#رمان📚: #معجزه_زندگی_من 🌈 #قسمت_چهل‌و‌یکم✨ #نویسنده✍🏻 #ر_سین❤️ . بعدش مثل تمام وقتایی که نماز میخوندم حال خیلی خوبی پیدا کردم تو دلم از زینب کلی تشکر کردم که باعث شدنماز بخونم دیگه کم کم مهمونا از راه رسیدن مامان هم اومد با لبخند رضایت به صورتم نگاه کرد اول تعجب کردم بعد متوجه شدم بخاطر موهامِ احتمالا😄😄 . . اول یه آقایی شروع کرد به سخنرانی ما هم به مهمونا جا نشون میدادیم و ازشون پذیرایی میکردیم آخرای سخنرانی جمعیت خیلی زیاد شده بود دیگه جا برای راه رفتن هم نبود ما تو آشپزخونه ایستاده بودیم برقارو خاموش کردیم زینب کنارم ایستاده بود مداحارو خیلی نمیشناسم ولی یه سریاشون وقتی میخونن انقدر بااحساس میخونن که ناخوداگاه ادم اشک میریزه . . صدای مداح بلند شد یکم که گذشت متوجه شدم علیِ انقدر با سوز میخوند که منم گریم گرفت #مــدافــع‌چــآدر||🌱 ᴶᵒⁱⁿ🕶🌻⇟ http://eitaa.com/CHERA_CHADOR

#رمان📚: #دستان_تو🖤 #قسمت_چهل‌و‌یکم✨ #نویسنده_سنا✍ مهشید:سارا؟! همینجور که با چادرم بازی میکردم گفتم:هوم؟ مهشید:هیچی....ولش کن +باش مهشید با تعجب نگاهم کرد و گفت:الان باید میگفتی"بگو بگو" نگاهش کردم و گفتم:من مثل تو نیستم مهشید نفس عمیقی کشید و گفت:خیلی عجبه! +چی؟ مهشید:تووووو +من؟ مهشید:نه من! +دیونه! مهشید:تویی +تو مهشید:تو میخواستم بگم"‌تو"‌که پارسا سرفه مصنوعی کرد،به این منظور که"بس کنین دیگه!" به معنی واقعی ساکت شدیم و به خیابونا زل زدیم.... [ده‌دقیقه‌بعد] مهشید با خنده گفت:پارسا بیا دیگه پارسا:شما‌ با آسانسور برین!من نمیام میدونستم این کارش برای چیه!نمیخواست یه بار دیگه با من توی آسانسور باشه... لبمو با زبون تر کردم و گفتم:بیایین بریم پارسا نگاهی بهم انداخت و سرشو تکون داد و وارد آسانسور شد،مهشید هم دکمه آسانسور رو زد. حس میکردم نفسم بالا نمیاد!سرفه ای کردم که مهشید با نگرانی گفت:خوبی؟ سرمو به علامت مثبت تکون دادم،میدونستم توی فضای بسته اینجوری میشدم سرفه‌ی دیگه ای زدم که مهشید گفت:سرماخوردی؟ +نه نه....خوبم مهشید:پس چرا... نذاشتم ادامه‌ی حرفشو بزنه و گفتم:توی فضاهای بسته اینجوری میشم مهشیی با ناراحتی گفت:اها دستمو گذاشتم روی شونش و گفتم:دیگه عادت کردم مهشید لبخند متاسفی زد و به پارسا نگاهی انداخت،مثله‌ همیشه به کفشاش خیره شده بود.چقدر رفتارش مثله صالح بود،چقد دلم براش تنگ شده بود.صالح پسر خیلی خوبی بود‌،تقریبا همه‌ی کاراش شبیه به پارسا بود.... آرومبودنش،سربه‌زیر‌بودنش،حرفاش،نگاهاش،مهربونیاش،خنده هاش.... با فکر کردن به صالح لبخندی روی لبم اومد که مهشید گفت:چی شد چی شد؟تو فکر کی بودی؟ نگاهش کردم و با لبخند گفتم:صالح! با این حرفم پارسا آنچنان سرشو به سمتم چرخوند که فکر کردم چند تا از استخونای گردنش شکست! مهشید:آها و لبخندی زد! بعد از اینکه صدای دینگ دینگ آسانسور اومد در آسانسور باز شد و پیاده شدیم.از پارسا خداحافظی کردیم و در اتاق رو زدیم،به ثانیه نکشید که در باز شد و رعنا خودشو انداخت توی بغلم! رعنا:خوبی؟ +اره اره...خوبم! رعنا:داشتم سکته میکردم +فعلا که من داشتم سکته میکردم!بعدشم،اگر میدونستم بینتون اینقدر محبوبم زود تر خودمو بیمارستانی میکردم... رعنا چند دقیقه ای سکوت کرد زود از من جدا شد و گفت:برو بابا،ببین نگران کی شدم من مهشید خندید که منو رعناهم خندیدیدم و به سمت تخت هامون قدم برداشتیم!خودمو ولو کردم روی تخت و نفس عمیقی کشیدم مهشید:خانومو باش،از صبح تاحالا خوابیده بوده،الان داره دوباره میخوابه!پاشین بریم بازار منو رعنا باهم:چییییی؟ مهشید ابروهاشو بالا انداخت و گفت:فردا تولد دادشمه هاااا!بیایین بریم،(دستاشو کنار هم گذاشت)تورو خدا""" به ناچار قبول کردیم و بعد از خوردن کیک و آبمیوه به سمت بازار راه افتادیم #ادامه_دارد... ➣@CHERA_CHADOR

#رمان📚: #انتظار_عشق💙 #قسمت_چهل‌و‌یکم✨ #نویسنده_فاطمه‌باقری✍ یه دفعه صدای در اومد مرتضی رفت درو باز کرد مرتضی،: به حلال زاده ،خوب موقعی اومدی مریم جون: علیک سلام ،داشتین غیبت منو میکردین؟ - سلام مریم جون ،خوش اومدین مرتضی: بیا داخل ،مریم جان دست خودت و میبوسه مریم: چی دستمو میبوسه مرتضی: با عرض پوزش ،هانیه جان نمیدونه چه جوری باید مرغ و ماهی درست کنه ،بیا و خانمی کن کمکش کن... مریم( با صدای بلند خندید ) : خواهر شوهر بازی در بیارم؟ ( خجالت کشیدم ) مرتضی : ععع مریم ،اذیت نکن ،خوبه خودت هم همین. شکلی بودی مریم: اره راست میگی ،الانا هم یه موقع هایی آقا رسول غذا درست میکنه - مریم جون شما توضیح بدین من انجام میدم مرتضی : هانیه جان دیگه دیره واسه توضیح دادن بزار مریم درست کنه بعدن ازش یاد بگیر - باشه چشم مریم : وسیله ها رو میبرم خونه عزیز جون همونجا درست میکنم،اینجا فضا کوچیکه بو میپیچه خوب نیست مرتضی: هر کاری دوست داری انجام بده - شرمندم مریم جون مریم: دشمنت شرمنده عزیزم ،منم وقتی ازدواج کردم هیچی بلد نبودم ( با حرفای مریم ،یه کم حالم بهتر شد ) خونه رو مرتب کردم مرتضی هم رفت حیاط و آب و جاری کرد هوا تاریک شد ،نماز مونو خوندیم بعد زیر کتری رو روشن کردم که چایی آماده کنم مریم جون: صاحب خونه؟ رفتم درو باز کردم - جانم مریم جون : بیا عزیزم همه غذا ها آمادن ،برنج آبکش کردم بزار رو گازت دم بکشه ،موق شام غذاها رو گرم کن - دستتون درد نکنه ،واقعن ممنونم مریم جون: قربونت برم،دفعه بعد اومدم حتمن بهت یاد میدم - چشم مریم جون: من دیگه برم - بازم دستت درد نکنه، به آقا رسول و بچه ها سلام برسون مریم: چشم ،خدا حافظ همه چیز و اماده کردم صدای زنگ در اومد - اقا مرتضی ،پاشو اومدن مرتضی : چشم چادرمو سرم کردم رفتم دم در فاطمه : به به چه بوی برنگی راه انداختی - سلامت و خوردی ،شیکمو؟ آقا رضا : سلام هانیه خانم ،شرمنده مزاحمتون شدیم - سلام این چه حرفیه ،خیلی خوشحالمون کردین فاطمه رفت سر غذاها ،آروم گفت: خودت درست کردی هانیه؟ - نخیر،خواهر شوهر جان درست کرد فاطمه: خدا نکشتت ،بیا یه کلاس اشپزی بزارم برات - لازم نکرده ،مریم جون خودش یادم میده فاطمه: بمیرم ،بیچاره اقا مرتضی ،رنگ و روش همه پریده - کوووفت نخند ،دارم برات صبر کن فاطمه: هانیه یه خبر بهت بدم ؟ - چی بگو! فاطمه: من باردارم ( خشک شدم از شنیدن این حرف ،نمیدونستم خوشحال باشم واسه فاطمه یا ناراحت،ولی به زور لبخند زدم) - مبارکه عزیزم فاطمه: چرا اینجوری گفتی؟ - چی جوری گفتم؟ فاطمه : انگار زیادم خوشحال نشدی... http://≡Eitaa.com/CHERA_CHADOR

#رمان📚: #عاشقان_دو_مدافع💙 #قسمت_چهل‌و‌یکم✨ #نویسنده_خانم‌علی‌ابادی✍ چشماش پر ازاشک شد و سرش رو بہ دیوار تکیہ داد. دستے بہ موهاش کشیدو با یک آه بلند ادامہ داد. مـݧ و مصطفے از بچگے تو یہ محلہ بزرگ شده بودیم خنده هاموݧ ، گریہ هاموݧ ، دعوا هاموݧ،آشتے هاموݧ، هیئت رفتناموݧ همش باهم بود مـݧ داداش نداشتم و مصطفے شده بود داداش مـݧ هم سـݧ بودیم اما همیشہ مث داداش بزرگتر ازش حساب میبردم و بہ حرفش گوش میدادم ... کل محل میدونستـݧ کہ رفاقت منو مصطفے چیز دیگہ ایه تا پیش دانشگاهے باهم تو یہ مدرسہ درس خوندیم همیشہ هواے همدیگرو داشتیم. کنکور هم دادیم .اما قبول نشدیم بعد از کنکور تصمیم گرفیتم کہ بریم سربازے سہ ماه آموزشیمونو باهم بودیم اما بعدش هرکدومموݧ افتادیم یہ جا اوݧ خدمتش افتاد تو سپاه کرج منم دادگسترے تهراݧ براموݧ یکم سخت بود چوݧ خیلے کم همدیگرو میدیدیم بعد از تموم شدݧ سربازے مصطفے هموݧ جا تو سپاه موند هرچقدر اصرار کردم بیا بریم درسمونو ادامہ بدیم قبول نکرد میگفت یکم اینجا جابیوفتم بعدش میرم درسمم ادامہ میدم همیشہ با خنده و شوخے میگفت :داداش علے الاݧ بخواے زنگ بگیرے اول ازت میپرسـݧ حقوقت چقدره ؟خونہ دارے ؟ماشیـݧ دارے؟ کسی بہ تحصیلاتت نگاه نمیکنہ کہ بنظرم تو هم یہ کارے براے خودت جور کـݧ ازش خواستم منم ببره پیش خودش اما هر چقدر تلاش کردیم نشد کہ نشد از طرفے بابا هم اصرار داشت کہ مـݧ درسم و ادامہ بوم اوݧ سال درس خوندم و کنکور دادم و رشتہ ے برق قبول شدم مـݧ رفتم دانشگاه و مصطفے همچنان تو سپاه مشغول بود ازش خواستم حالا کہ تو سپاه جا افتاده کنکور بده و وارد دانشگاه بشہ اما قبول نکرد میگفت چوݧ تازه مشغول شدم وقت نمیکنم کہ درس هم بخونم یک سال گذشت .مـݧ توسط آشنایے کہ داشتیم تو همیـݧ شرکتے کہ الاݧ کار میکنم استخدام شدم . ما هر پنج شنبہ میومدیم کهف هیئت . مصطفے عاشق کهف و شهداے اینجا بود اصلا ارادت خاصے بهشوݧ داشت.هیچ وقت بدوݧ وضو وارد کهف نشد یہ بار بعد از هیئت حالش خیلے خراب بود مثل همیشہ نبود اولش فکر کردم بخاطر روضہ ے امشبہ آخہ اون شب روزه ے بہ شهادت رسوندݧ ابےعبدللہ و خونده بودݧ مصطفے هم ارادت خاصے بہ امام حسیـݧ داشت .همیشہ وقتے تو قضیہ اےگیر میکرد بہ حضرت توسل میکرد یک ساعتے گذشت اما حال مصطفے تغییرے نکرد نگراݧ شده بودم اما چیزے ازش نپرسیدم تا اینکہ خودش گفت کہ میخواد درمورد مسئلہ ے مهمے باهام حرف بزنہ دستشو گذاشت روشونمو بابغض گفت:داداش علے برام خیلے دعا کـݧ،چند وقتہ دنبال کارامم برم سوریہ . دارم دوره هم میبینم اما ایـݧ آخریا هرکارے میکنم کارام جور نمیشہ شوکہ شده بودم و هاج و واج نگاهش میکردم .موضوع بہ ایـݧ مهمے رو تا حالا نگفتہ بود اخمام رفت تو هم لبخند تلخے زدم .دستم گذاشتم رو شونشو گفتم :دمت گرم داداش حالا دیگہ ما غریبہ شدیم؟؟ حالا میگے بهموݧ ؟؟ اینو گفتم و از کنارش گذشتم دستم رو گرفت و مانع رفتنم شد کجا میرے علے؟؟ ایـݧ چہ حرفیہ میزنے ؟؟ بہ ما دستور داده بودݧ کہ به هیچ کس حتے خوانواده هاموݧ تا قطعے شدݧ رفتنموݧ چیزے نگیم الاݧ تو اولیـݧ نفرے هستے کہ دارم بهت میگم داداش از تو نردیکتر بہ مـݧ کے هست ؟ برگشتم سمتش و با بغض گفتم :حالا اوݧ هیچے تنها میخواے برے بیمعرفت؟؟؟ پس مـݧ چے?? تنها تنها میخواے برے اون بالا مالا ها؟؟؟ داشتیم آقا مصطفے؟؟؟ ایـنہ رسم رفاقت و برادرے؟؟؟ علے جاݧ بہ وللہ دنبال کاراے تو هم بودم اما بہ هر درے زدم نشد کہ نشد رفتـݧ خودم هم رو هواست. هرکسے رو نمیبرݧ ماهم جزو ماموریتمونہ خلاصہ اوݧ شب کلے باهام حرف زدو ازم خواست براش دعا کنم. یک هفتہ بعد خبر داد کہ کاراشه جور شده تا چند روز دیگہ راهیہ خیلے دلم گرفت ... اما نمیخواستم دم رفتـݧ ناراحتش کنم وقتے داشت میرفت خیلے خوشحال بود .. چشماش از خوشحالے برق میزد رو کرد بہ مـݧ وگفت حالا کہ مـݧ نیستم پنج شنبہ ها کهف یادت نره ها از طرف مـݧ هم فاتحہ بخوݧ و بہ یادم باش از شهداے کهف بخواه هواے منو داشتہ باشـݧ و ببرنم پیش خودشوݧ اخمهام رفت تو هم وگفتم ایـݧ چہ حرفیہ ؟؟خیلے تک خوریا مصطفے خندیدو گفت تو دعا کـݧ مـݧ اونور هواے تورو هم دارم بعد از رفتنش چند هفتہ اومدم کهف اما نمیتونستم اینجارو بدوݧ مصطفے تحمل کنم از طرفے احتیاج داشتم با شهدا حرف بزنم و دردو دل کنم براے همیـݧ بجاے کهف پنج شنبہ ها میرفتم بهشت زهرا اولیـݧ دورش ۴۵روزه بود وقتے برگشت خیلے تغییر کرده بود مصطفے خیلے خوش اخلاق بود طورے کہ هرجا میرفتیم عاشق اخلاقش میشدݧ ـمردتر شده بود احساس میکردم چهرش پختہ تر شده. تصمیم گرفت بود قبل از ایـݧ کہ دوباره بره ازدواج کنہ خیلے زود رفت خواستگارے و با دختر خالش کہ از بچگے دوسش داشت اما چیزے بهش نگفتہ بود ازدواج کرد دوهفتہ بعد از عقدش دوباره رفت... http://≡Eitaa.com/dronmah

#رمان📚: #نم‌نم‌_عشق💙 #قسمت_چهل‌و‌یکم✨ #نویسنده_محیا‌موسوی✍ یاسر _میبینی تروخدا امیر..دیوونم کرده دیگه…هروزدارم یه وجهه ازاخلاق زیباشو میبینم… نیشخندی زد و باابروهای بالارفته گفت +یعنی دیگه عاشق و دلباخته و سینه چاکش نیستی؟  مشتی توبازوش زدم و گفتم _متاسفانه این یه مورد هرروز داره تشدید میشه…هنوزم شدیدا هواخواهشم… ازروی صندلی بلندشدم و به سمت اتاق رفتم..دم در اتاق مکثی کردم و تقه ای به در زدم.. صدایی نیومد..باشه مهسو خانم… اخمم رو نشوندم روی پیشونیم و وارداتاق شدم…درروبستم و به سمت کمد رفتم… مهسو روی تخت خوابش برده بود..توی خواب اینقدر مظلوم ولی توی بیداری مادرفولادزره.. یه دست لباس برداشتم و توی حمام عوض کردم… بافاصله ازمهسو روی تخت درازکشیدم وبه صورتش زل زدم… دسته ای ازموهاشو ازروچشماش کنارزدم…گوشه ی سمت چپ پیشونیش جای یه زخم کهنه خودنمایی میکرد.. ناخوداگاه اخمی صورتموپوشوند…هنوزم که هنوزه عذاب وجدان دارم برای این جای زخم… چقد خوبه که مهسو بیخبره…چقد بده که همه ی سنگینیه این باررودوش منه.. دلم میخواد هرچه زودتر این ماجرا تموم بشه.این بازی تموم بشه تا بتونم بگم..حرفاییو که سالهاست تودلمه…حرفایی که حقشه بدونه.. ازروی تخت بلندشدم و به سمت دررفتم .. وارداتاق شخصیم توی این خونه شدم…اتاقی که همیشه درش رو قفل میکردم،یه اتاق که از همه کوچیکتربود… روی صندلی وسط اتاق نشستم.. به قاب عکسهای روی دیوارهازل زدم.. آخه من چیکارکنم خدایا؟کم آوردم… من اونقدرهاهم قوی نیستم،طاقت ندارم..خدایا خودت هرچه زودترخلاصمون کن… نگاهی به قاب عکس محبوبم انداختم.. من و دخترکی که شونه به شونم ایستاده بود… و مردی که … چقد جات خالیه .. سه روز ازاون ماجرای معده درد یاسرمیگذره و یه جورایی من باهاش سرسنگینم.. هرچندانگاربراش خیلیم مهم نیست..و همین منو ترغیب میکنه به ادامه دادن این قهر..من آدمی نیستم که اویزون بشم..حالا که اون اینجوری راحت تره منم آزادش میذارم… مشغول خوردن عصرونه بودیم…نمیدونم چرا جدیدا اینقدر به رفتارهای یاسر توجه میکنم… خب به من چه که چای لیمونمیخوره و چای زعفرون دوست داره؟ یامثلا به من چه که کیک شکلاتی رو با ولع میخوره ولی امیرحسین هی بهش تذکرمیده که رعایت معده اتو بکن… اونم میگه فضولوبردن جهنم… درست مثل یک پسربچه ی تخس شکمو… باسقلمه ای که طناز به پهلوم زد به خودم اومدم _زهرانار…چته وحشی؟ اروم دم گوشم گفت +خجالت نمیکشی توی جمع میخوری پسرمردمو؟ _نمیفهمم چی میگی +اره جون خودت،زل زدناتو ببر توی اتاقتون…بی حیا..چشم و گوش شوهرموبازنکن _اللللهی چقدم که ایشون مأخوذ به حیاهستن… ++چی میگید پچ پچ میکنید؟ توی چشماش زل زدم و خونسردگفتم _فضولوبردن جهنم باخونسردی و نیشخندگفت ++بهرحال اگه راجع به من بوده من راضی نیستم…جد سید جماعتم قویه…آهم دامنگیرمیشه… من که ازاین چیزا درست و حسابی سردرنمی آوردم گفتم _خب راضی نباش،انگارما جد نداریم.. آخخخخخ سوختم… چای ریخت روی دستم… ++چیشدمهسو… سریع دستمو گرفت…یکهو کل تنم لرز گرفت… اومدسرم اونچیزی که ازش وحشت داشتم… یاسر +یاسرایمیل‌داری سریعا به سمت سیستم یورش بردم… +خداروشکرکه دخترا اینجانیستن و گرنه بااین هول شدن تو حتما لومیرفتیم استاد.. _به من نگواستاد +چشم استاد _زهرمار صدای نیشخندزدنش رو شنیدم…توجهی نکردم و ایملم رو بازکردم.. رمزگذاری شده بود.رمزورودروواردکردوایمیل بازشد… ازطرف سرهنگ بود،فقط یک کلمه…یک کلمه که پشتش یک دنیا حرف و مسئولیت بود.. «start» امیرحسین بااسترس نگاهی به من انداخت و گفت +بسم الله؟؟؟؟ بغض کردم و گفتم _ماییم و نوای بی نوایی،بسم الله اگر حریف مایی… نفس کشیدن برام سخت شده بود… _میرم یه هوایی عوض کنم سرش رو به معنای تاییدتکون داد… #بعدروزی‌که‌مسلمان‌شده‌ام‌فهمیدم #عشق‌یعنی‌نفس‌معجزه‌آسای‌شما http://≡Eitaa.com/dronmah