🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸 ☄ ⭕️ #امام_صادق(علیه السلام) از چه #جايگاه_علمی و اخلاقی در جامعه اسلامی برخوردار بودند؟ (بخش اول) 🔷درباره #شخصیت_علمی #امام_صادق (علیه السلام) شواهد فراوانی وجود دارد. به نظر شیعه، نصب ایشان به #مقام_امامت از جانب خداوند متعال بوده، و این بدان معناست که آن حضرت دارای شرایط لازم برای احراز این منصب بوده است. حضرت در میان #اهل_سنت، از نظر #روایت_حدیث و #فقاهت و #افتاء، از موقعیت شامخی برخوردار بوده‌اند، به طوری که او را از شیوخ مسلّم و از محدثان بزرگ زمان خود به شمار آورده‌ اند. 🔷 #مالک_بن_انس از جمله کسانی است که مدتی در محضر امام صادق (علیه السلام) تلمذ کرده و درباره شخصیت آن حضرت چنین می‌ گوید: «مدتی خدمت #جعفر_بن_محمد (علیه السلام) مشرف می‌ شدم، آن حضرت اهل مزاح بود و همواره تبسم ملایمی بر لب‌ هایش نقش می‌ بست. هنگامی که در محضر او نامی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برده می‌ شد، رنگش به سبزی و سپس به زردی می‌ گرایید. در مدتی که به خانه آن حضرت رفت و آمد داشتم او را خارج از سه حال ندیدم؛ یا #نماز می‌ خواند یا #روزه بود و یا به قرائت #قرآن اشتغال داشت، و هرگز بدون وضو از حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل حدیث نمی‌ فرمود و سخنی به گزاف نمی‌ گفت. ایشان از آن دسته از علمای زاهدی بود که ترس از خدا سراسر وجودش را فرا گرفته بود. هرگز به خدمت او شرفیاب نشدم جز این که زیراندازش را از زیر پای خود بر می‌ داشت و زیر پای من می‌ گذاشت» [۱] 🔷از «عمر بن المقدام» نقل شده که گفت: «هنگامی که #جعفر_بن_محمد (علیه السلام) را می‌ دیدم، می‌ فهمیدم که او از نسل پیامبران است». [۲] «جاحظ» از علمای مشهور قرن سوم درباره آن امام چنین می‌ گوید: «#جعفر_بن_محمد (علیه السلام) کسی بود که #علم و #فقهش، عالم را فرا گرفته و گفته می‌ شود که ابو حنیفه از شاگردان او بود، و همچنین سفیان ثوری، و تلمذ این دو نزد آن حضرت در #عظمت_علمی او کافی است». [۳] 🔷«ابن حجر هیتمی» نیز در مقام تمجید از شخصیت علمی #امام_صادق (علیه السلام) اشاره به این نکته دارد که افرادی چون «یحیی بن سعید»، «ابن جریح»، «مالک، سفیان ثوری»، «ابو حنیفه» و «شعبه» و «ایوب فقیه» از آن حضرت نقل روایت نموده‌ اند. [۴] یک نمونه از دانش اندوزی «ابو حنیفه» از امام صادق (علیه السلام) را وزیر آبی در کتابش آورده که حضرت در پاسخ پرسش ابو حنیفه که پرسیده بود: «يَا بَا عَبْدِ اللَّهِ مَا أَصْبَرَكَ عَلَى الصَّلَاة»، مطالب مفصلی را بیان فرمودند. [۵] ✍پی‌نوشت [۱]‌ مناقب آل أبيطالب(علیه السلام)، ابن شهر آشوب مازندرانى، علامه‏، قم‏، ج ۱، ص ۴۱؛ الامام مالک، ابوزهره، دارالفکر العربی، قاهره، بی‌تا، ص ۹۴-۹۵ [۲] تهذيب التهذيب، العسقلانی الشافعی، أحمد بن علی بن حجر أبوالفضل، هند، ج ۲، ص ۱۰۴؛ سير أعلام النبلاء، الذَهَبی، شمس الدين أبوعبدالله محمد بن أحمد، مؤسسه الرساله، بيروت، ج ۶، ص ۲۵۷ [۳] رسالة جاحظ فی بنی امیه، الجاحظ، عمرو بن بحر بن محبوب، بی‌جا، قاهره، بی‌تا، ص ۱۰۶ [۴] صواعق المحرقة على أهل الرفض و الضلال و الزندقة، هيتمی، مکتبة القاهره، مصر، ص ۱۲۰ [۵] نثرالدر، الآبی، أبوسعد منصور بن الحسين، تحقيق: محفوظ، خالد عبدالغنی، دارالكتب العلميه، بيروت، ج ۱، ج ۱، ص ۳۵۶ ✍منبع: وبسایت آیت الله مکارم (بخش آئین رحمت) #امام_صادق #امام_جعفر_صادق #امام #امامت #فقاهت #علم #فقه eitaa.com/fatemiioon_news

💥🌹💥🌹💥🌹💥🌹💥 🌹 ⭕️چرا #امامت_امام_جواد (علیه‌السلام) در كودكی يكی از بحث برانگيزترين مباحث عصر ايشان محسوب می ‌گردد؟ (بخش اول) 🔷یکی از مسائلی که بعدها در مباحث کلامی مربوط به #امامت، جایگاه ویژه‌ ای یافت، این بود که آیا ممکن است کسی پیش از #بلوغ به #مقام_امامت برسد؟ این مسأله در سال ۲۰۳، آن هنگام که #امام_جواد (علیه‌السلام) به #امامت رسید، به صورت جدّی‌ تری در محافل علمی - کلامی امامیه مطرح شد و بعدها در سال ۲۲۰ درباره امامت امام هادی (علیه‌السلام) و پس از آن امام مهدی (علیه‌السلام) نیز ادامه یافت. در سال ۲۰۳ که #امام_رضا (علیه‌السلام) به شهادت رسید، شیعیان آن حضرت به علت این که تنها فرزند وی #امام_جواد (علیه‌السلام) بیش از #هشت_سال نداشت، در نگرانی و اضطراب عمیقی فرو رفتند. به نوشته برخی از مورّخان در این جریان، #شیعیان به حیرت افتاده و میان آنان اختلاف پدید آمد؛ چنانکه شیعیان دیگر شهرها نیز متحیّر شدند. [۱] به همین جهت، گروهی از آنان در منزل «عبدالرحمن بن حجّاج» گرد آمده، ضجّه و ناله سر دادند. [۲] این مشکل برای #شیعیان، که مهم‌ترین رکن ایمان را اطاعت از #امام_معصوم (علیه‌السلام) دانسته و در #مسائل و #مشکلات_فقهی و دینی خود به وی رجوع می‌ کردند، از اهمّیت بسیار برخوردار بود و نمی‌ توانست همچنان لاینحل بماند. البته برای شیعیان مسلّم بود که #امام_رضا (علیه‌السلام) فرزند خود #امام_جواد (علیه‌السلام) را به #جانشینی برگزید؛ ولی مشکل ناشی از #خردسالی_آن_حضرت، آنان را بر آن می‌ داشت تا برای اطمینان خاطر، به کاوش و جستجوی بیشتری در این باره بپردازند. 🔷در میان نصوصی که درباره #جانشینی_امام_جواد (علیه‌السلام) از #امام_رضا (علیه‌السلام) بر جای مانده، به ویژه خاطر نشان شده است که امام رضا (علیه‌السلام) #فرزند_خردسالش #امام_جواد (علیه‌السلام) را به #جانشینی خود برگزید و با اینکه هنوز فرصت زیادی برای این کار وجود داشت، به جانشینی او اصرار می‌ ورزید تا آنجا که در برابر اشاره برخی از اصحاب به سن کم #امام_جواد (علیه‌السلام) با اشاره به #نبوّت_حضرت_عیسی (علیه‌السلام) در #دوران_شیرخوارگی فرمودند: «#سنّ_عیسی (علیه‌السلام) هنگامی که #نبوّت به وی اعطا شد، کمتر از سن فرزند من بوده است». [۳] اضطرابی که پس از شهادت امام رضا (علیه‌السلام) در میان شیعیان آن حضرت به وجود آمد، سبب شد تا برخی از آنها به دنبال «عبدالله بن موسی» برادر امام رضا (علیه‌السلام) بروند؛ ولی از آنجا که حاضر نبودند بدون دلیل، امامت کسی را بپذیرند، جمعی از آنها پیش وی سؤالاتی مطرح کردند و هنگامی که او را از جواب مسائل خود ناتوان دیدند، وی را ترک کردند. [۴] شمار دیگری نیز به «واقفی‌» ها که بر امام کاظم (علیه‌السلام) توقف کرده بودند، پیوستند. علّت پیدایش این اختلاف، به نظر «نوبختی»، همین بود که آنها #بلوغ را یکی از شرایط امامت می‌ دانستند. [۵] 🔷با تمام این احوال، #بیشتر_شیعیان به #امامت_امام_جواد (علیه‌السلام) گردن نهادند، گرچه در میان آنان، کسانی بودند که مسأله #کمی_سنّ را به خود #امام_جواد (علیه‌السلام) هم یادآور شدند و آن حضرت در جواب، به #جانشینی_حضرت_سلیمان از #حضرت_داود (علیه‌السلام) اشاره کرد و فرمود: حضرت سلیمان (علیه‌السلام)، هنگامی که هنوز کودکی بیش نبود و گوسفندان را به چرا می‌ برد، حضرت داود (علیه‌السلام) او را به عنوان #جانشین خود معرفی کرد، در حالی که عُبّاد و علمای بنی اسرائیل، این عمل او را انکار می‌ کردند. [۶] به نوشته «نوبختی»، برهانِ استدلال کنندگان به #امامت_حضرت_جواد (علیه‌السلام)، مسأله #یحیی_بن_زکریّا (علیه‌السلام) و #نبوّت_حضرت_عیسی (علیه‌السلام) در دوران شیرخوارگی و داستان یوسف و علم حضرت سلیمان (علیه‌السلام) بود که نشان می‌ داد #علم در #حجت_خدا و لو به #سن_بلوغ نرسیده باشند، #بدون_آموزش و یادگیری و به طور #لدنّی، می‌ تواند وجود داشته باشد. [۷] #ادامه‌دارد... پی نوشت: [۱] دلائل الامامه، طبری، محمد بن جریر، بی جا، نجف، ۱۳۸۳ ق، ص ۲۰۴ [۲] عیون المعجزات، حسين بن عبدالوهاب، محقق: جعفری زنجانى، حسين، آل عبا ، قم، ۱۳۸۴ ش، ص ۱۱۹ [۳] روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، فتال نيشابورى، محقق: خرسان، سید مهدی، مطبعة الحیدریه، نجف، ۱۳۸۶ ق، ص ۲۰۳ [۴] مناقب آل أبيطالب، ابن شهر آشوب مازندرانى، قم‏، ۱۳۷۹ ق، چ اول، ج ۲، ص ۴۲۹؛ مسند الامام الجواد ، عطاردى، ‏عزيز الله، آستان قدس رضوى‏، ۱۴۰۶ ق، ‏چ اوّل‏، ص ۲۹ - ۳۰، ۲۲۲ [۵] فرق الشيعه‏، نوبختى، حسن بن موسى ‏، محقق: آل بحرالعلوم، محمد صادق، بی جا، ۱۳۵۵ ق، ص ۸۸ [۶] الکافی، كلينى، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، آخوندى، محمد، دارالكتب الإسلاميه ‏۱۴۰۷ ق، چ چهارم، ج ۱، ص ۳۸۳ [۷] فرق الشیعة، همان، ص ۹۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #امام_جواد http://eitaa.com/fatemiioon_news