✅درتابستان چه بخوانیم❓1️⃣ #قرآن_و_عترت #فایل_صوتی #تفسیر_قرآن #مجمع_البیان 🔸🔹🔸جلسه👈21🔹🔸🔹 🎙« مُدَرِّس »: ✅ استاد ارجمند آیة اللّه احمد عابدی 📋« اَهَمِّ مباحث این جلسه»: 🔹بررسی لغات و إعراب . معنای آیه «خَتَمَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿۷﴾» 🔹منظور از قلب چیست؟ 🔹ختَمَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ یعنی چه؟ 🔹معنی عذاب عظیم معاونت فرهنگی_تبلیغی مدرسه علمیه مسجدگوهرشاد ⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️ 🤲اللَّهُمَّ‌ عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪ َ‌الفَرَجْ🌤

✅در تابستان چه بخوانیم❓2️⃣ #سیاست_و_جامعه #فایل_صوتی ️1️⃣1️⃣ #برگزاری_دوره 💠 سلسله کلاس های #تاریخ_مشروطه 💢🔹جلسه یازدهم🔹💢 🔖« موضوع »: وقایع بعد از تحصن شیخ فضل الله و صدور فتوای حرام بودن مشروطه 🎙«مُدَرِّس»: #استاد_احسان_عبادی مُدَرِّس و پژوهشگر #تاریخ_معاصر #تاریخ_معاصر #بصیرت_تاریخی #تاریخ_مشروطه 👈 بزرگواران همّت کنند جهت رفع یکی از دغدغه های رهبری عزیزمان(حفظه اللّه تعالی) نسبت به تاریخ بالاخص تاریخ مشروطه، حتماً دوره را تا آخر دنبال کنند. معاونت فرهنگی_تبلیغی مدرسه علمیه مسجدگوهرشاد ⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️ 🤲اللَّهُمَّ‌ عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ الفَرَجْ🌤

✳️ فیش منبر ✳️ #مجموعه_دوم ⚫️فیش منبر #محرم ⚫️ #از_عاشورا_تا_انقلاب_اسلامی 🌀ده جلسه کامل🌀 معاونت فرهنگی_تبلیغی مدرسه علمیه مسجد گوهرشاد ⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️

#مقتل_شناسی #متن_جلسه_سوم 📋( متن سخنرانی جلسه سوم دوره ی مقتل شناسی استاد حامد کاشانی ) « دلایل گذاشتن متن مکتوب این جلسه »: با توجه اینکه این جلسه بصورت کلیپ تصویری ضبط شده است: اولا: حجم آن بیش از حد مجازست و در ایتا قابل بارگذاری نمیباشد. ثانیا: برای دانلود حجم اینترنت زیادی لازم دارد، به همین خاطر دانلودش زیاد بصرفه نیست. 👇👇👇

📋 #متن_جلسه_سوم «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ» «أُفَوِّضُ أَمْری إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ».[۱] «رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری* وَ یسِّرْ لی أَمْری* وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی* یفْقَهُوا قَوْلی».[۲] «إِلهی أَنْطِقْنِی بِالْهُدَی وَ أَلْهِمْنِی التَّقْوَی».[۳] مقدّمه هدیه به پیشگاه با عظمت اهل بیت سلام الله علیهم اجمعین خاصه حضرت بقیه اللّه الأعظم روحی و أرواح العالمین لتراب مقدمه الفداء و عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف صلواتی هدیه بفرمائید. «الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ الْعَنْ أعْداءَهُم أجْمَعِینَ» إن شاء الله تا ماه محرم یا به حوصله جمع تا پایان صفر یک بحثِ موقتی با عنوان «ورودی به مباحثِ مقتل شناسی» داریم، البته قبل از آن هر جلسه اعتذار می‌کنیم که طبیعتاً این بحث مثلِ یک منبر شیرین، آن طور که استاد بزرگوار حاج آقای آصفی که مباحثی را بیان فرمودند نیست، چون بحث مبنایی است، البته همه افراد یا برای خواندن یا شنیدن روضه با آن درگیر هستند و این مبحث نکات مهمی دارد و بد نیست که حداقل یکبار افراد (غیر از عزیزانِ اهلِ علم) در این مبحث درنگی داشته باشند. مروری بر جلساتِ قبل بحث ما در مقدمه «روشی» بود. عرض کردیم که بحث «مقتل» یک جهت تاریخی دارد که باید بررسی شود که محلِ حادثه، عِده و عُده (نفرات و تجهیزات) دو طرف، انگیزهِ نبرد، فلسفهِ قیام نبرد و مردم شناسی کوفه به چه نحوی بوده است؟ شخصیت‌ها، احزاب و گروه‌های مختلف در کوفه به چه نسبت بوده‌اند؟ آیا در بین لشکرِ دشمن، نواصب داشتیم یا خیر؟ این نقل که شامیان در کربلا حضور داشتند با وجود اینکه لشکری از شام که نیامده بود، صحیح است یا خیر؟ مگر در کوفه، اهلِ شام داشتیم؟ شهدا چند نفر بودند؟ سَرِ مُطهر کدام شهید بر نیزه شده است؟ موضوعاتی که بحث دقیق لازم دارند، مباحث تاریخی هستند و بعد از تَتَبُع و بررسی همه منابع موجود یک نتیجه هم بیشتر ندارد البته ممکن است فرد به توقف برسد؛ یعنی هنوز دلیل کافی ندارد. مثلاً آیا بعد از شام اهل بیت سلام الله علیهم اجمعین در روز اربعین به کربلا رفتند یا نرفتند؟ هر سه نظر؛ رفتند، نرفتند و توقف در بحث، بین آقایان وجود دارد. اما وقتی بحث ما «مقتل از جهت روضه خوانی» است، دیگر این فضا وجود ندارد بلکه در روضه هدف إبکاء (گریاندن)، گریستن و حداقل تَبَاکی است. به قدری برای این مهم روایت داریم که اگر کسی شک کند که گریه به حضرت سیدالشهداء صلوات الله علیه از أفضل قربات است، دست کم هیچ از تشیع نمی‌داند؛ یعنی مثل خیلی از موارد مقتل و روضه نیست که بگویم که این موارد قطعی و اصلی نیست. اگر «گریه بر حضرت سیدالشهداء صلوات الله علیه» انکار شود، تقریباً می توان همه چیز را انکار کرد؛ یعنی روایت «گریه به حضرت سیدالشهداء صلوات الله علیه» با روایاتِ امامت ائمه علیهم السلام رقابت می‌کند و این اهتمام اهل بیت علیهم السلام را به موضوع نشان می‌دهد. حال وقتی که می‌خواهیم گریه کنیم که قطعاً یک عبادت است و غیر از اینکه این گریه؛ درمانِ دردها، استغفارِ گناهان و تزکیه نفس، دارای برکات مختلف و هزاران هزار آثار است، ثواب هم دارد و چون ثواب دارد، هر کاری که انسان را به یادِ مصیبتِ حضرت سیدالشهداء صلوات الله علیه بیندازد، وارد این مقوله می‌شود. یکی از ابزارِ روضه؛ «شعر خوانی» است. بیان «زبان حالِ مناسب» یکی دیگر از ابزار روضه است که انسان را با تلمیح و اشاره به یک داستانی ولو غیر مرتبط به یاد مصیبت بیندازند. شما به یک طفل آب بدهید یا به یک شش ماهه، نوباوه یا خردسالی در مجلس لباسِ عربی بپوشانید و… اگر فردی نیت کرده باشد، کودک خود را لباس عربی بپوشاند و به مجلس ببرد بسان روضه خوان است، در واقع همان کار را می‌کند. یکی از ابزار روضه هم «مقتل خوانی»، «روضه خوانی» و «بیانِ محتوای مصیبت» است. «بیان محتوای مصیبت» به چه معنا است؟ نقش فرد در روضه خوانی «نقّالی» است و تحلیل نیست؛ یعنی اگر فرد یک نقل را به شرط اخلاص، با قَصدِ قُربت و عدم دروغگویی، بیان کند کافی است. فرد نباید چیزی که قطعاً دروغ است را بیان کند. فرد باید در روضه چه چیزی را بیان کند؟ چیزی که خلافِ عقلِ قطعی، عقائدِ قطعی، تاریخِ قطعی و روایت معتبر نباشد و جهل واضح هم نباشد. « ص 1️⃣ »

مقاتل باید از کدام منبع بیان شود؟ این موارد برای فرد گوینده است و برای مستمع خوب است که اگر کسی این موارد را رعایت نمی‌کند، به او دوستانه و برادرانه تذکر بدهند. فرد باید از مظانِ مبحث بیان کند و اگر حوصله رجوع به مظان را ندارند، همان شعر را بخواند چون حُسن شعر این است که مخاطب متوجه می‌شود که این بیان «شعر» است و واقع قطعی نیست. وقتی فردی روضه می‌شنود یا بیان می‌کند، نباید گمان کند که این مطلب؛ «واقعِ قطعی» است. مثال حادثه حمله تروریستی گروهک داعش به مجلس را عرض کردم که در این حادثه، هر فردی یک خبری را نقل می‌کرد و هر چند دقیقه یکبار در زیر نویس شبکه خبر اخبار را مخابره می‌کند که سه نفر را دستگیر کردند، چهار نفر را درستگیر کردند در حالی که هیچ کس را دستگیر نکرده بودند! اگر یک نفر بگوید: الان یک خبر آمد که سه نفر را گرفتند. او در حال بیانیم نقل است و ممکن است این نقل واقعی هم نباشد. نکته‌ای که در مقتل و روضه وجود دارد این است که نقلی که به عنوان یکی از نقل‌ها بیان می‌شود، فرد را به یاد مصیبت بیندازد. هم گوینده باید خیلی دقت کند و جوری نقل را بیان نکند که مخاطب گمان کند که گوینده در صدد نقلِ واقع است و هم مستمع روضه نباید گمان کند که گوینده در صدد بیانِ نقلِ واقع است. گوینده فعلاً در حال بیانِ یکی از نقل‌ها است. روضه از چه منبعی نقل شود؟ خوب است گوینده از چه منبعی بیان کند؟ اگر خداوند متعال بنده را نوکرِ روضه خوان‌ها قرار دهد، به عالم افتخار می‌کنم. اگر روضه خوانی با خود شرط کند که از شنیده‌های خود نقل نکند بلکه از دیده‌های خود (کتب) نقل کند، مدتی نمی‌تواند مطلبی بیان کند ولی بعد درست می‌شود چون کتب ضعیف با اینکه زیاد هستند ولی در هر صورت خیلی محدودتر از شنیده‌های ضعیف هستند. بسیاری از اوقات جعلیات و غلط غلوطِ شنیده‌ها به واقعِ امر غالب هستند. اگر منبری‌ها، ذاکران و سخنرانان عادت کنند که آنچه دیدند، بیان کنند (حالا درست است که از کتبِ خوب ببینند) و مُقید باشند که شنیده‌های خود (نقل قول‌ها) را بیان نکنند، بعد از مدت زیر و رو می‌شوند البته مدتی نمی‌توانند مطلبی را بیان کنند. بنده در ۱۵ سال اخیر، دوبار نقل قول کردم (آن دو مورد در خاطرم وجود دارد) و هیچ وقت جز آن دو مورد جز آنچه دیدم، عرض نکردم. فرد نباید نقل قول کند چون معمولاً نقل‌ها خطا دارد. (کتب خطا دارند چه رسد به نقل‌ها) حواس پرتی زیاد است و… به هیچ کس اعتماد نکنید. باید فرد متن را ببیند. بنده در این موضوع یک تجربه کوچکی دارم. غلط به قدری غالب به درست است که اگر شما بدانید از هزار مورد، نهصد و پنجاه مورد آن اینگونه است، یا اصل آن دروغ و جعل است یا بخشی از آن دروغ و جعل است یا حواس پرتی سبب شده است که اصل و فرع آن غلط شود، اعتماد خود را به نقل قول از دست می‌دهید. البته این بدان معنا نیست که بنده گوینده را تکذیب کنم، نه بلکه افراد دچار اشتباه می‌شوند. برای بنده مکرراً اتفاق افتاده است که برای احتیاط آیه شریفه قرآن کریم را از روی مُصحف شریف نوشته‌ام و از روی نوشته‌ی خود خوانده‌ام ولی در لحظه‌ی نوشتن از روی سهو آیه را کم و زیاد کرده‌ام. شما یک متن بنویسید، اگر متن خود را بخوانید مشاهده می‌کنید که در متن اشتباه دارید. ممکن است فرد «هرکس» را «ح» نوشته باشد! اصلاً تعجب می‌کنید که چرا اینچین اشتباهی کرده است. فراوان این اتفاقات رخ می‌دهد. اصلاً انسان محلِ خطا است لذا آدمی نباید شنیده‌های خود را ملاک قرار دهد مگر اینکه آن شنیده از فردِ استثنائی و خُبره ویژهِ آن فن باشد. خُبره ویژهِ مقتل هم ذاکر و منبری نیستند. مثلاً فرد یک محققِ برجسته یا مرجع تقلید دقیق‌النّظر (تیزبین) در این موضوع باشد. چون ما مجتهدِ مُسَلَّم داریم که در موضوع مقتل بسیار تسامح و سهل اندیش است و از ده موردی که روضه خوانده است، هشت مورد غلط واضح است. تنها مجتهد بودن کفاف نمی‌کند چون فرد مجتهد در فقه است و مجتهد در مقتل نیست؛ یعنی آدمی در این امر باید خیلی وسواس داشته باشد و فرد در این دقت نظر ضرر نخواهد کرد چون در حال معامله با فرد دیگری است. بنابراین مظانِ نقل مقتل «مکتوبات» است. بنده اقوال را جزو مظانِ مقتل محسوب نمی‌کنم. « ص 2️⃣ »