سال 1396 حاج قاسم سلیمانی شیراز 💔😭

. سردار دلها از روح مطهرت از اعماق دل تشکر می‌کنیم... قسم به آیه‌های قرآنی زنده‌است قاسم سلیمانی #به_وقت_عروج(۱۴۰۳/۱۰/۱۳) #پنجمین_سالگرد #حاج‌قاسم ۱:۲۰🌷 شهدا‌را‌یاد‌کنیم‌با‌ذکر‌ملکوتیِ‌صلوات🌸 (اَللهُمَّ‌صَلِّ‌عَلی‌‌مُحَمَّد‌وَآلِ‌مُحَمَّد‌ وَ‌عَجِّل‌فَرَجَهُم) ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

عزت دست خداست..‌‌

💠 صحنه زیبا از چهارقلوهای کرمانی 😍😍❤️❤️ 🔸چهارقلوهای کرمانی زمانی که بر مزار دختر #کاپشن_صورتی شهیده ریحانه سلطانی نژاد رفتند، بعد ناز کردن مزار، بر عکس مزارش بوسه زدند و همه رو شگفت زده کردند

🔺روز برفی دختر کاپشن صورتی و گوشواره قلبی💔 #شهیده_ریحانه_سلطانی_نژاد🌷 اَللّٰهُمَّ‌صَلِّ‌عَلَی‌مُحَمَّدٍوَآلِ‌مُحَمَّدٍوَعَجِّلْ‌فَرَجَهُم

#رؤیای_واقعی #پارت_۲۵ علی باورم نمی شد قبل از اینکه ازدواج کنم آنقدر دوییدم برای اینکه کار های اعزامم جور بشود ولی نشد. هانیه خیلی به من وابسته شده بود دلم نمی خواهد اذیت بشود. چطور به او بگویم تا دوهفته دیگر می خواهم به سوریه بروم! فکری در سرم می گذشت. تصمیم گرفتم کاری که برای هانیه بهتر بود را انجام بدهم دلم نمی خواست بعد از من اذیت بشود. کاری که میخواستم کنم خیلی سخت بود امروز قیافش یه جوری شده بود نمی دانم ولی مهر خاصی در چهره اش بود. صبح جمعه بود شرکت هم تعطیل بود مادر زنگ زد و گفت برای ناهار به آنجا برویم. هانیه از خواب بیدار شد با من کمی سرسنگین بود حق داشت دیشب حالم اصلا دست خودم نبود ولی امروز سخت ترین تصمیم زندگیم رو گرفتم اینقدر دست دست کردم که ظهر شد تا می خواستم حرف بزنم وقتی به چهره اش نگاه می کردم زبانم بند می آمد. آنقدر در فکر بودم که نفهمیدم کی رسیدیم؟ بعد از سلام و احوال پرسی کنار بابا روی مبل نشستم هانیه هم با فاطمه به اتاقش رفتند. فنجان چای را در دستم گرفته بودم که متوجه نبود حلقه ام شدم یادم آمد که در خانه کنار شیر روشویی برای وضو آنجا گذاشته بودم. نمیدونم چرا ولی حس میکردم الان بهترین موقع هست که حرفم را بزنم بلند شدم و به سمت اتاق فاطمه رفتم در زدم و در را باز کردم با چهره ای جدی و بدون احساس رو به فاطمه گفتم _فاطمه جان میشه ما رو تنها بذاری فاطمه با صورتی نگران اول به من بعد هم هانیه نگاه کرد و از اتاق خارج شد بدون اینکه به هانیه نگاه کنم روی صندلی نشستم درست رو به روی هانیه ولی به فرش نگاه میکردم حرفم رو گفتم _هانیه جان من توی این مدت فکر کردم نمیتونم تو رو خوشبخت کنم به این نتیجه رسیدم که اگر طلاقت بدم هم برای تو بهتره هم خودم

#رؤیای_واقعی #پارت_۲۶ هانیه دلم از علی گرفته بود دست خودم نبود حس می کردم مانند قبل نیست. به خانه پدر علی که رفتیم در اتاق کنار فاطمه نشسته بودم می خواستم خبر بارداری ام را به او بگویم که علی در زد و وارد شد رو به فاطمه گفت بیرون برود. با حرفی که زد حالم دست خودم نبود حس می کردم خون در رگ هایم یخ کرده است حس این را داشتم که در این مدت با یک دروغگو ازدواج کرده ام! اصلا مغزم کار نمی کرد بلند شدم و از اتاق خارج شدم دنیا دور سرم می‌چرخید. لیوانی آب برایم آوردند دستانم می لرزید لیوان را نزدیک دهانم بردم که در یک لحظه لیوان از دستم افتاد و پخش زمین شد. با صدای لیوان علی از اتاق بیرون آمد دلم نمی خواست نگاهش کنم. گفت _هانیه حالت خوبه به دست چپش نگاه کردم حلقه در دستش نبود متوجه نگاهم شد با دیدن این صحنه حالم بد تر شد دلم میخواست از این خانه خارج بشوم نفسم بالا نمی آمد. دوباره بلند شدم که اینبار چشمانم بسته شد و دیگر متوجه اطرافم نبودم. چشمانم را باز کردم در بیمارستان بودیم سر کسی روی دستم سنگینی می کرد نگاه کردم دیدم علی خوابیده است نمی دانستم فهمید که باردارم یا نه؟ سرش رو تکون داد انگار بیدار شده بود سرش را بلند کرد و به من نگاه کرد. چشمانش قرمز شده بود فهمیدم گریه کرده است یادم هست وقتی خبر شهادت یکی از دوستانش را شنیده بود چشمانش این گونه شده بود. می دانم علی من را دوست دارد و اون حرفش دروغ است اما نمی دانم چرا این حرف را زد؟ ناخودآگاه اشک از چشمانم سرازیر شد علی چشمانش خیلی غم داشت با صدای گرفته گفت _میخواستم قبل از اینکه ازدواج کنم سوریه برم ولی هر بار نشد اصلا فکرش رو نمی کردم که کارای اعزامم درست بشه وقتی فهمیدم که دوهفته دیگه باید برم تمام فکرم تو بودی با خودم گفتم اگه ازت جدا بشم برات بهتره اینجوری اذیت نمی شی بعد هم لبخند شیرینی روی لبش کاشته شد و ادامه داد _نمیدونستم که داریم مامان بابا میشیم هانیه این رو بدون که من همیشه دوستت داشتم و دارم همین جور اشک از چشمام سرازیر میشد باورم نمی شد علی من داره مدافع حرم میشه! علی نگران رو به من گفت _هانیه حالت خوبه لبخندی روی لبم شکل گرفت و گفتم _علی من حالم عالیه

#رؤیای_واقعی #پارت_۲۷ علی در حالی که مانند بچه ها ذوق داشت و چشمانش برق میزد گفت _خب حالا اسم این وروجک رو چی بذاریم هنوز بدنم بی حال بود با بی حالی گفتم _حالا بذار جنسیت بچه مشخص بشه بعد علی که چشمانش برق میزد گفت _خب بیا یه قراری بذاریم اگه پسر شد من اسمشو انتخاب میکنم اگه دختر شد تو اسمشو انتخاب کن قبول خنده ای کردم و گفتم _باشه قبوله جدی شدم و ادامه دادم _کی میخوای بری علی خندش به یک لبخند کوچک تبدیل شد و گفت _هانیه اگه بگی نرو نمیرم علی زبانش این را میگفت اما چشمانش چیز دیگری را میگفت _علی من چرا باید جلوی تو رو بگیرم که نری اگه تو نری یعنی من مانعت شدم اون دنیا چجور روبروی خانوم وایسم قطرات اشک آرام از چشمانش روی صورتش جای می‌گرفتند چشمانش میگریست و لبانش میخندید. _هانیه جان ممنون که اینقد خوبی و همراهی بدون این کاری که تو میکنی ثوابش بیشتر از کاریه که من میکنم پرستار امد و گفت میتونم به خونه بروم ولی باید استرس و اضطراب از تو دور باشد. به کمک علی از تخت بلند شدم و بعد از پوشیدن لباس هایم بیمارستان را به مقصد خانه ترک کردیم. میدانم سخت است تنها بودن سخت است بدون همسر بودن سخت است ندانی که آیا همسرت فرزندت را در آینده خواهد بیند یا نه؟ ولی می دانم و خوشحالم که همسرم زندگی اش را تلف نکرده است چه همسرم برگردد یا نه چه سالم برگردد یا نه خداوند صبرش را به من خواهد داد.