دوباره می‌خوانید: #صدای_خاموشان! بعضی‌ها که همواره  میزان رفاه‌‌ ایران را با یَمن‌ و سومالی مقایسه می‌کردند و میزان امنیت ما را با سوریه، اکنون میزان‌مشارکت در انتخابات ایران را با فرانسه و سوئیس مقایسه‌ می‌کنند! آیا به راستی، نوع خاموشان انتخابات‌ ما با اروپا، قابل مقایسه‌است؟ آیا مسئولان اروپایی انتخابات کشورشان را صحنه جنگ مسیح و شیطان! می‌دانستند؟ آنها نه انتخابات خود را رفراندوم دین و نظامشان می‌دانند.نه‌سکوتشان را حرام شرعی. اما در جامعه‌ ما که جز مردم، سرمایه‌ دیگری ندارد، و برایش "هزار‌دوست کم است و یک دشمن بسیار"، در جامعه‌ما که "ملتِ‌همیشه در‌صحنه‌" به آسانی کنار نمی‌کشد مگر آن‌که کنارشان بزنند.در جامعه‌ ما که"خانه‌نشینان" را "لشگر دشمن‌"می‌دانند. در جامعه‌‌ ما که "در صحنه بودن" آن‌چنان مقدس است که می‌گویند:"اگر امروز در صحنه نباشی فرقی نمی‌کند که یک عمر به نماز ایستاده باشی یا به شراب نشسته باشی"(!) رای ندادن هرگز مانند سوئیس نیست. سکوت در این جامعه تفسیر دیگری دارد.سکوت در این میدان، سرشار از سخن است. اما آیا کسی سخن‌خاموشان را‌ می‌شنود؟ کسانی‌که رای ندادن را حرام شرعی و موجب کفر خواندند و "سکوت هر مسلمان را خیانت به قرآن" دانستند، چگونه پس از انتخابات، از کنار نیمه خاموش ایران خاموش و بی‌اعتنا می‌گذرند؟ و چگونه سکوت نیمی از ملت و دوسوم پایتخت را به هیچ نمی‌گیرند و به همین‌سادگی آن را به حساب "اروپایی شدن" می‌گذارند؟! ۱۴۰۰/۴/۳ زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43

بی‌اعتناییِ اکثریت؟ یا بی‌اعتنایی به اکثریت؟  یازدهم‌ اسفند اگرچه ۲۵ میلیون نفر به پای صندوق‌های رای رفتند ولی ۳۶ میلیون نفر نیز نرفتتد.."رفتن" و "نرفتن"  هر دو حق مردم بود و "اِعراض" از رای، نوعی "اعتراض خاموش به حساب می‌آید. اعتراضی آرام و بی‌خشونت که نظام باید آن را غنیمت بشمارَد و از این‌فرصت برای سنجش جایگاه و پایگاه خویش بهره بگیرد و از صدای خاموشان رمز‌گشایی کند و ببیند که آیا این اکثریتِ، یکسره دل به تحریمیان سپردند؟ یا رای خود را بی‌تاثیر و مجلس را بی‌اختیار و در قعر امور دیدند؟ یا خود را طبقه‌ای"بی‌تشخیص"، تشخیص دادند؟‌ و یا ترسیدند رای بدهند ولی در آینده متهم به"انتخاب غلط" شوند؟! یا این‌که نظام را بی‌نیاز از رایِ اکثریت دیدند؟ یا این‌که رای خود را زینتِ سفره و چاشنیِ غذای دیگران یافتند؟ یا آن‌که نتوانستند صلاحیت‌ نامزد‌‌ها، مجریان و ناظران را "احراز" کنند!؟ راه تحقیق در این باره باز است و قوه عاقله نظام اگر به راستی به حضور مردم اهمیت می‌دهد، قطعاً می‌تواند ریشه این رویگردانیِ بزرگ را بشناسد و بخشکاند. هرچه باشد، در  دل این " اِعراضِ"، درجه‌ای از "اعتراض" نهفته است و کف آن بی‌اعتناییِ اکثریت است. آیا بی‌اعتنابیِ اکثریت  محصولِ بی‌اعتنایی به اکثریت نیست؟  ۴۰۲/۱۲/۱۴  زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 #صدای_خاموشان #مغرض_یا_معترض