💠پيامبر اعظم (صلی الله علیه و آله): ✨« خانه‌هاى خود را به تلاوت قرآن روشن كنيد...» ✳️ ویژه برنامه #خانه_های_نورانی 🔺 جزء خوانی شب های ماه مبارک رمضان. ✅ با حضور استاد حاج مهدی فروغی ✅ بیان تفسیر استاد سیدعلی اکبر حسینی 💫 شبهای ماه مبارک رمضان؛ ساعت20 •┈┈••••✾•🌿💠🌿•✾•••┈┈• @Gharargah_mehshekan

💠پيامبر اعظم (صلی الله علیه و آله): ✨« خانه‌هاى خود را به تلاوت قرآن روشن كنيد...» ✳️ ویژه برنامه #خانه_های_نورانی 🔺 جدول جزء خوانی شب های ماه مبارک رمضان. 🗓 فروردین 1402 - رمضان 1444 •┈┈••••✾•🌿💠🌿•✾•••┈┈• @Gharargah_mehshekan

گمان مَبَر که ز خاطر کنم فراموشت... _شادی روح شهدا صلوات🌹 #خواجوی_کرمانی #حاج_قاسم ┈ •~❅❥🌷🕊🌷❥❅~•┈ @Gharargah_mehshekan

📝 گزارش 💢 حلقۀ شهید زرگری 📚 سیر مطالعاتی کتب شهیدمطهری 📘 فلسفۀ اخلاق 🗓 پنجشنبه 25 اسفند 🌷 پایگاه شهید چمران 🌴 حوزۀ شهید ورزنده @Gharargah_mehshekan

🎧🎧 #استاد_رجایی @Gharargah_mehshekan

📸 💢 حلقۀ شهید زرگری 📚 سیر مطالعاتی کتب شهیدمطهری 📘 فلسفۀ اخلاق 🗓 پنجشنبه 25 اسفند 🌷 پایگاه شهید چمران 🌴 حوزۀ شهید ورزنده @Gharargah_mehshekan

🍀 ورقی از کتاب 🍀 🔶 «من» اصیل و «من» طفیلی (خود و ناخود) آنجا كه با نفس باید مجاهده كرد با كدام نفس باید مجاهده كرد؟ با «خود» باید مجاهده كرد، با كدام «خود» باید مجاهده كرد؟ كدام «خود» را نباید گذاشت مطلق العنان باشد و میدان به دستش بیفتد؟ آن همین خود است، خود حیوانی است كه در واقع ناخود است نه خود؛ یعنی تمام جنگهای درون انسان، مبارزه هایی كه انسان در درون روح خودش دارد از نظر اخلاقی و ضد اخلاقی، در واقع مبارزه «خود» با «ناخود» است نه مبارزه «خود» با «خود» . آنجا كه میلهای حیوانی پیروزند و حكومت مطلقه با آنهاست و روی عقل و اراده و فطرت انسانی پوشیده است و یكّه تازْ شهوات و غضبهاست یعنی همان غرایزی كه حیوانات دارند، آنجا خود اصلی انسان مغلوب شده، فراموش شده، گم شده، باید رفت پیدایش كرد. آن انسانی كه در وجود او جز حیوانیات، اموری كه مشتركات حیوانی است، چیزی حكومت ندارد، در واقع خود واقعی را، من حقیقی را باخته (قُلْ إِنَّ اَلْخاسِرِینَ اَلَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ ) [زمر/15]، خودش را در این قمار باخته، بالاترین باختنها. او خودش را فراموش كرده. آنچه كه همیشه در یاد دارد و در نظرش مجسم است چیست؟ چه چیزی بر فكرش حكومت می كند؟ پول، شهوات، مأكولات، مشروبات، ملبوسات؛ جز اینها چیز دیگری بر وجودش حكومت نمی كند. پس آن «خود» كجا رفت؟ فراموش شد. بجای «خود» ، «ناخود» را «خود» می پندارد. خودش فكر نمی كند كه خودم را فراموش كرده ام. انسان هیچ گاه باور ندارد كه خودش را فراموش كرده. [می گوید] من خودم را فراموش كرده ام؟ ! من همیشه دم از خودم می زنم: این خودم هستم كه این قدر پول دارم، این خودم هستم كه امروز چنین غذایی خوردم. قرآن می گوید خودت را گم كرده ای، او خود تو نیست، او یك چیز دیگر است، او طفیلی خودِ توست، او خودِ طفیلی توست نه خودِ اصیل تو. وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِینَ نَسُوا اَللّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ [حشر/19] از آن كسان مباشید كه خدا را فراموش كردند و خدا به عكس العمل این فراموشی- كه قانون حق، قانون عمل و عكس العمل است- خودِ آنها را از یادشان برده، خودشان را فراموش كرده اند. 🔸 خودیادآوری (خودیابی) این است كه در قرآن مسئله ای به نام «خود فراموشی» ، آنهم خودفراموشی مذموم مطرح است. در مقابل، خودیادآوری است: ای انسان! خود را یاد بیاور. خودیادآوری هم جز با خدایادآوری امكان ندارد، یعنی در منطق قرآن این دو از یكدیگر جدا نیست؛ خدا را در یاد داشتن، خود را در یاد داشتن نیز هست. این حقیقتی است كه حقیقت عبادت بازیافتن و پیدا كردن «خود» است اما نه این خود حیوانی بلكه آن خود حقیقی، خود ملكوتی. در عبادت و یاد خداست كه انسان خود را پیدا می كند، خود را واقعا باز می یابد. تعبیری بسیار عالی دارد امیرالمؤمنین علی علیه السلام، در غرر و درر آمُدی است، می فرماید: عَجِبْتُ لِمَنْ یُنْشِدُ ضالَّتَهُ وَ قَدْ اَضَلَّ نَفْسَهُ فَلایَطْلُ- بُها [غرر الحكم]؛ من تعجب می كنم از مردمی كه وقتی چیزی را گم می كنند دستپاچه دنبال گمشده شان هستند (انگشترش را گم می كند می گردد آن را پیدا كند، كتش را گم می كند می گردد پیدا كند، الاغش را گم می كند می گردد پیدا كند) ، چطور اینها خودشان را گم كرده اند ولی دنبال این نیستند كه خودشان را پیدا كنند؟ ! ای بیچاره كه وقتی كتت را گم می كنی این همه دنبال این هستی كه از كجا بروم پیدایش كنم، و از این و آن سراغ می گیری، ببین آیا خودت را پیدا كرده ای؟ اگر خودت را گم كرده باشی از كه می خواهی سراغ بگیری؟ چرا دنبال پیدا كردن خودت نیستی؟ ! می فرماید جای شگفتی است. 📘 فلسفۀ اخلاق 🌷 #شهید_مطهری @Gharargah_mehshekan