🔻#بخش_ششم
❤️قلب از دیدگاه قرآن جایگاه مهمى دارد
🔻قرآن کریم
👈اولاً: قلب را مهم ترین مرکز شناخت در انسان معرفى مى کند.
👈ثانیاً: بیمارى قلب را مهم ترین بیمارى به حساب مى آورد و از این بیمارى به تعابیر مختلف و عجیب یاد مى کند: قلب بیمار، قساوت قلب، انحراف قلب، زنگار قلب، کور شدن قلب، مهر شدن قلب، قفل شدن قلب و بالاخره از همه مهمتر مردن قلب. که جمعاً بیش از هفتاد و دو مورد آمده است.
🔻در اهمیت گناه از دیدگاه اسلام همین بس که اسلام
🔻اولاً: کیفر و اثر آن را منحصر به دنیا نکرده است.(مائده، آیه 33)
🔻ثانیاً: از اندیشه و فکر گناه هم منع کرده است تا گناه را از سرچشمه خشک کند. على (ع) مى فرماید: کسى که در انجام گناه زیاد فکر کند، بالاخره به گناه کشیده مى شود (غررالحکم)
🔻 ثالثاً: از گناه به عنوان درد و بیمارى یاد کرده است. (على (ع) براى دل ها بیمارى اى، دردناک تر از گناه نیست (بحار الانوار، ج 73، ص 342).
🔻رابعاً: از رفاقت و دوستى با گنهکار و شرکت در مجالس گناه به شدت نهى کرده است. على (ع): بر فرد مسلمان شایسته نیست که با گنهکار طرح رفاقت و دوستى بریزد. (وسائل الشیعه، ج 2، ص 269).
🔻خامساً: ترک گناه را بهترین عبادت برشمرده است. (على (ع): برترى عبادت، دورى گزیدن از گناه است.)
⚠️این ها بخش بسیار اندک از هشدارهایى است که اسلام براى دفع اثر زیانبار گناه به انسان ها داده است. براى این که به تأثیر گناه بر دل و قلب بیشتر پى ببریم، به عنوان نمونه به ذکر چند روایت اکتفا مى کنیم:
1️⃣ رسول اکرم (ص) مى فرماید: وقتى انسان مؤمن گناهى را مرتکب مى شود، لکه سیاهى در قلبش پیدا مى شود که اگر دل از آن بکند و توبهکرده و از خداوند آمرزش طلبد دوباره قلبش شفاف مى شود و اگر گناه را ادامه دهد، سیاهى تمام قلبش را فرا مى گیرد. (تفسیر المیزان، ذیل آیه 14 مطففین)
2️⃣ رسول گرامى اسلام(ص): وقتى حرام ها نادیده گرفته شود و کسى مرتکب آن ها شود، خداوند طورى بر #دلش مهر مى زند که بعد از آن دیگر قدرت درک و فهم را نداشته باشد. (محمد هویدى، التفسیر المعین.)
3️⃣ دیگرى بر #قلب وارد شود به جایى مى رسد که تمام قلب را فرا گرفته و آن را وارونه مى کند. (تفسیر المیزان، ذیل آیه 14 مطففین)
4️⃣ #ظرف، وقتى وارونه شود هیچ چیز در آن قرار نمى گیرد، قلب هم در اثر گناه طورى وارونه مى شود که دیگر علم و حقیقت در آن جاى نمى گیرد.
🔻# خودارضایى هم که اسلام به شدت از آن نهى کرده است شاید از همین بابد باشد که اثر در قلب و دل آدمى مى گذارد و آثار روحى و روانى خودارضایى که در #بخش (ب) بیان گردید، عمدتاً از همین بیمارى دل ناشى مى شود. در این جا چند روایت در مورد اثر معنوى گناه خودارضایى بیان مى کنیم به امید آن که تو اى جوان عزیز و برومند، اى که چشم امید پدر ومادر و جامعه به توست، اى آینده ساز خود و جامعه اسلامى و بالاخره تو اى مبتلا به این گنه خانمان سوز و هلاکت بار به خود آیى و تا دیر نشده خود را از این مهلکه و باتلاق نجات دهى، بدان که مى توانى، حتماً مى توانى!
🔻 1. امام صادق(ع): روز قیامت خداوند با شخص خودارضا گفت و گو نمى کند و از چشم خدا مى افتد. (میزان الحکمة، ح 18749)
🔻 2. رسول خدا(ص): لعنت خدا و ملائکه خداوند و تمام بشر بر شخص خودارضا. (همان، ح 18748)
🔻 3. رسول خدا(ص): کسى که خودارضایى مى کند، ملعون است. (همان، ح 18751)
🔻 4. امام صادق(ع): خودارضایى گناه بزرگى است که خداوند در قرآن از آن نهى فرموده است. (همان، ح 18750)
🔻 5. امام صادق(ع): براى کسى که خودارضایى کند در قیامت عذاب دردناکى در نظر گرفته شده است. (همان، ح 18749)
#ادامه 🔻
#ادامه
#بخش_ششم
۳.۶ - ولایت فقیه در زمان غیبت
◀️فقیه جامع‌الشرایط در عصر غیبت حضرت ولی‌الله الاعظم (ارواحنافداه)، نه تنها بر ایتام و سفها و مجانین فاقد ولی قهری و وصی بلکه در #جمیع_صور بر جامعه اسلامی ولایت دارد، همان‌گونه که حضرت رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) و ائمه معصومین (علیهم‌السّلام) ولایت داشتند.
امام خمینی برای جلوگیری از هرگونه غلو و افراط‌گرایی و برداشت‌ها و خیالات ناروا، در کتاب ولایت فقیه می‌نویسند: «وقتی می‌گوییم ولایتی را که رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و ائمه (علیه‌السّلام) داشتند، بعد از غیبت فقیه عادل دارد، برای هیچ‌کس این توهّم نباید پیدا شود که مقام فقها همان مقام ائمه (علیه‌السّلام) و رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است. زیرا اینجا صحبت از #مقام_نیست، بلکه #صحبت_از_وظیفه_است.
👈«ولایت» یعنی حکومت و اداره کشور و اجرای قوانین شرع مقدس، یک وظیفه #سنگین_و_مهم است؛ نه این‌که برای کسی شأن و مقام غیرعادی به وجود بیاورد و او را از حد انسان عادی بالاتر ببرد. به‌عبارت دیگر، «ولایت» مورد بحث، یعنی حکومت و اجرا و اداره، بر خلاف تصوری که خیلی از افراد دارند، امتیاز نیست بلکه وظیفه‌ای خطیر است. «ولایت فقیه» از امور اعتباری عقلایی است و واقعیتی جز جعل ندارد، مانند جعل (قرار دادن و تعیین) قیّم برای صغار. قیم ملت با قیم صغار از لحاظ وظیفه و موقعیت هیچ فرقی ندارد. مثل این است که امام (علیه‌السّلام) کسی را برای حضانت، حکومت، یا منصبی از مناصب، تعیین کند. در این موارد #معقول_نیست که رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امام با فقیه فرق داشته باشد.»[۱۷]
#ادامه👇