💠 قسمت_۱۶ پشت در ایستاده بودم...بعد از مدتی کوتاه محمدرضا از اتاق بیرون آمد... و به اولین چیزی که برخورد من بودم. نگاهم کرد نگاهش کردم. گویی پاهایش خشک شده باشد تکان نمیخورد... نفس عمیقی کشیدم و با مکث گفتم: -چرا.......نمیری؟ سرش را پایین انداخت و رفت... یک لحظه آمدم صدایش کنم ولی حرفم را در خودم کشتم... چطور یک انسان میتواند به یکباره انقدر بی رحم شود... گریه ام گرفت ولی نگذاشتم این حاله ی اشک از چشم هایم بیرون آید... با فاصله به دنبال قدم های محمدرضا قدم برداشتم و زیر لب زمزمه کردم... -یه روزی بود که دلت برای من تنگ میشد...بهم میگفتی بالاخره عروسی میکنیم و همیشه کنار همیم...اما هیچوقت بهم نگفتی یه روزی قراره با این فاصله از هم راه بریم...هیچوقت حرف از تصادف نزدی...هیچوقت نگفتی یه روزی قراره دوستم نداشته باشی... اما یادمه بهم قول دادی...بهم قول دادی که هیچوقت فراموشم نکنی... از بیمارستان بیرون رفتیم. نگاهی به محمدرضا انداختم و گفتم: -این چهره رو شاید بازم ببینی... کمی مکث کردم و دوباره گفتم: -تحملش کن... بعد هم از خانواده محمدرضا خداحافظی کردم و با پدرو مادرم راهی خانه شدیم. پدر_فاطمه زهرا؟؟ -بله؟ -خیلی ناراحتی؟ -برای چی؟ -برای چی؟؟!!!!!برای محمدرضا برای خراب شدن زندگیت... با بغض گفتم: -بابا من زندگیم خراب نشده...محمدرضا منو دوست داره تاهمیشه که اینطور نمیمونه...میمونه؟ پدر دستم را گرفت و گفت: -نه عزیزم... ولی کسی نمیدانست درون من چه میگذرد و هیچکس نمیدانست محمدرضا چه حرف هایی بمن زده است...زندگی من خراب شده💔

قسمت_۱۷ یک هفته بعد: -مامان من دارم میرم خونه ی محمد اینا... -دختر بسه توی این یک هفته یک سره اونجا بودی... -مامان... -اون پسر مریضه بزار به حال خودش باشه... -مامان!!!!!!! مثل همیشه بغض همراه گلوی من بود... -مامان اون همسر منه... -همسر تو بود.ولی الان دیگه تورو نمیشناسه. تلاش تو برای یاد آوری گذشته بی فایدست... -اون منو نمیشناسه... بغضم را قورت دادم و گفتم: -ولی من که میشناسمش... سکوتی بین منو مادر حاکم شد زیرلب زمزمه کردم: -زود برمیگردم...خداحافظ... از خانه خارج شدم... تمام این یک هفته سعی کردم نظر محمدرضا را جلب کنم ولی خیلی شکستم... رفتار های محمدرضابا من غیر قابل انتظار بود... او نمیخواست قبول کند که منی در زندگی اش بوده... ولی من هر روز قوی تر میشدم شاید هم شکسته تر...اما نا امید نمیشدم... من دلم زندگیمو میخواد... ما باهم شاد بودیم... داشتیم زندگی میکردیم... من دلم زندگیمو میخواد... همین... ⏪ ادامه دارد ... ✍نویسنده داستان: #مریم_سرخه_اے #ڪپی_بدون_ذڪر_نام_نویسنده #اشڪال_شرعی_دارد. ‌❣ @Mattla_eshgh

پستهای روز شنبه (امام زمان (عج) و ظهور)👆 روز یکشنبه( #خانواده_و_ازدواج )👇

#مهارتهای_مهرورزی 31 این یه راه میانبُـ👇ـره؛ برای اینکه هیچ وقت محبتات در حق دیگران، هـدر نره؛ با خدا معامله کن❗️ بخاطرخدا و جلب محبتِـ❤️ـش با دیگران دوستی کن، و بهشون عشق بورز. ‌❣ @Mattla_eshgh

#اهداف_و_فوائد_ازدواج #استاد_محمد_شجاعی #جلسه_سیزدهم 🔸ولی وقتی با همه‌ی این به‌اصطلاح امید و نشاطی که دختر و پسر دارند وقتی که وارد زندگی جدید میشن قطعاً اون #نشاط و #امیدزایی و به‌اصطلاح تحرکی که بهش می‌رسند ورای اون حالتی هستش که قبل از ازدواج دارند✅ ✍ اگر این دختر و پسر بدونند که وقتی میرند تو زندگی حالتِ، من توضیح بدم دقیق این را دقت بفرمایید. حالت به‌اصطلاح زن و شوهر وقتی با هم ازدواج می‌کنند و تشکیل خانواده💑 میدن این هستش که 💠 به محض این‌که خودشون را به‌اصطلاح کانون تشکیل شد خودشون را در یک سرازیری می‌بینند یعنی یک نیرویی از پشت داره به اون‌ها فشار میاره و اون‌ها را با چه #سرعتی به #جلو میبره ⏯⏩ که عرض کردم این نیروی امید و نشاط و تحرکی هستش که ایجاد میشه☑️ 🔵 دختر و پسر اگر این را بدونند در خودشون روحی را آماده می‌کنند روحیه‌ای را ایجاد می‌کنند که بتونند این نیرو را دقیقاً #جهت بهش بدن و #کنترل بکنند. 🔻دقت بفرمایید اگر این نیرو با این‌که خیلی نیروی خوبی هست، امیدوار بودن، نشاط داشتن، تحرک داشتن، با این‌که چیز خوبی هست 🔰اگر دختر و پسر با عقلشون و زن وشوهر با عقلشون به این نیرو جهت ندن این نیرو میتونه در جهت #انحراف خانواده مورد استفاده قرار بگیره. یعنی همیشه امید هست، همیشه تشنگی هست، همیشه تحرک هست اما این تحرک نهایتاً این‌ها را میبره به سمت یک درّه‌ی خطرناک💢🚷 خیلی مهم هست که دختر و پسر بتونند این حالت را کنترل کنند 👉🏻 یعنی بدونند حالا که امیدواری هست و تا آخر عمر هم ازشون جدا نمیشه و تحرک‌زایی هم هست و تا آخر عمر جدا نمیشه ↪️⬇️ 👈🏻بتونند به این طوری جهت بدن که با اهدافِ اصلی زندگیشون #منافات پیدا نکنه ادامه دارد... ‌❣ @Mattla_eshgh

🔴 معجزه ارتباط چشمی 💠 ارتباط چشمی بین دو نفر، نیرومندترین و موثرترین ارتباطات است، که پیامــدش فعال شدن چرخه‌هایِ دیگرِ بدنِ هر دو طرف است. 💠 پس با نگاهی عاشـــقانــه به همــســـرتان احساس محبوبیت بدهید و از مزایای آن لذت ببرید. اضافه کنید به این نگاه عاشقانه؛ یک لبخند ملیح و زبان محبّت‌آمیز تا ببینید در قلب همــسرتان چه غوغایی به پا می‌کنـــد. ‌❣ @Mattla_eshgh

🎙 این معیارهای طاغوتی را دور بریزید 🔺رهبرانقلاب اسلامی: چرا بايد بعضى از دخترهايى كه مؤمن هستند، باسوادند، با فرهنگند، اهل دين هستند، به جرم اینکه يك مقدار سنّشان بالا رفته يا چندان از زيبايى بهره‌اى ندارند، از نعمت ازدواج و تشكيل خانواده و نعمت تربیت فرزند محروم بمانند. خوشا به‌حال آن فرزندى كه در دامن چنين زنان پاكى پرورش پيدا كند. خوشا به‌حال آن مردى كه چنين زن پاك و مقدّسى در خانه داشته باشد. اين معيارهاى طاغوتى را دور بريزيد. پدرها! مادرها! تقواى خدا پيشه كنيد در امر ازدواج. ➡️ ۱۳۵۹/۰۸/۰۷ 🌱 @Khamenei_Reyhaneh

❣ #رمان_منو_بہ_یادت_بیار 💠 #قسمت ۱۸ قدم هایم را یکی پس از دیگری با ترس برداشتم... یک طبقه ی دیگر مانده بود که صدای باز شدن در به گوشم خورد... نفسم را با شماره بیرون دادم و قدم های آخر را برداشتم... پشت در مادر محمدرضا بود... تاچشم به من خورد گفت: -سلام دخترم. لبخندی زدم و گفتم: -سلام مامان ...خوبی؟ -تورو که دیدم خوب تر شدم. -عزیزم... قربون شما. -خوش اومدی... -ممنون. دست دادیم و روبوسی کردیم. فضای خانه سوتو کور بود... با نگرانی گفتم: -چقدر ساکت...مثل اینکه محمدرضا خوابه؟ با ناراحتی گفت: -نه خواب نیست... -پس... -یهو بلند شد گفت میخوام برم بیرون. با چشم های گرد شده گفتم: -چی؟؟؟؟!!!! -هرکاری کردم که مانعش بشم نشد... -مامان اخه اون که چیزی یادش نیست... راهیو بلد نیست کسیو نمیشناسشه گم میشه...اصلا....اصلا نکنه فرار کرده؟! -نه نه نگران نباش...برمیگرده. کجارو داره که بخواد بره؟ خیالم کمی راحت شدو گفتم: -درسته...ولی خیلی نگرانشم من میرم دنبالش. -آخه کجا میخوای بری دنبالش... بمون همین جا الان میاد دیگه. خیلی وقته رفته!!!! -کی رفته؟ -حدود چهار ساعت پیش... -چی؟؟؟؟!!!! مامان جان من میرم دنبالش بعد باهم برمیگردم خونه شم منتظر ما بمونین. گوشیشو همراهش برده؟ -نه گوشیش خونست... -وای خدای من... من میرم فعلا. بانگرانی گفت: -باشه عزیزم مواظبخودت باش. بدون معطلی از پله ها پایین رفت و وقتی به انتها رسیدم در را باز کردم و سمت خیابان دویدم... -آخه کجا رفتی... ⏪ ادامه دارد ... ✍نویسنده داستان: #مریم_سرخه_اے #ڪپی_بدون_ذڪر_نام_نویسنده #اشڪال_شرعی_دارد.

💠 قسمت_۱۹ از خیابان اصلی گذشتم. سر اتوبان ایستادم و اینور اونورم را نگاه کردم... بغض گلویم را میفشرد... صدای سرعت ماشین ها که از بغلم رد میشدند به گوشهایم کوبانده می شد... صدایم را کمی بلند تر کردم و گفتم: -محمدرضا... دو مرتبه تکرار کردم: -محمدرضاااااا... به یکباره نگاهم به آن طرف اتوبان گره خورد... یک آدمک مشکی وسط اتوبان!!!! -محمدرضا؟؟؟؟؟محمدرضا تویی؟؟؟؟ به ته اتوبان. نگاهی انداختم ماشین ها دور بودند ولی هر لحظه ممکن بود اون آدم بره روی هوا... از اتوبان اول به سرعت گذشتم طوری که نزدیک بود ماشین زیرم کند: -خانم حواست کجاست...چه وضع رد شدنه!! بی توجه به سمت اون سایه رفتم. بلند گفتم: -آقا...آقاااا... الان ماشین میزنه بهتون از وسط اتوبان برید کنار... آقا با شمام... آقا ماشینا دارن نزدیک میشن... یک قدم به جلو و یک قدم به عقب بر میداشتم... ماشین ها بیش از اندازه نزدیک شده بودند... اینبار جیغ زدم: -آقااااااااا.... اون سایه برگشت... به یکباره فریاد زدم: -محمدرضااااااااااا... صدای بوق بلند و کشیده ی ماشین ها گوشم را کر میکرد... در ثانیه ای خودم را وسط اتوبان پرت کردم و با آخرین توانم محمدرضا را هل دادم... محمدرضا به آن طرف اتوبان پرت شد...ولی من وسط اتوبان ماندم با ماشینی که ثانیه ای بعد من را میکشت...

💠 قسمت_۲۰ به یکباره دستی را روی دستانم حس کردم با فشار شدیدی من را به آن طرف اتوبان کشید... طوری که حس کردم به یکباره گردنم از جا کنده شد... هم زمان با من ماشین با سرعت شدیدی از بغلم رد شد... تمام فضای اتوبان پر شده بود از صدای بوق های کشیده... محمدرضا فریاد زد؛ -تو اینجا چیکار میکنی؟؟؟؟؟؟؟ فقط نگاهش کردم... اینبار با صدای بلند تر فریاد زد: -باتوام میگم تو اینجا چیکار میکنی...جواب بده...چرا دست از سرم برنمیداری... زدم زیر گریه و با فریاد گفتم: -سر من داد نزن!!!! -سرت داد میزنم....داد میزنم...چی از جون من میخوای؟؟؟؟؟ با گریه کنم: -زندگیمو... -زندگیتو برو جای دیگه پیدا کن... -زندگی من همینجاست... تویی...تویی که بهم گفتی. خوشبختم میکنی تویی که بهم قول دادی کنارم باشی...تویی که عشق خودتو نمیشناسی... -سرش را روی زانوهایش گذاشت و شروع کرد بلند بلند گریه کردن... -خدایااااااااااا... -تو اگه قولتو فراموش کردی...من یادم نمیره بهت قول دادم تنهات نزارم...

💠 قسمت_۲۱ -من یادم نمیره که بهت قول دادم تنهات نزارم... محمدرضا_بس کن هر قولی دادی فراموش کن...برو...برو بزار زندگی کنم...برو از زندگی من بیـــــــــــــرون!!!!! -من برم؟؟؟؟؟؟؟برم که تو زندگی کنی؟؟؟؟؟؟پس زندگی من چـــــــــــــی؟؟؟ فریاد زد: -زندگی تو بمن چـــــــــــــــــــــه؟؟؟؟؟ نفسم را با شماره بیرون دادم...گریه امانم را بریده بود... آرام و زیر لب گفتم: -چون تو زندگی منی... ساکت ماند... از روی زمین بلند شدم.نگاهی به محمدرضا انداختم و از اتوبان رد شدم صدایی پشت سرم بلند شد. -وایسا...میگم وایسا...صبر کن... صدا نزدیک تر شد... محمدرضا کنار من ایستاده بود... بغضم را قورت دادم. از اتوبان گذشتیم... بدون اینکه هیچ حرفی بینمان ردو بدل بشود. سر خیابان که رسیدیم محمدرضا سکوت را شکست و گفت: -منو ببخش...که سرت داد زدم... اشک هایم را پاک کردم و با اخم همراه بغض گفتم: -مهم نیست...اصلا مهم نیست... راحت باش... سرش را پایین انداخت و حرفی نزد... -منم... نفس عمیقی کشیدم و ادامه دادم: -منم همونطور که میخوای...از زندگیت میرم بیرون... سرش را بالا گرفت و بهت زده نگاهم کرد خواست حرفی بزند که حرفش را قطع کردم: -ببین... زندگی من که خراب شده...ولی خب راست میگی...نباید زندگی تورو خراب کنم...برای همیشه آسوده خاطر باش. فراموش کن که اینهمه مدت مزاحمت میشدم...همونطور که....فراموش کردی من کیم... اشک در چشم های هر دومان نقش بسته بود... لب باز کردم و آخرین کلمه را گفتم: -خداحافظ... ادامه دارد ... ✍نویسنده داستان: #مریم_سرخه_اے #ڪپی_بدون_ذڪر_نام_نویسنده #اشڪال_شرعی_دارد.

پستهای روز یکشنبه(خانواده وازدواج)👆 روز دوشنبه( #سواد_رسانه )👇