عُمریست که عُمرم همه در کارِ دعـٰاء رفت ..

از چشم من ببین که چه غوغاست در دلم.

عُمریست که عُمرم همه در کارِ دعـٰاء رفت ..

مرا ببر به حرم تا نرفته‌ام از دست؛ علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد..

نیاز است مارا به دیدارِ تو ..

🥲🤍

سوگواری اینجوریه که مثلن نشستی داری کار میکنی یهویی یه خاطره از اعماق تجربه زیسته میاد سراغت و تلخیش گریبانت رو میگیره. و بعد به این فکر اجتناب ناپذیر فکر میکنی که این آدم دیگه تو زندگی من نیست که نیست که نیست و این جای خالی میشه یه حفره تو قلبت که باید یاد بگیری باهاش زندگی کنی.

در بین غزل نام تو را داد زدم،داد آنگونه که تا آن سر این کوچه صدا رفت.

میشه برای یه عزیزی دعا کنید؟ هرچی در توانتونه

💔(:

غم در سادگی خود می‌زیست و ما مردمان آن را شاعرانه سرودیم و زیبا شمردیم.

من بدون تو بودن رو بلد نیستم، کاش هیچ‌وقت هم یادش نگیرم.