💠 چرا نباید اجازه «گناه آشکار و علنی» داد 🔺شیخ #صدوق در ثواب الاعمال نقل میکند: امام صادق(ع) به نقل از پیامبر(ص) میفرمایند: 1️⃣ اگر انسانی به صورت #پنهانی گناه کند، تنها زیانش برای گنهکارش است 2️⃣ اما اگر آدمی به صورت #آشکار و علنی گناه کند، در صورتی که هیچ کس به او #اعتراض نکند، زیانش به #همگان خواهد رسید. (إِنَّ الْمَعْصِيَةَ إِذَا عَمِلَ بِهَا الْعَبْدُ سِرّاً لَمْ تُضِرَّ إِلَّا عَامِلَهَا وَ إِذَا عَمِلَ بِهَا عَلَانِيَةً وَ لَمْ يُغَيَّرْ عَلَيْهِ أَضَرَّتِ الْعَامَّةَ) 🔺امام صادق(ع) در تبیین علت این مسئله میفرمایند: چرا که گنهکار با گناه آشكار خود، دين خدا را #خوار مى‌كند و #دشمنان_خدا از او سرمشق مى‌گيرند. (ذَلِكَ أَنَّهُ يُذِلُّ بِعَمَلِهِ دِينَ اللَّهِ وَ يَقْتَدِي بِهِ أَهْلُ عَدَاوَةِ اللَّه‏) 📌پ.ن: در تحلیل جامعه شناختی تبیین حضرت باید گفت وقتی در جامعه ای علنا و به صورت آشکار گناهی رخ میدهد، مهمترین اثر آن، «#تغییر_هنجارها» و به تبع آن «#تغییر_ارزش_های_اجتماعی» است. ➕ مطالب مرتبط: 1. هدف دشمن از «راهبرد ارعاب» چیست؟ «تنظیم هنجارها و ارزش های اجتماعی» 2. آزمون آقای اَش: «چگونگیِ همرنگِ جماعت شدن» 3. چگونگی ایجاد یا تغییر «هنجارها و ارزش های اجتماعی» 4. روایات مشابه 💢 آیات‌ و‌ روایات‌ اجتماعی | #عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/269877266Cf07fc0f3c9

💠 کاری نکن که از افشا شدنش بترسی! 🔸در سه سطح فردی، اجتماعی و حکومتی 🔰 امیرالمومنین(ع) در نامه 69 نهج البلاغه، خطاب به #حارِث_هَمْدانيّ میفرمایند: 🔺کاری که از #آشکارا انجام دادنش شرم داری یا اگر آشکار بشود از آن شرمسار میشوی، به هیچ وجه چنین کاری را در خلوت و به صورت #پنهانی انجام نده؛ (وَ احْذَرْ كُلَّ عَمَلٍ يُعْمَلُ بِهِ فِي السِّرِّ وَ يُسْتَحَى مِنْهُ فِي الْعَلَانِيَةِ) 🔺و بپرهیز از انجام کاری که اگر درباره‌اش بازخواست شوی، به خاطر شرم: یا آن را #انکار و #توجیه می‌کنی، یا در پی #عذرخواهی برمی‌آیی. (وَ احْذَرْ كُلَّ عَمَلٍ إِذَا سُئِلَ عَنْهُ صَاحِبُهُ أَنْكَرَهُ [وَ] أَوْ اعْتَذَرَ مِنْهُ) 🔺و مبادا که با این کارها، #آبروی خویش را آماج تیرهای #زبان_مردم سازی. (وَ لَا تَجْعَلْ عِرْضَكَ غَرَضاً لِنِبَالِ [الْقَوْمِ‏] الْقَوْل‏) ➕ مطالعه دیگر روایات مشابه 📌پ.ن: این روایت را میتوان در سه سطح و لایه توضیح داد: 1️⃣ #سطح_فردی: در محضر «خود» و «خدا» بودن ▫️این روایت به انسان می آموزد که باید در محضر «#خدا» و بلکه پیش از آن در محضر «#خود» بود، در برابر وجدان بیدار انسانی. باید از این طريق، خلوت را ايمن ساخت. ▫️اگر كسى حداقل براى خود، #ارزش قائل باشد، تفاوتی ميان آشكار و نهان نمى‌بيند و همان گونه كه در آشکار، حيا مى‌كند، در خلوت نيز حيا خواهد کرد. اگر خود را در محضر خدا ببیند که دیگر به طریق اولی خطا نخواهد کرد. ▫️این تفاوت رفتار در نهان و آشكار، نشانه #بی‌صداقتی است؛ و يكسانى رفتار در نهان و آشكار، نشانه درستى و #مردانگى (که در برخی روایات به آن اشاره شده است. رک: روایات پیوست) ▫️لذا آدمی که در خلوت، کارهایی می‌کند که از آشکار شدنشان شرم دارد، پیش از آن‌که به جامعه #خیانت کرده باشد، به «خود» خیانت کرده است. 2️⃣ #سطح_تعاملات_اجتماعی: «ترس اجتماعی» ▫️گاهى انسان، كارى را در خلوت انجام مى‌دهد كه از انجام‌دادن آن در حضور ديگران، شرم دارد. ممكن است اين عمل افشا شود و ديگران از آن باخبر شوند و درباره آن، صحبت كرده، پرس و جو نمايند. ▫️در این صورت، انسان دو مدل واکنش میتواند از خود نشان دهند: 1. يا آن را #انكار کرده و یا #توجیه مى‌كند. 2. يا از انجام دادن آن، #عذرخواهی مى‌کند. ▫️و ریشه هر دو حالت چیزی نیست الا شرم و «#ترس_اجتماعی». چیزی که معمولا انسان ها به خاطر #آبروی خود هم که شده، دست به چنین رفتارهایی نمیزنند. ▫️باید از خود پرسید: اگر رفتار ما (همانند فرزند ما)، ساخته و پرداخته ماست و انتظار اين است كه مايه افتخار و سربلندى ما باشد، چرا بايد رفتارى توليد شود كه انتساب آن را به خود، انكار كنيم و يا از انجام دادن آن، عذرخواهى كنيم‌؟ ▫️اساسا جامعه‌ای که در آن، افراد چنین اخلاقی داشته و عادت به «پنهان‌کاری»، «انکار»، و «توجیه» دارند، به تدریج به جامعه‌ای #دورویانه و #متزلزل بدل می‌شود. 3️⃣ #سطح_مسئولین_حکومتی: بی‌اعتباریِ «دین» و «نظام» ▫️این مسئله در سطح حکمرانی، بُعدی به‌مراتب خطرناک‌تر می‌یابد. بسیاری از #فسادها، #تبعیض‌ها و ناعدالتی ها، دقیقا از همین‌جا آغاز می‌شود: ▫️آنگاه که یک مسئول، در خفا تصمیمی می‌گیرد، امتیازی میدهد، آماری میدهد، امضایی میکند و... اما از آشکار شدنش در #افکار_عمومی بیم دارد. ▫️آن‌چه در اینجا از دست می‌رود، فقط آبروی او نیست؛ بلکه #سرمایه_اجتماعی_نظام، اعتماد عمومی، و #حیثیت_دین است که دود می‌شود و به هوا می‌رود. ▫️وقتی که این خیانت پنهانی، افشا بشود، آن مسئول در مواجهه با افکار عمومی، مجبور به چند کنش است: یا آن را #انکار می‌کند، یا #توجیه، یا در بهترین حالت، #عذرخواهی... و این یعنی خیانت به مردم، به خدا و به خود. 🔺در انتها نیز حضرت تاکید میکنند چرا آدم باید بواسطه این سبک رفتاری، آبروی خود را نزد مردم ببرد؟ کاش این توصیه را نصب العین خود قرار دهیم، هرکجا که هستیم، چه در لایه فردی، چه در لایه اجتماعی و چه در لایه حکومتی. 💢 آیات‌ و‌ روایات‌ اجتماعی|#عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/269877266Cf07fc0f3c9