💠 با آن که امام سجاد (ع) فاصله کربلا تا کوفه را در آن شرایط سخت با سکوت گذراند و زبانش به یاد حق، مترنّم بود و با کسی جز اهل بیت (ع) حرف نمی زد، اما با ورود به شهر کوفه، زبان به سخن باز کردو مخصوصاً در کاخ ابن زیاد چهره پلید یزیدیان را بر ملا ساخت. ابن زیاد ملعون قبل از آن که اسرا را وارد قصر خود (دارالاماره) کند، اذن عمومی داد که هر کس می خواهد، به قصر وارد شود. آن گاه دستور داد تا آل الله را وارد دارالاماره کنند. سپس سر مبارک امام حسین (ع) را مقابل او گذاشتند و او بی شرمانه به وسیله چوب دستی خود به سر مبارک آن حضرت می زد... در این هنگام رو به امام سجاد (ع) کرد و گفت: اسمت چیست؟ امام فرمود: علی بن الحسین هستم. ابن زیاد: مگر علی بن الحسین را خدا نکشت؟ امام (ع): برادر بزرگ تری داشتم که او نیز علی نامیده می شد و مردم او را کشتند. ابن زیاد: مردم نکشتند، بلکه خدا او را کشت. امام (ع): البته خدا هر جانی را هنگام مرگ می گیرد و هیچ کس بدون اذن تکوینیِ الهی نمی میرد.(1) این حاضر جوابی و حریم نگرفتن امام (ع)، برای ابن زیاد، سنگین و غیر قابل تحمل بود. لذا دستور داد گردن آن حضرت را بزنند. هنگامی که عقیله بنی هاشم، زینب کبری خود را سپر آن حضرت کرده و ابن زیاد ملعون را از تصمیم وقیحانه اش نهی می کرد، امام سجاد (ع) بر آشفت و گفت: «ابالقتل تُهدّدنی؟ اما علمت ان القتل لنا عاده و کرامتنا الشهاده؛(8) آیا ما را به قتل تهدید می کنی؟ آیا تاکنون نفهمیدی که کشته شدن، عادت ما و شهادت، کرامت و فخر ماست؟» 1) آل عمران (3) آیه 145. 📚 بحارالانوار، ج 45، ص 117 و 118 و مقتل خوارزمی، ج 2، ص 44 ~~~~~~~~ @Dastanhayeebratamooz ══🇮🇷🌹🇮🇷═════ 💫💫💫💫

💠یکی از خویشان امام زین العابدین علیه السلام در برابر آن حضرت ایستاد و زبان به ناسزاگویی گشود، حضرت در پاسخ او چیزی نگفتند. هنگامی که مرد از پیش حضرت رفت امام به اصحاب خود فرمودند: "آنچه را که این مرد گفت، شنیدید. اکنون دوست دارم، همراه من بیایید تا نزد او برویم و جواب مرا نیز به او بشنوید." عرض کردند: حاضریم، ما دوست داشتیم شما هم همانجا پاسخ ایشان را بگویید و ما هم آنچه می‌توانیم به او بگوییم. سپس امام نعلین خویش را پوشیدند، به راه افتادند. در بین راه این آیه را می‌خواندند: "والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس و الله یحب المحسنین." راوی می‌گوید: وقتی رسیدیم به خانه آن مرد، او را صدا زدند و فرمودند: "به او بگویید علی بن الحسین با تو کار دارد." مرد همین که متوجه شد امام زین العابدین علیه السلام آمده است در حالیکه آماده مقابله و دفاع بود از منزل بیرون آمد و یقین داشت آن جناب برای تلافی جسارتهایی که از او سر زده آمده است. امام فرمودند: "برادر! چندی پیش نزد من آمدی و آنچه خواستی به من گفتی. اگر آن زشتیها که به من گفتی در من هست، هم اکنون استغفار می‌کنم و از خداوند می‌خواهم مرا بیامرزد و اگر آن چه به من گفتی در من نیست، خداوند تو را بیامرزد." راوی می‌گوید: آن شخص سخن حضرت را که شنید پیش آمد و پیشانی امام را بوسید و عرض کرد: آری! آن چه من گفتم در شما نیست و من به آن چه گفتم سزاوارترم. 📚آل عمران،آیه ۱۳۴ بحار ج ۴۹، ص۵۴ ~~~~~~~~ @Dastanhayeebratamooz ══🇮🇷🌹🇮🇷═════ 💫💫💫💫

وَ قالَ سيّدُ العابِدين عليه السلام: وَالذّىَ بَعَثَ مُحمَّدا بِالْحَقِّ بَشيرا ونَذيرا اِنّ الاَْبـْرارَ مِنّـا اهـلَ الْبَيْتِ وَشْيعَتِهِمْ بِمَنْزَلَةِ مُوسى وشيعَتِهِ وَاِنّ عـَدُوَّنـا وَاَشْيـاعَهِمْ بَمْنِزِلَةِ فِرْعَوْنَ وَاَشْياعِهِ. [📚مجمع البيان، ج 7، ص 239.] امام زين العابدين عليه السلام فرمود: سوگند به كسى كه محمّد صلي الله عليه و آله را به عنوان مژده بخش و بيم رسان برانگيخت، نيكان ما اهل بيت و پيروان ما همانند موسى و شيعيان اويند و دشمنان ما و پيروان ايشان همانند فرعون و پيروان آنان محسوب مى شوند.

💠 راز كشته نشدن بعضي از دشمنان امام حسين ( ع ) توسط امام حسين ( ع ): امام سجاد ( ع ) مي گويد : در روز عاشورا پدرم را ديدم كه به دشمن حمله مي كرد و آنها را مي كشت ولي در آن درگيري بعضي از افراد دشمن را با اينكه زير شمشير او قرار مي گرفتند ، پدرم رد مي كرد و آن ها را نمي كشت با اينكه مي توانست آنها را بكشد . راز اين موضوع را نمي دانستم هنگامي كه به مقام امامت رسيدم فهميدم آن كساني را كه پدرم نمي كشت در نسل آنها شخصي كه ما اهل بيت را دوست بدارد وجود داشت ، پدرم براي حفظ آن دوست ما در صلب پدرش ، پدر را نمي كشت. 📚داستانهای شنیدنی از معصومین(ع) ~~~~~~~~ @Dastanhayeebratamooz ══🇮🇷🌹🇮🇷═════ 💫💫💫💫

از آثار معنوی ارزش مندی که از امام سجاد (ع) به یادگار مانده، کتاب های گران سنگ صحیفه سجادیه و رسالة الحقوق می باشد. هنگامی که از حوزه علمیه قم یک نسخه صحیفه سجادیه برای دانشمند بزرگ اهل تسنّن و صاحب تفسیر «الجواهر» ارسال شد و او با این کتاب ارجمند مواجه گردید، درباره آن نوشت: کتاب را با دست تکریم گرفتم و آن را کتابی یگانه یافتم که مشتمل بر علوم و معارف و حکمت هایی است که در غیر آن یافت نمی شود. حقّاً از بدبختی ماست که تاکنون به این اثر گران بهای جاوید از میراث های نبوت و اهل بیت، دست نیافته ایم.(1) بسیاری از مردم بی خبر، امام سجاد علیه السلام را با لقب بیمار می شناسند و فکر می کنند که ایشان همواره در تمام عمر در بستر بوده اند. اما این واقعیت ندارد؛ آن بزرگوار فقط مدت کوتاهی، آن هم در کربلا بیمار بودند و این مسئله نیز یکی از حکمت های خداوند متعال بود تا ایشان زنده بمانند و برای آینده اسلام مفید باشند. «در حقیقت، خداوند بزرگ او را به وسیله بیماری اش حفظ فرمود تا یزیدیان از او دست باز دارند و با ماندن او رشته امامت ادامه یابد و آینده اسلام و امت تأمین گردد.» 📚1) زندگانی امام سجاد (ع)، تهیه و تنظیم از: هیئت تحریریه مؤسسه در راه حق، ص 29 📚2) رضا شیرازی، شام غریبان، ص 18

صحیفه سجادیه كه از آن به زبور آل محمد (علیهم‌السلام) و انجیل اهل بیت یاد می‌شود، از مهم‌ترین و معتبرترین متون اسلامی بعد از قرآن کریم است. این كتاب ارزشمند مجموعه دعاهایی است كه امام سجاد (علیه‌السلام) انشاء فرموده و به دست مبارک فرزندش امام باقر (علیه‌السلام) نگاشته شده است. در این جلسات امام جعفر صادق (علیه‌السلام) نیز حضور داشت.

داستان علامه مجلسي در‌ خصوص صحيفه سجاديه   در دوران بلوغم در‌ جستجوي بدست آوردن رضاي حق بودم در‌ اين راه از‌ هيچ تلاشي فروگذار نمي کردم ‌و‌ تنها آرامش من‌ ياد خدا بود شبي ولي عصر را‌ در‌ خواب ديدم که در‌ مسجد قديم اصفهان نزديک دربي که الان محل تدريس من‌ است ايستاده، به‌ حضور مبارکش سلام کرده ‌و‌ رفتم که پاي حضرتش را‌ ببوسم، مانع شد. دستش را‌ بوسيدم ‌و‌ از‌ مسائلي چند که حل ‌آن برايم دشوار شده بود سؤال نمودم. يکي از‌ مسائلي که از‌ حضرت پرسيدم راجع به‌ نمازم بود. چون در‌ نمازهايم مبتلا به‌ وسواسي شده بودم که آيا آنچه انجام مي‌ دهم به‌ وظيفه خود عمل کردم ‌و‌ با‌ توجه به‌ اينکه در‌ نمازهاي واجب خود بر‌ اين باورم که تکليف خود را‌ انجام نداده ام مي‌ توانم نماز شب را‌ که يک تکليف مستحبي است انجام دهم. قبلا در‌ اين مورد با‌ شيخ بهائي صحبت کرده بودم ‌و‌ شيخ به‌ من‌ گفته بود که نمازهاي ظهر ‌و‌ عصر ‌و‌ مغرب را‌ به‌ قصد قضا بخوانم ‌و‌ سپس نماز شب را‌ به‌ همين ترتيب عمل مي‌ کردم در‌ خواب از‌ حضرت حکم همين مسأله را‌ پرسيدم فرمود: کاري که تاکنون انجام مي‌ دادي رها کن ‌و‌ نماز شب را‌ بخوان. البته مسائل ديگري هم از‌ حضرت سؤال کردم که به‌ خاطرم نيست. به آقا عرض کردم با‌ توجه به‌ اينکه اين توفيق هميشه در‌ اختيارم نيست که به‌ حضور شما مشرف شوم، تقاضا دارم که کتابي به‌ من‌ لطف کنيد تا‌ نسخه دائمي زندگيم باشد. فرمود: کتابي به‌ مولانا محمد تاج دادم. ‌آن کتاب همان است که مي‌ خواهي، برو ‌و‌ از‌ او‌ بگير ‌و‌ در‌ عالم خواب او‌ را‌ شناختم ‌و‌ براي گرفتن کتاب حرکت کردم ‌و‌ از‌ درب مسجد که مقابل ولي عصر بود خارج شدم ‌و‌ به‌ طرف محله خربزه فروشان که يکي از‌ محلات اصفهان است رفتم. به‌ محض ديدن من‌ محمد تاج گفت ولي عصر تو‌ را‌ فرستاده؟ پاسخ داد: آري. از‌ بغل خود کتابي بيرون آورد تا‌ گشودم فهميدم که اين کتاب از‌ کتب ادعيه است. با‌ گرفتن کتاب ‌آن را‌ بر‌ روي ديدگان قرار داده ‌و‌ به‌ طرف بقية الله الاعظم حرکت کردم که در‌ همين حال از‌ خواب برخواستم ‌و‌ ديدم از‌ کتاب خبري نيست. تا طلوع صبح به‌ تضرع ‌و‌ گريه پرداختم. پس‌ از‌ نماز صبح ‌و‌ تعقيب به‌ ذهنم رسيد که منظور حضرت از‌ مولانا محمد همان شيخ بهائي است ‌و‌ اينکه حضرت فرموده است مولا محمد تاج به‌ دليل جايگاه شيخ در‌ بين عالمان است. لذا به‌ طرف مدرسه شيخ حرکت کرده ‌و‌ ديدم که شيخ بهائي به‌ مقابله صحيفه سجاديه مشغول است. خوابم را‌ براي او‌ نقل کردم ‌و‌ چنين تأويل نمود: «مژده که خواب حکايت از‌ افاضه علوم الهي ‌و‌ معارف يقيني دارد ‌و‌ با‌ توجه هدفي که داري ‌و‌ در‌ پي‌ ‌آن هستي، خواهي رسيد.» ولکن با‌ اين تعبير دلم آرام نگرفت ‌و‌ به‌ سوي يافتن گمشده خود بودم به‌ ذهنم رسيد که به‌ همان نقطه اي‌ که در‌ خواب ديدم بروم (بازار خربزه فروش ها) بدان سو حرکت کردم ‌و‌ تا‌ رسيدن به‌ ‌آن محل يکي از‌ صالحان ‌و‌ نيکان را‌ که اسمش «حسن» ‌و‌ ملقب به‌ «تاجا» بود ديدم. به‌ جانبش رفتم ‌و‌ بر‌ او‌ سلام کردم. بدون اينکه من‌ سخن بگويم گفت فلاني نزد من‌ کتاب هاي وقفي وجود دارد. طلاب از‌ من‌ مي‌ گيرند ولکن به‌ شرائط وقف عمل نمي کنند. با‌ شناختي که از‌ تو‌ دارم، تو‌ به‌ شرائط وقف توجه داشته ‌و‌ عمل خواهي کرد، با‌ هم برويم کتاب ها را‌ ببين ‌و‌ هرچه نياز داري بردار. با‌ هم به‌ کتابخانه رفتيم. اولين کتابي که به‌ من‌ داد همان کتابي بود که ‌آن را‌ در‌ خواب ديده بودم با‌ ديدن کتاب شروع به‌ گريه ‌و‌ ناله کردم ‌و‌ گفتم همين يک کتاب مرا بس است. الآن يادم نيست که آيا خوابم را‌ براي او‌ تعريف کردم يا‌ نه به‌ هر‌ حال نزد شيخ بهائي رفتم ‌و‌ صحيفه خود را‌ ‌و‌ با‌ نسخه اي‌ که از‌ جد شيخ در‌ اختيارش بود که ‌آن نسخه از‌ نسخه شهيد نوشته بود ‌و‌ شهيد هم نسخه خود را‌ از‌ نسخه عميدالروساء ‌و‌ ابن السکون نوشته بود ‌و‌ ‌آن نسخه با‌ نسخه با‌ واسطه ‌و‌ يا‌ بي واسطه ابن ادريس مقابله شده بود، مقابله کردم ‌و‌ جالب اين است که نسخه اي‌ که به‌ هدايت ولي عصر در‌ اختيار من‌ قرار گرفت نسخه اي‌ بود که به‌ خط‌ شهيد نوشته شده بود ‌و‌ اين نسخه از‌ تمام جهات حتي با‌ آنچه که در‌ حاشيه نسخه ها بود، کاملا مطابقه داشت. با‌ مقابله نسخه، کار مقابله نسخه ها با‌ نسخه من‌ آغاز شد ‌و‌ به‌ برکت نسخه اعطائي ولي عصر (عج) صحيفه سجاديه همانند خورشيد در‌ همه شهرها ‌و‌ همه خانه ها درخشيد به‌ ويژه در‌ اصفهان که بيشتر مردم به‌ يک اکتفا نکرده ‌و‌ چند نسخه از‌ صحيفه را‌ در‌ خانه ها داشتند ‌و‌ به‌ برکت صحيفه سجاديه بيشتر آنها از‌ صالحان ‌و‌ اهل دعا شده ‌و‌ بسياري از‌ آنها مستجاب الدعوة شدند ‌و‌ همه اين آثار از‌ برکت معجزه ولي عصر بود ‌و‌ علوم ‌و‌ دانش هائي که به‌ برکت از‌ صحيفه به‌ من‌ عطا شده قابل احصاء نيست ‌و‌ اين از‌ فضل خدا بر‌ ما‌ ‌و‌ بر‌ مردم است. 📚روضة المتقين / ج 14 / ص 419-422.

عزیزان لطفآ گوش کنید خیلی سوزناک میخونه دل آدم آتیش میگیره، روحت شاد حاج آقای کافی بزرگوار #شب_جمعه

السَّلَامُ عَلَى الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ *** اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ قَرِّبْ بُعْدَهُ وَ أَنْجِزْ وَعْدَهُ وَ أَوْفِ عَهْدَهُ وَ اكْشِفْ عَنْ بَأْسِهِ حِجَابَ الْغَيْبَةِ وَ أَظْهِرْ بِظُهُورِهِ صَحَائِفَ الْمِحْنَةِ وَ قَدِّمْ أَمَامَهُ الرُّعْبَ وَ ثَبِّتْ بِهِ الْقَلْبَ وَ أَقِمْ بِهِ الْحَرْبَ وَ أَيِّدْهُ بِجُنْدٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمِينَ‏ وَ سَلِّطْهُ عَلَى أَعْدَاءِ دِينِكَ أَجْمَعِينَ وَ أَلْهِمْهُ أَنْ لَا يَدَعَ مِنْهُمْ رُكْناً إِلَّا هَدَّهُ وَ لَا هَاماً إِلَّا قَدَّهُ وَ لَا كَيْداً إِلَّا رَدَّهُ وَ لَا فَاسِقاً إِلَّا حَدَّهُ وَ لَا فِرْعَوْنَ إِلَّا أَهْلَكَهُ وَ لَا سِتْراً إِلَّا هَتَكَهُ وَ لَا عَلَماً إِلَّا نَكَّسَهُ وَ لَا سُلْطَاناً إِلَّا كَبَسَهُ وَ لَا رُمْحاً إِلَّا قَصَفَهُ وَ لَا مِطْرَداً إِلَّا خَرَقَهُ وَ لَا جُنْداً إِلَّا فَرَّقَهُ وَ لَا مِنْبَراً إِلَّا أَحْرَقَهُ وَ لَا سَيْفاً إِلَّا كَسَرَهُ وَ لَا صَنَماً إِلَّا رَضَّهُ وَ لَا دَماً إِلَّا أَرَاقَهُ وَ لَا جَوْراً إِلَّا أَبَادَهُ وَ لَا حِصْناً إِلَّا هَدَمَهُ وَ لَا بَاباً إِلَّا رَدَمَهُ وَ لَا قَصْراً إِلَّا أَخْرَبَهُ وَ لَا مَسْكَناً إِلَّا فَتَّشَهُ وَ لَا سَهْلًا إِلَّا أَوْطَنَهُ وَ لَا جَبَلًا إِلَّا صَعِدَهُ وَ لَا كَنْزاً إِلَّا أَخْرَجَهُ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏ 📚 مصباح الزائر ص 228- 229 سید بن طاووس رحمت الله علیه

💠 «قائم » از القاب خاصه حضرت حجت (عج) است كه در بيشتر روايات شيعه وارد شده و اطلاق آن بر هيچ يك از معصومين ديگر روا نيست. ابو حمزه ثمالى مى گويد: به امام محمد باقر عليه السلام عرض كردم: اى فرزند پيامبر! آيا شما همه قائم نيستيد و حق را به پا نمى داريد؟ پس چرا تنها ولى عصر را قائم مى خوانند؟ فرمود: «لما قتل جدى الحسين ضجت الملائكه بالبكاء و النحيب و قالوا الهنا اتصفح عمن قتل صفوتك و ابن صفوتك و خيرتك من خلقك؟ ... فاوحى الله اليهم قروا ملائكتى فوعزتى و جلالى لانتقمن منهم و لو بعد حين...ثم كشف لهم عن الائمة من ولد الحسين فسرت الملائكة بذلك وراوا احدهم قائما يصلى، فقال سبحانه: بهذا القائم انتقم منهم; چون جدم حسين عليه السلام كشته شد، فرشتگان صدا به گريه و ناله بلند نموده و عرض كردند: پروردگارا! آيا قاتلان بهترين بندگانت، و زاده اشرف برگزيدگانت را به حال خود وا مى گذارى؟ خداوند به آنها وحى فرستاد: اى فرشتگان من! آرام گيريد. به عزت و جلالم سوگند، از آنان انتقام خواهم گرفت; هر چند بعد از گذشت زمان ها باشد. آن گاه پروردگار عالم پرده از جلو ديدگان آنان كنار زد و امامان از فرزندان امام حسين عليه السلام را يكى پس از ديگرى به آنها نشان داد. فرشتگان از اين منظره، مسرور و شادمان گرديدند و ديدند كه يكى از آن بزرگواران، ايستاده مشغول نماز است. خداوند فرمود: با اين قائم (شخص ايستاده) از آنان (قاتلان حسين عليه السلام) انتقام خواهم گرفت » . محمد بن حمران مى گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: چون جريان شهادت امام حسين عليه السلام واقع شد، فرشتگان به درگاه الهى ناليدند و خروش بر آورده، به خداوند عرض كردند: بار خدايا! آيا با حسين كه انتخاب شده تو و فرزند پيامبر تو اينچنين رفتار شود؟ خداوند شبح و سايه قائم را در برابر آنان در حالت ايستاده مجسم كرد و فرمود: با اين (قائم) از ستم كنندگان به حسين انتقام خواهم گرفت. 📚 دلائل الامامة، طبري، ص 239. 📚امالي شيخ طوسي، ج 2، ص 233. ~~~~~~~~ @Dastanhayeebratamooz ══🇮🇷🌹🇮🇷═════ 💫💫💫💫

💠 سالار شهيدان به فرزندش امام سجاد عليه السلام فرمود: «سوگند به خدا كه خون من از جوشش باز نمى ايستد تا اين كه خداوند، مهدى را برانگيزد. او به انتقام خون من، از منافقان فاسق و كافر، هفتاد هزار نفر را مى كشد» . هروى مى گويد: به حضرت رضا عليه السلام عرض كردم: اى فرزند رسول خدا! نظرتان درباره اين سخن امام صادق عليه السلام كه مى فرمايد: «هرگاه قائم ما قيام كند، بازماندگان قاتلان امام حسين عليه السلام به كيفر كردار پدرانشان كشته مى شوند» چيست؟ حضرت رضا عليه السلام فرمود: «اين سخن صحيح است » . گفتم: پس اين آيه قرآن «و لاتزر وازرة وزر اخرى » چه معنايى دارد؟ فرمود «آنچه خداوند مى فرمايد صحيح است; ولى بازماندگان قاتلان امام حسين عليه السلام، به كردار پدرانشان خوشحال اند و به آن افتخار مى كنند و هر كس از چيزى خشنود باشد، مانند آن است كه آن كار را انجام داده است. اگر مردى در مشرق كشته شود و مرد ديگرى در مغرب به كشته شدن او خشنود باشد، نزد خداوند شريك گناه قاتل است. و اين كه قائم، فرزندان قاتلان امام حسين را هنگام ظهورش نابود مى سازد، براى اين است كه آنان از كردار پدرانشان خشنودند» . 📚مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 85؛ بحارالانوار، ج 45، ص 299؛ چشم انداز، ص 148. 📚 علل الشرايع، ج 1، ص 219؛ عيون اخبار الرضا (ع)، ج 1، ص 273؛ بحارالانوار، ج 52، ص 313؛ اثبات الهداة، ج 3، ص 455؛ چشم انداز، ص 154. ~~~~ @Dastanhayeebratamooz ══🇮🇷🌹🇮🇷═════ 💫💫💫💫

شيخ على يزدى حائرى (ره) نقل كرده است. او مى گويد: «زمانى كه قائم آل محمد ظهور كند، ما بين ركن و مقام مى ايستد و پنج ندا مى دهد: 1. «الا يا اهل العالم انا الامام القائم ; آگاه باشيد اى جهانيان كه منم امام قائم » ; 2. «الا يا اهل العالم انا الصمصام المنتقم; آگاه باشيد اى اهل عالم كه منم شمشير انتقام گيرنده » ; 3. «الا يا اهل العالم ان جدى الحسين قتلوه عطشانا; بيدار باشيد اى اهل عالم كه جد من حسين را تشنه كام كشتند» ; 4. «الا يا اهل العالم ان جدى الحسين طرحوه عريانا; بيدار باشيد اى اهل عالم كه جد من حسين را عريان روى خاك افكندند» ; 5. «الا يا اهل العالم ان جدى الحسين سحقوه عدوانا; آگاه باشيد اى جهانيان كه جد من حسين را از روى كينه توزى پايمال كردند» . امام زمان (عج) ابتدا خود را چنين به جهانيان معرفى مى كند: كه قائم و شمشير انتقام منم; قيام نمودم تا انتقام خون جدم حسين عليه السلام - كه او را تشنه لب شهيد كرده، بدن مطهرش را عريان روى خاك افكندند و پايمال كردند - بگيرم. آرى اولين كلام حضرت مهدى (عج)، ياد امام حسين عليه السلام است كه همواره ياد او، در دل هر انسان آزاد مرد و طالب حقى زنده است و اين مصيبت عظمى، جز با ظهور فرزندش تسلى نمى يابد.

کتاب کهنه‌ای هستم پر از اندوه یا شاید درختی خسته در اعماق جنگل های گیلانم...