‌ بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَتَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ ۱۰۳ ‌پس چون هر دو (ابراهیم و اسماعیل) تسلیم فرمانِ خدا شدند و [ابراهیم] او را بر یک جانب بر زمین افکند [تا سرش را ببُرد،او را از انجام کار مانع شدیم]. وَنَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ ۱۰۴ و او را ندا داديم كه اى ابراهيم! قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ ۱۰۵ ‌به راستى که آن خوابِ [خود] را تحقّق بخشیدي [آرى] بى‌گمان، ما نیکوکاران را این گونه پاداش مى‌دهیم. إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَـٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ ۱۰۶ ‌همانا این آزمونی آشکار بود. وَفَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ ۱۰۷ و آن ذبح را به ذبحى بزرگ عوض كرديم. صافات ۱۰۳_۱۰۷ #حسین #ذبح_عظیم