روضه خوانت میشوم باروضه ای‌تک‌مصرع برزمین‌بودی و برجسم تو پیراهن نبود .

- شبِ جمعه‌ست هوایت نکنم میمیرم !

خویش را گم کرده‌ام بعد از تو در آوار خویش رحم کن ! می‌ترسم از تنهایی بسیار خویش .

باز باران بی ترانه بی هوایِ عاشقانه بی نوایِ عارفانه در سکوتِ ظالمانه خَسته از فکرِ زمانه غافل از حتی رفاقت حاله از عشق و نفرت اشک هایِ طبق عادت . . قطره های بی طراوت دیدنِ مرگِ صداقت رویِ دوش آدمیت می‌خورد بر بام خانه !

توچه‌دانی‌که‌چه‌ها‌کرد‌فراقت‌با‌من !

ولی خیلی این جمعه خیلی ‌؛ جمعه‌س .

به آن بگو دوستش داری بی توجه نباش ! چه بها گمان کند او را نمی‌خواهی و برود .

مادلتنگی‌هستیم و درانتظارِ آرزویِ‌برباد‌رفته‌نشسته‌ایم ! ـ ـــــ

چه قشنگِ🥲(:

جمعه‌ها رفت ولی جمعه‌ی موعود نشد جمعه‌ها می‌رود ای جمعه‌ی دلخواه بیا .

تا ابد مهر تو بیرون نرود از دلِ من؛ مگر آن روز که درخاک شود منزلِ من .