↻📗🍀••|| غنیمٺ‌بدٰانیدهواے‌بھاررا، زیرآبابدن‌هاۍشما‌همٰان‌مۍ‌ڪندکہ‌با درختـان‌مۍ‌کند. ‌‌‌‌- پیـآمبر‌اڪرمۖ 🍀⃟📗¦⇢ #عاࢪفانہ🌼 🍀⃟📗¦⇢ #حیدࢪیون ↠ @Banoyi_dameshgh

✍️بعضے ها را هر چقدر بخوانے #خستہ نمے شوی بعضے ها را هر چقدر گوش دهے عادت نمے‌شوند بعضے ها هر چہ #تڪرار شوند باز بڪرند و دست نخورده مثل شهدا •┈┈┈ᴊᴏɪɴ┈┈┈• ↳‌‌ @Banoyi_dameshgh

نداری غلامی به تنهایی من💔😭

‍ 🔷🔹 آیةالله مظاهری: 🌙نماز شب انسان را به نور خداوند متّصل‌ می‌کند و‌ او را نزد پروردگار محبوب می‌نماید. 🔷💦 وقتی چنین شد، چشم و گوش و زبان و دست وی خدائی می‌شود. 🌙 افزون بر این، مستجاب‌الدّعوه می‌گردد و هرچه از خدای سبحان طلب نماید به او عطا می‌فرماید. 🔷💦 وقتی مؤمن در نيمه‌های شب، با صرف نظر كردن از لذّت و شيرينی خواب، از جای خود برمی خيزد و نماز شب می ‌خواند، عنايت خاصی از سوی پروردگار عالم شامل حال او می‌شود. 🌙 نماز شب، برکت دنیا و نورانیت آخرت را برای اهل معرفت به ارمغان می آورد.

- ‏﴿‏ ربٌُكمْ اعلمُ بِمَا فِي نفوسِكُم ﴾ #ایه‌لتامل💜🌼

#عشق_واحد #قسمت_سی‌وهشت #حیدریون .......♡.........♡..........♡..........♡...........♡..........♡....... از آن روز به بعد همه چیز جور دیگری شده بود! همه چیز را زیبا میدیدم... از هر چیز کوچکی لذت میبردم... لحظه به لحظه ی زندگیم با فکر کردن به او میگذشت. فکر کردن به نگاهش به چشم هایش. با آمدنش ارامشی بی نظیر را به دلم هدیه کرده بود. او همان پسری بود که در ذهنم موجودی خشک و مغرور و سرد میدیدمش اما حالا.. حالا کسی بود که برایم با همه فرق داشت. تفاوتش با بقیه باعث این فرق شده بود. به وضوح بگویم او خود کسی بود که باعث میشد من به خدای خود کمی فکر کنم. چهار روز از خواستگاری میگذشت و من حتی یک بار هم محمدحسین را ندیده بودم. کم کم سختی کارش را شدیدا درک میکردم. بلاخره بعد از کلی این طرف و آنطرف رفتن، کار پیدا کردم و امروز در جای معتبری استخدام شدم. در حال برگشتن به خانه بودم. به سر کوچه که رسیدم صدایی زنانه مانع شد قدم بعدی را بردارم: _لیلی؟ به سمتش برگشتم و وقتی مژگان را دیدم متعجب شدم. او اینجا چه میکردو کارش با من چه بود؟ _سلام. _سلام. مژگان بودی دیگه درسته؟ _اره! اومدم باهات حرف بزنم. _چرا که نه! فقط راجب چی؟ _راجب محمد حسین! با شنیدن نام محمد حسین اخمی به پیشانی نشاندم و موافقت کردم. در پارک محل روی نیمکت نشستیم و من مشتاق شنیدن حرف هایش خیره به او مانده بودم. سرش پایین بود و لب میگزید. بغضی شدیدا در چهره اش پیدا بود. با انگشت هایش بازی میکرد و انگار با خود در جنگی بی پایان بود. پس چرا چیزی نمیگفت؟ کم کم رو به موت بودم از شدت فضولی! _نمیخوای چیزی بگی؟ با صدایی که از ته چاه درمیامد گفت: _اومد خواستگاریت؟ متعجب از حرفش گفتم: _خب... اره اومد. _دوستت داره؟ _من نمیدونم. _تو چی تو دوستش داری؟ _این چه سوالیه از من میپرسی؟ منظورت از این حرفا چیه؟ _میشه جوابمو بدی؟؟ خیلی برام مهمه! _جوابی ندارم. _پس دوستش داری! ولی حاضرم قسم بخورم. من بیشتر از تو دوستش دارم . هنگ نگاهش میکردم. هدفش از این حرف ها چه بود؟ ناگهان بغضش به گریه تبدیل شد و با چشم های ملتمسش نگاهم کرد. دستم را در دست گرفت و گفت: _لیلی! من تمام بی محلیاش! سرد بودناش! نگاه نکردناش! دوری کردناش! همه و همرو تحمل میکنم ولی اینو نمیتونم تحمل کنم! نمیتونم ببینم کس دیگه ای رو دوست داره! بخدا کلی با خودم کلنجار رفتم که بیام باهات حرف بزنم یا نه! میدونم با این حرفا فقط کوچیک میشم. ولی باور کن که نمیدونی چه حالی دارم. نمیتونی بفهمی چقدر اذیت میشم! خواهش میکنم. التماست میکنم قبول نکن که باهاش ازدواج کنی. بزار من برای اخرین بار تلاشمو کنم. التماست میکنم درکم کن. از همون روز اول که فهمیدم عشق چیه اون پسر شد تمام رویای من تمام دنیای من! از همون روز به بعد فقط حسرت نصیب من شد. تمام دنیا روی سرم خراب شد. دست های یخ زده ام را از دست هایش بیرون کشیدم. بهت زده به رو به رویم خیره مانده بودم. ناخواسته بغض بدی به گلویم چنگ زد. حرف هایش پشت سر هم در گوشم تکرار میشد. حالم از خودم از خودم از خودم بهم میخورد! چه میکشید این دختر؟ چرا خدا دلی را عاشق میکند تا انقدر عذابش دهد؟ اشک هایم را پاک کردم. با لبخندی نگاهش کردم و گفتم: _منو ببخش! نگاهم کرد و در میان گریه هایش لبخندی زد. به روبه رویم خیره شدم و گفتم: _اخه تمام مشکل تو اینه که محمد حسین نه تنها عاشق تو بلکه عاشق منم نیست. اون عاشق خداییه که منو تو هنوز نشناختیمش! اون حتی لحظه ای به منو تو فکر نمیکنه. تمام کاراش تمام‌ نگاهش فقط برای خداعه! اما من، من واس دل توام که شده جواب منفی بهشون میدم. نگاهش کردم و گفتم: _دیگه هیچوقت جلوی کسی اینجوری گریه نکن. خب؟ نگاهم کرد و بعد کمی مکث مرا به اغوش کشید... دلم به حال او میسوخت! با دیدنش اذیت میشدم و بیشتر مرا به یاد شیدا مینداخت! ادامه دارد... ☆@Banoyi_dameshgh حیدریون

#عشق_واحد #قسمت_سی‌ونه #حیدریون .......♡.........♡..........♡..........♡...........♡..........♡....... زمان به سرعت میگذشت... یک هفته ... دو هفته ... سه هفته ... و بلاخره یک ماه! یک ماه گذشت و من به تمام سوال های پی در پی خاله مریم و زینب جواب سر بالا میدادم! آن ها که از هیچ چیز خبر نداشتند راجب من چه فکری میکردند؟ لابد میگفتند دختر پر فیسو افاده ای هستم و ناز میکنم. یا محمدحسین را دوست ندارم و ان هارا دست به سر میکنم. هر وقت میدیدمش خود را از او دور میکردم و جایی که او بود نمیرفتم! انقدر سرد با او احوال پرسی میکردم که انگار دشمن خونی من بود! هر بار هم جلو میامد تا با من حرف بزند من دست به سرش میکردم هعییی هر چه میگذشت فقط بیشتر به او دل میبستم و بس... من همان لیلی کله خرم که با عشقو عاشقی قهر بود! حال ببین چگونه گرفتارش شدم... مدام با خود میگفتم مژگان را فراموش کنم و به حرف دلم گوش کنم... اما از یک طرف کسی در گوشم میگفت پس وژدانت کجا رفته؟ اخر نمیدانم من را چه به از خود گذشتگی؟ از دفتر بیرون امدم و مقصدم را به سمت بستنی فروشی گرفتم و خواستم قدمی بردارم که صدایی مانع شد: _سلام. صدای محمد حسین بود؟ بدون اینکه به سمتش برگردم ارام زیر لب گفتم: _اون اینجا چیکار میکنه؟ به سمتش برگشتم. بدون اینکه نگاهش کنم گفتم: _عه! سلام. شما اینجا چیکار میکنید؟ _شما که مدام خودتونو قایم میکنید مجبور شدم بیام اینجا تا باهاتون حرف بزنم. چشم های مظطربم را به صورتش دوختم و گفتم: _راجب چی؟ _خودتون میدونید راجب چی! بهم بگید چیشده؟ _چیزی نشده که! _میشه روراست باشید با من؟ _شما میخواید چی بشنوید؟ _حرف اخرو! یه چیزی که منو اروم کنه! الان بین زمین و هوا معلقم. چی نظر شمارو عوض کرده که حرفی نمیزنید؟ _حتما الان وقت حرف زدن نیست! _چرا اتفاقا الان وقتشه. من باید بفهمم چی تو دل شما میگزره! لب گزیدم. اخمی به پیشانی نشاندم و چادرم را سفت چسبیدم. نگاهش کردم و گفتم: _ببخشید. من باید برم. برگشتم و شروع کردم به راه رفتن. ناگهان صدای ناراحت و مردانه اش در گوشم پیچید: _پس به من بگید من باید چیکااار کنم؟ تا به حال با این لحن با من حرف نزده بود. شدیدا شاکیو شدیدا ناراحت. به سمتش برگشتم. نگاهش به سمت من بود اما تا من نگاهش کردم به زمین دوخته شد. اخم با جذبه اش روی پیشانیش نشست و با لحنی ارام گفت: _من نمیدونم چیشده! قصد اذیت کردنم ندارم فقط نمیدونم چرا حرفای توی خواستگاری و رفتارای الانتون با هم جو درنمیاد! حرفی ندارم اصلا هر چی دل شما بگه ولی اینطوری سکوت تحویلم ندید. سکوتتون بیشتر از هر چیزی اذیتم میکنه. اگه جوابتون نه بود به جون مادرم که از همه برام عزیز تره قسم میخورم برم... برای همیشه برم جایی که چشمتون به من نخوره تا نکنه اذیت بشید... میرم و دیگه پشتمو نگاه نمیکنم. فراموش کردن سخته! ولی من با این سختی میجنگم... فقط یه کلمه یه جمله یه چیزی بتونه تکلیف منو روشن کنه! ادامه دارد... ☆@Banoyi_dameshgh حیدریون

#وصیتنامه_شهدا🤍 🍃به قول شهید بابایی جنگ شلیک گلوله نیست! انجام وظیفه است.حالا هر کس به هر طریق که از دستش بر می آید. یکی جهاد میکند با سلاح.یکی جهاد میکند با پولش؛یکی جهاد میکند با عملش! هر چیزی که از دست کسی بر بیاید؛برای دفاع از اسلام جهاد است... #شهید_محمودمراد_اسکندری

🎥 ببینید | حضور حاج قاسم در بین رزمندگان دفاع مقدس و مدافع حرم 🔸صلِّ علی محمّد، سرباز مهدی آمد #حیدریون

#تَــلَنـگـر‌... °-{💖}-° استادم‌گفت: وابستہ‌خدا‌بشید گفتم: چجوری؟ گفت: چجورےوابستہ‌یہ‌نفرمیشۍ؟ گفتم: وقتے‌زیادباهاش‌حرف‌میزنم زیاد‌میرم‌،میام.. تویہ‌جملہ‌گفت: رفت‌وآمدتوبا خدا زیادڪن..🦋✨ ‌•┈┈┈ᴊᴏɪɴ┈┈┈• ↳‌‌ @Banoyi_dameshgh

‹🖤🚶🏾‍♂› کࢪبلایۍشدن‌مآ بہ‌همین‌سادگۍاسٺ.. دست‌بࢪسینھ‌گذاریم‌ وبگوییم''حسین''♥️🖐🏻 #صلےاللّٰھ‌علیڪ‌یآاباعبداللّٰھ‌... اللهم‌ارزقنآ‌حرم:)💔 ‹ #ڪࢪبلآッ › •┈┈┈ᴊᴏɪɴ┈┈┈• ↳‌‌ @Banoyi_dameshgh

گل‌می‌کندبه‌شوق‌تو‌شعرم‌در‌این‌بهار؛ ای‌مایه‌ی‌شگفتۍ‌واژگان‌من..! 🍂⃟🏉¦⇢ #رهبرانه 🍂⃟🏉¦⇢ #حیدࢪیون ــ ــ ــ ـــــــ۞ـــــــ ــ ــ ــ ⇢ @Banoyi_dameshgh

#شب_جمعه #شب_زیارتی_ارباب 🌻السَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِاللهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتي حَلَّتْ بِفِنائِكَ عَلَيْكَ مِنّي سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّي لِزِيارَتِكُمْ، اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَعَلى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَيْن🌻

هرشب خواب تشییع جنازه عظیمی را می‌دیدم که شهیدش حسین نبود؛ اما این خواب هرشب تکرار می‌شد. 😔 تا اینکه روزهای آخر خواب دیدم یکی از شهدا خودش را «حسین بواس» معرفی کرد. او لباس‌های حسین را برایم آورده‌بود. بیدار که شدم نامش را سرچ کردم. دیدم بله یکی از شهدای خانطومان است.😭 آنقدر استرس داشتم که شب‌ها گوشی موبایل را روی قلبم می‌گذاشتم که نکند حسین پیام بدهد و من نفهمم. روز مادر و تحویل سال باهم حرف زدیم و تبریک گفت. مدام می‌گفت نگران نباش. اما آخر خبر شهادتش را خودم در همین کانال‌های تلگرامی خواندم.»💔 بروایت مادر شهید شهید مدافع حرم حسین معز غلامی🌹 #حیدریون

🌹شهید ابومهدی المهندس: فرقی نمیکند به دست آمریکا شهید شوم یا اسراییل و داعش؛ هر سه یکی‌اند ... وقتیکه کنار #حاج_قاسم باشم، آرامش دارم چون سیمش به «آقا» وصل است. آرامش شهدا اینگونه بود آرامش ما چگونه است...⁉️ #حیدریون

#عشق_واحد #قسمت_چهل #حیدریون .......♡.........♡..........♡..........♡...........♡..........♡....... فقط خیره به چشم هایش ماندم. لب هایم بهم قفل شده بود و حرفی برای گفتن نداشتم. کاش میتوانستم حریف وجدانم شوم. نفس عمیقی کشیدم و سرم را پایین انداختم. خواستم لب باز کنم و بگویم که حرفی برای گفتن ندارم اما تا سرم بالا اوردم با مردی مواجه شدم که خیلی مشکوک از پشت به سمت محمد حسین میامد. تیزی را که در دستش دیدم خواستم محمد حسین را با خبر کنم که انگار او خود حس ششم داشت ناگهان به سمتش برگشت و دستی که با تیزی بالا میامد را محکم گرفت. چند قدم عقب رفتم. با هم درگیر شدند. بیشتر محمدحسین دفاع میکرد تا بزند! با رعدو برقی که زده شد از جا پریدم و به آسمان که انگار قصد باریدن داشت خیره شدم. وقتی دوباره نگاهشان کردم آن مرد روی زمین افتاده بود. محمد حسین به سمتش رفت خواست بلندش کند که یک موتوری با دو سوار کنار من ایستادند. از ترس این که بخواهند اسیدی چیزی روی صورتم بپاشند به سمت محمد حسین که نفس نفس میزد دویدم. _شما برو! من حالا حالاها با اینا کار دارم! _بیاید فرار کنیم تروخدا. اینا خیلی کله خرن! هر کدوم دوبرابر همدیگن. میزنن میکشنتونا! تا دیدم به سمت محمد حسین هجوم اوردند به سمت دیگری دویدم. خاک بر سرم که ترسو تر از من وجود نداشت. باید زنگ میزدم ۱۱۰؟ نه تا انها خود را میرساندند محمد حسین نفله شده بود. من نمیدانم چرا اصلحه اش را در نمیاورد. محمد حسین یکی از آن ها را به طرز بدی زد. به حرکات رزمی اش که نگاه میکردم دهنم باز میماند! از هیچ چیز سر در نمیاوردم فقط یه این نتیجه رسیدم که واقعا او یک پلیس حرفه ای بود! همه چیز خوب پیش میرفت و محمد حسین خوب میزد من هم مثل داور ها حساب میکردم که چند چند شده اند. عجیب تر و بد تر از همه این بود که هیچکس در کوچه نبود. یعنی حتی پرنده پر نمیزد. این هم از بدشانسی من بود. ناگهان با مشتی که درست با فک محمد حسین برخورد کرد لحظه ای سرش گیج رفت و از جا ایستاد. دو سه بار سرش را تکان داد و سعی کرد روی پا بایستد. ان مرد هم از فرصت استفاده کرد و محمد حسین را به دیوار چسباند. دنبال چیزی میگشتم که با آن به کمکش بروم. با دیدن آجر کنار دیوار به سمتش رفتم و برش داشتم. به سمت مرد رفتم آجر را که بلند کردم او هم تیزی را بلند کرد. محمد حسین داد زد: _بزنننننن! تا اجر را به سرش کوباندم او هم چاقو را در پهلوی محمد حسین فرو کرد. دستش را روی سرش گذاشت و به سمتم برگشت. هنگ نگاهم کرد و بعد مکثی روی زمین افتاد. هر سه بلند شدند. سوار موتور شدند و فرار کردند. به سمت محمد حسین که خونین و زخمی تکیه به دیوار نشسته بود دویدم. با دیدن زخم چاقو رنگ از رخم پرید. با نگرانی فریاااد زدم: _یااااا حسییین. پاشو! پاشو بریم بیمارستان. _چیزی نشده که! اینچیزا عادیه نگران نباشین! متعجب نگاهش کردم و گفتم: _خدا به داد اون ادمی برسه که قراره با شما زندگی کنه! اخهههه چرا انقدر خونسردین؟ نگاهم کرد. خنده ی دل نشینی روی لبش نشستو همانطور که نفس نفس میزد گفت: _جواب منو ندادیدا! بلاخره خدا به داد شما برسه یا نه؟ با حرفش جا خوردم. چپ چپ نگاهش کردم و گفتم: _خیلی فرصت طلبی جناب سرگرد! روسریم را از داخل کیفم دراوردم به روی زخمش گذاشتم و گفتم: _اینو نگهدارین روی زخمتون تا بیشتر از این ازتون خون نرفته! همانطور که سعی میکرد از جا بلند شود گفت: _تا حالا انقدر نگران ندیده بودمتون! _حالا ببینین! نگرانی چیه؟ دارم میمیرم از ترس! _ترس چی؟ من چاقو خوردم شما میترسین؟ _خیلی ییخیالین انگار یه زخم کوچیکه چاقووو خوردیناااا چاقووو! _تهش مرگه دیگه! _نخیر مثل اینکه شما از دنیا سیر شدین! به فکر ماهم باش جناب سرگرد. خیس خالی شده بودم. _قربونت برم خدا الان وقت باریدن بود؟ ادامه دارد... ☆@Banoyi_dameshgh

#عشق_واحد #قسمت_چهل‌ویک #حیدریون .......♡.........♡..........♡..........♡...........♡..........♡....... روی صندلی در راهرو های بیمارستان نشسته بودم و خیره به در اتاقی بودم که او داخلش بود. برای حالش امن یجیب میخواندم و دعا میکردم. با صدایی اشنا سرم را بالا اوردمو با زینب و امیر مواجه شدم. سلامی با بیحالی تحویلشان دادم‌. بعد سلام امیر، زینب خیلی مظطرب گفت: _سلام. محمدحسین کجاست؟ _تو اتاق. دکترا بالا سرشن. چیزی نشده که تو چرا انقدر استرس داری! روی صندلی کنارم نشست و نفس عمیقی کشید: _لیلی مردم و زنده شدم! _به مامانینا که چیزی نگفتی؟ _نه مگه دیوونه ام مامان بفهمه خودشو میکشه تو نمیدونی چقدر به محمد حسین وابستس! به خاله طوبا هم گفتم که با منیو نگران نباشه! _دستت دردنکنه! امیر که برای اولین بار جدی بود گفت: _فهمیدین کیا بودن؟ _نه! من نمیدونم! _چند نفر بودن؟ _دو! نه سه اره سه نفر بودن. بعد ساعتی دکتر بیرون امد و خبر از حال خوش محمد را داد. با خیالی راحت نفس عمیقی کشیدم. امیر و زینب به سرعت به اتاق رفتند. من هم دستم را روی دستگیره در گذاشتم تا در را باز کنم و ببینمش اما، چیزی در دلم مانع شد. همانجا ایستادم. از لای در نگاهش کردم. مثل همیشه لبخند زیبایی روی لب هایش نشسته بود و چهره اش میدرخشید. دستم را از روی دستگیره برداشتم. نفس عمیقی کشیدم و رفتم... روز تعطیل بود و من تنها در خانه. دست زیر چانه و کتاب مورد علاقه ام روی پایم باز بود. به ظاهر نوشته های کتاب را دنبال میکردم خط به خط... اما انگار فکر او اجازه کتاب خواندن نمیداد. من چه مرگم بود؟ تا کجا میخواستم با خود بجنگم؟ چرا کاری نمیکردم؟ از این همه فکرو خیال جرو بحث با خود خسته شده بودم. با صدای زنگ موبایل به خود امدم و با دیدن اسم ابجی زینب دکمه ی سبز را فشار دادم. _جانم؟ _لیلی زووود باش. سریع بیا پشت پنجره به پایین نگاه کن. _خیلی خب باشه. چیشده مگ؟ پرده را کنار زدم با چیزی که دیدم چشمانم گرد شدو رنگ از رخم پرید. خاله مریم و عباس اقا و خانم جون و بقیه همه جلوی در بودند و محمد حسین که از زیر قران رد میشد. راننده و ماشینی هم منتظر جلوی در بودند سریع گفتم: _زینب چه خبره؟ _لیلی محمد حسین انتقالی گرفته داره میره... بین شما چیا گذشته؟ هر چی میپرسیم لیلی چی میشه پس جواب نمیده. یکاری کن دختر. جمله ی آنروزش در ذهنم تکرار شد: _میزارم میرم و دیگه هیچوقت برنمیگردم... با خود حرف میزدم و روسری و چادر بر سر میکردم: _بیا همینو میخواستی... انقدر از خود گذشتگی کردی تهش این شد. اخه روانی تو فقط اونو ازار نمیدی ک خودتم داری اذیت میشی. پله هارا یکی پس از دیگری بدون توجه پایین میرفتم هر آن ممکن بود زمین بخورم. وقتی از در بیرون رفتم محمد حسین در ماشین را بازکرده بود تا بنشیند اما وقتی نگاهش با نگاه من گره خورد. دست نگه داشت. به سمتشان رفتمو سلام کردم. همه با نگاهی متعجب جواب سلامم را دادند غیر از محمدحسین. خاله مریم به سمتم امد. دستم را گرفت و به سمت حیاط برد. تا خواستیم داخل حیاط شویم به سمت محمد حسین برگشتو گفت: _دو دیقه صبر کن مادر. سرم را پایین انداختم. نگاه سنگین خاله مریم معذبم میکرد. _لیلی جان. عزیز خاله محمدم داره میره. میدونم یه حرفایی بینتون ردو بدل شده ک بهم ریختتش. محمد من من بعد خدا و مادرش همه جوره تورو دوست داره. دوستت داره که حالا داره بخاطرت میره. عزیزم اگه دلت باهاشه نزار بره... نزار بعدا شرمنده دلت شی. با بغضی که در صدایم نشسته بود گفتم: _خاله میخوام باهاش حرف بزنم. نگاه مهربانش را به چشمانم انداختو بعد بوسیدن پیشانی ام بیرون رفت بعد لحظه ای محمد حسین داخل حیاط شدو باز ضربان‌ قلب من تند شدو نفسم بریده بریده! ادامه دارد... ☆@Banoyi_dameshgh