⃟ ⃟•🪴
[
#قصه_دلبری ]📚
ـــــــــ ـ ـ ـ
⸤ نام:
#آخرین_عروس ⸣
#قسمت⁴⁹💕
حڪیمہ براے مـا سـخن میگویـد: «سن زیـادے از من گذشـتہ است، نمیدانم زنـده خـواهم بود تـا فرزنـد امـام عسـکري(علیه السلام) را ببینم یا نه؟».
بعد اهے میڪشد و میگوید: «من هر وقت بہ خانہ آن حضرت میروم از خدا میخواهم بہ او پسرے عنایت ڪند».
در این هنگام ،صداے درخانہ بہ گوش میرسد.چہ ڪسے در میزند؟
حکیمہ از جاے خود بلند میشود و بہ سمت در میرود. بعد از لحظاتے برمیگردد.
حڪیمہ لبخند میزند و خوشـحال است. من از عّلت خوشحالے او میپرسم.
پاسخ میدهد: «امام عسکري(علیه السلام) از من
دعوت ڪرده است تا امشب افطار بہ خانہ او بروم»
امشب شب جمعہ است ، شب نیمہ شعبان ڪہ با شب یازدهم مرداد ماه مصادف است.
عمہ اش، حڪیمہ شـده است. آخر امام در این شـہر غریب است. هیچ آشـناے دیگرے ندارد.
شیعیان هم ڪہ نمیتوانند بہ خانہ آن حضرت بروند.
حکیمه براے رفتن آماده میشود.
ڪـاش میشـد ما هم همراه او بہ خانہ امام میرفتیم! خداونـد دشـمنان را لعنت ڪنـد ڪہ ما را از این فیض بزرگ محروم ڪرده اند.
حڪیمہ اشڪ حسـرت را درچشـمان ما میبینـد، دلش میسوزد. فکرے بہ ذهنش میرسـد.
بعـداز مدتے حڪیمہ ما را صدا میزند. نگاه ما بہ دو ڪیسہ بزرگ مے افتد:
-- مادر! اینہا را ڪجا میخواهے ببرے؟
--این دو ڪیسہ را میخواهم بہ خانہ امام عسکري(علیه السلام) ببرم، شما باید اینہا را بیاورید.
--چشم.
- وِراجاند؛
دھــانهاۍ؏شـقنچشیـدھ :)
⃟ ⃟•🪴
https://eitaa.com/heiyat_majazi
