بسم الله الرحمن الرحیم #رمان_دا #قسمت_صد_و_سی_هشت： همان طور که چهره بابا را هنگام کار با این وسایل به خاطر می آوردم,چشمم به وان پلاستیکی که ماهی های عید را توی آن نگه می داشتیم,افتاد.وان زیر طارمه بود.به لیلا گفتم：لیلا ماهی ها. دو تایی به طرف وان دویدیم.روی آب وان,لایه سیاهی از چربی و دود ایستاده بود.این دود ناشی از سوختن نفت خام پالایشگاه آبادان بود که هنوز مهار نشده بود.بین دود و خاک و خاشاک سطح آب ,جسد ماهی های قرمز عیدمان شناور بود.دستم را در آب فرو بردم و آن را هم زدم.به لیلا نگاه کردم.چشمش به ماهی ها بود و بی صدا اشک می ریخت.می دانستم به چه چیزی فکر می کند.سفره هفت سین نوروز ۱۳۵۹ یعنی همین شش ماه پیش. این دومین بار بود که توی خانه مان سفره عید پهن می کردیم.بابا قبل آن چندان راضی به این کار نبود و حالا که رضایت داده بود ما با ذوق و شوق وسایل سفره را خریدیم و آماده کردیم.روز عید سفره را توی پذیرایی انداختیم و هر کدام چیزی در آن گذاشتیم.دا کلوچه های زنجبیلی,کنجدی و دارچینی را که خمیرش را آماده کرده,به نانوایی سرکوچه داده بود تا در تنورش بپزد,توی ظرف در داری چید و سر سفره گذاشت.بعد رفت حنا خیس کرد تا دست و پای ما را برای عید حنا بگیرد.بابا همان طور که قرآن می خواند,پول هایی را که می خواست به عنوان عیدی به ما بدهد,لای صفحات قرآن می گذاشت.من و لیلا هم در عین اینکه مواظب بودیم پسرها چیزی از توی سفره کش نروند,میوه ها و آجیل را توی دوری های بلور و سرامیک می ریختیم.یه زینب ,سعید,حسن و منصور گفته بودم؛بیایند هر کدام تخم مرغ های خودشان را رنگ کنند.تا بچه خا به این کار مشغول بودند آینه ای را که قاب چوبی داشت و یادگار خانه مان در بصره بود,پاک کردم همراه شعمدان های نقره ای که اخیرا بابا خریده بود,سر سفره گذاشتم.آینه را روبه رو ی تنگ قرار دادم تا تصویر ماهی ها که مدام توی تنگ چرخ می خوردند در آینه دیده شود.عود و گلاب پاش را هم آوردم.دقایقی قبل از تحویل سال شمع ها و عود را روشن کردم.همه دور سفره نشستیم .با اینکه کلی حرص خورده بودم,بچه ها لباس های عیدشان را کثیف نکنند,ولی باز کار خودشان را کرده بودند. ادامه دارد... رمان دا/خاطرات سیده زهرا حسینی خاطره نگار/سیده اعظم حسینی ⭕️ارسال و کپی,برداری بدون لینک از نظر شرعی حرام است.⛔️ 📩 http://eitaa.com/joinchat/1574174720Cadfb011798