پس نکته مهمی که در ماجرای قهر آیت الله #طالقانی خواستیم به آن توجه بدهیم و از آن درس و #عبرت بگیریم، مسئله #نوع_مواجهه حضرت امام با این ماجراست. حضرت امام 29 فروردین58 یک سخنرانی مهمی دارند که اون بخش مرتبطش رو در ادامه میگذارم:👇👇👇

«اين مردمى كه در مسئله آقاى #طالقانى -كه مورد احترام همه ما هست- اين مردمى كه جلو افتادند و اين تظاهرات را كردند، اينها براى خاطر آقاى #طالقانى اين كار را كردند؟! يعنى اينها علاقه دارند به آقاى طالقانى؟! آن كسى كه خدا را قبول ندارد، با آقاى طالقانى كه خدا را قبول دارد و- عرض می‏كنم كه- شخص روحانى است و متعبد به اسلام است، براى او اين كارها را كردند؟! يا براى اينكه نگذارند يك محيط سالم باشد؟! ...خود آنها با آقاى طالقانى مخالفند. هر روزى كه دستشان برسد سَرِ او را می‏بُرند و سر امثال او را! لكن حالا بهانه دستشان افتاده است كه مثلًا آقاى طالقانى رفته‏ اند بيرون! اين بهانه دستشان افتاده، و آن بساط را در مدرسه‏ هاى ما و در خيابانهاى ما اينها درست كردند، و براى كميته‏ ها شروع كردند #تبليغات سوء كردن.»

بعد امام اشاره به یک شگرد و #روش_دشمن میکند که همین امروز هم به شدت پرتکرار است و توجه به آن برا تشخیص اینکه امروز چه موضعی باید بگیریم خیلی مهم است. امام در ادامه میگویند:👇👇👇

«من پيشتر گفته بودم -زمان طاغوت- كه ما در مواقع معينى مى ‏بينيم كه يك #غائله بلند مى ‏شود. آن مواقع معين، يك وقت قبل از ماه #رمضان است و يك وقت قبل از ماه #محرّم. ماه رمضان براى دولت سابق يك خطرى داشت كه نبادا روحانيون -در مساجد [كه‏] مردم مجتمعند، ماه عبادت است- نبادا يك تبليغ سوئى بر ضد دولت بشود. قبل از ماه مبارك يك غائله درست مى ‏كردند! غائله- قضيه مثلًا- «#شهيد_جاويد»! يك ماه مبارك را ماها غفلت مى‏ كرديم، كه ما از كجا داريم، اشتباهمان از كجاست. يك ماه مبارك ما سر يك #مسئله_جزئى به جان هم مى ‏افتاديم. #اهل_منبر دو طايفه مى‏ شدند: يك طايفه از آن ور، يك طايفه اين ور! علما و مثلًا ... طلبه ‏هاى ما دو طايفه مى ‏شدند: يك طايفه از آن ور، يك طايفه ... يك ماه مبارك را ما هدر مى ‏داديم كه دولت را بايد در اين ماه مبارك ما تنبيهش بكنيم به يك چيزهايى، يك مطالبى بگوييم، آنها درست مى‏ كردند اين مطلب را و ما را #سرگرم مى‏ كردند به شهيد جاويد! يك ماه، دو ماه، سه ماه اين مى ‏شد. همچو كه اين طرف [رو به‏] سردى می‏رفت و ماه محرّم مثلًا نزديك مى ‏شد، مسئله مرحوم «#شمس_آبادى» را پيش مى‏ آوردند. اى بسا كه شمس ‏آبادى، حالا شايد هم خودشان يك همچو كارى مى‏ كردند كه اين غائله درست بشود! حالا خودشان هم نكرده باشند كس ديگرى كرده باشد اما آنها غائله را درست مى‏ كردند و دو دسته راه مى ‏انداختند، يك دسته از آن ور و يك دسته از آن ور. و قواى ما و نيروى ما كه بايد صرف بشود در #مصالح_اسلام، سر اين قضيه هدر مى‏ دادند تا اينكه اين يك خرده ‏اى سرد مى ‏شد. وقتى كه اين سرد مى ‏شد، نزديك مى ‏شد- مثلًا- يا ماه رمضان يا ... مى ‏شد، قضيه «#دكتر_شريعتى» را پيش مى‏ كشيدند؛ از آن ور يا اللَّه شروع مى ‏كردند تبليغات بر له او، از آن ور شروع مى‏ كردند تبليغات عليه او. تمام قوا صرف مى ‏شد سر اين. و الآن هم مشغولند. الآن هم آنهايى كه مى ‏خواهند نگذارند كه اين مسائل ايران روى #مصالح_مسلمين [درست‏] بشود، حالا هم اين مسائل هست. وقتى اين هم سرد شد، يك مسئله ديگر! حالا شما خواهيد ديد بعد از اينكه مثلًا اين غائله اخير از بين رفت و حل شد- و چنانچه حل است و خود آقاى #طالقانى هم الآن در قم هستند و با ما ملاقات كردند و خود ايشان هم ناراحت از اين مسائل شدند كه يك همچو حرفهايى درست كردند- بعد از اينكه اين غائله [تمام‏] شد، يك غائله‏اى درست مى ‏كنند. حالا يا خودشان مى ‏فرستند -مثلًا فرض كنيد كه- يك كسى را مى ‏گيرند، مثلًا #احمد [خمینی] ما را مى ‏گيرند- و لو اينكه اگر احمد را بگيرند بكُشند هم من حرفى نمى ‏زنم اما مى ‏خواهند اينها [غائله‏] درست بكنند- يا مثلًا ... از يكى از علماى ايران، پسرش را مى‏ گيرند يك كارى سرش مى‏ آورند، اين يك غائله پيدا مى ‏شود. تا اين شد، خودشان شروع مى‏كنند قبل از اينكه صاحبكار مشغول بشود و اظهار تأثر بكند، آقايان [اظهار] تأثر مى ‏كنند، «وا مصيبت» آقايان مى ‏گويند! خود صاحبكار هيچ حرفى نمى‏ زند اما آقايان سينه مى ‏زنند! اين چيست؟ براى اين است كه نمى ‏خواهند كه اين مملكت ما به دست خودمان باشد. اينها مأمورند كه اين مملكت را كارى بكنند كه آن مسائل سابق دوباره با يك فرم ديگر فرم شاهنشاهى ديگر نمى ‏شود اما با يك فرم ديگرى- عود بكند و ما باز همان اختناق ها و همان چپاولگري هايى كه آنها داشتند و همان مال مردم را خوردن دوباره بيايد... ما بايد الآن تمام قوايمان را صرف كنيم در اينكه اين طور مسائل را كه اينها پيش مى‏ آورند #خنثى بكنيم.»

#جمع_بندی امروز عجیب گرفتار همین روش ها هستیم، عجیب! امام در اینجا اشاره به مسئله اصلی-فرعی کردن مسائل اجتماعی میکنند. همیشه باید متوجه بود #مسئله_اصلی چیست، #مسئله_فرعی چیست، گاهی طرف مسئله ای فرعی را وسط می اندازد تا جامعه و نخبگان را از مسئله اصلی منحرف کند. ماجرای کتاب #شهید_جاوید، ماجرای مرحوم #شمس_آبادی، ماجرای دکتر #شریعتی از مثال هایی است که اینجا ایشان به آن اشاره میکند که مسائل فرعی برای منحرف کردن مسائل اصلی بود و ساواک هم در آن میدمید که ماجراها دارد. ماجرای انگشتر دادن آیت الله #خویی به فرح نیز مثال دیگری است که ایشان جای دیگری اشاره میکنند و حتی در خاطرات آمده که امام نقل این ماجرا را اصلا حرام اعلام کرده بودند. #ماجرای_قهر آیت الله طالقانی نیز در آن برهه زمانی از همین سنخ مسائل فرعی بود. حالا شما خود حدیث مفصل بخوانید که امروزه چقدر گرفتار مسائل فرعی هستیم. تقابل جدی #جلیلی و #قالیباف در بین بچه حزب اللهی ها در انتخابات مصداق واضح همین مسئله بود که تا همین امروز هم ادامه پیدا کرده است.

💠 چند فیش مرتبط با پرونده قهر آیت الله طالقانی(ضمائم): 1. اولین روایت مستقیم توسط مرتضی الویری 2. روایت آیت الله مهدوی کنی مسئول کمیته 3. روایت محمد علی بشارتی مسئول وقت اطلاعات سپاه 4. روایت مهدی طالقانی فرزند آیت الله طالقانی 5. مواضع آیت الله طالقانی 6. مواضع امام خمینی .

وقتی امام در دهه 40 به #نجف تبعید شد، آیت‌الله #مدنی یکی از اساتید بزرگ حوزه نجف محسوب میشد. اگر در درس افراد دیگر 10 تا 30 نفر شرکت می‌کردند اما در درس ایشان حدود 150 ـ 100 نفر ‏‎ ‎‏حاضر می‌شدند. ایشان با این‌که از نظر علمی مستغنی بودند، اما در درس امام به طور ‏‎ ‎‏منظم شرکت می‌کردند. به خاطر همین بود که عده ای از آیت‌الله مدنی دلگیر شدند؛ آن‌ها‏‎ ‎‏می‌گفتند که اگر بناست شما درس بروید! چرا در درس فلان آقا شرکت نمی‌کنید و به ‏‎درس آقای #خمینی می‌روید. لذا همین ها شروع کردند آیت الله مدنی را به صراحت #تکفیر کردن و ‏‎ ‎‏عده‌ای نیز ایشان را #تهدید به #قتل کردند. اما در همه این مراحل، این سید بزرگوار با #صبر و متانت تا آخر #وفاداری خود را نسبت به امام حفظ کرد و مردانه استقامت کرد.‏ به نقل از حجت الاسلام سیدهادی موسوی، کتاب خاطرات سال های نجف، ج2، ص177

💠 وضعیت دین داری پیش از انقلاب 🔺آن روزى كه اين #انقلاب به پيروزى رسيد، وضع #اسلام در دنيا اين نبود كه امروز هست؛ خيلى متفاوت بود. آن روزى كه اين #نهضت شروع شد، وضع اسلام و دين و #دين‌دارى در داخل همين كشور هم اين نبود كه شما امروز مشاهده مى‌كنيد؛ 🔺دين، #غريب و #مظلوم و #منزوى بود؛ از دين #برائت مى‌جستند؛ حتّى #دين‌دارها از دين‌دارى #خجالت مى‌كشيدند! وضع فرهنگ غير دينى بلكه ضد دينى به جايى رسيده بود كه #بزرگترين_تعريف_دينى از يك جوان اين بود كه بگويند فلان جوان #نمازخوان است! 🔺همه چيز به سمت #دورى_از_اسلام و دورى از خدا بود. در و ديوار اين كشور را به #گناه آلوده كرده بودند. بعضى از #ظواهر محفوظ بود؛ اما از #بواطن دين، از #روح_دين، از #حركت_عمومى به سمت #هدف_هاى_دين خبرى نبود؛ 🔺و اين در #ايران بود كه مردمش يكى از #متدين‌ترين مردمان مسلمان در كشورهاى گوناگون بودند. در بعضى كشورهاى ديگر اسلامى، وضع مثل اينجا بود؛ در بعضى جاها هم وضع بدتر بود. 🔺#سران_كشورهاى_اسلامى يادشان نمى‌آمد كه مسلمانند! در مجامع سياسى و رسمىِ اسلامى، چيزى كه مطلقاً به ياد كسى نمى‌آمد، اين بود كه يك حركت و يك #تظاهر_اسلامى انجام بگيرد، يا از يك تظاهر ضد اسلامى جلوگيرى بشود؛ اصلًا چيزى به عنوان اسلام مطرح نبود! 🔺امروز كار به جايى رسيده است كه #دشمنان_اسلام و دين منظور، دشمنان فردى و شخصى و اعتقادى نيست؛ #دشمنان_سياسى است؛ آن‌هايى كه #دين‌دارى_مردم را سدى در مقابل اطماع و هوسها و شهوات خود مى‌بينند، 🔺از گسترش دين در سطح عالم، به عنوان يك پديده‌ى #خطرناك ياد مى‌كنند! ما بايد به اين واقعيت خيلى توجه كنيم؛ اين كارِ كيست‌؟ اين كارِ شماست؛ اين كارِ #جهاد عظيمى است كه #ملت_ما انجام داد. 📚 بیانات در دیدار فضلای حوزه علمیه قم، 1/12/1370. 📍منظومه فکری رهبران انقلاب|عضو شوید📍