❤️هو العشق❤️ فصل دوم🌼 #بوسه_عشق #قسمت_بیست_سوم به قلم ادمین کانال دختران زینبی❤️ هفته ای گذشت وقت عمل شد،خیلی میترسیدم😫 ترس از دست دادن رقیه 😔 با راحیل و طاهر راهی بیمارستان شدیم. منو بستری کردن تا فردا صبح وقت عمل اماده باشم. رو تخت دراز کشیدم راحیل رفت تا با دکتر حرف بزنه ،طاهر اومد کنار تخت دستامو گرفت و گفت. _از چی میترسی خانمی؟ _ترس از دست دادن تو و رقیه😔 _چرا از دست دادن من🤔 _خب میخای بی وفایی کنی بری 😕 _باز که شروع کردی عزیزم. _ترس داره دیگه طاهر نداره؟؟ _راحیل خانم رو نگاه کن چه صبورانه با موضوع کنار اومده . _راحیل هم شب تا صبح گریه میکنه. _خب طاها هم برا راحیل خانم وفاطمه گریه میکرد. _جدی😳 _بله جدی راحیل اومد تو .گفت _اگه مزاحمم برم. _نه بابا راحیل جان حسابی افتادی به زحمت داشتم با طاهر از ترس هام میگفتم. _زحمتی نیست باشه. طاهر اومد جلو گونه ام رو بوسه ای زد و گفت من باید برم یه کار کوچیک دارم زود میام. خداحافظ طاهر جان😌 _خدانگه دارت خانمی _به سلامت اقا طاهر. راحیل کتاب دعای کوچیکی از کیفش در اورد و شروع کرد به خوندن زیارت عاشورا.عکس اقا طاها هم لای کتاب دیده میشد. شب شد و طاهر با فاطمه و مادر و رحمان اومدن تو. سلام سلام. یا همه که سلام احوالپرسی کردیم تلفن طاهر زنگ زد. طاهر تلفنش رو جواب داد. _سلام خوبید سلامتیت حاج اقا چطورند . بله بله حسنا جان اینجاست یه لحضه گوشی. تلفن رو داد به من مادرم بود. . حالم رو پرسید و گفت هستی فردا میاد ملاقات. بعددکلی حرف زدن طاهر و مادر و رحمان و فاطمه رفتن،قرار شد شب راحیل پیشم بمونه. شب رو تا صبح با ذکر صلوات سر کردم. ادامه دارد........ ❌این رمان مخصوص کانال دختران زینبی میباشد و هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع و نویسنده حق الناس میباشد در صورت کپی برداری با شخص کپی کننده برخورد جدی خواهد شد❌ @dokhtaran_zinabi

🌈🦋☔️🍄🌈🦋☔️🍄🌈🦋☔️🍄🌈🦋 ☀️هوالحبیب 🌈 🦋 #رمان_روژان 🍄 📝نویسنده: #زهرا_فاطمی☔️ 🖇 #قسمت_بیست_سوم صبح با صدای اذان صبح از خواب بیدار شدم . بعد از نماز صبح دوباره شروع به مطالعه کتاب کردم. عطش دانستن زندگیم را دستخوش تغییرات کرده بود . همچون تشنه ای که به دنبال آب است و به هرجایی سرمیزند تا قطره ای آب بیابد ,من هم همانگونه به دنبال فهمیدن و شناخت بیشتر بودم .با شنیدن صدای قار و قور شکمم به خودم آمدم و راهی طبقه پایین شدم تا در کنار خانواده صبحانه بخورم. در حین خوردن صبحانه به روهام گفتم : _روهام تو امام زمان عج رو چقدر میشناسی؟ _زیاد نمیشناسم و قبول هم ندارم, به نظرم اصلا چنین امامی وجود نداره!!! _چرا چنین تصوری داری؟ _خودت یکم فکر کن .وجود امامی که همیشه غایب بوده چه فایده ای داره ؟مگه نمیگن امام میاد تا مردم رو راهنمایی کنه ؟خوب پس این امامی که حضور نداره چطوری میخواد ما رو هدایت کنه؟خواهر ساده من ,به جای فکرکردن به امامی که نیست برو درست رو بخون!!! پاسخی برای سوالش نداشتم و این بیشتر ذهنم را بهم میریخت .با تصور اینکه نکند واقعا امامی وجود ندارد قلبم تیر کشید حس بدی پیدا کردم.خودم خوب میدانستم که دلم میخواهد چنین امامی واقعا باشد .حس پوچی به قلبم سرازیر شد .بدون گفتن حرفی بلند شدم و به اتاقم پناه بردم . بی قرارشده بودم و دلیلش شکی بود که روهام به دلم انداخته بود . بدون توجه به زمان شماره کیان را گرفتم کمی که بوق خورد اشغالی زد .مطمئن شدم که در کلاس است که نمیتواند پاسخ بدهد. با عجله لباس پوشیدم و حتی نگاهی به پوششم نیانداختم . با برداشتن کیفم از خانه خارج و راهی دانشگاه شدم. نمیتوانستم تا پایان کلاسش صبر کنم باید سریع جواب سوالم را پیدا میکردم. نیم ساعت بعد, جلو در اتاقش ایستادم و ضربه ای به در زدم ولی پاسخی نگرفتم . از یکی از مسئولین آموزش ,سراغش را گرفتم و با گرفتن شماره کلاس راهی طبقه دوم شدم. با چند ضربه به در کلاس و شنیدن بفرمایید از او در را باز کردم . کیان با تعجب به من نگاهی انداخت و گفت: _سلام خانم ادیب _سلام استاد.ببخشید مزاحم کلاستون شدم .میشه چند لحظه وقتتون رو بگیرم . کیان نگاهی به ساعتش کرد و گفت : _چندلحظه بیرون تشریف داشته باشید خدمت میرسم _چشم در کلاس را بستم و کنار دیوار ایستادم.کمی که گذشت ,کیان از کلاس خارج شد و به من گفت: _سلام.اتفاقی افتاده.؟ _سلام ببخشید که مزاحم شدم _خواهش میکنم کلاس منم آخراش بود .حالا میگید چی شده که شما با این وضع آشفته به دانشگاه اومدید!!!! _وضع آشفته؟؟ نگاهی به سرتا پایم انداختم با دیدن دکمه های جابه جا بسته شده و روسری شل و ول روی سرم از خجالت لبم را گزیدم و گفتم: _ببخشید میشه من چنددقیقه برم جایی و برگردم _بله حتما تو اتاقم منتظرتون می مونم. _ممنون با خجالت سریع به سمت سرویس بهداشتی دویدم و در دلم خودم را بخاطر این وضع آشفته فحش باران کردم . دکمه های مانتو را دوباره بستم و روسری ام را دوباره مرتب بستم و بعد از مطمئن شدن از وضعم به سمت اتاق کیان رفتم. بعد از زدن چندضربه و با شنیدن بفرمایید او وارد دفترش شدم &ادامه دارد... 🌈🦋☔️🍄🌈🦋☔️🍄🌈🦋☔️🍄🌈🦋 ____●○•°🦋●○•°______ @dokhtaran_zinabi👈

🌈🦋☔️🍄🌈🦋☔️🍄🌈🦋☔️🍄🌈🦋 ☀️هوالحبیب 🌈 🦋 #رمان_روژان 🍄 📝نویسنده: #زهرا_فاطمی☔️ 🖇 #قسمت_بیست_سوم صبح با صدای اذان صبح از خواب بیدار شدم . بعد از نماز صبح دوباره شروع به مطالعه کتاب کردم. عطش دانستن زندگیم را دستخوش تغییرات کرده بود . همچون تشنه ای که به دنبال آب است و به هرجایی سرمیزند تا قطره ای آب بیابد ,من هم همانگونه به دنبال فهمیدن و شناخت بیشتر بودم .با شنیدن صدای قار و قور شکمم به خودم آمدم و راهی طبقه پایین شدم تا در کنار خانواده صبحانه بخورم. در حین خوردن صبحانه به روهام گفتم : _روهام تو امام زمان عج رو چقدر میشناسی؟ _زیاد نمیشناسم و قبول هم ندارم, به نظرم اصلا چنین امامی وجود نداره!!! _چرا چنین تصوری داری؟ _خودت یکم فکر کن .وجود امامی که همیشه غایب بوده چه فایده ای داره ؟مگه نمیگن امام میاد تا مردم رو راهنمایی کنه ؟خوب پس این امامی که حضور نداره چطوری میخواد ما رو هدایت کنه؟خواهر ساده من ,به جای فکرکردن به امامی که نیست برو درست رو بخون!!! پاسخی برای سوالش نداشتم و این بیشتر ذهنم را بهم میریخت .با تصور اینکه نکند واقعا امامی وجود ندارد قلبم تیر کشید حس بدی پیدا کردم.خودم خوب میدانستم که دلم میخواهد چنین امامی واقعا باشد .حس پوچی به قلبم سرازیر شد .بدون گفتن حرفی بلند شدم و به اتاقم پناه بردم . بی قرارشده بودم و دلیلش شکی بود که روهام به دلم انداخته بود . بدون توجه به زمان شماره کیان را گرفتم کمی که بوق خورد اشغالی زد .مطمئن شدم که در کلاس است که نمیتواند پاسخ بدهد. با عجله لباس پوشیدم و حتی نگاهی به پوششم نیانداختم . با برداشتن کیفم از خانه خارج و راهی دانشگاه شدم. نمیتوانستم تا پایان کلاسش صبر کنم باید سریع جواب سوالم را پیدا میکردم. نیم ساعت بعد, جلو در اتاقش ایستادم و ضربه ای به در زدم ولی پاسخی نگرفتم . از یکی از مسئولین آموزش ,سراغش را گرفتم و با گرفتن شماره کلاس راهی طبقه دوم شدم. با چند ضربه به در کلاس و شنیدن بفرمایید از او در را باز کردم . کیان با تعجب به من نگاهی انداخت و گفت: _سلام خانم ادیب _سلام استاد.ببخشید مزاحم کلاستون شدم .میشه چند لحظه وقتتون رو بگیرم . کیان نگاهی به ساعتش کرد و گفت : _چندلحظه بیرون تشریف داشته باشید خدمت میرسم _چشم در کلاس را بستم و کنار دیوار ایستادم.کمی که گذشت ,کیان از کلاس خارج شد و به من گفت: _سلام.اتفاقی افتاده.؟ _سلام ببخشید که مزاحم شدم _خواهش میکنم کلاس منم آخراش بود .حالا میگید چی شده که شما با این وضع آشفته به دانشگاه اومدید!!!! _وضع آشفته؟؟ نگاهی به سرتا پایم انداختم با دیدن دکمه های جابه جا بسته شده و روسری شل و ول روی سرم از خجالت لبم را گزیدم و گفتم: _ببخشید میشه من چنددقیقه برم جایی و برگردم _بله حتما تو اتاقم منتظرتون می مونم. _ممنون با خجالت سریع به سمت سرویس بهداشتی دویدم و در دلم خودم را بخاطر این وضع آشفته فحش باران کردم . دکمه های مانتو را دوباره بستم و روسری ام را دوباره مرتب بستم و بعد از مطمئن شدن از وضعم به سمت اتاق کیان رفتم. بعد از زدن چندضربه و با شنیدن بفرمایید او وارد دفترش شدم &ادامه دارد... 🌈🦋☔️🍄🌈🦋☔️🍄🌈🦋☔️🍄🌈🦋 ____●○•°🦋●○•°______ @dokhtaran_zinabi👈