه دوست داشتم وقتی متأهل شدم مثل برنامه های شاد و فانتزی که در فضای مجازی می دیدم، عشقم را غافلگیر و ذوق زده کنم اما حالا در واقعیت آنچه که دوست داشتم به تحقق نمی پیوست. با عجله به خانه رفتم و وارد اتاقم شدم. شوکه شده به دیوار رو به روی تختم خیره شدم. قاب عکسی که لحظه ی زیبا و عاشقانه مان را به رخ می کشید دیوار را پر کرده بود. تکه کاغذی به گوشه ی سمت راست تابلو چسبیده شده بود که روی آن با خطی نه چندان زیبا نوشته شده بود « برای زندگیم که نفسم به نفسش بنده. غمتو نبینم خانومم. امیدوارم خوشت بیاد » از اینهمه مهربانی اشکم درآمد. این پسر حتی روز تولدش، به فکر خوشحالی من بود. واقعا هر کاری هم می کردم محبت اش جبران نمیشد. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_سی_وسوم کیک را توی یخچال گذاشتم و بادکنک ها را دو طرف قاب عکس قرار دادم و سریع مشغول پختن پتزا شدم. پیراهن بلندی پوشیدم که نسکافه ای رنگ بود و با روسری قهوه ای شکلاتی به زیبایی خودش را نشان میداد. کمی آرایش ملایم صورتم را از رنگ پریدگی درآورد. افشین و النا که رسیدند خیالم راحت شد. چیزی به آمدن حسام نمانده بود که خانه را غرق تاریکی کردیم و به انتظار حسام نشستیم. به خاطر افشین چادر کرمی رنگم را که گلهای درشت قهوه ای داشت پوشیده بودم و با ذوق به چشمان متعجب حسام چشم دوخته بودم که گفتم « تولدت مبارک حسام جان » النا فیلم می گرفت و من از خدا می خواستم همه چیز آنطور که شایسته بود پیش برود. افشین به جای حسام شمع را فوت کرد و او را اذیت می کرد و می گفت: _ آرزو نکن دیگه... به منتهای آرزوت رسیدی. و اشاره ای به من داد و گفت: _ ایناهاش. حی و حاضر... و با النا قهقهه زدند. کیک که بریده شد آنرا در یخچال گذاشتم که اول شام بخوریم بعد کیک را با چای بیاورم. حسام پر از شور و شوق بود و مدام تشکر می کرد و از اینکه خودم را به زحمت انداخته بودم قدردانی می کرد. من هم بابت قاب عکس زیبایی که برایم گرفته بود تشکر کردم و از او عذرخواهی کردم که فرصت خرید کادو را نداشتم. افشین و النا این سبک از حرف زدنمان را مسخره می کردند که انقدر رسمی و عصا قورت داده از هم تشکر می کنیم و افشین شاکی تر از قبل رو به حسام گفت: _ از وقتی مادربزرگت فوت شد دیگه جشن تولد نگرفتی. حتی یه بار که من برات جشن گرفتم زدی تو پَرم. الان چیه هی راه به راه تشکر و سپاسگزاریت به راهه برای حوریا خانوم؟! حسام حق به جانب به افشین گفت: _ خودتو با حوریا مقایسه می کنی؟ حوریا زندگیمه ها... ولی واقعا امروز یادم نبود که تولدمه. خیلی زحمت کشیدین بچه ها و رو به من گفت: _ مخصوصا شما خانومم. شب خوبی در کنار هم داشتیم. افشین و النا سکه ی پارسیان هدیه شان را به حسام دادند و ما را تنها گذاشتند. من ماندم و حسامی که چشم هایش برق می زد. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_سی_وچهارم (حسام می گوید) ساعت که از زمان بازگشت حوریا به خانه گذشته بود مدام گوشی ام را چک می کردم که پیامی یا تماسی از جانب او داشته باشم. دوست داشتم بدانم واکنشش چه می تواند باشد بعد از دیدن عکس روی دیوار اتاقش. کمی هم نگران شده بودم از این سکوت و بی خبری. آنقدر مغازه شلوغ بود و مشتری ها یکی پس از دیگری مراجعه می کردند که نمی توانستم تعطیل کنم. چند باری هم که سرسری تماس گرفته بودم، حوریا جواب نداده بود. حتی نگران بودم از این کارم خوشش نیامده باشد و قهر کرده باشد یا اتفاقی... خدا نکند... طبق ساعت همیشگی بازگشتم. زنگ را فشردم و بلافاصله در برایم باز شد. خانه تاریک بود و فقط یکی از چراغهای حیاط روشن بود. با تردید پله های ایوان را بالا رفتم و حوریا را صدا زدم. _ خانومم... حوریا جان. کجایی؟ به سمت اتاقش رفتم و در اتاق را باز کردم که میان تاریکی با حوریا و افشین و النا مواجه شدم. نور زرد رنگ شمع و فشفشه به صورت خسته اش می خورد و او را مثل فرشته ها زیبا می کرد. میان حجم سر و صدای افشین و النا لب زد ( تولدت مبارک حسام جان ) و جانی دوباره به وجودم تزریق کرد. بعد از اینکه افشین و النا را راهی کردم به خانه بازگشتم. حوریا چادرش را برداشته و مشغول جمع کردن ظزف ها و وسایل پذیرایی شد. گره روسری را باز کرده بود و با خستگی کارش را انجام می داد. گردن کج کردم وگفتم: _ نمی خوای این روسری رو برداری از رو سرت؟ به خامه ی ته بشقابا میخوره کثیف میشه ها... آرام و خجول روسری را برداشت و روی دسته ی مبل انداخت و ظرف ها را برداشت. من هم کمکش کردم و سعی داشتم زیاد محو صورت و موهایش نشوم که ماهرانه آن را با گیره جمع کرده بود. روی مبل ولو شدم و صدایم را بلند کردم: _ بیام کمکت؟ همانطور با صدای بلند از آشپزخانه جوابم را داد: _ نمی خواد... تو هم خسته ای. ظرفا رو میشورم الان تموم میشه. از این لحن صمیمانه که از امشب آغاز کرده بود مسرور بودم و شیطنتم گل کرد. _ باشه پس من منتظرتم. انگار از این جمله نگران شده بود که شستشوی ظرفها را بیش از حد طول داد و وقتی دید نگاه منتظرم به آشپزخانه است توی چارچوب ورودی آشپزخانه بی صدا ماند. دیدن چهره ی نگران و پر هیاهویش دلم را به تب و تاب انداخت و دیگر تحمل نداشتم که بلند شدم و با دو گام خودم را به او رساندم و تمامش را به آغوشم کشیدم. نفسش بریده بریده و پر هیجان به سینه ام می خورد و از شرم سرش را میان بازوانم پنهان کرده بود. روی سرش را بوسیدم و گیره را از موهایش باز کردم و موها روی دستم ریخت. کم کم یخش آب شد و دست هایش را دور کمرم حلقه کرد و سرش را عقب گرفت و به چشمم زل زد. گفتم: _ امروز رو هیچوقت فراموش نمی کنم. خیلی زحمت افتادی. پلک زد و لب ورچید و گفت: _ چه فایده کادو نخریدم. تحمل این هیجان را نداشتم. پیشانی اش را بوسیدم و گفتم: _ خودت، وجودت، حضورت، داشتنت بهترین کادو هستین. الانم تا کار دست جفتمون ندادم لطف کن برو اتاقت بخواب و کم دلبری کن. با خنده ی ریزی شب بخیر گفت و مرا تنها گذاشت. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_سی_وپنجم جراحی نمونه برداری حاج رسول انجام شده بود و منتظر نتیجه بودند. فقط یکی از امتحانات حوریا باقی مانده بود که سه روز دیگر برگزار می شد. حسام به حوریا قول داده بود بعد از امتحانش او را به شیراز ببرد که خودشان را به حاج رسول و زنش برسانند. این سه روز باقیمانده برای حسام به سرعت نور می رفت و برای حوریا کشنده و جانفرسا. حسام دلش می گرفت از تنهایی و آپارتمانش. این چند روز گرچه با حوریا مثل نامزد که نه اما مثل یک هم خانه ی عزیز و نور چشمی زندگی کرده بود، دیگر بعد از این طاقت تنهایی و سکوت آپارتمانش را قطعا نخواهد داشت. همسایه ی دیوار به دیوار حاج رسول در حال تعمیرات بود و دو روز بود صدای ضربات ابزارها آرامش و سکوتی که حوریا برای درس خواندن محتاج آن بود را سلب می کرد. از همه بدتر میان تعمیراتشان دیوار را زیادی کنده بودند و لوله ی آب حمام منزل حاج رسول با ضرباتشان شکسته و دردسری جدی برایشان درست کرده بود که توی این وضعیت فعلا باید فلکه ی اصلی انشعاب آب ساختمان را می بستند و قطع می کردند که حسام بتواند تعمیرکار منظور را برای رفع این گندکاری بیاورد و اوضاع را درست کند. حوریا علنا گریه اش می آمد. امتحان سخت و غولِ اَبَر امتحانش از یک طرف، سر و صدا و نداشتن تمرکز از یک طرف دیگر و مشکل اصلی، ساختمانِ بدون آب و لوله ی ترکیده به واقع، روال عادی زندگی را مختل کرده بود. مگر می شد بدون آب زندگی کرد. حسام با تعمیرکار وارد خانه شد و بعد از بررسی به این نتیجه رسید که اقلا دو روز کار دارد و از فردا برای تعمیر می آید و این یعنی سه روز پیش رو را در قحطی آب به سر می بردند. حوریا کلافه روی تختش نشسته بود و سرش را میان دستش گرفته بود. حسام تعمیرکار را راهی کرد و به اتاق حوریا رفت. حال حوریا را که دید کنارش روی تخت نشست و دستش را دور شانه اش انداخت و او را به سمت خودش کشید. _ اینهمه ناراحتی برای چیه؟ حوریا نیم نگاهی به حسام انداخت و به سکوتش ادامه داد. حسام دست حوریا را گرفت و او را بلند کرد. _ وسایلتو جمع کن بریم آپارتمان من. حوریا متعجب لب زد: _ اونجا چرا؟ _ با این وضعیت و بی آبی مگه میشه اینجا سر کرد؟ چه فرقی داره؟ بریم اونجا تا تعمیرکار اوضاع رو درست می کنه. اینجوری از دست سر و صدای همسایه هم خلاص میشی درستو میخونی. پیشنهاد حسام منطقی و عاقلانه بود اما از رفتن به آپارتمانش حس جالبی نداشت. کمی هم در دل به حسش خندید. با حسام که تنها باشد چهاردیواری که فرق نمی کند کجا باشد. تا حسام دوباره جای پارک ماشین خودش را با ماشین حاج رسول عوض کرد، حوریا هم آماده شده بود و وسایلش را برداشته بود. حسام نگران شلختگی آپارتمانش بود و دوست داشت در موقعیت بهتری او را به آنجا ببرد اما چه می شود کرد؟ شرایط اینطور ایجاب می کرد. وسایل حوریا را از او گرفت و باهم راهی شدند. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_سی_وششم انگار رنگ و روی خانه با ورود حوریا عوض شده بود. تک تک ذرات خانه غرق شادی بودند و حسام مست این انرژی ها... حوریا دستپاچه بود. انگار بار اولش بود که با حسام تنها می شد. نمی دانست چطور برخورد کند. جو غریب آپارتمان روی رفتارش تأثیر گذاشته بود. لوازمش را گوشه ای گذاشت و همانجا روی کاناپه نشست. حتی چادرش را از سرش در نیاورده بود. حسام متعجب به سمتش آمد و کنار کاناپه ایستاد. _ چرا نشستی؟ نمی خوای لباستو عوض کنی؟ _ حالا میرم... دیر نمیشه که... حسام متوجه حالات او شد. کنارش نشست و متمایل به او به چشمان کنجکاو و پر استرسش خیره شد. دستش را گرفت و کش چادر را از سرش عقب کشید و آن را روی دوش حوریا انداخت. _ غریبگی نکن. الان دو هفته س که با هم تنهاییم. از من رفتار بدی دیدی؟ حوریا دلش برای حسام و لحن کلامش رفت. با لبخندی رو به او گفت: _ نه ندیدم. خیلی هم احساس آرامش دارم در کنارت. فقط... خب... اولین باره که... نمی دونم چی بگم. خونه خودمون فقط کمی خجالتی بودم اما اینجا انگار اومدم یه شهر دیگه. حسام از این حرف خنده اش گرفت و دست حوریا را گرفت و محکم از روی مبل بلندش کرد. چادر روی مبل جا ماند. دست حوریا را رها نکرد و او را کشاند سمت اتاق خودش. حوریا نمی دانست چه کار باید بکند و فقط همراه حسام که محکم و خندان دستش را گرفته بود، کشیده می شد. وارد اتاق حسام که شد قالب تهی کرد اما حسام او را به سمت بالکن برد. در بالکن را باز کرد و با حوریا به آنجا رفت. انگشت اشاره اش را به سمت خانه ی حاج رسول گرفت و دست دیگرش را دور کمر حوریا حلقه کرد و گفت: _ فقط انقد از خونه ی بابات دور شدی. اصلا فکر نکن که اومدی یه شهر دیگه. و قهقهه ی خنده اش پخش شد و حوریا را به خودش چسباند. از حالت های محجوبانه و خجالتی این دخترِ متفاوت لذت می برد. حوریا زومِ حیاط و ایوان شده بود که آرام لب زد: _ از اینجا منو میبینی؟ حسام جدی شد و گفت: _ معبد من اینجاست... حوریا متوجه لحن عاشقانه و برق چشمان حسام شد. دیگر از آن همه غربت و دستپاچگی خبری نبود و انگار سالهاست خانم این خانه شده بود. به اتاق حسام بازگشت و حسام هم به دنبالش. رو به حسام گفت: _ نمی خوای خونه تو نشونم بدی؟ حسام نوک بینی حوریا را کشید و گفت: _ خونه م نه... خونه مون... #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_سی_وهفتم حسام به خرید رفته بود. یخچال و فریزر خانه اش خالی بود و وقتی حوریا خواست غذا درست کند او را به خواندن امتحانش دعوت کرده بود. سر راه غذای حاضری هم گرفت و با چیزهای فراوان و بیش از حد نیازی که خریده بود سوار ماشینش شد. مهمان عزیز و نور چشمی داشت و دوست نداشت چیزی کم بیاورد. دوست داشت حوریا بیشتر از خانه ی پدرش احساس راحتی و رفاه داشته باشد و اگر به چیزی احتیاج داشت فراهم باشد. سر راه سری به خانه ی حاج رسول زد و چند پرس غذا برای لوله کش و کارگران همراهش گذاشت و روانه ی آپارتمانش شد. بین اینهمه حس خوشبختی متوجه نگاه پر بغض و غضبناک محمدرضا به زندگی اش نبود. ( محمدرضا می گوید ) با صدای نحس اش سر چرخاندم و او را دیدم که وارد فروشگاه شد. دوست نداشتم با او رو به رو شوم. این چند روز با دیدن جولان دادنش در منزل حاج رسول آن هم در نبود حاج رسول و زنش، عذاب کشیده بودم. فکر اینکه با حوریا تنها باشد و چه غلطی می کند داشت دیوانه ام می کرد. هر چه میخواستم دندان لق حوریا را بکنم و دور بیندازم، کمتر موفق می شدم و با دیدن این پسر بی کس و کار که حالا همه کاره ی حوریا و خانواده اش شده بود آتش به جانم کشیده می شد. خودم را بین قفسه ها پنهان کردم. اینهمه خرید برای دو نفر زیادی بود. مثلا می خواست با این کارها خودش را در دل این خانواده ی ساده جا کند؟ لابد حاج رسول و زنش دارند بر می گردند که آقا خیال خوش خدمتی دارد. کنجکاوی و حسادتم گل کرده بود و بعد از اتمام خریدش او را تعقیب کردم. به سمت خانه ی حاج رسول پیچید. پس حدسم درست بود. حاجی برگشته اما وقتی با سه پرس غذای آماده به خانه رفت شک کردم و کمی منتظر ماندم. بلافاصله بیرون آمد و به سمت آپارتمان خودش رفت. تمام خریدهایش را به علاوه ی دو پرس غذا با خود برداشت و ماشین را همانجا توی کوچه پارک کرد و به آپارتمان رفت. فکرهای مختلف عین خوره به جانم افتاد. شک نداشتم مهمان دارد که اینهمه خرید کرده بود و دو پرس غذا هم باخودش برد. نیشخندی زدم و با خودم گفتم: _ چه نشستی حوریا که با سه پرس غذا خودت و پدر مادرتو فریب داده و حالا خودش نشسته با مهمونش غذا میخوره و... همانجا ماندم. نباید این فرصت را از دست می دادم. باید فیلم می گرفتم و مدرک جمع می کردم و حوریا را از سادگی و خریت در می آوردم. من برای به چنگ آوردن این دختر خون دل خورده بودم. نمی گذارم راحت از دستش بدهم. دفعه ی قبل را با دوستان لااُبالی تر از خودش، ماست مالی کرد و مثلا رفع اتهام شد. این بار چه؟! نمیگذارم راحت حوریا را به دست بیاورد. نهایتا یک نامزدی موقتی بود که آن هم به هم میخورد و این بار حاج رسول خودش دخترش را تقدیمم می کند. دم غروب بود که حسام بیرون آمد و ماشین را روشن کرد. هه... باید مهمان عزیزی باشد که قید مغازه را هم زده. انگار منتظرش بود. دوربین گوشی ام را آماده کرده بودم و وقتی که در ورودی باز شد دکمه را زدم و فیلم گرفتن شروع شد اما همین که چشمم به حوریا افتاد، با آن چهره ی شاد و لبخند دلبرانه که حواله ی حسام کرد و کنارش نشست، دستم شل شد و گوشی را پایین آوردم و آن را محکم کف ماشین کوبیدم و از آنجا دور شدم. پس مهمان عزیزش حوریا بود... لعنت به جفتشان که حتی دیدنشان در کنار هم از عهده ی تحملم خارج بود. لعنت به حسام که حق مسلم مرا ربود و تنهایم کرد و برنامه هایم را به هم ریخت. لعنت به حوریا که دوست داشتن مرا ندید و دل به این پسرک بی کس و کار و هرزه داد... از شهر خارج شده بودم. کاش هیچوقت به این شهر لعنت شده بازنگردم. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_سی_وهشتم ( حسام می گوید ) به خاطر اینکه حوریا غریبی نکند توی آپارتمان تنهایش نگذاشتم و به مغازه نرفتم. من اتاق خودم بودم و حوریا اتاق بقلی، مشغول درس خواندن. چرتی که زدم سعی کردم سکوت خانه را به هم نزنم. کمی آجیل و میوه و دو لیوان نسکافه آماده کردم و با خود به اتاق بقلی بردم. حوریا دراز کشیده بود که با دیدن من در جای خودش نشست و لبخندی زد. موهای بهم ریخته اش را جمع کرد و با چهره ای خسته نگاهش به سینی خوراکی دستم، کشیده شد. خوب میفهمیدم انرژی اش تمام شده. نزدیکش نشستم و تعارفش کردم. به تشکری ساده و سکوت و سر کشیدن لیوان نسکافه بسنده کرد. _ خیلی سخته؟ _ چی؟ _ امتحانت... _ آهان... آره... مفاهیمش سنگینه، سه واحدی هم هست. _ تو که درست خوبه. بقیه رو هم خوب گذروندی پس نگران نباش. لبخند بی جانی زد و گفت: _ ممنون از دلگرمیت. اینم تموم بشه خیالم راحت میشه... زیر لب گفتم: _ نمی خوام تموم بشه... صدایم را شنیده بود. سرش را چرخاند و به چشمم خیره شد. نفسی بیرون دادم و گفتم: _ خب... امتحانت که تموم بشه باید ببرمت شیراز. از اونطرف ان شاءالله با مامان و بابات بر می گردیم و تو باهاشون میری خونه ی خودتون. اون وقت من می مونم و تنهایی آپارتمانم. نگاهش رنگ دلجویی گرفته بود و ابروهایش هلال شد. _ این دوری زیاد طول نمیکشه. بابا حالش بهتر بشه میگم قرار عقد رو بذاره. اونوقت دیگه... لازم نیست که... تنها بمونی. صدایش با کلمات آخر محو شد و مثل همیشه صورتش گل انداخت. دلم برایش غنج رفت که خودش هم بی تاب بود و دوست داشت زودتر عقد کنیم. شاید زیاد احساسش را بروز نمی داد اما انگار با بند بند وجودم کوچکترین اشعه های عشقش را دریافت می کردم و ذره ذره سیرابم می کرد و چه از این زیباتر که می فهمیدم حوریا را عاشق کرده ام. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_سی_ونهم خودم را کنارش کشیدم و سرش را بالا آوردم. چقدر خواستنی بود برایم. موهایش را به عقب زدم و چند تار سمج را پشت گوشش دادم. قصد داشتم کمی اذیتش کنم. _ تو هم بی تاب منی؟ خجالتی شد و کمی خودش را عقب کشید. دستم را دور گردنش انداختم و گفتم: _ فرار نکن... اقرار کن که تو هم بی قراری. با صدای ضعیفی گفت: _ اذیتم نکن حسام... _ حسام قربونت بره فقط بگو حرف دلتو... دریغش نکن ازم. تو هم تحمل دوریمو نداری؟ من که فکر دوریت دیوونه م میکنه. پا به پا کرد و گفت: _ گذشته از امتحان سختی که دارم، وسط درس خوندنام غرق این... این چند روز میشم که... پیش هم بودیم. خب... دلم تنگ میشه. به این وضع عادت کرده بودم و تازه خوب شدم ... یعنی داشتم راحت میشدم و یخم آب میشد و قهقهه ی بی جانی زد و گفت: _ خوب شد؟ محو اعترافش بودم که او را بلند کردم و روی پای خودم نشاندم. با این اعتراف و تزریق عشق، هیچ چیز دیگر از این دنیا نمی خواستم. مثل یک گنجشک لرزان توی خودش رفته بود که نه یارای همراهی داشت و نه توان پس زدن و دوری. همانجا و همان طور نشسته بود و سرش را پایین انداخته بود. صورتش را نوازش دادم گفتم: _ حد و حدودمو رعایت می کنم فقط به خاطر خودت و خانواده ت و فرهنگ و عرفی که توش بزرگ شدی. خودت می دونی انقدر تمنای تو رو دارم که اینقدر خویشتن داری رو از خودم بعید میدونم. حوریا... بین تموم داراییام با هیچی قابل قیاس نیستی. تو اصل ارزشی برام، ناب و خالص... بهترین دارایی زندگیم. کاری نمی کنم که از این وصلت و اعتماد پشیمون بشی. هنوز مونده حسام واقعی رو نشونت بدم. دست و پام بسته س خانوم خجالتی. خنده ای کردم و چند دانه از مغزیجات را کف دستش گذاشتم و گفتم: _ یه چیزی بخور و حاضر شو بریم گردش. بسه هرچی خوندی. یه استراحت به مغزت بده. بقیه ش بمونه برای بعد. و با عجله او را زمین گذاشتم و اتاق را ترک کردم. ماندنم بیش از آن جایز نبود. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_چهلم حوریا به جبران گردش و خوش گذرانی دیروز، دستی به خانه ی حسام کشیده بود. ناهار را هم آماده کرده بود. می دانست حسام غذای خانگی دوست دارد و این مدت غذاهای بیرون را زیاد خورده. خانه بوی گل می داد و عطر غذا هر مرد گرسنه ای را از پا در می آورد. لباسهایش بوی پیاز داغ و غذا گرفته بود. نگاهی به ساعت انداخت. چیزی به بازگشت حسام نمانده بود. از فرصت استفاده کرد که در نبود او به حمام برود. وسایلش را برداشت و با عجله راهی حمام شد. حوله ی قدی را هم به چوب رختی آویزان کرد و دوشی عجله ای گرفت. صدای ریزش آب نمی گذاشت بفهمد حسام برگشته یا نه... و حسام برگشته بود. کلید را که به در انداخت متوجه صدای دوش حمام شد. چشم توی خانه چرخاند و جز تمیزی و مرتبی خانه، چیزی ندید. بوی غذا مستش کرد. سری به قابلمه ی خورش قورمه سبزی کشید و عمیق عطر غذا را بو کشید. می دانست حوریا حمام رفته. به اتاق بقلی سر کشید و لباسهای حوریا را دید که آماده کرده بعد از حمام بپوشد. مطمئن شد حوریا فقط حوله را به حمام برده. نمی خواست او را معذب کند. با عجله به اتاق خودش رفت و در را بست که حوریا راحت به اتاق بقلی برود. حوریا که دوشش تمام شد با عجله حوله را پوشید. از سر و صورتش آب چکه می کرد و موهای خیسش دور شانه، روی حوله اش ریخته بود. در حال بستن کمربند حوله، آرام در حمام را باز کرد و سرکی کشید. به خیال اینکه حسام نیامده از حمام خارج شد که گوشی حسام روی اُپن آشپزخانه زنگ خورد. حسام با عجله از اتاقش بیرون پرید که گوشی اش را بقاپد و خفه اش کند و در یک لحظه با حوریا مواجه شد. حوریا شوکه و حسام بهت زده به او خیره شده بود. آب از صورتش می چکید و حسام محو خیسی ابرو و مژه های حوریا که به هم چسبیده و گونه و لبهایی که از گرمای حمام قرمز شده بودند. درست مثل دختربچه ای بی دست و پا که مادرش او را از حمام بیرون فرستاده یک نفر لباس تنش کند، پلک می زد. حوریا به اتاق بقلی فرار کرد و حسام بی خیال گوشی اش به سمت یخچال رفت که لیوانی آب بخورد. حوریا پشت در نشسته بود و چند ضربه به سرش زد. نمی دانست به چه رویی با حسام مواجه شود. حسام لیوان اول آب یخ را سر کشید که بی هوا بطری را برداشت و به سمت دهانش برد. آنقدر با حرص و عجله آب خورد که از دو طرف لبش، آب سرریز شد روی تیشرت تنش و جلوی سینه اش خیس شد. چند بار از آشپزخانه بیرون آمد و دوباره سراغ یخچال و بطری آب رفت. باید به خودش مسلط می شد و عادی جلوه می کرد وگرنه با این حجم از خجالتِ حوریا، دیگر از آن اتاق بیرون نمی آمد. میز را چید و از همان آشپزخانه حوریا را صدا زد. _ خانومم... دارم از گرسنگی پس میفتم. با این بوی قرمه سبزی میخوای قاتلم بشی؟ بیا دیگه. چند لحظه بعد صدای باز شدن در، توجه حسام را جلب کرد. حوریا با پیراهن بلند و روسری سر میز نشست و با نگاهش بشقاب را سوراخ می کرد. حسام به پیشانی اش زد و گفت: _ ای داد بیداد... ویندوزت پریده یا ریسیت کارخانه شدی؟ بازم برگشتی سر خان اول که... حوریا از این حرف خنده اش گرفته بود خودش هم نمی دانست با پوشیدن این لباسها به جای بلوز و شلواری که کنار گذاشته بود چه چیز را می خواست عوض کند. حسام بلند شد و روسری را از سرش برداشت و گفت: _ من محرمم بهت. حجابت بمونه برای نامحرم... باشه دختر حاجی؟ حالا بی زحمت غذا رو بکش که دیگه دارم تلف میشم. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_چهل_ویکم حسام جلوی دانشگاه منتظر حوریا بود. لوازمشان را جمع کرده بودند و قصد داشتند بعد از امتحان حوریا به شیراز بروند. کارهای لوله کشی و تعمیرات خانه ی حاج رسول هم تمام شده بود و انگار از اول اتفاقی نیفتاده بود. امتحان حوریا بیشتر از امتحانات قبلی اش طول کشید که با قیافه ای خسته از دوستانش خداحافظی کرد و خودش را به حسام رساند. نفسی تازه کرد و سرش را به پشتی صندلی تکیه داد و به حسام چشم دوخت. _ تموم شد؟ _ آره... راحت شدم. _ زیاد طول کشید. مثل اینکه واقعا امتحان سختی بود. _هوووف... بیخیال. مهم اینه تموم شد دیگه. _ بریم؟ _ بسم الله... و ماشین به سمت خروجی شهر به حرکت درآمد. این اولین مسافرتشان بود و هر دو دوست داشتند اولین ها را با عشق و شادی و خاطره انگیزی تجربه کنند اما حالا شرایطِ پیش آمده فرصت هر حس عاشقانه را از آنها گرفته بود. فکرشان درگیر سلامتی حاج رسول و نتیجه ی نامعلوم نمونه برداری بود. چند ساعتی در راه بودند که به شیراز رسیدند و طبق نشانی، بیمارستان را پیدا کردند. حاج خانم جلوی بیمارستان منتظرشان بود و نگاه مشتاق و دلتنگ حوریا قامت خسته ی مادرش را می بلعید. به محض اینکه حسام به قصد پارک کردن ماشینش توقف کرد، حوریا پیاده شد و به سمت مادرش دوید و او را با تمام دلتنگی اش به آغوش کشید. حسام هم به آنها ملحق شد و با هم به اتاق حاج رسول رفتند. در این چند روز قیافه ی هر دوی آنها تکیده تر و خسته تر به نظر می رسید. شلنگ نازک اکسیزن از راه بینی به حاج رسول وصل بود و نگاهش کم فروغ به نظر می رسید اما با تمام ناتوانی اش روحیه ی شوخ طبع خودش را حفظ می کرد و مدام سر به سر حوریا می گذاشت که بی محابا در حال اشک ریختن بود. حاج خانم حسام را آرام صدا زد. با هم به راهرو رفتند. کمی پا به پا کرد و با نم اشکی که به زیر چشمش افتاد، رو به حسام گفت: _ نتیجه ی نمونه برداری اومده. ته دل حسام خالی شد و مطمئن بود با این حال و روز حاج خانم و وضعیت حاج رسول، خبر خوبی در انتظارش نیست. حاج خانم با گوشه ی چادرش اشک ها را پاک کرد و ادامه داد: _ دو روز پیش جوابش اومد اما بخاطر امتحان و حال حوریا چیزی نگفتم. کمی مکث کرد و گفت: _ باید خودمونو برا هر چیزی آماده کنیم. رسولم داره از دست میره حسام جان... و دوباره گریه سرداد و بی صدا اشک می ریخت بر غمی که رفته رفته بر او آوار خواهد شد. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_چهل_ودوم به تجویز پزشک باید مراحل شیمی درمانی آغاز شود. بعد از دوره ی شیمی درمانی شاید کار به عمل هم برسد، اگر عمر حاج رسول به دنیا مانده باشد. تصمیم داشتند بازگردند و شیمی درمانی را در شهر خودشان بگذرانند. اوضاع عمومی حاج رسول که کمی بهتر شده بود، او را مرخص کردند و با حسام بازگشتند. حالا حوریا هم در جریان سرنوشت پدرش قرار گرفته بود و در سکوت و خلأیی که سردرگمش می کرد، فرو رفته بود. بعد از پدر چه خواهد شد؟ تنهایی مادرش را چه کند؟ کاش هرگز ازدواج نمی کرد و به فکرش نمی افتاد. به آینه نگاه کرد و چشم های حسام را از نظر گذراند. دلش محکم شد به حضورش. عاشق این پسر شده بود که مردانه و ماهرانه با تمام رفتار های خجول و خواسته هایش راه می آمد. او که انتظار هر رفتاری را از حسام داشت و تصور نمی کرد پسری که در تنهایی و گذشته ی نه چندان پاکش غرق شده و تحت آن شرایط بزرگ شده اینقدر خویشتن دار باشد و هوای رسم و رسومات و عرف و از همه مهمتر رفتار خجالتی و نابلد حوریا را داشته باشد و از خواهش نفس خودش بگذرد که نزدیک به بیست روز تنهایی را با او تجربه کند و هیچ اتفاقی نیفتد. نه... نمی توانست از چنین مردی دست بکشد و راه تجرد ابدی را بخاطر تنهایی مادرش پیش بگیرد. حسام متوجه نگاه حوریا و حال پریشانش بود که اشکش هم نمی ایستاد. پشت فرمان گوشی اش را درآورد و تنها یک جمله برایش پیامک کرد. «من کنارتم» حوریا که پیام حسام را خواند خیره به آینه ای که چشم های مصمم حسام را قاب کرده بود پلک روی هم فشرد و لبخندی زد و اشک هایش را پاک کرد. باید امیدوار بود. بخاطر بابا... بخاطر روند درمان و معجزه ای که شاید نصیبشان میشد. وقتی رسیدند و حسام از اوضاع حاج رسول مطمئن شد، آنها را تنها گذاشت و به قصد استراحت به آپارتمانش بازگشت. خیلی خسته بود و باید از فردا معرفی نامه و تجویز پزشکان شیراز را به پزشک متخصص مربوطه جهت آغاز شیمی درمانی تحویل دهد و کارهای پذیرش حاج رسول را انجام دهد. از خستگی حتی نتوانست دوش بگیرد. لباسش را عوض کرد و طولی نکشید که خوابش برد. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal