🌸🍃🌸🍃 چرا مردگان و نوزاد انسان همه چیز را می‌توانند ببینند؟ #بخش_سوم ه: حضرت حق می‌فرماید: «هُمْ مُبْصِرُون»َ آنها صاحب بصیرت می‌شوند که اشاره غیر مستقیم به دوری از معصیت در زمان حملات شیطان است و نفرموده از گناه دور می‌شوند چرا؟ چون داشتن بصیرت از عواقب شوم یک گناه خودش باعث دوری از یک گناه می‌شود. چنانچه امام صادق (ع) می‌فرمایند: هر کس در زمان انجام معصیت نادان و جاهل است و اگر بینا بود معصیت نمی‌کرد. امام رضا (ع) در پاسخ کسی که فرمود شما چرا گناه نمی‌کنید می‌فرمایند: چون ما نجس و آلوده بودن گناه را می‌بینیم چنانچه هیچ یک از شما نجاست را نمی‌خورید و اگر شما نجس بودن گناه را ببینید انجام نمی‌دهید. م: گروه متقی و پرهیزگار به خاطر تقوایشان خداوند علمی عنایت کرده است که طواف شیطان بر قلب خود را می‌فهمند. یعنی وقتی در معرض حمله شیطان قرار می‌گیرند می‌دانند در خطر حمله هستند، پس تصمیم نمی‌گیرند و حرکتی انجام نمی‌دهند تا شیطان از آنها دور شود. چنانچه حضرت علی (ع) می‌فرماید: در زمان خشم تصمیم نگیرید چون شیطان در شما تصمیم خواهد گرفت. هیچ کس در زمان خشم به کسی مهربانی نکرده است !!! اما کسانی که پرهیزگار نیستند اصلا حمله شیطان را حس نمی‌کنند تا خود را از شرّ او حفظ کنند و این عنایت خدا به متقین است. ن: اندیشه کنید که به قول حضرت علی (ع) ای انسان بهای تو بهشت است مبادا خود را به کمتر از آن بفروشی. الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُون.َ(11 - مومنون) که بهشت فردوس ارث آن خوبان و منزلگاه ابدی آن پاکان است. مبادا به فرمایش نبی مکرم اسلام (ص) با گناهان بهشت خود را به مؤمنی بدهی و جهنم را بگیری. ی: لَوْ لَمْ يَتَوَعَّدِ اللّهُ عَلَى مَعْصِيَتِهِ لَكَانَ يَجِبُ أَلاَّ يُعْصَى شُكْراً لِنِعَمِهِ. امام علی (ع) فرمود: اگر خدا تهديد به عذاب در برابر عصيان نكرده بود، باز واجب بود كه به پاس نعمت‌هايش نافرمانى او نشود. به این اندیشه کند معصیت بزرگترین ناشکری در برابر یک صاحب نعمت و شکر است، و او به عنوان یک انسان حق ندارد از نعمت‌های خدا بهره ببرد و به جای تشکر نافرمانی او کند حتی اگر خدا بخواهد او را مجازات نکند و ببخشد. کسانی که چشم برزخی‌شان باز می‌شود و همه چیز را می‌بینند و در پیرامون خود اثر فیزیکی می‌گذارند، در اصل با غلبه بر نفس و شیطان باز می‌شود. در آیه 49 سوره آل عمران در حق عیسی مسیح (ع) می‌فرماید: وَأُحْيِي الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِ اللَّهِ مردگان را به امر خدا زنده کنم، پس اختیار زنده کردن مرده را خدا به دست او سپرده بود. إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُون اگر به آیه بالا دقت کنیم، کسانی که متقی بوده‌اند و در برابر حمله شیطان یاد خدا کرده و از گناه دور شده‌اند خداوند مثل رجبعلی خیاط بصیرت به او داده است چنانچه آیه اشاره به اعطای چشم بصیرت به چنین بنده‌ای دارد؛ و رجبعلی گوید: روزی در جوانی، وسوسه زنی شدم گفتم خدایا من گذشتم از این لذت، تو هم بگذر بر من. حال سؤال آخری اینجا ایجاد می‌شود که طبق حدیث نبوی هرگاه صدای خروس را شنیدید از فضل خداوند طلب کنید؛ زیرا او حتماً ملکی را دیده است. چرا خروس فرشته می‌بیند ولی انسان نمی‌بیند؟ خروس حیوان است و هرگز از انسان افضل نیست دیدن فرشتگان به چشم او به خاطر آن است که شیطان بین این حیوان و فرشتگان مانعی برای دیدن نیست. حتی خروس‌ها در اتاقی که سقف دارد هم در زمان سحرگاهی با دیدن فرشته بانگ مناجات بر می‌آورند. #پایان @DastaneRastan

🌸🍃🌸🍃 #سندي_برچشم_زخم_از_قرآن #بخش_سوم پس «اوتوالعلم» از مؤمنان به مراتب بالاتر هستند و از خطاب این گروه «وَيْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَيْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا» مشخص است که مخاطب‌شان کسانی است که به ثواب و اجر الهی در روز جزا ایمان دارند و عمل صالح انجام می‌دهند ولی با دیدن این نعمات دنیوی، صبرشان را از دست داده‌اند و داشتن نعمت دنیوی را با دیدن ثروت قارون و وسوسه‌ی شیطان،نزدیک است بر ثواب آخرت ترجیح دهند و این نمایش ثروت قارون باعث شده است، در مرز وسوسه قرار گیرند و «اوتوالعلم» به آنها تذکر می‌دهند که در برابر این ثروت و نعمات ظاهری دنیا صبر کنند که مبادا پاداش اخروی را از دست بدهند. کوتاه سخن آن‌که به استناد آیات مصرحه‌ی فوق «يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا» بین کافر و مؤمن مشترک است. چنان‌چه «ذُو حَظٍّ عَظِيم» بین انسان کافر و مؤمن نیز مشترک است. پس نمایش ثروت هم بر کافر هم بر مؤمن هر دو اثر منفی می‌گذارد با این فرق که در طالب دنیا که کافر است خاطر ملکی بر او تذکری نمی‌دهد که آرزوی این ثروت نکند ولی در مؤمن خاطر ملکی بر او وارد شده و تذکر می‌دهد که ثواب آخرت را بر ثروت و نعمت دنیوی ترجیح ندهد و باید بر این وسوسه‌ی شیطان صبر کند. چنان‌چه مولای متقیان می‌فرمایند: الصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عَلَى مَا تَكْرَهُ صبر دو قسم است، صبر بر چیزی که دوست داری و چیزی که دوست نداری. اگر قرار باشد مؤمن از ثروت متنفر باشد، اینجا صبر معنی ندارد و اجری هم ندارد. پس باید مؤمن در برابر دنیا و آرزوهای دنیوی صبر کند که اجر و مزدی نزد خدا داشته باشد. ازسوی دیگر بدانیم چشم زخم الزاماً از سوی یک چشم خاص بر انسان وارد نمی‌شود که در زندگی به دنبال کسی بگردیم که چشم بدی دارد. بلکه این یک سنت الهی است که انسان در صورت تفاخر به مال و فرزندان و آن‌ها نعمتی از سوی خدا ندانستن، قطعاً با نابودی ثروت مواجه خواهد شد که به این سنت الهی چشم زخم گفته می‌شود. انسان نباید حسادت یک غیرمؤمن و حسرت یک مؤمن را با تفاخر به مال و دارایی تحریک کند. چون حسود با تحریک حسادتش دست به انتقام می‌زند و مؤمن با تحریک حسرتش نسبت به خدا انتظارش در عطای ثروت دنیوی زیادتر شده و در مقام آزمون صبر قرارش می‌دهد. #پايان @DastaneRastan