🌼🍃🌺🍂 🌺🍁🍃 🍃🌼 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_بیستم_ویکم(ب) خیره نگاهش کردم: - تو چی؟از هانیه میگذری؟ فقط در سکوت نگاهم کرد حتی صدای نفسهایش هم سنگین بود اگر دست و پا میگذشت،دل نمی گذاشت. سکوتش طولانی شد: - عثمان جواب منو ندادی پرسیدم توام از هانیه میگذری؟ چشمانش شفاف شد،شفافتر از همیشه و صدایی که خمیدگی کمرش را در آن دیدم: - راهی جز گذشتن هم دارم؟ راست میگفت هیچ کداممان راهی جز گذاشتن و گذشتن نداشتیم و من،دلم چقدر بهانه جو بود بهانه جوی مردی که از عشقش گذشت. سلاخی اش کرد و مرده تحویل زمین داد. همان برادری که رهایم کرد و در مستی هایش به فکر رستگاریم در جهاد نکاح بود. الحق که خواهری شرقیم. عثمان را در برزخ سوال و جوابش با غلظتی از عطر قهوه رها کردم و سلانه سلانه باران را تا خانه همقدم شدم. خانه که نه سردخانه ی زندگان! در را باز کردم برقها خاموش بود و همه جا سکوت حتی خبری از مادر تسبیح به دست هم نبود. به زندان اتاقم پناه بردم افکارم سر سازش نداشت ساعتها گذشت و صدای گریه های معمول و آرام مادر بلند شد. همان گریه هایی که هرگز برایم مهم نبود! سرگشته که باشی،حتی چهارچوب قبر هم آرامت نمیکند و من آرام نبودم. مثل خودم. بعد از آخرین ملاقات با صوفی،گرمای جهنم زندگیم، بیشتر شد و من عاصی تر اما دیگر دانیالی برای سرد کردن این آتش نبود،که خودش،زبانه ای شعله ورتر از گداخته ها،هستی ام را می سوزاند. زندگی همان ریتم سابق را به خود گرفت و به مراتب غیر قابل تحمل تر... ادامه دارد ...... @khamenei_shohada 🌸 🍃❤️ 💐🍃🌸