eitaa logo
فرقان سایبری
1.5هزار دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
876 ویدیو
17 فایل
کانال پاسخ به شبهات اعتقادی - سیاسی ، شایعات و روشنگری مدیر @Hablolmatin
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴🔴شبهه: چرا ما که یک خدای مشترک داریم و یک دین مشترک و یک مذهب مشترک و یک رهبر مشترک اینقد با هم اختلاف داریم؟؟ چرا تمامی کشت و کشتارها فقط بین مسلمانها هست چرا ؟؟؟؟ 🔵موضوع: 🔵🔵پاسخ اجمالی: ✳️در همین هشتاد نود سال اخیر در دو و دوم که محصول بود حدود بیش از 60میلیون کشته بجا گذاشت 🔸شروع کننده هر دو جنگ اروپایی ها بودن(آلمانها) مجموع انسانهایی که در دو جنگ جهانی کشته شد در تاریخ سابقه ندارد 🔸غربی ها تا سال1648 که قرارداد وستفالی امضا شد بیش از صد سال باهم جنگیدند. 🔸در چند قرن جنگ های هزاران نفر به دستور کشته شدن و هنوز ننگ اون بر اروپایی ها هست. ✳️ایالات متحده آمریکا کشوری است که تنها 239 سال از تاریخ حیاتش می گذرد و 93 درصد از این عمر خود یعنی 222 سال آنرا در جنگ و تجاوز به کشورهای مختلف در سرتاسر جهان سپری کرده! جنایات و جنگهای این کشور جنگ طلب را در لیست زیر میخوانید: البته خیلی بیشتر از اینهاست ولی لیست زیر موارد مهم هست: 🔸1989 — سرکوب ناآرامی ها در جزایر ویرجین 🔸1991 — عملیات نظامی گسترده در عراق (جنگ اول خلیج فارس) 🔸1992 — 1994 — اشغال سومالی و انجام خشونت بسیار مفرط علیه شهروندان این کشور 🔸1998 — حمله به سودان. 🔸1999 — آمریکا با پوشش ناتو جنگی را علیه یوگسلاوی براه انداخت. بمباران این کشور 78 روز به طول انجامید و یوگسلاوی از هم فروپاشید. 🔸2001 — حمله و اشغال افغانستان به بهانه تعقیب گروه القاعده که بعدها ثابت شد القاعده را خود آمریکاییها تجهیز کرده اند!!! 🔸2003 — حمله و اشغال عراق بدون مجوز سازمان ملل 🔸2011 — حمله به لیبی پس از پیروزی انقلاب این کشور و سرنگونی قذافی 🔸2011 — حمایت رسمی از گروههای مسلح تروریستی در سوریه با هدف براندازی نظام منتخب ملت سوریه 🔸2011 — اعلام حمایت رسمی از رژیم آل خلیفه در سرکوب قیام مردمی این کشور 🔸2015 — اعلام پشتیبانی رسمی از آل سعود در جنگ این کشور علیه انقلاب ملت یمن ⚫️⚫️پاسخ تفصیلی: 1⃣ دین، ملاک شناخت است، نه اینکه عمل متدینین ملاک شناخت دین باشد. 🔸عقل ما می‌گوید یک سری اعتقادات و دستورات است، این که خدا و پیامبری هست، حسابرسی هست، و دزدی نکنید، قتل و جنایت نکنید، به حقوق یکدیگر تجاوز نکنید و..... 🔸آیا اگر اصلا تمام مسلمانان، دزدی وقتل کنند، دستور اسلام بر حرمت دزدی و قتل تغییر می‌کند، یا اسلام در گناه آنها شریک می‌شود؟ 🔸پس با چه منطقی باید سوء رفتار مسلمانان ظاهری را به پای اسلام نوشت؟؟ 🔸 اگر قرار باشد که عمل دینداران در آن دین تاثیر داشته باشد، با این منطق، آیین نیز با بت پرستان، امری نیکو شمرده می‌شود، و اگر مسیحیان مثلا احترام به حقوق دیگران را رعایت کنند، این دلیل می‌شود که مسیحیت خرافی و سه گانه پرستی امری باشد! 🔸پس خیلی روشن است که رفتار متدینان به هر دینی کاملا از آنها جداست و هر کدام باید جدا سنجیده شود، اول باید دین سنجیده شود که حق است یا باطل، و سپس رفتار متدینان سنجیده شود که آیا مطابق با دین خود رفتار می‌کنند یا خیر. 2⃣ جنگ هرگز ملاک شناخت متجاوز نیست. 🔸این که جنگ در کشورهای اسلامی اتفاق افتاده دلیل نمی‌شود که مسلمانان جنگ طلب هستند، یا اسلام دین است، و همه تقصیر ها به گردن مردم همین مناطق است. 🔸بلکه اساسا برای شناخت علت جنگ، و متجاوز باید به علل و عوامل و ریشه ‌های آن پرداخت، و دید که منافع کدام دولت‌ها در جنگ است. و این از مواضع دوگانه دولت‌های غربی روشن می‌شود، در لیبی، با گسترش اعتراضات مردم، علیه دولت وارد عمل می‌شوند!! اما قیام مردم بحرین را، قیام گروهک شیعی علیه دولت اکثریت می‌نامند 🔸 در سوریه از داعش حمایت می‌کنند و حتی وارد جنگ شده و مواضع ارتش سوریه را بمباران می‌کنند. 🔸 اما در عراق، در مقابل همین داعش موضع گرفته و آن را خطرناک توصیف می‌کنند، روشن است که ماهیت گروهک داعش تغییری نکرده، بلکه منافع غرب تغییر کرده است. 🔸این مواضع دوگانه نشان دهنده این است که *غربیها در و تابع منافعشان هستند، نه تابع . 3⃣ سابقه غرب و اسلام می‌گوید کدام جنایت‌کار هستند. برای این که بفهمیم جنایتکار حقیقی کدام دولت یا دین هست، باید به سوابق آن نگاه کرد، اگرچه گروهک های تروریستی امروزی که نقاب اسلامی به چهره دارند، حقیقتا جنایت می‌کنند، اما هنوز جنایت آنها به حتی یک میلیون نفر هم نرسیده، در حالی که همین غربی ها در جنگ جهانی اول و دوم میلیون ها انسان را کشتند، ه طوری که فقط در جنگ جهانی دوم ۷۰ میلیون نفر کشته شدند
🔴🔴شبهه: چرا ما که یک خدای مشترک داریم و یک دین مشترک و یک مذهب مشترک و یک رهبر مشترک اینقد با هم اختلاف داریم؟؟ چرا تمامی کشت و کشتارها فقط بین مسلمانها هست چرا ؟؟؟؟ 🔵موضوع: 🔵🔵پاسخ اجمالی: ✳️در همین هشتاد نود سال اخیر در دو و دوم که محصول بود حدود بیش از 60میلیون کشته بجا گذاشت 🔸شروع کننده هر دو جنگ اروپایی ها بودن(آلمانها) مجموع انسانهایی که در دو جنگ جهانی کشته شد در تاریخ سابقه ندارد 🔸غربی ها تا سال1648 که قرارداد وستفالی امضا شد بیش از صد سال باهم جنگیدند. 🔸در چند قرن جنگ های هزاران نفر به دستور کشته شدن و هنوز ننگ اون بر اروپایی ها هست. ✳️ایالات متحده آمریکا کشوری است که تنها 239 سال از تاریخ حیاتش می گذرد و 93 درصد از این عمر خود یعنی 222 سال آنرا در جنگ و تجاوز به کشورهای مختلف در سرتاسر جهان سپری کرده! جنایات و جنگهای این کشور جنگ طلب را در لیست زیر میخوانید: البته خیلی بیشتر از اینهاست ولی لیست زیر موارد مهم هست: 🔸1989 — سرکوب ناآرامی ها در جزایر ویرجین 🔸1991 — عملیات نظامی گسترده در عراق (جنگ اول خلیج فارس) 🔸1992 — 1994 — اشغال سومالی و انجام خشونت بسیار مفرط علیه شهروندان این کشور 🔸1998 — حمله به سودان. 🔸1999 — آمریکا با پوشش ناتو جنگی را علیه یوگسلاوی براه انداخت. بمباران این کشور 78 روز به طول انجامید و یوگسلاوی از هم فروپاشید. 🔸2001 — حمله و اشغال افغانستان به بهانه تعقیب گروه القاعده که بعدها ثابت شد القاعده را خود آمریکاییها تجهیز کرده اند!!! 🔸2003 — حمله و اشغال عراق بدون مجوز سازمان ملل 🔸2011 — حمله به لیبی پس از پیروزی انقلاب این کشور و سرنگونی قذافی 🔸2011 — حمایت رسمی از گروههای مسلح تروریستی در سوریه با هدف براندازی نظام منتخب ملت سوریه 🔸2011 — اعلام حمایت رسمی از رژیم آل خلیفه در سرکوب قیام مردمی این کشور 🔸2015 — اعلام پشتیبانی رسمی از آل سعود در جنگ این کشور علیه انقلاب ملت یمن ⚫️⚫️پاسخ تفصیلی: 1⃣ دین، ملاک شناخت است، نه اینکه عمل متدینین ملاک شناخت دین باشد. 🔸عقل ما می‌گوید یک سری اعتقادات و دستورات است، این که خدا و پیامبری هست، حسابرسی هست، و دزدی نکنید، قتل و جنایت نکنید، به حقوق یکدیگر تجاوز نکنید و..... 🔸آیا اگر اصلا تمام مسلمانان، دزدی وقتل کنند، دستور اسلام بر حرمت دزدی و قتل تغییر می‌کند، یا اسلام در گناه آنها شریک می‌شود؟ 🔸پس با چه منطقی باید سوء رفتار مسلمانان ظاهری را به پای اسلام نوشت؟؟ 🔸 اگر قرار باشد که عمل دینداران در آن دین تاثیر داشته باشد، با این منطق، آیین نیز با بت پرستان، امری نیکو شمرده می‌شود، و اگر مسیحیان مثلا احترام به حقوق دیگران را رعایت کنند، این دلیل می‌شود که مسیحیت خرافی و سه گانه پرستی امری باشد! 🔸پس خیلی روشن است که رفتار متدینان به هر دینی کاملا از آنها جداست و هر کدام باید جدا سنجیده شود، اول باید دین سنجیده شود که حق است یا باطل، و سپس رفتار متدینان سنجیده شود که آیا مطابق با دین خود رفتار می‌کنند یا خیر. 2⃣ جنگ هرگز ملاک شناخت متجاوز نیست. 🔸این که جنگ در کشورهای اسلامی اتفاق افتاده دلیل نمی‌شود که مسلمانان جنگ طلب هستند، یا اسلام دین است، و همه تقصیر ها به گردن مردم همین مناطق است. 🔸بلکه اساسا برای شناخت علت جنگ، و متجاوز باید به علل و عوامل و ریشه ‌های آن پرداخت، و دید که منافع کدام دولت‌ها در جنگ است. و این از مواضع دوگانه دولت‌های غربی روشن می‌شود، در لیبی، با گسترش اعتراضات مردم، علیه دولت وارد عمل می‌شوند!! اما قیام مردم بحرین را، قیام گروهک شیعی علیه دولت اکثریت می‌نامند 🔸 در سوریه از داعش حمایت می‌کنند و حتی وارد جنگ شده و مواضع ارتش سوریه را بمباران می‌کنند. 🔸 اما در عراق، در مقابل همین داعش موضع گرفته و آن را خطرناک توصیف می‌کنند، روشن است که ماهیت گروهک داعش تغییری نکرده، بلکه منافع غرب تغییر کرده است. 🔸این مواضع دوگانه نشان دهنده این است که *غربیها در و تابع منافعشان هستند، نه تابع . 3⃣ سابقه غرب و اسلام می‌گوید کدام جنایت‌کار هستند. برای این که بفهمیم جنایتکار حقیقی کدام دولت یا دین هست، باید به سوابق آن نگاه کرد، اگرچه گروهک های تروریستی امروزی که نقاب اسلامی به چهره دارند، حقیقتا جنایت می‌کنند، اما هنوز جنایت آنها به حتی یک میلیون نفر هم نرسیده، در حالی که همین غربی ها در جنگ جهانی اول و دوم میلیون ها انسان را کشتند، ه طوری که فقط در جنگ جهانی دوم ۷۰ میلیون نفر کشته شدند.(ویکی پدیا) ادامه پاسخ👇👇👇
🔴🔴سوال: چرا امام حسن (ع) درمقابل حکومت ظلم ،صلح کردند ولی امام حسین (ع) قیام کردند و جنگیدند؟؟؟ 🔵🔵 پاسخ سوال ، در کلام امام خامنه ای : ✳️صلح امام حسن، صددرصد منطبق بر استدلال منطقى بود. 🔸مردم ما از امام حسن چيز زيادى نمى‌دانند؛ فقط چند تا كلمه‌ شعارى مى‌دانند؛ درحالى‌كه درباره اين صلح كتاب نوشته شده و بحث و تحليل شده است؛ درباره ، ذهن‌ها و فكرها بايد حرف نو بگويند؛ اما همانها هم گفته نمى‌شود؛ اينها مايه تأسف است. ✅عامل شكست امام حسن(ع)نبودن تحليل سياسي در مردم بود بنده در قضاياى تاريخ اسلام اين مطلب را مكررا گفته‌ام كه، چيزى كه امام حسن مجتبى عليه‌السلام را شكست داد، نبودن در مردم بود. مردم، تحليل سياسى نداشتند. چيزى كه فتنه‌ خوارج را به‌وجود آورد و اميرالمؤمنين عليه‌السلام را آن‌طور زير فشار قرار داد و قدرتمندترين آدم تاريخ را آن‌گونه مظلوم كرد، نبودن تحليل سياسى در مردم بود والا همه‌ى مردم كه بى‌دين نبودند. تحليل سياسى نداشتند. يك شايعه دشمن مى‌انداخت؛ فورا اين شايعه همه جا پخش مى‌شد و همه آن را قبول مى‌كردند! ۷۲/۸/۱۲ ✅غبارغليظ نفاق در زمان امام حسن(ع) دوران دشوار هر انقلابى، آن دورانى است كه حق و باطل در آن ممزوج بشود. ببينيد اميرالمؤمنين از اين مى‌نالد: "ولكن يؤخذ من هذا ضغث و من هذا ضغث فيمزجان فهنا لك يستولى الشّيطان على اوليائه ". در دوران پيامبر، اين‌طورى نبود. در دوران پيامبر، صفوف، صفوف صريح و روشنى بود. آن طرف، كفار و مشركان و اهل مكه بودند؛ كسانى بودند كه يكى‌يكى مهاجرين از اينها خاطره داشتند: او من را در فلان تاريخ زد، او من را زندانى كرد، او اموال من را غارت كرد؛ بنابراين شبهه‌يى نبود. يهود بودند؛ توطئه‌گرانى كه همه‌ى اهل مدينه - از مهاجر و انصار - با توطئه‌هاى آنها آشنا بودند. جنگ بنى‌قريظه اتفاق افتاد، پيامبر دستور داد عده‌ كثيرى آدم را سر بريدند؛ خم به ابروى كسى نيامد و هيچ‌كس نگفت چرا؛ چون صحنه، صحنه‌ روشنى بود؛ غبارى در صحنه نبود. اين‌طور جايى، جنگ آسان است؛ حفظ ايمان هم آسان است. اما در دوران اميرالمؤمنين، چه كسانى در مقابل على(ع) قرار گرفتند؟ خيال مى‌كنيد شوخى است؟ خيال مى‌كنيد آسان بود كه "عبداللَّه‌بن‌مسعود "، صحابى به اين بزرگى - بنا به نقل عده‌يى - جزو پابندهاى به ولايت اميرالمؤمنين نماند و جزو منحرفان به حساب آمد؟ همين "ربيع‌بن‌خثيم " و آنهايى كه در جنگ صفين آمدند گفتند ما از اين قتال ناراحتيم، اجازه بده به مرزها برويم و در جنگ وارد نشويم، در روايت دارد كه "من اصحاب عبداللَّه‌بن‌مسعود "! اين‌جاست كه قضيه سخت است. 👈وقتى غبار غليظ‌تر مى‌گردد، مى‌شود دوران امام حسن؛ و شما مى‌بينيد كه چه اتفاقى افتاد. باز در دوران اميرالمؤمنين، قدرى غبار رقيقتر بود؛ كسانى مثل عمار ياسر - آن افشاگر بزرگ دستگاه اميرالمؤمنين - بودند. هرجا حادثه‌‌اى اتفاق مى‌افتاد، عمار ياسر و بزرگانى از صحابه‌ پيامبر بودند كه مى‌رفتند حرف مى‌زدند، توجيه مى‌كردند و لااقل براى عده‌اى غبارها زدوده مى‌شد؛ اما در دوران امام حسن، همان هم نبود. در دوران شبهه و در دوران جنگ با كافر غيرصريح، جنگ با كسانى كه مى‌توانند شعارها را بر هدفهاى خودشان منطبق كنند، بسيار بسيار دشوار است؛ بايد هوشيار بود. ۷۰/۶/۲۷ ✅اگر امام حسن(ع) مي جنگيد و شهيد مي شد ، خونش به هدر مي‌رفت امام حسن مجتبى عليه‌السلام مى‌دانست كه اگر با همان عده‌ى معدود اصحاب و ياران خود با بجنگد و به شهادت برسد، انحطاط اخلاقى زيادى كه بر خواص جامعه‌ى اسلامى حاكم بود، نخواهد گذاشت كه دنبال خون او را بگيرند! تبليغات، پول و زرنگيهاى معاويه، همه را تصرف خواهد كرد و بعد از گذشت يكى دو سال، مردم خواهند گفت "امام حسن عليه‌السلام بيهوده در مقابل معاويه قد علم كرد. " لذا، با همه‌ى سختيها ساخت و خود را به ميدان نينداخت؛ زيرا مى‌دانست خونش هدر خواهد شد. 👈گاهى شهيد شدن آسان‌تر از زنده ماندن است! حقا كه چنين است! اين نكته را اهل معنا و حكمت و دقت، خوب درك مى‌كنند. گاهى زنده ماندن و زيستن و تلاش كردن در يك محيط، به مراتب مشكلتر از كشته شدن و شهيد شدن و به لقاى خدا پيوستن است. امام حسن عليه‌السلام اين مشكل را انتخاب كرد. وضع آن زمان چنين بوده است. تسليم بودند و حاضر نمى‌شدند حركتى كنند. يزيد كه بر سر كار آمد، جنگيدن با او امكان‌پذير شد. ادامه پاسخ👇👇
ادامه پاسخ👇👇 👈به تعبيرى ديگر: كسى كه در جنگ با يزيد كشته مى‌شد، خونش، به دليل وضعيت خرابى كه يزيد داشت، پامال نمى‌شد. امام حسين عليه‌السلام به همين دليل قيام كرد. وضع دوران يزيد به گونه‌اى بود كه قيام، تنها انتخاب ممكن به نظر مى‌رسيد. اين، به‌خلاف دوران امام حسن عليه‌السلام بود كه دو انتخاب "شهيد شدن " و "زنده ماند " وجود داشت و زنده ماندن، ثواب و اثر و زحمتش بيش از كشته شدن بود. لذا انتخاب سخت تر را امام حسن (ع) کردند . اما در زمان امام حسين عليه‌السلام، وضع بدان گونه نبود. يك انتخاب بيشتر وجود نداشت. زنده ماندن معنى نداشت؛ قيام نكردن معنى نداشت و لذا بايستى قيام مى‌كرد. حال اگر در اثر آن قيام به مى‌رسيد، رسيده بود. كشته هم مى‌شد، شده بود. بايستى راه را نشان مى‌داد و پرچم را بر سر راه مى‌كوبيد تا معلوم باشد وقتى كه وضعيت چنان است، حركت بايد چنين باشد. ۷۵/۳/۲۰ ✅امام حسن (ع) و امام حسين فرقي با هم ندارند اگر در زمان معاويه، امام حسين مى‌خواست قيام كند، پيام او دفن مى‌شد. اين به خاطر وضع حكومت در زمان است. به گونه‌اى بود كه مردم نمى‌توانستند حقانيت سخن حق را بشنوند. لذا همين بزرگوار، ده سال در زمان معاويه، امام بود، ولى چيزى نگفت؛ كارى، اقدامى و قيامى نكرد؛ چون موقعيت آن‌جا مناسب نبود. قبلش هم امام حسن عليه‌السلام بود. ايشان هم نكرد؛ چون موقعيت مناسب نبود. نه اين‌كه امام حسين و امام حسن، اهل اين كار نبودند. امام حسن و امام حسين، فرقى ندارند. امام حسين و امام سجاد، فرقى ندارند. امام حسين و امام على النقى و امام حسن عسكرى عليهم‌السلام فرقى ندارند. البته وقتى كه اين بزرگوار، اين مجاهدت را كرده است، مقامش بالاتر از كسانى است كه نكردند؛ اما اينها از لحاظ مقام امامت يكسانند. براى هر يك از آن بزرگواران هم كه پيش مى‌آمد، همين كار را مى‌كردند و به همين مقام مى‌رسيدند. درباره‌ى ، ذهنها و فكرها بايد حرف نو بگويند مردم ما از امام حسن چيز زيادى نمى‌دانند؛ فقط چند تا كلمه‌ى شعارى مى‌دانند؛ درحالى‌كه درباره‌ى اين صلح كتاب نوشته شده و بحث و تحليل شده است. من خودم چندين سال قبل از اين، كتابى از شيخ راضى آل ياسين - از بزرگان علماى عراق - ترجمه كردم. ترجمه‌ى اين كتاب در سال 1348 منتشر شده است؛ الان بايد محتواى آن كهنه باشد. درباره‌ى امام حسن، ذهنها و فكرها بايد حرف نو بگويند؛ اما همانها هم گفته نمى‌شود؛ اينها مايه‌ى تأسف است! ۷۴/۳/۱۹ تهیه شده در: 💠کانال @Forqancybery ✅پاسخ به شبهاتِ 📢📢📢💠 لطفا مطالب را با حفظ لینک کانال منتقل نمایید 🌸💐🌸💐🌸💐🌸💐🌸💐 🌸
🔴🔴سوال: چرا امام حسن (ع) درمقابل حکومت ظلم ،صلح کردند ولی امام حسین (ع) قیام کردند و جنگیدند؟؟؟ 🔵🔵 پاسخ سوال ، در کلام امام خامنه ای : ✳️صلح امام حسن، صددرصد منطبق بر استدلال منطقى بود. 🔸مردم ما از امام حسن چيز زيادى نمى‌دانند؛ فقط چند تا كلمه‌ شعارى مى‌دانند؛ درحالى‌كه درباره اين صلح كتاب نوشته شده و بحث و تحليل شده است؛ درباره ، ذهن‌ها و فكرها بايد حرف نو بگويند؛ اما همانها هم گفته نمى‌شود؛ اينها مايه تأسف است. ✅عامل شكست امام حسن(ع)نبودن تحليل سياسي در مردم بود بنده در قضاياى تاريخ اسلام اين مطلب را مكررا گفته‌ام كه، چيزى كه امام حسن مجتبى عليه‌السلام را شكست داد، نبودن در مردم بود. مردم، تحليل سياسى نداشتند. چيزى كه فتنه‌ خوارج را به‌وجود آورد و اميرالمؤمنين عليه‌السلام را آن‌طور زير فشار قرار داد و قدرتمندترين آدم تاريخ را آن‌گونه مظلوم كرد، نبودن تحليل سياسى در مردم بود والا همه‌ى مردم كه بى‌دين نبودند. تحليل سياسى نداشتند. يك شايعه دشمن مى‌انداخت؛ فورا اين شايعه همه جا پخش مى‌شد و همه آن را قبول مى‌كردند! ۷۲/۸/۱۲ ✅غبارغليظ نفاق در زمان امام حسن(ع) دوران دشوار هر انقلابى، آن دورانى است كه حق و باطل در آن ممزوج بشود. ببينيد اميرالمؤمنين از اين مى‌نالد: "ولكن يؤخذ من هذا ضغث و من هذا ضغث فيمزجان فهنا لك يستولى الشّيطان على اوليائه ". در دوران پيامبر، اين‌طورى نبود. در دوران پيامبر، صفوف، صفوف صريح و روشنى بود. آن طرف، كفار و مشركان و اهل مكه بودند؛ كسانى بودند كه يكى‌يكى مهاجرين از اينها خاطره داشتند: او من را در فلان تاريخ زد، او من را زندانى كرد، او اموال من را غارت كرد؛ بنابراين شبهه‌يى نبود. يهود بودند؛ توطئه‌گرانى كه همه‌ى اهل مدينه - از مهاجر و انصار - با توطئه‌هاى آنها آشنا بودند. جنگ بنى‌قريظه اتفاق افتاد، پيامبر دستور داد عده‌ كثيرى آدم را سر بريدند؛ خم به ابروى كسى نيامد و هيچ‌كس نگفت چرا؛ چون صحنه، صحنه‌ روشنى بود؛ غبارى در صحنه نبود. اين‌طور جايى، جنگ آسان است؛ حفظ ايمان هم آسان است. اما در دوران اميرالمؤمنين، چه كسانى در مقابل على(ع) قرار گرفتند؟ خيال مى‌كنيد شوخى است؟ خيال مى‌كنيد آسان بود كه "عبداللَّه‌بن‌مسعود "، صحابى به اين بزرگى - بنا به نقل عده‌يى - جزو پابندهاى به ولايت اميرالمؤمنين نماند و جزو منحرفان به حساب آمد؟ همين "ربيع‌بن‌خثيم " و آنهايى كه در جنگ صفين آمدند گفتند ما از اين قتال ناراحتيم، اجازه بده به مرزها برويم و در جنگ وارد نشويم، در روايت دارد كه "من اصحاب عبداللَّه‌بن‌مسعود "! اين‌جاست كه قضيه سخت است. 👈وقتى غبار غليظ‌تر مى‌گردد، مى‌شود دوران امام حسن؛ و شما مى‌بينيد كه چه اتفاقى افتاد. باز در دوران اميرالمؤمنين، قدرى غبار رقيقتر بود؛ كسانى مثل عمار ياسر - آن افشاگر بزرگ دستگاه اميرالمؤمنين - بودند. هرجا حادثه‌‌اى اتفاق مى‌افتاد، عمار ياسر و بزرگانى از صحابه‌ پيامبر بودند كه مى‌رفتند حرف مى‌زدند، توجيه مى‌كردند و لااقل براى عده‌اى غبارها زدوده مى‌شد؛ اما در دوران امام حسن، همان هم نبود. در دوران شبهه و در دوران جنگ با كافر غيرصريح، جنگ با كسانى كه مى‌توانند شعارها را بر هدفهاى خودشان منطبق كنند، بسيار بسيار دشوار است؛ بايد هوشيار بود. ۷۰/۶/۲۷ ✅اگر امام حسن(ع) مي جنگيد و شهيد مي شد ، خونش به هدر مي‌رفت امام حسن مجتبى عليه‌السلام مى‌دانست كه اگر با همان عده‌ى معدود اصحاب و ياران خود با بجنگد و به شهادت برسد، انحطاط اخلاقى زيادى كه بر خواص جامعه‌ى اسلامى حاكم بود، نخواهد گذاشت كه دنبال خون او را بگيرند! تبليغات، پول و زرنگيهاى معاويه، همه را تصرف خواهد كرد و بعد از گذشت يكى دو سال، مردم خواهند گفت "امام حسن عليه‌السلام بيهوده در مقابل معاويه قد علم كرد. " لذا، با همه‌ى سختيها ساخت و خود را به ميدان نينداخت؛ زيرا مى‌دانست خونش هدر خواهد شد. 👈گاهى شهيد شدن آسان‌تر از زنده ماندن است! حقا كه چنين است! اين نكته را اهل معنا و حكمت و دقت، خوب درك مى‌كنند. گاهى زنده ماندن و زيستن و تلاش كردن در يك محيط، به مراتب مشكلتر از كشته شدن و شهيد شدن و به لقاى خدا پيوستن است. امام حسن عليه‌السلام اين مشكل را انتخاب كرد. وضع آن زمان چنين بوده است. تسليم بودند و حاضر نمى‌شدند حركتى كنند. يزيد كه بر سر كار آمد، جنگيدن با او امكان‌پذير شد. ادامه پاسخ👇👇
ادامه پاسخ👇👇 👈به تعبيرى ديگر: كسى كه در جنگ با يزيد كشته مى‌شد، خونش، به دليل وضعيت خرابى كه يزيد داشت، پامال نمى‌شد. امام حسين عليه‌السلام به همين دليل قيام كرد. وضع دوران يزيد به گونه‌اى بود كه قيام، تنها انتخاب ممكن به نظر مى‌رسيد. اين، به‌خلاف دوران امام حسن عليه‌السلام بود كه دو انتخاب "شهيد شدن " و "زنده ماند " وجود داشت و زنده ماندن، ثواب و اثر و زحمتش بيش از كشته شدن بود. لذا انتخاب سخت تر را امام حسن (ع) کردند . اما در زمان امام حسين عليه‌السلام، وضع بدان گونه نبود. يك انتخاب بيشتر وجود نداشت. زنده ماندن معنى نداشت؛ قيام نكردن معنى نداشت و لذا بايستى قيام مى‌كرد. حال اگر در اثر آن قيام به مى‌رسيد، رسيده بود. كشته هم مى‌شد، شده بود. بايستى راه را نشان مى‌داد و پرچم را بر سر راه مى‌كوبيد تا معلوم باشد وقتى كه وضعيت چنان است، حركت بايد چنين باشد. ۷۵/۳/۲۰ ✅امام حسن (ع) و امام حسين فرقي با هم ندارند اگر در زمان معاويه، امام حسين مى‌خواست قيام كند، پيام او دفن مى‌شد. اين به خاطر وضع حكومت در زمان است. به گونه‌اى بود كه مردم نمى‌توانستند حقانيت سخن حق را بشنوند. لذا همين بزرگوار، ده سال در زمان معاويه، امام بود، ولى چيزى نگفت؛ كارى، اقدامى و قيامى نكرد؛ چون موقعيت آن‌جا مناسب نبود. قبلش هم امام حسن عليه‌السلام بود. ايشان هم نكرد؛ چون موقعيت مناسب نبود. نه اين‌كه امام حسين و امام حسن، اهل اين كار نبودند. امام حسن و امام حسين، فرقى ندارند. امام حسين و امام سجاد، فرقى ندارند. امام حسين و امام على النقى و امام حسن عسكرى عليهم‌السلام فرقى ندارند. البته وقتى كه اين بزرگوار، اين مجاهدت را كرده است، مقامش بالاتر از كسانى است كه نكردند؛ اما اينها از لحاظ مقام امامت يكسانند. براى هر يك از آن بزرگواران هم كه پيش مى‌آمد، همين كار را مى‌كردند و به همين مقام مى‌رسيدند. درباره‌ى ، ذهنها و فكرها بايد حرف نو بگويند مردم ما از امام حسن چيز زيادى نمى‌دانند؛ فقط چند تا كلمه‌ى شعارى مى‌دانند؛ درحالى‌كه درباره‌ى اين صلح كتاب نوشته شده و بحث و تحليل شده است. من خودم چندين سال قبل از اين، كتابى از شيخ راضى آل ياسين - از بزرگان علماى عراق - ترجمه كردم. ترجمه‌ى اين كتاب در سال 1348 منتشر شده است؛ الان بايد محتواى آن كهنه باشد. درباره‌ى امام حسن، ذهنها و فكرها بايد حرف نو بگويند؛ اما همانها هم گفته نمى‌شود؛ اينها مايه‌ى تأسف است! تهیه شده در: 💠کانال @ForqanCybery ✅پاسخ به شبهاتِ
🔴🔴سوال: چرا امام حسن (ع) درمقابل حکومت ظلم ،صلح کردند ولی امام حسین (ع) قیام کردند و جنگیدند؟؟؟ 🔵🔵 پاسخ سوال ، در کلام امام خامنه ای : ✳️صلح امام حسن، صددرصد منطبق بر استدلال منطقى بود. 🔸مردم ما از امام حسن چيز زيادى نمى‌دانند؛ فقط چند تا كلمه‌ شعارى مى‌دانند؛ درحالى‌كه درباره اين صلح كتاب نوشته شده و بحث و تحليل شده است؛ درباره ، ذهن‌ها و فكرها بايد حرف نو بگويند؛ اما همانها هم گفته نمى‌شود؛ اينها مايه تأسف است. ✅عامل شكست امام حسن(ع)نبودن تحليل سياسي در مردم بود بنده در قضاياى تاريخ اسلام اين مطلب را مكررا گفته‌ام كه، چيزى كه امام حسن مجتبى عليه‌السلام را شكست داد، نبودن در مردم بود. مردم، تحليل سياسى نداشتند. چيزى كه فتنه‌ خوارج را به‌وجود آورد و اميرالمؤمنين عليه‌السلام را آن‌طور زير فشار قرار داد و قدرتمندترين آدم تاريخ را آن‌گونه مظلوم كرد، نبودن تحليل سياسى در مردم بود والا همه‌ى مردم كه بى‌دين نبودند. تحليل سياسى نداشتند. يك شايعه دشمن مى‌انداخت؛ فورا اين شايعه همه جا پخش مى‌شد و همه آن را قبول مى‌كردند! ۷۲/۸/۱۲ ✅غبارغليظ نفاق در زمان امام حسن(ع) دوران دشوار هر انقلابى، آن دورانى است كه حق و باطل در آن ممزوج بشود. ببينيد اميرالمؤمنين از اين مى‌نالد: "ولكن يؤخذ من هذا ضغث و من هذا ضغث فيمزجان فهنا لك يستولى الشّيطان على اوليائه ". در دوران پيامبر، اين‌طورى نبود. در دوران پيامبر، صفوف، صفوف صريح و روشنى بود. آن طرف، كفار و مشركان و اهل مكه بودند؛ كسانى بودند كه يكى‌يكى مهاجرين از اينها خاطره داشتند: او من را در فلان تاريخ زد، او من را زندانى كرد، او اموال من را غارت كرد؛ بنابراين شبهه‌يى نبود. يهود بودند؛ توطئه‌گرانى كه همه‌ى اهل مدينه - از مهاجر و انصار - با توطئه‌هاى آنها آشنا بودند. جنگ بنى‌قريظه اتفاق افتاد، پيامبر دستور داد عده‌ كثيرى آدم را سر بريدند؛ خم به ابروى كسى نيامد و هيچ‌كس نگفت چرا؛ چون صحنه، صحنه‌ روشنى بود؛ غبارى در صحنه نبود. اين‌طور جايى، جنگ آسان است؛ حفظ ايمان هم آسان است. اما در دوران اميرالمؤمنين، چه كسانى در مقابل على(ع) قرار گرفتند؟ خيال مى‌كنيد شوخى است؟ خيال مى‌كنيد آسان بود كه "عبداللَّه‌بن‌مسعود "، صحابى به اين بزرگى - بنا به نقل عده‌يى - جزو پابندهاى به ولايت اميرالمؤمنين نماند و جزو منحرفان به حساب آمد؟ همين "ربيع‌بن‌خثيم " و آنهايى كه در جنگ صفين آمدند گفتند ما از اين قتال ناراحتيم، اجازه بده به مرزها برويم و در جنگ وارد نشويم، در روايت دارد كه "من اصحاب عبداللَّه‌بن‌مسعود "! اين‌جاست كه قضيه سخت است. 👈وقتى غبار غليظ‌تر مى‌گردد، مى‌شود دوران امام حسن؛ و شما مى‌بينيد كه چه اتفاقى افتاد. باز در دوران اميرالمؤمنين، قدرى غبار رقيقتر بود؛ كسانى مثل عمار ياسر - آن افشاگر بزرگ دستگاه اميرالمؤمنين - بودند. هرجا حادثه‌‌اى اتفاق مى‌افتاد، عمار ياسر و بزرگانى از صحابه‌ پيامبر بودند كه مى‌رفتند حرف مى‌زدند، توجيه مى‌كردند و لااقل براى عده‌اى غبارها زدوده مى‌شد؛ اما در دوران امام حسن، همان هم نبود. در دوران شبهه و در دوران جنگ با كافر غيرصريح، جنگ با كسانى كه مى‌توانند شعارها را بر هدفهاى خودشان منطبق كنند، بسيار بسيار دشوار است؛ بايد هوشيار بود. ۷۰/۶/۲۷ ✅اگر امام حسن(ع) مي جنگيد و شهيد مي شد ، خونش به هدر مي‌رفت امام حسن مجتبى عليه‌السلام مى‌دانست كه اگر با همان عده‌ى معدود اصحاب و ياران خود با بجنگد و به شهادت برسد، انحطاط اخلاقى زيادى كه بر خواص جامعه‌ى اسلامى حاكم بود، نخواهد گذاشت كه دنبال خون او را بگيرند! تبليغات، پول و زرنگيهاى معاويه، همه را تصرف خواهد كرد و بعد از گذشت يكى دو سال، مردم خواهند گفت "امام حسن عليه‌السلام بيهوده در مقابل معاويه قد علم كرد. " لذا، با همه‌ى سختيها ساخت و خود را به ميدان نينداخت؛ زيرا مى‌دانست خونش هدر خواهد شد. 👈گاهى شهيد شدن آسان‌تر از زنده ماندن است! حقا كه چنين است! اين نكته را اهل معنا و حكمت و دقت، خوب درك مى‌كنند. گاهى زنده ماندن و زيستن و تلاش كردن در يك محيط، به مراتب مشكلتر از كشته شدن و شهيد شدن و به لقاى خدا پيوستن است. امام حسن عليه‌السلام اين مشكل را انتخاب كرد. وضع آن زمان چنين بوده است. تسليم بودند و حاضر نمى‌شدند حركتى كنند. يزيد كه بر سر كار آمد، جنگيدن با او امكان‌پذير شد. ادامه پاسخ👇👇
ادامه پاسخ👇👇 👈به تعبيرى ديگر: كسى كه در جنگ با يزيد كشته مى‌شد، خونش، به دليل وضعيت خرابى كه يزيد داشت، پامال نمى‌شد. امام حسين عليه‌السلام به همين دليل قيام كرد. وضع دوران يزيد به گونه‌اى بود كه قيام، تنها انتخاب ممكن به نظر مى‌رسيد. اين، به‌خلاف دوران امام حسن عليه‌السلام بود كه دو انتخاب "شهيد شدن " و "زنده ماند " وجود داشت و زنده ماندن، ثواب و اثر و زحمتش بيش از كشته شدن بود. لذا انتخاب سخت تر را امام حسن (ع) کردند . اما در زمان امام حسين عليه‌السلام، وضع بدان گونه نبود. يك انتخاب بيشتر وجود نداشت. زنده ماندن معنى نداشت؛ قيام نكردن معنى نداشت و لذا بايستى قيام مى‌كرد. حال اگر در اثر آن قيام به مى‌رسيد، رسيده بود. كشته هم مى‌شد، شده بود. بايستى راه را نشان مى‌داد و پرچم را بر سر راه مى‌كوبيد تا معلوم باشد وقتى كه وضعيت چنان است، حركت بايد چنين باشد. ۷۵/۳/۲۰ ✅امام حسن (ع) و امام حسين فرقي با هم ندارند اگر در زمان معاويه، امام حسين مى‌خواست قيام كند، پيام او دفن مى‌شد. اين به خاطر وضع حكومت در زمان است. به گونه‌اى بود كه مردم نمى‌توانستند حقانيت سخن حق را بشنوند. لذا همين بزرگوار، ده سال در زمان معاويه، امام بود، ولى چيزى نگفت؛ كارى، اقدامى و قيامى نكرد؛ چون موقعيت آن‌جا مناسب نبود. قبلش هم امام حسن عليه‌السلام بود. ايشان هم نكرد؛ چون موقعيت مناسب نبود. نه اين‌كه امام حسين و امام حسن، اهل اين كار نبودند. امام حسن و امام حسين، فرقى ندارند. امام حسين و امام سجاد، فرقى ندارند. امام حسين و امام على النقى و امام حسن عسكرى عليهم‌السلام فرقى ندارند. البته وقتى كه اين بزرگوار، اين مجاهدت را كرده است، مقامش بالاتر از كسانى است كه نكردند؛ اما اينها از لحاظ مقام امامت يكسانند. براى هر يك از آن بزرگواران هم كه پيش مى‌آمد، همين كار را مى‌كردند و به همين مقام مى‌رسيدند. درباره‌ى ، ذهنها و فكرها بايد حرف نو بگويند مردم ما از امام حسن چيز زيادى نمى‌دانند؛ فقط چند تا كلمه‌ى شعارى مى‌دانند؛ درحالى‌كه درباره‌ى اين صلح كتاب نوشته شده و بحث و تحليل شده است. من خودم چندين سال قبل از اين، كتابى از شيخ راضى آل ياسين - از بزرگان علماى عراق - ترجمه كردم. ترجمه‌ى اين كتاب در سال 1348 منتشر شده است؛ الان بايد محتواى آن كهنه باشد. درباره‌ى امام حسن، ذهنها و فكرها بايد حرف نو بگويند؛ اما همانها هم گفته نمى‌شود؛ اينها مايه‌ى تأسف است! ۷۴/۳/۱۹ تهیه شده در: 💠کانال @ForqanCybery ✅پاسخ به شبهاتِ