👤 توییت استاد #رائفی_پور در خصوص برخورد دولت با صداوسیما به علت پخش سریال گاندو 🌐 http://bit.ly/2JNJTlX ✅ تنها کانال رسمی استاد رائفی پور و جنبش مصاف @Masaf

توقیف نفتکش انگلیسی توسط سپاه روابط عمومی نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در اطلاعیه ای اعلام کرد: 🔹عصر روز جمعه ۲۸ تیر ، یک فروند نفتکش انگلیسی با نام" "stena impero" هنگام عبور از تنگه هرمز به علت رعایت نکردن قوانین و مقررات بین المللی دریایی بنا به درخواست سازمان بنادر و دریانوردی استان هرمزگان، توسط یگان شناوری منطقه یکم نیروی دریایی سپاه توقیف شد. 🔹نفت‌کش مذکور پس از توقیف به ساحل هدایت و برای سیر مراحل قانونی و بررسی های لازم تحویل سازمان بنادر و دریانوردی شد./فارس ‌❣ @Mattla_eshgh

روزی هواپیمای مسافری مارا زدند و ما توان اقدام هم‌تراز آن را نداشتیم؛ #اقتدار جمهوری اسلامی به حدی رسیده که بالاترین مقام اجراییِ امریکا برای توهمِ زدن یک #پهپاد_ایرانی کلی ذوق کند و شخصا آن را اطلاع دهد. حال اینکه هیچ پهپادی ازایران زده نشد. #امریکا_هیچ_غلطی_نمی‌کند ✅ با #بدون_سانسور متفاوت بیاندیشید 👇 http://eitaa.com/joinchat/404946944Ceab6f2b794

🔴 #عناصر_مومن نظام، #کمتر_از_سه_روز دستور فرمانده را اجرا کردند و با توقف #نفتکش_انگلیسی عزت بین‌المللی و اقتدار امنیتی نظام را حفظ کردند و مردم رو خوشحال کردن! 🔻 #عناصر_تنبل، فشل وکسلی هم داریم که ۶ ساله دستور فرمانده مبنی بر #اقتصاد_مقاومتی رو اجرا نمیکنند و دل مردم از دستشون خونه! ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

#قبله_ی_من #قسمت 7⃣5⃣ دخترعمو! دوست دارید اسطوره باشید؟!گنگ به جلد کتاب زل میزنم: یعنی چی؟.. چطوری؟ - راحته. ولی اول باید بخواید! گرچه ممکنه اوایلش سخت باشه. - میخوام!تبسم گرمی لبهایش را می پوشاند: بهتره خوب فکر کنید...یهو تصمیم نگیرید. چندروزفرصت میدم.. کتاب رو تموم کنید وهمراهش فکر کنید!تصمیم عجولانه پایه های سستی داره! زود میشکنه... میخوام از ریشه محکم کارکنید! -خوب... - می دونم میخواید چی بگید! راجع به ترستون... بهتون اطمینان میدم که عمر نیستید! از جا بلند می شود و نگاهم می کند. نگاهش عجیب و پراز درد است. خبری از یحیای خشک و جدی باآن نگاه های چپ و از خود راضی نیست. نمیفهمم چرا دوست دارم ساعتها به نگاهش خیره شوم! دربرهوت دست و پا میزنم. برهوت میان محیای قبل و بعد...ویک موجود که هرگاه تصویرم را در چشمانش می بینم، دلم آشوب میشود. "حسین دیگر هیچ نداشت که فدا کند، جز جان که میان او و ادای امانت ازلی فاصله بود"ده ها بار این جمله را تکرار می کنم...بغض می کنم و اشک درچشمانم حلقه میزند کتاب را می بندم.. چقدر ممکن است که یک جمله ثقیل باشد؟! به چه حد؟! با ماژیک مشکی جمله را روی یک برگه ی آچهار می نویسم و کنارتخت، روی دیوار با چسب نواری می چسبانم و به کلماتش دخیل می بندم. مگرمی شود امام باشی و هیچ نداشته باشی؟! چقدر باید دنیا باتو کج خلقی کند که همه هستی ات را ازدست بدهی؟! دستم راروی کلمه ی حسین میکشم و بی اراده اشک می ریزم. این کتاب چه بود که واقعه ی جانسوز کربلارا با دیدگاهی جدید روایت کرد و جملاتش را مثل خوره به جانم انداخت؟! ازدرکش عاجزم! کسی باشی که کائنات بند حرکت چشمان تو باشد، کسی باشی که بایک اشاره توان کن فیکون داشته باشی، آنوقت به برهه ای از زمان برسی که با تمام عظمتت بالای بلندی بایستی و قطعه قطعه شدن رویایت را ببینی! به تماشای فریادهای وا اماه بایستی و لاحول ولا قوه الا باالله بگویی! تو که هستی حسین؟! که هستی که از یک ظهر تا غروب محاسنت به سپیدی نشست! که هستی که باآن وجود ازلی ات به بالای بالین فرزند اکبرت رسیدی و ندانستی چطور جسم رشیدش را به خیمه برگردانی! اینها روضه نیست... درداست. درکی ندارم. گریه ام شدید می شود و به هق هق می افتم!چقدر مغرور بودم... چطور فکر می کردم هرچه می گویم درست است. به چه چیزخودم می نازیدم؟! چطور جلوی خدا گردن کشی کردم و مثل اسبی وحشی تاختم؟! بادست گلویم رافشار میدهم و چشمانم را می بندم....باکی لج می کنی محیا! باخدا؟! یا باخودت؟! بس کن! چشم باز می کنم و دوباره به برگه نگاه می کنم. چقدر عجیب که تنها فاصله میان خدا و حسین، جانش بوده. یعنی که او جان را مزاحم تلقی می کرده در مقابل رسیدن به معشوقش! دیگر هضم این جمله برایم جزء ناشدنی هاست! 🏅 ازروی تخت بلند می شوم و درحالیکه به هق هق افتاده ام، ازاتاق بیرون میروم. هیچ کس نیست.پدرم همراه عمو به محل کارش رفته تا کمی سرک بکشد. یحیی ماشینش را کارواش برده. یلدا هم بایکی از دوستانش به کافه رفته. مادرم و آذر هم به بهشت زهرا رفته اند.من مانده ام و یک حوض بزرگ. محیا کوچولو و حوضش که درآن خون موج میزند! به سمت دستشویی می روم تا صورتم را بشورم. انقدر گریه کرده ام که مغزم در کاسه ی سرم میجوشد و تیرمیکشد. دردستشویی راباز می کنم، سرم گیج میرود و تلو میخورم.دستم رابه دیوار میگیرم و روی زمین کنار در مینشینم. سرم را بین دودستم میگیرم وصدایم را برای آزاد کردن بغض بعدی بلند می کنم. دودستم راروی چشمانم میکشم واشک هارا کنار میزنم. تار می بینم و سرم روی تنم سنگینی می کند! به اطراف نگاه می کنم و بادیدن در نیمه باز اتاق یحیی به فکر میروم. روزی که به اتاقش رفتم و آن نامه و اومدن بی موقع یلدا....چقدر دوست داشتم بخوانمش. فرصت خوبی است چراکه نه؟! به سختی می ایستم و تلو تلو خوران به طرف اتاقش می روم. در را بااحتیاط باز می کنم و یک قدم برمیدارم. چشم میگردانم و بادیدن چفیه روی کتابخانه بی اختیار میان گریه لبخند میزنم. با پشت دست اشکهایم را پاک می کنم و به سمت کتابخانه آهسته قدم برمیدارم. دست دراز می کنم و به نرمی چفیه را کنار میزنم.پاکت نامه به نگاهم دهن کجی می کند. باعجله برش میدارم و درش را باز می کنم.برگه را از داخلش بیرون میکشم و خطوط را از زیر نگاهم میگذرانم. کلمه ی مرگ چندین بار دراون تکرار شده.... آخرش را نگاه می کنم...." این صرفا یک وصیت نامه نیست..." ⏪ ⏪ ادامه دارد...... ‌❣ @Mattla_eshgh

🔰 گیج یک قدم عقب میروم. وصیت نامه اش را نوشته؟! دوباره جملاتش را مرور می کنم. اتاق دور سرم میچرخد " الیس الله بکاف عبده،سلام به عزیزان دلم که هر یک به نوبه ی خودشان برای من زحمت بسیار کشیدند.امروز در بیست و دوم مهرماه سال... قلم دست گرفتم تا فریضه ی دینی و واجب خود را ادا کنم. خدا را گواه میگیرم که از سال پیش میل به دنیا و زندگی در من از بین رفته و هر لحظه کسی را طلب می کنم که برای هر نفس و جانی کافیست و سیراب کننده ی روح البشر است! میخواهم من را بابت تمام آزارهای خواسته و ناخواسته ام حلال وبرایم از ذات مقدس الهی طلب عافیت کنید. ترسی نیست جز از سراشیبی قبر، پس میخواهم زمانی که وجودم از دنیا وداع کرد و تمام اقوام و مال و دارایی ام از اطراف قبرم پراکنده شدند برایم قرآن و زیارت عاشورا بخوانید. مادر و خواهرانم گریه نکنند و صورت نخراشند چرا که درکربلا زینب صبوری نمود و اجازه نداد که صدای ناله اش را نامحرمان بشنوند. هیچ آرامشی جز مرگ نیست و چه سعادتی که اگر آخرین نفس به شهادت ختم شود... 🌀 صدای چرخاندن کلید در قفل در مرا از جا می پراند. برگه را تا می کنم و درپاکت میگذارم. قلبم دیوانه وار خودش را به دیواره ی سینه ام میکوبد. آب دهانم را قورت میدهم و چفیه را روی پاکت میندازم. درخانه باز و پاهایم سست می شود.چندقدم عقب میروم.دستم را روی سینه ام میگذارم و نفسم را حبس می کنم. سرکی از لای درنیمه بازمیکشم. یحیی است! گیج چرخی میزنم و به اطراف نگاه می کنم. اگر مرا ببیند حتما ناراحت میشود. چطور از اتاق بیرون بروم؟! صدای صاف کردن گلویش بند دلم را پاره می کند. لبم را میگزم و بااسترس عرق پشت لبم را پاک می کنم. نگاهم به کمدش میافتد، فکر احمقانه ای در ذهنم جرقه میزند. دوباره ازلای در بیرون را دید میزنم. به آشپزخانه می رود و بعد از چندثانیه صدای باز شدن در یخچال را می شنوم.آشپزخانه به اتاقش دید دارد. نمیتوانم بیرون بروم. چاره ای نیست! بااحتیاط درحالیکه لب پایینم را به دندان گرفته ام در کمدش را باز می کنم و بین لباسهایش می روم. با سرانگشت در را میکشم و به سختی می بندم و درتاریکی محض فرومیروم. آستین کت سفیدش روی بینی ام میافتد و عطسه ام میگیرد. سرم را پایین میندازم ودو دستم را روی دهانم فشار میدهم. آرام عطسه می کنم و باپشت دست قطره اشکی که ازچشمم آمده را پاک می کنم.. روی چمدانش مینشینم، چشم راستم را می بندم و ازشکاف باریک در بیرون رانگاه می کنم، خدا کند سراغ کمدش نیاید. سعی می کنم آرام تر نفس بکشم. دستم راروی سینه ام میگذارم وآب دهانم رابه سختی فرو میبرم. بااسترس یکبار دیگر بیرون را نگاه می کنم. ❎ صدای جیرباز شدن در اتاقش دلم را خالی می کند! از شکاف در دست و پشت سرش را می بینم که به سمت تختش میرود، ساعتش را از مچ دستش باز می کند و روی بالشتش میندازد.دکمه ی اول ودوم پیرهنش راباز می کند. سرم راعقب میاورم و چشمانم را می بندم!میخواهد لباسش را عوض کند. پلک هایم راروی هم محکم فشار میدهم. اگر لباسش درکمد باشد.نوری که ازشکاف در داخل میدود به تاریکی می نشیند. حضورش راپشت در احساس می کنم.عرق روی پیشانی ام می نشیند...درکشیده و به اندازه ی چند بند انگشت باز میشود...دستم راروی دهانم میگذارم و بغضم راقورت میدهم. همان لحظه نوای دلنشینی درفضا پخش میشود： میاد خاطراتم جلوی چشام من اون خستگی تو راهو میخوام.... ❇️ تلفن همراهش است! در را می بندد و چند لحظه بعد صدای بم و گرفته اش را می شنوم جانم رسول؟...هوفی می کنم و لبم را به دندان می گیرم... آخرچه؟! میخواهد مرا ببیند... چه چیزی باید بگویم. چه عکس العملی نشان میدهد؟ دست میندازم، کت سفیدش را آهسته از روی آویز برمیدارم و تنم می کنم. پیراهنش راهم روی سرم جای روسری میندازم و منتظر میمانم... 1⃣ شمارش معکوس.. یک.. دو...سه... باز کن درو. 2⃣چهار...پنج...الان...شیش...هفت ...هشت.... 3⃣ درباز می شود وقلبم از شدت هیجان و استرس میترکد! چشمهای تیله ای یحیی به بزرگی دوفنجان میشود و روی چشمانم خشک می شود. لبم راانقدر محکم با دندان فشار میدهم که زخم می شود ودهانم طعم خون میگیرد. دستش را به سرعت روی دودکمه ی بازش میگذارد ودرحالیکه ازشدت تعجب پلک هم نمیزند، قدمی به عقب برمیدارد و به سرتا پایم دقیق نگاه می کند. باخجالت سرم را پایین میندازم و پیراهنش راروی سرم جلو میکشم تا خوب موهایم را بپوشانم. چانه ام میلرزد و نوک بینی ام میخارد..... ⏪ ⏪ ادامه دارد..... ‌❣ @Mattla_eshgh

💥 منتظر یک تنش هستم تا پقی زیر گریه بزنم! سکوتش کلافه ام می کند. کوتاه به چهره ی مبهوتش نگاه و بغضم را رها می کنم. بلند بلند و یک ریز اشک می ریزم و پشت هم عذرخواهی می کنم. او همچنان خیره مانده! باپشت دست اشکم راپاک می کنم و می گویم:به خدا.. بخدا اصلا... اصلا.. توضیح میدم... به حرفم گوش کن... من... یحیی به خدا...هیچی ندیدم...من... اصلا ...یعنی.... بایک دست پیرهن رازیر گلویم چنگ میزنم تا یقه ام را بپوشانم و بادست دیگر پلکم راپاک می کنم. قدمی جلو می آید و دکمه اش را می بندد.. بغضم راقورت میدهم و به زمین زل می زنم. کمی جلو تر می آید..هیچی نگید! باشه؟!شوکه از لحن آرامش دوباره به گریه می افتم ：من...اصلا نیومدم تا... فقط...اگر کمی..... ⚡️ یک دفعه داد میزند: محیا!و به چشمانم خیره میشود. از برق نگاهش تا عمق قلبم تیر میکشد... عصبانی است..سعی می کند کنترلش کند! لبهایم بی اراده به هم دوخته میشود...دست دراز می کند و در را نگه میدارد ：بیایید بیرون!مطیع و حرف شنو از کمد بیرون می آیم و گوشه ی اتاق می ایستم. به موهایش چنگ میزندو لبش را میگزد. فکش منقبض شده و تندنفس میکشد.حالا بگید توکمد من چیکار می کردید؟ - من.... دست راستش را بالا می آورد و بین حرفم میپرد： فقط راستشو بگید...النجاه فی الصدق... سرم راتکان میدهم و درحالیکه اشک آرام از گوشه چشمم روی گونه هایم می غلتد،باصدایی خفه می گویم: من... راستش...یبار...چندماه پیش...اومدم تو اتاقت... برا... برااینکه ببینم چجوریه... ببخشید...من اینجا یچیزی دیدم که موفق نشدم کامل بخونمش... - چی؟! -اون موقع نفهمیدم. یلدا اومد خونه و نشد بخونمش...امروز...فتح خون تموم شد...کلی گریه کردم. کلی سوال، کلی درد تو سینم اومد، ازاتاقم اومدم بیرون تا برم و صورتمو بشورم. دیدم دراتاقت بازه. یاداون برگه افتادم. اومدم.ببخشید... ببخشید.گریه ام شدت میگیرد...خوندمش، تانصفه... فهمیدم وصیت نامه است. یه حالی شدم...قصدبدی نداشتم.پسرعمو بخدا برام جای سوال داشت. اون کتاب... وصیت نامه ی تو... حس بدی دارم چون اجازه نگرفتم. اما دلم آرومه... یه چیز توی وجودم متولد شده... نمی دونم چیه...شاید توی اتاقت دنبال جواب میگشتم. بخدا وقتی اومدی هول شدم. رفتم تو کمد.چشمهایش را می بندد و انگشت اشاره اش راروی بینی اش میگذارد：بسه... شنیدم... می تونید برید بیرون ،یعنی...فعلا برید بیرون. ✨ سرم راپایین میندازم و از اتاق بیرون می روم. باپشت دست مثل بچه های تخس بینی ام راپاک و فین فین می کنم. کت یحیی درتنم زارمی زند. چند تقه به در اتاقم می خورد. ازجا بلند می شوم، روسری ام را سرم و دراتاق را باز می کنم. یحیی با یک لیوان پر از آب که چند تکه یخ کوچک درآن شناور است مقابلم ظاهر میشود. لبخند بزرگی چهره ی سفید و مهربانش را پوشانده. لیوان را سمتم میگیرد و میگوید: گریه کافیه...من بخشیدم! چون قصد بدی نداشتید...امیدوارم قضیه ی وصیت نامه بین خودمون بمونه...باناباوری دستم راجلو می برم و لیوان را میگیرم.. خوب،به نظرم بهتره یه لباس مناسب بپوشید و بیایید تا یکم حرف بزنیم.با لبخند به کتش اشاره می کند： و اون پیرهنم که آستیناشو گره زده بودید جای روسری... اونم بیارید بی زحمت... 🌟 پشتش را می کند و به پذیرایی می رود.کتاب فتح خون را دردست میگیرد و بعداز مکثی طولانی میپرسد: هنوزم دوست دارید اسطوره باشید؟!سریع جواب میدهم: هنوز؟! این چه سوالیه؟! اشتیاقم خیلی بیشتر شده. فهمیدم هیچی نیستم و تصمیم گرفتم که باشم. - وقتی کتابو میخوندید توی سپاه حسین (ع) بودید یانه؟به فکر فرو میروم. درواقع من درهیچ جای کتاب نفس نکشیدم. تنها نظاره کردم... -راستش. نه... توی هیچ سپاهی نبودم... فقط دیدم. - چی دیدید؟ -دیدم که... دیدم که پسررسول خدا (ص)... تنها روبروی چندهزار سوار بی غیرت ایستاده،دیدم که با نامردی...بغضم را قورت میدهم - نمیخواد اینارو بگید، چیش بیشترازهمه توی نظرتون عجیب و جالب بود؟! -بازم خیلی چیزا؛ ولی یه چیز خیلی دلمو سوزوند. یه بخش آخر کتاب که امام هیچ نداشت و یه بخش که توی بحبوحه ی جنگ و خطر، حسین (ع) باگوشه ی چشم حواسش به حرمش بود ،دوست داشتم بمیرم. وقتی فهمیدم که ناامید به پشت سرنگاه می کرد، وقتی فهمیدم که بااون عظمتش سیل فرشته ها رو پس زد و دل داد به رضایت خدا اما درک کردم... اینو لمس کردم همون قدر که جنگ و شهادت برای امام مهم بود، حرم و ناموسش هم مهم بودن! و تنها نگرانی حضرت همین بود...چرا مهم بودن؟ -چون می ترسید... پای گرگ و سگای پست فطرت به خیمه ی زنانی باز بشه که.. تا به حال با مردی برخورد هم نداشتن!این خوبه یابد؟! -چی؟ _ اینکه برخوردی نداشتن، حس ارزش بهتون دست میده یا... عقب موندگی؟ -ارزش! لبخند می زند و یکدفعه محکم میگوید: پس باارزش باشید! ⏪ ⏪ ادامه دارد...... ‌❣ @Mattla_eshgh

پستهای روز شنبه(امام زمان (عج) و ظهور)👆 روز یکشنبه(خانواده وازدواج)👇

#مناجات ✍هر سحر کمی نزدیک تر به پنجره می نشینم... ابرها هم غریبگی ام با آسمان را می بارند! تو دعایم کن؛ خدا ✨شاید کمی روشن شوم... ‌❣ @Mattla_eshgh

صبح است و یک سبد گل💐 تقدیم هر نگاهت هرگل سـلام دارد بر روی همچو ماهت خورشید زرفشان داد صدها سلام دیگر از من درود بر تو زیبا و خوش پگاهت ســــ🌸ــــلام مهربانان امروزتون به زیبایی گل☺️ ☔️🕊 ‌❣ @Mattla_eshgh

#اصلاح_خانواده 15 محبت مولا 🔵💠🔵💠 اولین کاری که میکنی اینه که "انتظارات خودت رو از دیگران کم کن." از پدر و مادر و برادرا و خواهرات از شوهرت از فامیلت. از همه. 👆✔️ بنای زندگیت رو بر این بزار که اصلا قرار نیست کسی کوچکترین کمکی بهت بکنه. ✅تو عبدی و مولا داری. هر کار و برنامه و نیازی داری "با مولای خودت هماهنگ کن" از اون بخواه. 🔵 زندگی انسان چیه؟! زندگی انسان یعنی "رابطه ی عبدو مولا." "نفر سومی این وسط وجود نداره." ⛔️👆 شوهر و خانواده و... همش وسیله های امتحان و رشد تو هستن ✅برای بهتر شدن رابطت با مولا. هر چه مبارزه با نفس کنی رابطه ی محکم تری با مولا پیدا میکنی. ⛔️ تو چرا از یه بنده ی ضعیف و بیچاره ای مث شوهرت انتظار محبت داری؟ ❓❓❗️ 🔴اما از مولای مقتدر و حکیم و مهربانت انتظار محبت نداری؟! خیلی عجیبه!!! #اصلاح_خانواده یکشنبه ، چهارشنبه در👇 🌹🆔 @Mattla_eshgh

⭕️ تصمیم های خودتون رو افشا نکنید خصوصا خانم ها! استاد #پناهیان 💢 خیلی از خواستگاری ها به خاطر عدم رعایت یه نکته مهم بهم میخوره.. خیلی از اتفاقای خوب از بین میره... ‌❣ @Mattla_eshgh