بی دردی،بی درکی می آورد. انسان های درد کشیده،درک بالاتری در جامعه دارند.

آنچه مارا آزُرد همان چیزی است که باید می آموختیم.

درد،مربیِ سخت‌گیرِ رشد است.

هیچ رشدی بدون عبور از ناحیه‌ی درد اتفاق نمی‌افتد.

انسان در آسایش شناخته نمی‌شود؛ در بحران است که ماهیت‌ها آشکار می‌شوند.

انسان تا وقتی نشکند، نمی‌فهمد چه چیزهایی درونش اضافه بوده است.

بعضی سختی ها برای حل شدن نمی آیند،برای عوض شدن ما می آیند.

رنج، اگر فهم نشود، عقده می‌شود؛ واگر فهم شود، حکمت.

مومن رنج را دوست ندارد اما می داند هر رنج پیامی دارد.

فهم رنج یعنی به جای شکایت که بگویی: خدایا چرا من!؟ بگویی: خدایا بااین سختی باید به چه چیزی برسم!؟ باید چطور و در چه جهتی رشد کنم!؟

پیام هایی که در کانال گذاشته میشه با احترام به وقت مخاطب و نتیجه ی ساعت ها تفکر،دقت و تطبیق بابطن آیات وروایاته... دوست دارم سرسری ازشون رد نشیدو به معنای پیامی که میخوام منتقل کنم فکر کنید... ممنون🍃 اگه نظری داشتید هم پیام بگذارید.. @abdozahraszs313