#طنز_شب
حاجی مهیاری از آن پیرمردهای باصفا و سرزنده گردان حبیب بن مظاهر لشکر حضرت رسول بود. لهجه اصفهانی اش چاشنی حرف‌های بامزه اش بود و لازم نبود بدانی اهل کجاست. کافی بود به پست ناواردی بخورد و طرف از او بپرسد: حاجی بچه کجایی؟ آن‌وقت با حاضر جوابی و تندی بگوید: بچه خودتی فسقلی با پنجاه، شصت سال سنم موگویی بچه؟
از عملیات برگشته بودیم و جای سالم در لباس‌هایمان نبود. یا ترکش آستینمان را جر داده بود یا موج انفجار لباسمان را پوکانده بود و یا بر اثر گیر کردن به سیم‌خاردار و موانع ایذایی دشمن جرواجر شده بود.
سلیمانی، فرمانده گردانمان از آن ناخن‌خشک های اسکاتلندی بود! هرچی بهش التماس می‌کردیم که به مسئول تدارکات بگو تا لباس درست‌وحسابی بهمان بدهد زیر بار نرفت.
_ لباساتون که چیزیش نیست، با یک کوک و سه بار سوزن زدن راست‌وریس می‌شود! آخر سر دست به دامان حاجی مهیاری شدیم که خودش هم وضعیتی مثل ما داشت.
به سرکردگی او رفتیم سراغ فرمانده گردانمان. حاجی اول با شوخی خنده حرفش را زد. اما وقتی به دل سلیمانی اثر نکرد عصبانی شد و گفت: ببین اگه تا پنج دقیقه‌ی دیگه به کل بچه‌ها شلوار و پیراهن ندی آبرو واسه ات نمی‌گذارم! سلیمانی همچنان می‌خندید. حاجی سری خودش دست‌به‌کار شد و گفت: یالا پسر آنی پشت پیراهن من بنویس حاجی مهیاری از نیروهای گردان حبیب بن مظاهر به فرماندهی مختار سلیمانی! من هم نوشتم. یکهو حاجی شلوار زانوی جر خورده اش را از پا کند، و با یک شورت مامان دوز که تا زانویش بود ایستاد.
همه‌جا خوردند و بعد زدیم زیر خنده! حاجی گفت: الان می‌روم تو لشکر می چرخم و به همه می‌گویم که من نیروی تو هستم و با همین وضعیت می‌خواهی مرا بفرستی مرخصی تا پیش سر و همسر آبروم برود و سکه‌یه پول شوم! بعد محکم و بااراده راه افتاد. سلیمانی که رنگش پریده بود، افتاد به دست‌وپا و دوید دست حاجی را گرفت و گفت: نرو باشد می‌گویم تا به شما لباس بدهند! حاجی گفت: نشد! باید به کل گردان لباس نو بدهی! والله می‌روم! بروم؟
سلیمانی تسلیم شد و ساعتی بعد همه ما نونوار شدیم. از تصدق سر حاجی مهیاری!
#رفاقت_به_سبک_تانک
🇮🇷
@Mr_irani01
