⭐حصول حالت خوف و رجاء یکی از اوصاف ارزشمندی که باید انسان در تمامی فعالیتهایش داشته باشد تا به موفقیت دست یابد، حالت بین ترس و امید داشتن است .حالت ترس ممدوح، یک ناراحتی درونی است از رسیدن امور ناگوار و دردناک در آینده به جهت احتمال انجام امور نامطلوب و ترک امور مطلوب .  حالت امید، یک نشاط باطنی است برای رسیدن به امور خوشحال کننده به جهت توجه به لطف و رحمت بی پایان الهی . هر کدام از این دو حالت اگر به حد افراط برسد نامطلوب بوده و از اوصاف رذیله به حساب می آید و آثار نامطلوبی خواهد داشت . مثلاً خوف بی حد منجر به یأس از رحمت الهی شده و قدرت خداوند به نظرش محدود می آید و سرانجام از اعمال خوب بازمی ماند و همچنین اگر حالت رجاء به حد افراط باشد موجب می شود که انسان اعتقاد به بی ملاک بودن افعال الهی پیدا کرده: به این صورت که او بین افراد بدکار و نیکوکار تساوی برقرار کند و قهراً ملاک تشریع احکام لغو شده و در نتیجه ارسال رسولان الهی بیهوده خواهد بود و چنین شخصی، فرد لاابالی و هرج و مرج طلب خواهد بود، لکن حالت ممدوح، آن است که انسان بین اضطراب و نشاط نسبت به آینده باشد و نشانه اش برنامه ریزی صحیح برای کارهای نیک و دوری از کارهای زشت خواهد بود و این حالت از اعتقاد صحیح به قضا و قدر سرچشمه می گیرد . به گونه ای که انسان خود را مستقل در رسیدن به نتایج حرکتهایش نداند . بلکه با تدبیر صحیح در انجام کارهای خیر و دوری از شرور، حالت اضطراب از آینده داشته باشد که شاید کارهایم نقصی داشته باشد و این احتمال موجب می شود هم به خویش اعتماد صد در صد نکند و خود را مستقل در امور نپندارد و هم در صدد رفع نواقصش برآید و پس از انجام مقدمات کار، چشم امید به لطف الهی داشته که او آثار مطلوبه را بر فعلش مترتب کند .  از این جهت در روایتی سائل به امام صادق علیه السلام عرض می کند: عده ای گناه می کنند و می گویند : ما امیدواریم و این گونه هستند تا مرگشان برسد . حضرت فرمود: ایشان تمایل به آرزوها دارند و دروغ می گویند .ایشان میل به رحمت الهی ندارند . زیرا کسی که به چیزی امیدوار باشد آن را طلب می کند و اگر از چیزی بترسد از آن فرار می کند. امام حسین علیه السلام نیز در دعای عرفه به خداوند عرض می کند:  الهی ان اختلاف تدبیرک و سرعة طواء مقادیرک منعا عبادک العارفین بک عن السکون و الیأس منک فی البلاء  : بارالها پی در پی بودن - گوناگون بودن - تدبیرت و زودگذر بودن مقدراتت مانع می شود از اینکه بندگان عارف به تو، از حرکت متوقف شوند و در گرفتاری از تو مأیوس گردند.                                                                            پنجه در پنجه تقدیر نشاید افکند           زانکه بازوی قضا سختتر از فولاد است ادامه دارد..... ╭═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╮  @MaktabeEmamAli ╰═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╯

 ترجمه و شرح خطبه 18 نهج البلاغه؛ بخش دوم: وصف قرآن کریم ╭═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╮  @MaktabeEmamAli ╰═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╯

💠 نکته ها: 💎چگونه در قرآن همه نيازها وجود دارد؟ همان گونه که در فراز بالا از اين خطبه مهم تأکيد شده، قرآن مجيد به صراحت آيات متعدّد، بيانگر همه امورى است که مسلمانان تا دامنه قيامت به آن نيازمندند. در احاديث اسلامى نيز اين موضوع با صراحت بيشترى بيان شده، از جمله در حديثى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم: «اِنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالى اَنْزَلَ فِى الْقُرْآنِ تِبْيانَ کُلِّ شَىء حَتّى وَ اللهِ ما تَرَکَ شَيْئاً تَحْتاجُ اِلَيْهِ الْعِبادُ، حتّى لا يَسْتَطيعَ عَبْد يَقُولُ لَوْ کانَ هذا، اُنْزِلَ فِى الْقُرانِ، اَلا وَ قَدْ اَنْزَلَهُ اللهُ فيهِ; خداوند در قرآن هر چيزى را بيان کرده است به خدا سوگند چيزى که مورد نياز مردم بوده است کم نگذارده، تا کسى نگويد اگر فلان مطلب درست است بايد در قرآن نازل مى شد. آگاه باشيد همه نيازمنديهاى بشر را خدا در آن نازل کرده است» ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔸ولى در اين جا اين سؤال پيش مى آيد که ما احکام مختلفى را مى بينيم که در قرآن نيامده و اين با جامعيّت قرآن سازگار نيست; مثلا، تعداد رکعات نماز، اجناسى که در آن زکات واجب است، نصاب زکات، مقدار آن و بسيارى از مناسک حج، عدد سعى صفا و مروه و دورهاى طواف و مسائل ديگرى در زمينه حدود و ديات و آداب قضاوت و شرايط معاملات و انواع معاملات مستحدثه و مانند آن به وضوح در قرآن ديده نمى شود. در پاسخ اين سؤال بايد به سه نکته توجّه کرد: ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔹نخست اين که در قرآن مجيد احکام کليّه و قواعد گسترده و عمومات و اطلاقاتى وجود دارد که بسيارى از مشکلات را مى توان با آن حل کرد; مثلا، آيه «اَوْفُوا بِالْعُقُودِ»در معاملات، و آيه «وَ ما جَعَلَ عَلَيْکُمْ فِى الدّينِ مِنْ حَرَج»در ابواب عبادات، و «لا تُضارَّ والِدَة بِوَلَدِها وَ لا مَوْلُود لَهُ بِوَلَدِهِ»در حقوق والدين و آيات ديگرى از اين قبيل، پاسخگوى بسيارى از سؤالات و مسائل مستحدثه است. ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔸ديگر اين که قرآن مجيد با صراحت يکى از منابع اصلى احکام الهى و معارف اسلامى را «سنّت پيامبر» مى شمارد و مى گويد: «ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا; آنچه پيامبر براى شما مى آورد بگيريد و آنچه شما را از آن نهى مى کند خوددارى نماييد!»(7) و نيز در جاى ديگر پيامبر را به عنوان تبيين کننده و شارح قرآن معرفى کرده و مى فرمايد: «وَ اَنْزَلْنا اِلَيْکَ الذِّکْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ اِلَيْهِمْ». ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔹پيامبر نيز طبق صريح «حديث ثقلين»، اهل بيت و عترت را نيز به عنوان يکى از منابع مطمئن احکام و معارف اسلامى معرفى فرموده است و به يقين اگر به توصيه هاى قرآن و پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) عمل شود هيچ سؤالى در زمينه احکام و غير آن بدون پاسخ نخواهد ماند. ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔸سوّم اين که از روايات مختلف اسلامى به خوبى استفاده مى شود که قرآن ظاهر و باطنى دارد، ظاهر آن معانى و مفهوماتى است که در دسترس همه قرار گرفته و از آن بهره مند مى شوند; ولى باطن آن معانى و مفاهيم ديگرى است که تنها در اختيار پيامبر و پيشوايان معصوم قرار دارد که با درک و ديد ديگرى آيات را مى نگرند و از آن بهره گيرى و استفاده فراوانى مى کنند. بنابراين اگر ثقلين (قرآن و اهل بيت) در کنار هم قرار گيرند و مردم در ميان اين دو جدايى نيفکنند، از اين بخش از محتواى قرآن که راه گشايى فراوانى دارد، بهره مى گيرند. ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔹شايد روايت معروف امام صادق(عليه السلام) که مى گويد: «اَنَا اَعْلَمُ کِتابَ اللهِ وَ فيهِ بَدْءُ الْخَلْقِ وَ ما هُوَ کائِن اِلى يَوْمِ الْقيامَةِ وَ فيهِ خَبَرُ السَّماءِ وَ خَبَرُ الاَرْضِ وَ خَبَرُ الْجَنَّةِ وَ خَبَرُ النّارِ وَ خَبَرُ ما کانَ وَ ما هُوَ کائِن، اَعْلَمُ ذلِکَ کَما اَنْظُرُ اِلى کَفّىِ اِنَّ اللهَ يَقُولُ فيهِ تِبْيان کُلِّ شَىء; من به خوبى کتاب خدا را مى دانم، در آن آغاز آفرينش و آنچه تا روز قيامت به وقوع مى پيوند وجود دارد، و همچنين است در آن خبر آسمان و زمين و خبر بهشت و دوزخ و خبر آنچه بوده و آنچه خواهد بود. من همه اينها را مى دانم آن گونه که به کف دستم نگاه مى کنم! خداوند مى فرمايد: «در قرآن بيان همه چيز است» ╭═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╮  @MaktabeEmamAli ╰═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╯

🔸در نهج البلاغه نيز آمده است: «وَ فِى الْقُرآنِ نَبَاءُ ما قَبْلَکُمْ وَ خَبَرُ ما بَعْدَکُمْ وَ حُکْمُ ما بَيْنَکُمْ; در قرآن خبرهاى پيش از شما و خبرهاى بعد از شما، و حکم در ميان شما وجود دارد (گذشته و آينده و حال، همه در آن جمع است)» ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔹در تعبير ديگرى امام(عليه السلام) درباره قرآن مى فرمايد: «اَلا اِنَّ فيهِ عِلْمَ ما يَأتي وَ الْحَدِيثَ عَنِ الْماضي وَ دَواءَ دائِکُمْ وَ نَظْمَ ما بَيْنَکُمْ; آگاه باشيد! در قرآن علوم مربوط به آينده و اخبار مربوط به گذشته و داروى بيماريها و نظم ميان شماست» ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔸اين سخن تنها در احاديث اهل بيت(عليهم السلام) نيامده است; بلکه از طرق اهل سنّت نيز نقل شده است: «سيوطى» در «درّالمنثور» از صحا بى معروف «ابن مسعود» نقل مى کند: «اِنَّ فيهِ عِلْمَ الاَوَّلينَ وَ الآخِرِينَ; در قرآن علم اوّلين و آخرين است.» و از «اوزاعى» نقل مى کند که در تفسير آيه «وَنَزَّلْنا عَلَيْکَ الْکِتابَ تِبْياناً لِکُلِّ شَىء. قالَ: بِالسُّنَّةِ; گفت منظور اين است که به وسيله سنّت همه حقايقى که در قرآن وجود دارد، کشف مى شود». ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔹«سيوطى» در کتاب «اتقان»، اين معنا را از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) نقل کرده که فرمود: «در کتاب خدا خبر پيش از شما و خبر بعد از شما، و حکم ميان شماست.» سپس مى افزايد: «اين حديث را «ترمذى» و غير او آورده  ادامه دارد............ ╭═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╮  @MaktabeEmamAli ╰═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╯

💥شرح حکمت ۳۰ جلسه پنجم 🔻ایمان و عرفان کاذب ایمان و عرفان با اعتدال همراه است افراطی گری ربطی به عرفان و دین ندارند بُنِيَ الْكُفْرُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ الْفِسْقِ وَ الْغُلُوِّ وَ الشَّكِّ وَ الشُّبْهَة.......... وَ الْغُلُوُّ عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَى التَّعَمُّقِ بِالرَّأْيِ وَ التَّنَازُعِ فِيهِ وَ الزَّيْغِ وَ الشِّقَاقِ 🔺میدانهای افراطی گری ۱- تعمق : افکار افراطی و توهمات زیادی به اسم دین و عرفان فَمَنْ تَعَمَّقَ لَمْ يُنِبْ إِلَى الْحَقِّ ۲- تنازع : بحثهای افراطی به اسم دین و عرفان وَ مَنْ كَثُرَ نِزَاعُهُ بِالْجَهْلِ دَامَ عَمَاهُ عَنِ الْحَقِّ ۳- زیغ : رفتار های افراطی به اسم دین و عرفان وَ مَنْ زَاغَ سَاءَتْ عِنْدَهُ الْحَسَنَةُ وَ حَسُنَتْ عِنْدَهُ السَّيِّئَةُ- وَ سَكِرَ سُكْرَ الضَّلَالَةِ ۴- شقاق : روشهای تفرقه افکن و افراطی به اسم دین و ایمان وَ مَنْ شَاقَّ وَعُرَتْ عَلَيْهِ طُرُقُهُ وَ أَعْضَلَ عَلَيْهِ أَمْرُهُ- وَ ضَاقَ عَلَيْهِ مَخْرَجُهُ ادامه دارد .... ╭═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╮  @MaktabeEmamAli ╰═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╯

*دعای توسل استاد فرهمند* *سه شنبه های جمکرانی* *اللهم عجل لولیک الفرج*

#سه شنبه های جمکرانی

╭═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╮  @MaktabeEmamAli ╰═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╯

 ⭐حالت دعا و تضرع    یکی از حالتها و کارهای خوب بندگان خدا، حالت دعاو تضرع به درگاه الهی است  .  به این صورت که بنده خدا  کمالمطلقبداند و تمامی کمالات را از او بداند و از او طلب نماید، و هر مقدار معرفت بنده به فقر خویش و بی نیازی خداوند متعال بیشتر باشد خداوند را بیشترمیخواند . لذا دعا اساس عبادت بوده و بندگان خالص خداوند از قبیل حضرت ابراهیم   و حضرت علی علیه السلام  بسیار دعاکننده بودند .این بدان معنا نمی باشد که ایشان صرفاً دعا می کردند و فعالیتهای دیگری نداشتند  . بلکه همان گونه که تاریخ مسلم و قرآن و سنت نشان می دهد ایشان در نهایت فعالیتهای فردی و اجتماعی حالت دعا داشتند .بلکه در حین کارها ی روزمره، حالت دعا داشتند  . از این جهت در بیانات ائمه علیهم السلام نسبت به هر فعالیتی دعای مخصوصی وارد شده است و این معنا از بینش صحیح به قضا و قدر سرچشمه می گیرد که پیشوایان شیعه این دیدگاه عمیق را داشتند و آن را ترویج می کردند و لوازم صحیح آن را نیز رعایت می کردند . لذا فرموده اند که : دعا خود از مقدرات وجود انسان است و قضای الهی را برطرف می کند.   ❤️ امام حسین علیه السلام نیز به خداوند عرض می کند: ... و خرلی فی قضائک و بارک لی فی قدرک حتی لااحب تعجیل ما اخرت و لا تأخیر ما عجلت : خداوندا خیر را در قضایت برایم پیش آور و تقدیراتت را برایم مبارک گردان تا اینکه دوست نداشته باشم زود انجام شدن آنچه را که تأخیر انداخته ای و تأخیر آنچه را که زود انجام داده ای ╭═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╮  @MaktabeEmamAli ╰═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╯

🔴 16 چیز،روزی را زیاد می کند ✍امام على عليه السلام : [16چیز،روزی را زیاد می کند] 1-الْجَمْعُ بَيْنَ الصَّلاتَيْنِ يَزيدُ فِى الرِّزْق دو نماز (ظهر با عصر و مغرب با عشا) را با هم خواندن روزى را زياد مى كنند. 2-التَّعْقيبُ بَعْدَ الْغَداةِ وَ بَعْدَ الْعَصْرِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ تعقيب بعد از نماز صبح و عصر روزى را زياد مى كنند. 3-صِلَةُ الرَّحِمِ تَزيدُ فِى الرِّزْق صله رحم روزى را زياد مى كنند. 4-كَسْحُ الْفَنا يَزيدُ فِى الرِّزْقِ نظافت حريم خانه روزى را زياد مى كنند. 5-مُواساةُ الاَْخِ فِى اللّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ همدردى و يارى نمودن برادر (دينى)روزى را زياد مى كنند. 6-اْلبُكورِ فى طَـلَبِ الرِّزقِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ سحرخيزى در طلب روزى،روزى را زياد مى كنند. 7-الاِْسْتِغْفارُ يَزيدُ فِى الرِّزْق استغفار روزى را زياد مى كنند. 8-اسْتِعْمالُ الاَْمانَةِ يَزيدُ فِى الرِّزْق امانت دارى روزى را زياد مى كنند. 9-قَوْلُ الْحَقِّ يَزيدُ فِى الرِّزْق حق گويى روزى را زياد مى كنند. 10-اِجابَةُ الْمُؤَذِّنِ يَزيدُ فِى الرِّزْق اجابت دعوت مؤذّن روزى را زياد مى كنند. 11-تَرْكُ الْكَلامِ فِى الْخَلاءِ يَزيدُ فِى الرِّزْق صحبت نكردن در توالت روزى را زياد مى كنند. 12-تَركُ الْحِرْصِ يَزيدُ فِى الرِّزْق ترك حرص روزى را زياد مى كنند. 13-شُكْرُ الْمُنْعِمِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ تشكّر از ولى نعمت روزى را زياد مى كنند. 14-اجْتِنابِ الْيَمينِ الْكاذِبَةِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ پرهيز از قسم دروغ روزى را زياد مى كنند. 15-الْوُضوءُ قَبْلَ الطَّعامِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ شستن دست قبل از غذا روزى را زياد مى كنند. 16-اَكْلُ ما يَسْقُطُ مِنَ الْخَوانِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ خوردن آنچه بيرون از سفره مى افتد، روزى را زياد مى كنند. 📚خصال، ص 505 ═✧❁🌸❁✧═

💥شرح حکمت ۳۰ جلسه ششم 💢ایمان و عرفان کاذب ایمان و عرفان با علم و یقین همراه است اقدامات غیرمنطقی و جاهلانه ربطی به عرفان و دین ندارند بُنِيَ الْكُفْرُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ الْفِسْقِ وَ الْغُلُوِّ وَ الشَّكِّ وَ الشُّبْهَة.......... وَ الشَّكُّ عَلَى أَرْبَعِ شُعَب عَلَى الْمِرْيَةِ وَ الْهَوْلِ مِنَ الْحَقِّ وَ التَّرَدُّدِ وَ الِاسْتِسْلَامِ 💢موارد غیرمنطقی و جاهلانه ۱- مراء : بحث های غیر منطقی یا بحث با افراد غیر منطقی فَمَنْ جَعَلَ الْمِرَاءَ دَيْدَناً لَمْ يُصْبِحْ لَيْلُهُ ۲- هول : ترس و نگرانی بی دلیل به نام احتیاط که اثری جز منفعل بودن ندارد وَ مَنْ هَالَهُ مَا بَيْنَ يَدَيْهِ نَكَصَ عَلَى عَقِبَيْهِ ۳- تردد : شک و شبهه افکنی بی مبنا که نتیجه اش انفعال و اقدام نکردن است وَ مَنْ تَرَدَّدَ فِي الرَّيْبِ وَطِئَتْهُ سَنَابِكُ الشَّيَاطِينِ ۴- استسلام : قبول کارهای بی فائده و مضر که نتیجه اش ویرانی دنیا و آخرت است وَ مَنِ اسْتَسْلَمَ لِهَلَكَةِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ هَلَكَ فِيهِمَا ╭═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╮  @MaktabeEmamAli ╰═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╯

 ترجمه و شرح خطبه 18 نهج البلاغه؛ بخش دوم: وصف قرآن کریم ╭═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╮  @MaktabeEmamAli ╰═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╯

💠 زيبايى و عمق قرآن: 🔸در سوّمين و آخرين فراز اين خطبه، امام(عليه السلام) به توصيف قرآن مجيد مى پردازد و در پنج جمله کوتاه و بسيار پرمعنا حقايق زنده اى را درباره اهميّت قرآن بيان مى کند تا تکميلى براى بحثهاى گذشته باشد و نشان دهد که فقها و قضات اسلامى نبايد هرگز از قرآن غافل بشوند و حقايق و احکام آن را دست کم بگيرند و نبايد با داشتن قرآن، خود را نيازمند به منبع ديگرى (جز منبع سنّت که آن هم از قرآن برخاسته و شارع و مبيّن آن است) بدانند. ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔹در اوّلين توصيف مى فرمايد: «قرآن ظاهرش بسيار زيبا و شگفت آور است» (وَ اِنَّ الْقُرآنَ ظاهِرُهُ اَنيق اين جمله اشاره به فصاحت و بلاغت قرآن دارد، الفاظش بسيار موزون، تعبيرات بسيار حساب شده و آهنگ آيات، آهنگى مخصوص به خود دارد که هر قدر انسان آن را بخواند و تکرار کند هرگز خسته نمى شود، شواهد اين سخن بسيار است که ورود در اين درياى پهناور، ما را از مقصد دور مى سازد. ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔸در توصيف دوّم مى فرمايد: «و باطن آن عميق است» (وَ باطِنُهُ عَميق). غالباً پرداختن به زيباييهاى ظاهر، انسان را از عمق معنا دور مى سازد همان گونه که پرداختن به معناى عميق و به تعبير ديگر اداى حقّ معنا، انسان را در انتخاب الفاظ زيبا در تنگنا قرار مى دهد، نهايت قدرت لازم است که ميان اين دو جمع شود، حقّ معنا به طور کامل ادا شود و در عين حال در قالب زيباترين و جالبترين الفاظ قرار گيرد; و اين حقيقت است که انسان در قرآن مجيد به روشنى در مى يابد که ظاهرش فوق العاده آراسته، روح پرور، جذّاب و دلپذير است و باطنش فوق العاده عميق و پرمحتواست. ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔹ژرفا و عمق قرآن آن گونه است که هرچه، قويترين انديشه ها درباره آن به کار بيفتد باز پايان نمى گيرد. چرا چنين نباشد در حالى که تراوش وحى الهى است و کلام خدا همچون ذات پاکش بى انتهاست. نمونه هاى گوناگونى در اين زمينه در سوره هاى مختلف قرآن وجود دارد که آنچه را امام در اين دو جمله بيان فرموده براى انسان آشکارا و محسوس مى سازد. ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔸در توصيف سوّم و چهارم مى فرمايد: «نکات شگفت آور قرآن هرگز فانى نمى شود و اسرار نهفته آن هرگز پايان نمى پذيرد» (لاتَفْنى عَجائِبُهُ، وَ لا تَنْقَضِى غَرائِبُهُ). ممکن است تفاوت اين دو جلمه در اين باشد که جمله اوّل (لاتَفْنى عَجائِبُهُ) اشاره به جاودانگى و ابدى بودن شگفتيها و زيباييها و حقايق برجسته قرآن مى کند، چرا که کتابهاى زيادى را مى توان نام برد که در عصر خود، بسيار شگفت آور و جالب بودند ولى با گذشت زمان گرد و غبار کهنگى بر آنها نشست و شگفتيهايش بى رنگ شد ولى قرآن هرگز چنين کتابى نيست; چرا که تمام کسانى که با آن آشنا هستند هميشه از مطالعه و غرو و بررسى در الفاظ و معانيش لذّت مى برند. ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔹جمله دوّم اشاره به اسرار نهفته قرآن است که با گذشت زمان هر روز بخش تازه اى از آن آشکار مى گردد (فراموش نکنيد که «غرائب» جمع «غريب» از ماده «غربت» و «غروب» به معناى دور شدن از موطن، يا پنهان گشتن است و اين تعبير تناسب نزديکى با اسرار نهفته قرآن دارد). ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔸در پنجمين و آخرين توصيف مى فرمايد: «ظلمات و تاريکيها جز در پرتو نور قرآن برطرف نخواهد شد!» (وَ لا تُکْشَفُ الظُّلُماتُ اِلاّ بِهِ). نه تنها ظلمت جهل و تاريکى کفر و بى ايمانى و بى تقوايى، بلکه ظلمات در صحنه زندگى اجتماعى و سياسى و اقتصادى نيز بدون تعليمات قرآن از ميان نخواهد رفت. ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔹امروز با اين که دنيا از نظر صنايع، فوق العاده پيشرفت کرده، ولى با اين حال انواع ظلمتها بر جامعه بشرى سايه شوم خود را گسترده است; جنگها و خونريزيها، ظلم و بى عدالتيها، فقر و بدبختى و از همه مهمتر ناآرامى هاى درونى همه جا را فراگرفته و تمام اينها نتيجه مستقيم ضعف ايمان و تقوا و فقر اخلاقى و معنوى است که بهترين راه درمان آن پناه بردن به قرآن است. ┄┄┅═✧❁🔸💎🔸❁✧═┅┄ 🔸از همه اسفناک تر رها کردن قرآن و پناه بردن به آراى ظنّى و افکار قاصر بشرى در زمينه احکام است که گروهى از مسلمانان به خاطر دور بودن از قرآن گرفتار آن شدند. ╭═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╮  @MaktabeEmamAli ╰═━⊰ 🍃🌺🍃 ⊱━═╯