از درر روایات در باب معرفت امام قَالَ: خَرَجَ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ اَلْعِبَادَ إِلاَّ لِيَعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اِسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَنْ سِوَاهُ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي فَمَا مَعْرِفَةُ اَللَّهِ قَالَ مَعْرِفَةُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ اَلَّذِي يَجِبُ عَلَيْهِمْ طَاعَتُهُ حضرت حسين بن على عليهما السّلام از جمع يارانشان بيرون آمده و خطاب به آنها فرمودند: اى مردم،حقّ‌-جلّ‌ ذكره-بندگانش را نيافريده مگر براى آن كه او را بشناسند و هنگامى كه او را شناختند عبادتش مى‌كنند و زمانى كه او را عبادت كردند از پرستش غير او بى‌نياز مى‌گردند. مردى در بين ياران عرضه داشت:اى پسر رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله:پدر و مادرم به فداى تو باد معرفت و شناخت خدا چيست‌؟ حضرت فرمودند:آنست كه اهل هر عصر و زمانى امامى را كه اطاعتش بر آنها واجب است بشناسند. علل الشرایع ج ۱، ص ۹

در نقلی آمده است: 🔹روزی یک مرد مسیحی وارد مسجد رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شد. مردم که او را در مسجد دیدند به او گفتند: تو مسیحی هستی! از مسجد خارج شو! مرد مسیحی به آنان گفت: شب گذشته در خواب، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و حضرت عیسی علیه‌السلام را دیدم. 🔸 حضرت عیسی علیه‌السلام به من فرمودند: به دستان مبارک خاتم الانبیاء صلی‌الله‌علیه‌وآله اسلام بیاور که به درستی پیامبر این امت است. من به دست او اسلام آوردم و اکنون آمده‌ام تا اسلام خود را با مردی از اهل بیتش تجدید کنم! 🔹 پس او را به محضر امام حسین علیه‌السلام آوردند. همین که به محضر حضرت رسید، خود را بر پای امام علیه‌السلام انداخت و شروع به بوسیدن پاهای آن حضرت کرد. بعد خوابی را که شب گذشته دیده بود، برای آن حضرت تعریف کرد. در آن هنگام سیدالشهداء علیه‌السلام فرمودند: أ تُحِبُّ اَنْ آتیکَ بِشَبیهِهِ؟ قالَ: بَلیٰ سَیّدی! آیا دوست داری کسی که شبیه به رسول‌ خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است را نزد تو بیاورم؟ گفت: بله، ای آقای من! فَدَعَی الحُسَینُ علیه‌السلام بِوَلَدِه عَلِیّ الاکبَر و کان اِذا ذاکَ طِفلٌ صَغیرٌ و قَد وَضَعَ عَلی وَجهِهِ البُرقَع فَجیء به الی اَبیه، پس امام حسین علیه‌السلام فرزندش علی اکبر را ندا داد؛ در آن زمان او کودکی بود و در حالی که بر صورتش نقاب انداخته بود، او را نزد پدر آوردند. فَلَمّا رَفَعَ الحسین علیه‌السلام البُرقَعَ مِن وَجهِهِ وَ رَآهُ ذلکَ الرَجُلُ وَقَعَ مُغمیٰ عَلَیه. هنگامی که سیدالشهداء علیه‌السلام نقاب را از روی صورت علی اکبر علیه‌السلام برداشتند و آن مرد او را دید، از هوش رفت. حضرت فرمودند: آب به صورت او بپاشید! زمانی که به هوش آمد، سیدالشهداء علیه‌السلام به آن مرد فرمودند: ای مرد! آیا این پسر من، شبیه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است؟ مرد گفت: به خدا قسم آری! 🥀 امام حسین علیه‌السلام به او فرمودند: اگر تو چنین فرزندی داشتی و خاری به پای او می‌رفت، چه می‌کردی؟ مرد جواب داد: «می‌مُردم!»؛ در این‌جا بود که سیدالشهداء علیه‌السلام به او فرمودند: اُخبِرُکَ أنّی أریٰ وَلَدی هٰذا بِعَیني مُقَطَّعاً بِالسُیُوفِ إرباً إرباً اکنون به تو این خبر را می‌دهم که روزی این پسر را با چشمان خودم می‌بینم در حالی که با شمشیر بدنش را قطعه قطعه کرده‌اند... 📚ثمرة الاعواد، ج۱ ص۲۳۰ 📚مفتاح الجنة،نسخه‌خطی، ص۱۷۵ (با اندکی تفاوت)

پس از آنکه علی بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی بعد از سالها اشتیاق، توفیق زیارت امام زمان علیه السلام نصیبش گردید؛ حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به او فرمودند: يَا أَبَا اَلْحَسَنِ، قَدْ كُنَّا نَتَوَقَّعُكَ لَيْلاً وَ نَهَاراً، فَمَا اَلَّذِي أَبْطَأَ بِكَ عَلَيْنَا؟ «ای اباالحسن! ما شب و روز در انتظار تو بودیم! چه چیزی باعث تأخیر تو در تشرف به سوی ما شد؟» قُلْتُ: يَا سَيِّدِي، لَمْ أَجِدْ مَنْ يَدُلُّنِي إِلَى اَلْآنَ! عرض کردم: آقای من! تاکنون کسی را نیافته‌ بودم که مرا به نزد شما راهنمایی کند! قَالَ لِي: لَمْ نَجِدْ أَحَداً يَدْلُّكَ؟! ثُمَّ نَكَثَ بِإِصْبَعِهِ فِي اَلْأَرْضِ، ثُمَّ قَالَ: لاَ وَ لَكِنَّكُمْ كَثَّرْتُمُ اَلْأَمْوَالَ، وَ تَجَبَّرْتُمْ عَلَى ضُعَفَاءِ اَلْمُؤْمِنِينَ، وَ قَطَعْتُمُ اَلرَّحِمَ اَلَّذِي بَيْنَكُمْ، فَأَيُّ عُذْرٍ لَكُمْ اَلْآنَ؟ حضرت فرمودند: « کسی را نیافتی که تو را (به نزد من) راهنمایی کند؟! سپس حضرت انگشتشان را روی زمین کشیدند و فرمودند: (این چنین نیست)، شما اموالی فراوان انباشتید و ضعفای مؤمنین را به زحمت افکندید و پیوند رَحِمی که در میان خود داشتید، قطع کردید، دیگر (و در این صورت)، چه عذری برای شما خواهد ماند؟» فَقُلْتُ: اَلتَّوْبَةَ اَلتَّوْبَةَ، اَلْإِقَالَةَ اَلْإِقَالَةَ. عرض کردم: توبه! توبه! (اقاله در اینجا به معنی: خواهش و تمنا برای درگذشتن از گناه) ثُمَّ قَالَ: يَا اِبْنَ اَلْمَهْزِيَارِ، لَوْ لاَ اِسْتِغْفَارُ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ لَهَلَكَ مَنْ عَلَيْهَا إِلاَّ خَوَاصَّ اَلشِّيعَةِ اَلَّذِينَ تُشْبِهُ أَقْوَالُهُمْ أَفْعَالَهُمْ سپس حضرت فرمودند: ای پسر مهزیار اگر بعضی از شما برای بعضی دیگر استغفار و طلب مغفرت نمی‌کردند، غیر از خواص شیعه که حرف و عملشان یکی است، همه هلاک می‌شدند... 📚 دلائل الامامة، ص ۵۴۲ (ابتدای حدیث ص۵۳۹)

💠پیامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) 🍁✨هر که هر روز ده بار این دعا را بخواند: ✨حق تعالى چهار هزار گناه کبیره او را بیامرزد 🎗وى را از سکرات مرگ و فشار قبر ✨صدهزار هراس قیامت نجات دهد 🎗از شرّ شیطان و سپاهیان او محفوظ گردد ✨قرضش ادا شود 🎗اندوه و غمش برطرف گردد دعا این است: اَعْدَدْتُ لِکُلِّ هَوْلٍ لا اِلهَ اِلّا اللهُ وَ لِکُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ ما شاءَاللهُ وَ لِکُلِّ نِعْمَةٍ الْحَمْدُ للهِ وَ لِکُلِّ رَخآءٍ اَلشُّکْرُ للهِ وَ لِکُلِّ اُعْجُوبَةٍ سُبْحانَ اللهِ وَ لِکُلِّ ذَنْبٍ اَسْتَغْفِرُاللهَ وَ لِکُلِّ مُصیبَةٍ اِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ وَ لِکُلِّ ضیقٍ حَسْبِىَ اللهُ وَ لِکُلِّ قَضآءٍ وَ قَدَرٍ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللهِ وَ لِکُلِّ عَدُوٍّ اِعْتَصَمْتُ بِاللهِ وَ لِکُلِّ طاعَةٍ وَ مَعْصِیَةٍ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ 📚بلد الامین

قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ ع لَا تَنْسَنِی مِنَ الدُّعَاءِ حسن بن جَهْم گوید: روزی به حضرت أبالحسن الرّضا صلوات‌الله‌عليه عرض کردم: مرا از دعای خیرتان فراموش نفرمائید قَالَ أَوَتَعْلَمُ أَنِّی أَنْسَاکَ حضرت فرمودند: آیا گمان مى‌كنى كه فراموشت مى‏‌كنم؟! قَالَ فَتَفَکَّرْتُ فِی نَفْسِی وَ قُلْتُ هُوَ یَدْعُو لِشِیعَتِهِ وَ أَنَا مِنْ شِیعَتِهِ قُلْتُ لَا لَا تَنْسَانِی قَالَ وَ کَیْفَ عَلِمْتَ ذَلِکَ قُلْتُ إِنِّی مِنْ شِیعَتِکَ وَ إِنَّکَ لَتَدْعُو لَهُمْ فَقَالَ هَلْ عَلِمْتَ بِشَیْ ءٍ غَیْرِ هَذَا قَالَ قُلْتُ لَا اندكى انديشيدم و حدیث نفس کردم که: امام براى شيعيانش دعا مى‏‌كند و من نيز از شيعيانش هستم؛ سپس گفتم: نه، فراموشم نمى‌كنید امام رضا علیه‌السلام فرمودند: این را از كجا فهميدى؟! گفتم: من از شيعيانتان هستم و شما هم برای شیعیانتان دعا مى‌‏كنید؛ حضرت فرمودند: آيا متوجّه مطلب ديگرى جز اين هم شدى؟ عرض کردم: نه قَالَ إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ مَا لَکَ عِنْدِی فَانْظُرْ إِلَی مَا لِی عِنْدَکَ. امام رئوف علیه‌السلام فرمودند: هرگاه خواستى بدانى كه نزد من چه جايگاهى دارى، ببين من نزدت چه جايگاهى دارم. اصول کافی ج 2 ص 651

عَنْ مُوسَی بْنِ بَکْرٍ الْوَاسِطِیِّ قَالَ قَالَ لِی أَبُو الْحَسَنِ علیه السّلام : لَوْ مَیَّزْتُ شِیعَتِی لَمْ أَجِدْهُمْ إِلَّا وَاصِفَةً ، وَ لَوِ امْتَحَنْتُهُمْ لَمَا وَجَدْتُهُمْ إِلَّا مُرْتَدِّینَ ، وَ لَوْ تَمَحَّصْتُهُمْ لَمَا خَلَصَ مِنَ الْأَلْفِ وَاحِدٌ ، وَ لَوْ غَرْبَلْتُهُمْ غَرْبَلَةً لَمْ یَبْقَ مِنْهُمْ إِلَّا مَا کَانَ لِی ، إِنَّهُمْ طَالَ مَا اتَّکَوْا عَلَی الْأَرَائِکِ فَقَالُوا نَحْنُ شِیعَةُ عَلِیٍّ إِنَّمَا شِیعَةُ عَلِیٍّ مَنْ صَدَّقَ قَوْلَهُ فِعْلُهُ. مُوسَی بْنِ بَکْرٍ الْوَاسِطِیِّ میگوید إمام کاظم علیه السّلام فرمود: اگر شیعیانم را زیر و رو کنم جز ادعاء چیز دیگری ندارند ، و اگر امتحانشان کنم آن‌ها را جز مرتد و از دین‌ برگشته نبینم ، و اگر ایشان را تصفیه نمایم از هزار نفر جز یک نفر خالص و بی‌غش نباشد ، و اگر غربالشان کنم با من جز خواص و نزدیکان نمانند. پیوسته بر پشتی‌ها تکیه زده و میگویند ما شیعه علیّ هستیم ، همانا شیعه علیّ کسی است که رفتارش گواه گفتارش باشد. کافی ۸ / ۲۲۸ ، حدیث ۲۹۰.

شب آخر شب روضه مادره بعد از دفن شبانه حضرت زهرا هنگامی‌که صبح شد، مردم به سمت منزل فاطمه سلام الله علیها روی آوردند تا بر او نماز بخوانند. مقداد، ابابکر را دید و به او گفت: ما او را دیشب به خاک سپردیم عمر به ابوبکر گفت: آیا به تو نگفتم آن‌ها مخفیانه او را دفن می‌کنند تا ما حاضر نباشیم. مقداد گفت: این وصیت فاطمه سلام‌الله‌علیها بوده است که شما بر او نماز نگذارید. عمر دست خویش را بالا برد و به شدت بر سر و صورت مقداد زد که از شدت ضربه، مقداد درمانده شده بود. حاضرین مقداد را از دست او رها کردند. مقداد گفت: ماتَتْ إبنهُ رسولِ اللهِ علیها السلام وَالدَّمُ یَنزِفُ مِنْ جَنْبِها بِسبَبِ ضربهِ سَیفٍ وسَوْطٍ ضَرَبْتَها أنتَ دختر رسول خدا از دنیا رفت در حالی که از پهلوی او به سبب ضربه‌ی شمشیر و تازیانه‌ای که تو به او زده بودی، خون جاری بود. موسوعه الکبری عن فاطمه الزهراء، ج ۱۵، ص ۲۴۹ به نقل از کامل بهائی

أَنَّ يُونُسَ بْنَ عَبْدِالرَّحْمَنِ قِيلَ لَهُ إِنَّ كَثِيراً مِنْ هَذِهِ الْعِصَابَةِ يَقَعُونَ فِيكَ وَ يَذْكُرُونَكَ بِغَيْرِ الْجَمِيلِ. فَقَالَ أُشْهِدُكُمْ أَنَّ كُلَّ مَنْ لَهُ فِى أَمِيرِ‌الْمُؤْمِنِينَ‏ علیه‌ السّلام نَصِيبٌ فَهُوَ فِی حِلٍّ مِمَّا قَالَ. روایت کرده‌اند که به یونس بن عبد الرّحمن گفتند عده زیادی از مردم تو را مذمّت میکنند و از تو به زشتی یاد مینمايند. یونس گفت شما شاهد باشید ، هر کسی که در مورد من چنین کرده و میکند ، امّا بهره‌ای از ولایت أمیرالمومنین علیه‌السّلام دارد ، او را حلال کردم. رجال الکشی / ۷۸۳. به حرمت مولا در بدو ورود به ماه مبارک رمضان همدیگر را به محبّت أمیرالمؤمنین حلال کنیم.

عنُ أَبی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْبَاقِرِ علیه السّلامُ قالَ ؛ إِنَّ لِلهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَلَائِكَةً مُوَكَّلِينَ بِالصَّائِمِينَ ، يَسْتَغْفِرُونَ لَهُمْ فِی كُلِّ يَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ إِلَى آخِرِهِ ، وَ يُنَادُونَ الصَّائِمِينَ كُلَّ لَيْلَةٍ عِنْدَ إِفْطَارِهِمْ أَبْشِرُوا عِبَادَ اللهِ وَ قَدْ جُعْتُمْ قَلِيلًا وَ سَتَشْبَعُونَ كَثِيراً ، بُورِكْتُمْ وَ بُورِكَ فِيكُمْ ، حَتَّى إِذَا كَانَ آخِرُ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ نَادَوْهُمْ أَبْشِرُوا عِبَادَ اللهِ فَقَدْ غَفَرَ اللهُ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ، وَ قَبِلَ تَوْبَتَكُمْ فَانْظُرُوا كَيْفَ تَكُونُونَ فِيمَا تَسْتَأْنِفُونَ. از إمام باقر علیه السّلام نقل شده که فرمود ؛ براستى براى خداوند تبارك و تعالى فرشتگانی است موكَّل به روزه داران كه هر روز ماه رمضان تا پايانش براى آنها طلب آمرزش میکنند ، و هنگام افطار روزه ‏داران را ندا دهند كه مژده باد بر شما ای بندگان خدا ، اندكى گرسنگی کشیديد و بزودى بسيار سير شويد ، مبارك باشيد و مبارك كنيد. هنگامی که شبِ آخر ماه رمضان میرسد به آنها ندا كنند بشارت باد بر شما ای بندگان خدا ، به تحقيق خدا گناهان شما را آمرزيد و توبه شما را پذيرفت ، پس نظر كنيد كه در آينده چگونه خواهيد بود. أمالی صدوق / مجلس ۱۳ ،  حدیث ۱.

قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلنَّظَرُ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عِبَادَةٌ وَ ذِكْرُهُ عِبَادَةٌ وَ لاَ يُقْبَلُ إِيمَانُ عَبْدٍ إِلاَّ بِوَلاَيَتِهِ وَ اَلْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِهِ رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله) فرمود نگاه کردن بر على بن ابى طالب (عليه السّلام) عبادت است و ياد وذکر او عبادت است و ايمان بنده ای پذيرفته نيست جز بولايت او و برائت از دشمنان او بحار الانوار، جلد ۳۸، صفحه ۱۹۸ به نقل از امالی شیخ صدوق

أمیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: إِنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ خَطَبَنَا ذَاتَ يَوْمٍ ، فَقَالَ ..... وَ مَنْ أَكْثَرَ فِيهِ مِنَ الصَّلَاةِ عَلَیَّ ثَقَّلَ اللهُ مِيزَانَهُ يَوْمَ تَخِفُّ الْمَوَازِينُ. پیامبر أکرم صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ در خطبه اش فرمود هرکس در ماه رمضان ، زیاد بر من صلوات فرستد ، روزی که ترازوها أعمال را سبک نشان میدهند ، خداوند کفّه أعمال وی را سنگین خواهد نمود. بحارالأنوار ۹۶ / ۳۵۷. إمام رضا علیه السّلام فرمودند: عَلَيْكُمْ بالْإِكْثَارِ مِنْ ذِكْرِ اللهِ وَ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ فِی اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ مَا اسْتَطَعْتُمْ. شما را به کثرت ذکر خدا و صلوات بر رسول خدا صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ در شب و روز ماه رمضان ، به مقداری که میتوانید ، توصیه میکنم. بحارالأنوار ۹۶ / ۳۸۰. مرحوم شیخ مفید مینویسد؛ از سنّت های نبویّ آن است که هر روز از ماه رمضان ، صد بار بر رسول خدا صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ صلوات فرستاده شود ، و صلوات به تعداد بالاتر بهتر است. المقنعة / ۳۱۳.

حضرت رسول اکرم(صلى الله عليه وآله) میفرماید : «يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِي كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ َثَلَاثَ مَرَّاتٍ : هَلْ مِنْ سائِلٍ فَأُعْطِيَهُ سُؤْلَه؟ هَلْ مِنْ تَائِبٍ فَأَتُوبَ عَلَيْهِ؟ هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَه؟» خداوند در هر شب از ماه مبارک رمضان سه بار می‌ فرماید : آیا درخواست‌ کننده‌ای از من هست که من درخواست او را اجابت کنم؟! آیا توبه کننده ای هست که به من رجوع کند و از من پوزش بطلبد تا من هم بپذیرم؟! آیا استغفار کننده‌ای هست که من او را بیامرزم؟! بحارالانوار مجلسی، ج۹۳، ص۳۳۸