🍃🌸🍃 أَلسَّلٰامُ عَلَیکَ یٰا عَلی اِبنِ موسَی أَلرّضٰآ أَلمُرتَضٰی با دوستان همکار به پابوس امام رضا علیه‌السلام رفتیم. همه مجردی آمده بودند و بچه‌ها را پیش پدرهای بخت‌برگشته گذاشته بودند. هوا سرد و برفی بود. برف سنگینی آمده بود. حرم لباس زیبای سپیدی پوشیده بود. آن سال ماشین برف روبی نبود. وارد بست حرم که می‌شدیم می‌بایست حواسمان باشد تا لیز نخوریم. بعضی از خانم‌ها کفش نامناسب پوشیده بودند. دست همدیگر را می‌گرفتند و با احتیاط بیشتری راه می‌رفتند. خُدام حرم جارو به دست برف روبی می‌کردند؛ ولی برف اَمان نمی‌داد. دوباره پشت سر خُدام برف می‌نشست. چادرهایمان پر از برف می‌شد. قبل از وارد شدن به رواق‌ها ورودی کفشداری چادرتکانی داشتیم. دست‌هایمان یخ می‌زد و کرخت می‌شد. دست‌ها را دور دهان حلقه‌وار می‌گرفتیم تا به وسیله بازدم کمی گرم شوند. کفش‌های خیس و گِل‌آلود را به خادم‌های داخل کفشداری که می‌دادیم خجالت می‌کشیدیم؛ ولی خُدام با چنان احترام و عزتی می‌گرفتند انگار گُل به آن‌ها داده‌ایم. خجالتمان وقتی بیشتر می‌شد که دو دستی شماره کفشداری را به ما می‌دادند و التماس دعا می‌گفتند. زیارت جالب و عجیبی آن سال داشتیم. خدا از این زیارت‌ها نصیب همه محبین و دوستداران امام رئوف بفرماید. 📣کانال #گنجینه_محبت در ایتا، سروش، بله @Mahdiyar114 #خاطره_ناب #امام_رضایی_ام