صراط: کرببلای تو شده تو این روزا همه نیازم چاره ندارم می دونم باید بسوزم و بسازم.... رحمی بکن به چشمای زارم خیلی بدم اما دوستت دارم♥️... معلومه کاری نداری با من وقتی همه اومدن الا من😭 همه شدن زائر تو به غیر من که روسیاهم از دوری حرم بببین لبریز اشک و سوز و آهم جان رقیه بطلب عمریه آقا چشم به راهم #جانم_حسین #کربلا

جان‌هایِ‌پژمرده‌ما‌را در‌آغـوش‌بگیرامام‌حسن‌‌جانم🖤((:

غریب‌و‌کریم‌اهل‌بیت‌امام‌حسن«ع»🖤

امام‌حُسین‌به‌سینه‌میزنه، برای‌غربت‌امام‌حسن..💔

پیش‌حسین‌سرفه‌نکن‌آه‌کم‌بکش🖤

چادرم وصیت شهداست.... #حجاب #چادرانه #زن_عفت_افتخار

روی حجاب خیلی حساس بود. برای عفاف و حجاب ارزش زیادی قائل بود. اگر توی خیابان خانم بدحجابی را می‌دید، خیلی بهم می‌ریخت می گفت: غیرت من قبول نمی کنه چنین صحنه هایی رو ببینم و‌ تحمل کنم. عاشق پوشش «چادر» بود. روی آن خیلی هم حساس بود. به خانمش می گفت: مراقب باش هیچ وقت چادرت خاکی نشه. ما از چادر خاکی خاطره خوبی نداریم.💔 #شهیدروح‌الله‌قربانی

'♥️𖥸 ჻ وَاللَّهُ مَعَكُمْ وَلَنْ يَتِرَكُمْ أَعْمَالَكُمْ(محمد۳۵) خدا با شماست و از ثواب اعمال شما هیچ نمی‌کاهد. خدایا تو همه جا هستی، تو در تمام چشم‌های مهربان و دست‌های بخشنده و قلب‌های پذیرنده تکرار می‌شوی. تو همیشه هستی، تو همیشه حضور داری. در تمام رفاقت‌ها، حمایت‌ها، لبخندها و اتفاق‌های خوب، ردی از تو هست. همه‌ی چشم‌های عزیزی که مرا می‌بینند، و قلب‌های عاشقی که مرا دوست دارند‌. همه‌ی آدم‌هایی که با من مهربانی می‌کنند،تویی🌩 🌿¦⇠#آیه‌گرافی 🌸¦⇠#قربونت‌برم‌خداجونم

🌙☁️ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ کہ قشنگ‌ترﯾﻦ ﻋﺸــﻖ نگاھ مھرﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ بہ ﺑﻨﺪگاﻧﺶ است. ﺯﻧﺪگۍ ﺭﺍ به ﺍﻭ بسپار ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ باﺵ کہ تا وقتۍ کہ ﭘﺸﺘﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ گرﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺮﺍﺱ‌ﻫﺎﯼ ﺩنیا ناچیز است . . _ صَحیفه‌سجادیھ

🖇 #حدیث 🌱🍊 پیامبر گرامی‹ص›فرموده اند: برای زن جـایز نیست،مـچ و پایـش را برای مرد نامحرم آشكار سازد و اگر مرتكب چنین عملی شد؛ اول اینكه : خداوند سبحـان همیشه او را لعنت می كند دوّم اینكه : دچار خشم و غضب خداوند بزرگ می شود سوم اینكه : فرشتــگان الهــی هـم او را لعنـت می كننــد چهارم : عذاب دردناكی برای او در روز قیامت آماده شده است. متاسفانہ‌الان‌خانمای‌زیادی مـچ پاهاشون رو براے نامحرم آشکار مکنند با انتشار این پست از خشـم و لعن خـداوند آگاهشون کنید

بسم الله الرحمن الرحیم #رمان_تنها_میان_داعش دیوار اتاق به شدت لرزید، طوری که شکاف خورد و روی سر و صورتم خاک و گچ پاشید. با سر زانو وحشتزده از دیوار فاصله میگرفتم و زن عمو نگران حالم خودش را به اتاق رساند. ظاهراً خمپارهای خانه همسایه را با خاک یکی کرده و این فقط گرد و غبارش بود که خانه ما را پُر کرد. ناله ای از حیاط کناری شنیده میشد، زن عمو پابرهنه از اتاق بیرون دوید تا کمکشان کند و من تا خواستم بلند شوم صدای پیامک گوشی دلم را به زمین کوبید. نگاهم پیش از دستم به سمت گوشی کشیده شد، قلبم به انتظار خبری از تپش افتاد و با چشمان پریشانم دیدم حیدر پیامی فرستاده است. نبض نفسهایم به تندی میزد و دستانم طوری میلرزید که باز کردن پیامش جانم را گرفت و او تنها یک جمله نوشته بود :»نرجس نمیتونم جواب بدم.« نه فقط دست و دلم که نگاهم میلرزید و هنوز گیج پیامش بودم که پیامی دیگر رسید : »میتونی کمکم کنی نرجس؟« ناله همسایه و همهمه مردم گوشم را کر کرده و باورم نمیشد حیدر هنوز نفس میکشد و حالا از من کمک میخواهد که با همه احساس پریشانی ام به سمتش پَر کشیدم :»جانم؟« حدود هشتاد روز بود نگاه عاشقش را ندیده بودم، چهل شب بیشتر میشد که لحن گرمش رانشنیده بودم و اشتیاقم برای چشیدن این فرصت عاشقانه در یک جمله جا نمیشد که با کلماتم به نفس نفس افتادم :»حیدر حالت خوبه؟ کجایی؟ چرا تلفن رو جواب نمیدی؟«