eitaa logo
فقه الشیعة
130 دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
251 ویدیو
91 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 💠 و الّذین جاهدوا فینا لنهدینّهم سبلنا میرزا از اعاجیب عالم است! گاهی انسان مطالبی را از افواه می‌شنود، آن‌ها ارزشی ندارد و گاهی با اسناد صحیح مطلبی را می‌شنود. یکی از مطالبی که مسند است، قضیه‌ای است که آقای آخوند ملاعلی همدانی رحمه الله نقل می‌کرد از آقای شیخ عبدالنبی نوری که بعد از شیخ فضل الله نوری در این اواخر اعلم علمای تهران بود. آقای شیخ عبدالنبی، استاد آخوند همدانی هم بود؛ چون در تهران پیش ایشان درس خارج می‌خواند. آقای آخوند می‌گفت یک وقت راجع به خدمتی که شیخ فضل الله نوری در مورد طبع وسائل الشیعه با تشویق کردن «امیر بهادر» کرد، صحبت بود. شیخ عبدالنبی نوری فرمود: وسائل یک دفعه چاپ شده بود و بسیاری از اهل علم به آن احتیاج داشتند و به کسی نمی‌رسید؛ چون تعداد چاپی آن محدود بود. لذا طلبه‌ها وسائل را استنساخ می‌کردند و من هم بعضی را «استکتاب» کرده بودم تا برایم بنویسند، و در آن تاریخ صد تومان مقروض شده بودم در نجف (برای استکتاب و هزینه‌های دیگر)، و چون در نور و مازندران املاکی داشتیم، از فروش محصولات این املاک، برای ما پول می‌فرستادند و من هم به حساب آن درآمد، این صد تومان را مقروض شده بودم که وقتی پول رسید، بدهم. ولی از عامل ما در نور، نامه‌ای آمد که امسال باران نیامده و محصول سوخته..... ✅ ادامه مطلب را در دنبال کنید. 👇🏼 🌐 mfeb.ir/home/?p=12510/#ZJore ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه، تالار علمی فقاهت" https://eitaa.com/joinchat/3251961862Cb591c8b8aa
❇️ میرزای شیرازی(ره): 🔹️ استاد الفقهاء که دارای جایگاه بسیار بلند علمی و خلاقیت و ابتکار و قدرت علم و بیان و محاسن اخلاقی ممتاز بود، شاگردان بسیاری که تعداد آن‌ها به می‌رسید تربیت کرد؛ که در میان آن‌ها مجتهدان مسلم و رجال علم و فضیلت که هر یک چراغ روشنی برای اجتماع آن روز محسوب می‌شدند وجود داشت. 🔹️ شاگردان او پس‌از درگذشت شیخ در منزل عالم ربانی و استاد بافضیلت به‌منظور تعیین اجتماع کردند؛ در بین شاگردان، چند نفر: ۱. میرزاحسن شیرازی ۲.میرزا حبیب‌الله رشتی ۳. میرزا حسن آشتیانی ۴. آقا حسن تهرانی نجم‌آبادی ۵. میرزا عبدالرحیم نهاوندی. دارای برجستگی و شایستگی بیشتری بودند. 🔹️ ایشان با توجه به اوضاع زمان و جهان و اوضاع مخصوص مسلمانان در آن روز و سبک و سنگین کردن شخصیت‌های علمی و اجتماعی رجال علمی نجف اشرف را به‌خاطر که داشت برای این منصب خطیر یعنی مرجعیت و مسلمین برگزیدند؛ او هم به واسطه اصرار آن‌ها درحالی‌که اشک از چشمانش سرازیر بود و این موضوع را برای خود بار سنگین و امتحان بزرگی تلقی می‌کرد در این انتخاب صحّه گذاشت و قبول کرد. و از خداوند تبارک و تعالی با چشم گریان مسئلت کرد که خداوند به او توفیق بدهد تا بتواند به وظایفی که در این‌ راستا متوجه او می‌شود عمل بکند و این‌ بار سنگین را به منزل برساند. 📚 اسلام مجسم، ج۱، ص۷۷