💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️ #امام_علی در خطبه ۱۰۹ #نهج‌_البلاغه سختی های #سکرات_موت را چگونه توضیح داده است؟ 🔷حضرت در بخشی از خطبه مذکور، شرح بسيار گويا و تكان دهنده اى درباره #سكرات_موت بيان فرموده است. نخست می فرمايد: #سكرات و #شدائد_مرگ و حسرتِ از دست دادنِ همه چيز، بر آنها هجوم آورده است، در واقع دو هجوم سنگين در آستانه مرگ به انسان می شود؛ نخست: #هجوم_سكرات_موت است، و آن حالتى است شبيه به گيجى مستى كه بر اثر فرا رسيدن مرگ، به انسان دست می دهد و گاه بر عقل او چيره می شود و او را در اضطراب و نا آرامى فوق العاده اى فرو می‌برد، و ديگر: #حسرت از دست دادن تمام چيزهايى است كه در يک عمر طولانى براى گردآورى آنها زحمت كشيده و رنجها تحمّل نموده است. امورى كه سخت به آن #دلبستگى دارد و گويى جزو وجود او شده و در يک لحظه می‌بيند، بايد با همه آنها #وداع كند و بگذارد و بگذرد، و اين بر هيجان و نا آرامى شديد او مى افزايد. سپس به شرح آن سكرات پرداخته می فرماید: به خاطر آن، اعضاء و پيكرشان سست می شود و در برابر آن رنگ خود را مى بازند؛ سپس #مرگ تدريجاً در آنها نفوذ می كند و ميان آنها و زبانشان جدايى مى افكند؛ در حالى كه ميان خانواده خود قرار دارند؛ با چشم خود به آنها نگاه می كنند و با گوش سخنانشان را می شنوند و عقلشان سالم و فكرشان برجاست، از اين تعبير به خوبى استفاده می شود كه معمولا اوّلين چيزى كه از كار مى افتد #زبان است. 🔷سپس در ادامه اين سخن می فرمايد: در اين هنگام كه سيلى سكرات بر صورت او نواخته مى شود، از #خواب_غفلت بيدار مى گردد و عميقاً به فكر فرو مى رود، فكر می كند كه #عمرش را براى چه چيزهايى بر باد داده، و #روزگارش را در چه راهى سپرى نموده است!. در ادامه حضرت می فرمايد: به ياد #ثروتهايى مى افتد كه گردآورى كرده است؛ در جمع آورى آن چشم بر هم گذارده و از حلال و حرام و مشكوک هر چه به دستش آمده در اختيار گرفته است، و #گناهِ جمع آورى آن بر دامان او نشسته و هنگام جدايى از آنها فرا رسيده است. آرى او بيدار می شود و نخستين كابوسى كه بر وجود او سايه مى افكند كابوس #اموال اوست! اموالى كه به خاطر دلباختگى و دلبستگى به #دنيا در فكر حلال و حرام آن نبود؛ يا با توجيهات نادرست، اجازه تملّک آن را به خود داده بود. بدبختى اينجاست كه #زحمت_گردآورى آن اموال و تبعات و مسئوليّتهاى الهى همه بر دوش او سنگينى می كند، ولى او ناچار است از همه چشم بپوشد و ديگران از آن بهره گيرند. لذا در ادامه اين سخن می فرمايد: «تَبْقَى لِمَنْ وَرَاءَهُ يَنْعُمُونَ فِيهَا، وَ يَتَمَتَّعُونَ بِهَا فَيَكُونُ الْمَهْنَأُ لِغَيْرِهِ، وَ الْعِبْءُ عَلَى ظَهْرِهِ، وَ الْمَرْءُ قَدْ غَلِقَتْ رُهُونُهُ بِهَا [۱]؛ اين #اموال براى #بازماندگان او به جاى می ماند و از آن بهره می گيرند و متنّعم می شوند. #لذّت و آسايش آن براى #ديگران است و #سنگينى_گناهانش بر دوش او! و او گروگان اين اموال است! 🔷تعبير به «رُهُون» در جمله اخير اشاره به اين است كه او در گرو اموال حرامى است كه از ديگران گرفته، كه تا گروگان را نپردازد خلاصى و رهايى نمی‌یابد. به همين دليل در جمله بعد می فرمايد: او در اين حال، به خاطر امورى كه به #هنگام_مرگ براى او روشن شده، دست خود را از پشيمانى می‌گزد و انگشت ندامت به دندان می گيرد! و نسبت به آنچه در تمام عمر به آن علاقه داشت، بى اعتنا می شود! در اين حال او به ياد اين مطلب می‌افتد كه در دوران زندگى غالباً در برابر حسودان قرار داشت؛ حسودانى می خواستند اموال و ثروتها را به چنگ آورند و به او اجازه تملّک آنها را ندهند؛ ولى او با زيركى و تلاش و فعاليّت، جلو آنها را گرفت و به آنها اجازه نداد ثروتهايى كه می بايست نصيب او بشود، به چنگ حسودانش بيفتد؛ ولى اكنون كه سرنوشت خود و اموال خود را در آستانه مرگ مى بيند: آرزو می كند اى كاش اين اموال به دست آن كس می رسيد كه در گذشته به ثروت او غبطه می خورد و بر آن حسد می‌ورزيد تا وبال جانش نگردد، #امام_علی (علیه السلام) با این تعبيرات تكان دهنده، انسانهايى را كه از اين لحظه فوق العاده غم انگيز غافل اند بيدار می كند، تا قبل از فرا رسيدن زمانى كه راه برگشت و جبران و تدارک نيست، به فكر خود باشند و زاد و توشه لازم را براى اين سفر خوفناک و طولانى فراهم سازند. 📚پی نوشت: [۱] جمله «وَ الْمَرْءُ قَدْ غَلِقَتْ رُهُونُهُ بِها» اشاره به اين است كه تمام وثيقه هاى #معنوى وجود انسان گويى گروگان #اموال او می شود؛ اموالى كه حلال و حرام در آن به هم آميخته است. سعادت انسان، نجات او و سرنوشت آينده او همه در گروِ آن است. 📕پيام امام #اميرالمؤمنين، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دارالكتب الاسلامية‏، چ اول‏، ج ۴، ص ۵۸۵ 📚منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) با مقداری تلخیص #امام_علی #نهج_البلاغه #مرگ eitaa.com/fatemiioon_news