از ما بپرس تا که بگوییم درد چیست؛ مُشتی صغیر، مصلحتِ عام می‌کنند! حسین جنتی.

و اما عزیز من اگر بدانی که چگونه صبر کنی همه چیز به موقع اتفاق می‌افتد.. و اگر همه عمرت ایستادی پای هر آنچه خدا خواسته، اگر آنچه به اسم وجدان درونت گذاشته بیدار است، اگر هنوز هر روز نگاهش را حس می‌کنی نترس.. هميشه اوست كه می داند كدام لذت و كدام درد را بافته به هم، به تو بچشاند ... گاهی تو نمی دانی بين هزارراهیِ انتخاب، چه كنی، اما او می داند و من می دانم كه او رهايت نمی‌كند. و خدای دانه های انار همانی می شود آرامش قلبم برای لذت بردن و جان خریدن درد هر آنچه برایم مقدر کرده است، خدای که هر وقت لازم است صبر را به من می‌دهد. میخواهم به تو بگویم در اوج بن بستی های زندگی خدایی را یافتم که به من آرامش عطا کرد و زندگی را برای من درخشاند و در اوج ناامیدی امیدی را به من داد که خسته نمانم.. شب های را سپری کردم که حرف های زیادی با او در میان گذاشتم و فردای آن روز برایم نور فرستاد.. خدای من مهربان ترین است همان خدای من، خدای تو هم هست رها کن عاشق شو که زندگی همین است ...

‌ «دردت را درک کن و بپذیر بزار زندگی بیشتر از آنچه به تو سخت نگیرد..»

‌ یادت نرود: «آرامش، هنر نپرداختن به مسائليست كه حل كردنش سهم خداست.»

چقدر من این شعر رو دوست دارم ...

«که دل به درد تو خو کرد و ترک درمان گفت..» حافظ.

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز کان سوخته را جان شد و آواز نیامد سعدی.

«خدا دیدنی ست و تنها انسان عاشق میتواند او را ببیند» امام موسی صدر.

«راز دلِ سودازدگان حوصله سوزست..» صائب تبریزی.

ما خرابِ غم و خُم‌خانه ز می آباد است ناصح، از باده سخن کُن که نصیحت باد است یغمای جندقی.

«خدایا آرزوهایم تمام شد آنچه که ماند، تویی... » مَ‌ن.

«آنجا که عشق خیمه زند جای عقل نیست..» سعدی.