🔶در کتاب قرارداد اجتماعی اثر #ژان_ژاک_روسو، وطن چنین تعریف شده است: #وطن سرزمینی است که گروهی از مردم با یکدیگر بر محور پیمانی اجتماعی زندگی می کنند و نوعی از حکومت را در میان خود برپا کرده اند. 🔷ولی این تعریف از وطن با دیدگاه اسلام نسبت به دولت، مطابقت ندارد؛چرا که وطن اسلامی عبارت است از همه سرزمین های مسلمان نشین که تحت نظارت حکومت واحد اسلامی بر اساس قانون اسلام که از جانب خداوند یکتا برای بشر فرستاده شده اداره می شود. 🔻از جمله اندیشمندان مسلمانی که در تشریح و بکارگیری مفهوم وطن دقت و حساسیت نشان می دهند، می توان #شهید_مدرس و #اقبال_لاهوری را نام برد. بحث از مفهوم وطن در عصر ایشان بحثی است که همزاد ناسیونالیسم است. یعنی بعدی که به مفاخر نژادی، عصبیت های قومی و تظاهر به آب و خاک پرستی اهمیت می دهد. 🔺نگرش و تلقی که افرادی همچون اقبال و مدرس از آن نفرت داشته اند و این نفرت به حدی عمیق است که احساس ملی گرایی را بزرگترین دشمن اسلام و مسلمین دانسته و دین را مایه وحدت و منشا قدرت می دانند نه عصبیت و نژاد را. 📖کتاب #اندیشه_سیاسی_شهید_مدرس نوشته ی #رضا_عیسی_نیا #نژاد #ملی_گرایی #ناسیونالیسم 📌@canoon_org

🔰هویت سازی؛رویای پهلوی 🔶 پیوند ملی‌گرایی و تاریخ‌نگاری و تأثیر و تأثر این دو بر یکدیگر از جمله موضوعات برجسته، ماندگار و دوران‌سازی است که طی دوران معاصر در ایران و جهان در قالب تاریخ‌نویسی‌های ملی‌گرایانه و مدرن تبلور یافته است. رویکردی که با برجسته‌سازی برهه باستانی ایران و به حاشیه راندن اهمیت دوره اسلامی در هویت ایرانی، پیشینه ایرانیان را در گذشته باستانی خویش خلاصه می کند. این رویکرد علاوه بر این که از نظر روشی و نظری در تاریخ‌نگاری صحیح نیست؛ بلکه شواهد تاریخی نیز نافی مدعای این نگاه به تاریخ ایران است. #پهلوی #شابک #ملی_گرایی #تاریخ_نگاری #هخامنشیان #ناسیونالیسم #کوروش_کبیر #داریوش_اول #معرفی_کتاب #محمد_علی_فروغی #علی‌_محمد_طرفداری #جشن_های_2500_ساله #تاریخ‌نگاری_و_ملی‌گرایی_در_ایران 📌@canoon_org

🔶 این گونه به نظر می آید که از میانۀ سده نوزدهم میلادی / سیزدهم هجری قمری تلاش های چندی برای تغییر پایگاه های اجتماعی اقلیت های دینی در ایران صورت پذیرفت. گروهی از محققان معاصر، این کوشش ها را به استعمارگران مربوط دانسته و آن را پیوسته با سیاست تقویت جریان های ضداسلامی می دانند؛ در حالی که شماری دیگر آن را سرآغاز بحران هویتی و حرکت به سمت وحدت اجتماعی و ناسیونالیسم فراگیر بر می شمارند در شرایطی که نمایندگان فعال اقلیت زرتشتی همچون مانگجی هاتریا و سپس جمشید جمشیدیان و کیخسرو شاهرخ در راستای تثبیت وضعیت حقوقی زرتشتیان و همسان سازی آن ها با دیگر ایرانیان، به موفقیت هایی دست یافتند هم زمانی رشد اندیشه های ناسیونالیستی در غرب و سپس ایران عهد قاجار که به صورت ظهور روشنفکران و ناقدان ملی گرا و آرمان خواه بروز نمود، مواریث فرهنگی و تمدنی کهن را به عنوان شالوده اساسی هویت خواهی ملی در کانون توجه ایرانیان قرار داد. 🔷 برآمدن رضاشاه نیز رویکرد فوق را رسمیت آمرانه ای بخشید و #ملی_گرایی تجددخواهانه را با لعاب #آریائیسم رونق داد. اما برخلاف انتظار اقلیت زرتشتی نتوانست از این وضعیت بهره کافی ببرد و کاملاً جذب جامعه ایرانی شود؛ زیرا اولاً در ساختار سیاسی دوره پهلوی اول مفهوم #ناسیونالیسم و ملیت تنها در خدمت بازتولید انقیاد نهادهای اجتماعی و در جهت تضمین سلطه دیکتاتوری شاهنشاهی قرار داشت و جایی برای عرضه آزادی ها و مشارکت های نقادانه، چه از سوی اقلیت و چه از جانب اکثریت وجود نداشت و ثانیاً جامعه کوچک و غیر منسجم زرتشتی ایران، توانایی مشارکت حداکثری در نظام و دولت مدرن را نداشت و اتکا به حمایت جامعه برون مرزی پارسیان هند نیز برایش مسئله انگیز و دردسرآفرین بود. از این رو جز به پویش هایی در عرصه ساخت مدارس و انجمن ها خدمات فرهنگی و تحقیقی و ادامه حضور کمرنگ در نهادهای پایین دست دولتی کامیاب نشدند. 💢 با این همه تحولات ناشی از جنگ جهانی دوم به احیای تاریخ نگاری ایرانی و به خصوص علاقه به بازخوانی تاریخ دو سده اخیر منجر شد؛ جریانی که تاریخ نویسی آکادمیک و تحقیقی را متداول ساخت و درضمن به دلیل تطبیق دوره های تاریخی باستان با پس از اسلام مجدداً موضوعات و شخصیت های عهد باستان را محل بحث تاریخ نگاری نوین قرار داد. 📖کتاب #تاریخ_نگاری_و_ملی_گرایی_در_ایران_معاصر به کوشش #علی_محمد_طرفداری 💠 کانون اندیشه جوان در فضای مجازی: سایت | آپارات | ایتا | بله | روبیکا