ماوی
ما گمان می کنیم _ به خطا_ که چون تنهاییم یا دلواپسیم یا شکست خورده ایم یا کسی را از دست داده ایم، غ
تیزیِ حضورش از حبابِ نازکِ انکارِ ما بگذرد. آن گاه، به آرامی برای هردویمان چای می ریزد و سیگاری روشن می کند. ما نمی خواهیم سهمی به غم بدهیم. با خودمان فکر می کنیم مگر چقدر در زندگی زمان داریم که سهمی از آن را به غم ببخشیم؟ فکر می کنیم که نباید، نباید به غم اجازه بدهیم که پیش بیاید و این گونه به ما نزدیک شود، هرلحظه، هرجا، بی محابا. اما...
ادامه دارد...
- #سیّد_حسام_الدّین_جلالی_تهرانی
#هِناس
- @Mava_a !🥥'