#رمان_هفت_شهر_عشق #قسمت_شصت_و_هشت قُرَّه حرکت می کند و نزدیک می شود. امام حسین 'علیه السلام' به یاران خود می گوید:《آیا کسی او را می شناسد؟》 حَبیب بن مظاهر می گوید:《آری، من او را می شناسم، من با او آشنا و دوست بودم. من از او جز خوبی ندیده ام. تعجّب می کنم که چگونه در لشکر عمرسعد حاضر شده است》. حبیب بن مظاهر جلو می رود و پس از دادن سلام با هم خدمت امام می رسند. قُرّه خدمت امام سلام می کند و می گوید:《عمرسعد مرا فرستاده است تا از شما سوال کنم که برای چه به اینجا آمده اید؟》. امام در جواب می گوید:《مردم کوفه به من نامه نوشتند و از من خواستند تا به اینجا بیایم》. جواب امام بسیار کوتاه و منطقی است. قرّه با امام خداحافظی می کند و می خواهد که به سوی لشکر عمرسعد باز گردد. حبیب بن مظاهر به او می گوید:《دوست من! چه شد که تو در گروه ستمکاران قرار گرفتی؟ بیا و امام حسین 'علیه السلام' را یاری کن تا در گروه حق باشی》. قُرّه به حبیب بن مظاهر نگاهی می کند و می گوید:《بگذار جواب حسین را برای عمرسعد ببرم، آن گاه به حرف های تو فکر خواهم کرد. شاید به سوی شما باز گردم》، امّا او نمی داند که وقتی پایش به میان لشکر عمرسعد برسد، دیگر نخواهد توانست از دست تبلیغات سپاه ستم، نجات پیدا کند. کاش او همین لحظه را غنیمت می شمرد و سخن حبیب بن مظاهر را قبول می کرد و کار تصمیم گیری را به بعد واگذار نمی کرد. اینکه به ما دستور داده اند در کار خیر عجله کنیم برای همین است که مبادا وسوسه های شیطان ما را از انجام آن غافل کند. ** ابن زیاد می داند که امام حسین 'علیه السلام' هرگز با یزید بیعت نخواهد کرد. به همین دلیل، در فکر جنگ است. البته خودش می داند که کشتن امام حسین 'علیه السلام' کار آسانی نیست، برای همین می خواهد تا آنجا که می تواند برای خود شریکِ جرم درست کند. او می خواهد کشتن امام حسین 'علیه السلام' را یک نوع حرکت مردمی نشان بدهد. اکنون پنج هزار سرباز کوفی در کربلا حضور دارند و او به خوبی می داند که یاران امام به صد نفر هم نمی رسند، امّا او به فکر یک لشکر سی هزار نفری است. او می خواهد تاریخ را منحرف کند تا آیندگان گمان کنند که این مردم کوفه بودند که حسین 'علیه السلام' را کشتند، نه ابن زیاد! #ادامه_دارد #شبتون_مهدوی 🌐http://shamiim.ir ════‌‌‌‌༻‌💓༺‌‌‌════ 💞@MF_khanevadeh