* #براساس_زندگینامه_شهید_عبدالمجید_سپاسی* * #نویسنده_غلامرضا_کافی* * #قسمت_چهل_چهارم بسم الله گویان رسیدیک به سنگر نوک. پیشانی جنگی ما آنجا بود .حاج قاسم سلطان آبادی بود و یک فرمانده گردان که نامش یادم نیست .سنگر تنگ ما را به زحمت جا داد. مهربان نشستیم دیده بوسی و احوالپرسی و تهیه گزارش برای فرمانده لشکر . دشمن ترسش را با ریختن گلوله ها پنهان می کرد. سنگر نوک از توپ مستقیم شان که پشت سر هم در اطراف فرود می آمد مثل گهواره تاب میخورد. حاج قاسم گفت نیروهای دشمن تازه نفس هستند و مدت زیادی نیست که مستقر شدند .بچه ها ی کمین و اطلاعات هم گزارش داده بودند که برایشان سخنرانی شده و حسابی تهییج شده اند .از خاکریز که نگاه کردیم همه این گزارش‌ها تایید شد. عراقی ها تانک هایشان را انداخته بودند و با چراغ های روشن مانور می دادند. برای تدارکات و نیرو مشکل ما بیش از دشمن بود. آبگرفتگی دردسر بود مزاحم همه چیز بود. تعویض نیرو استقرار نیرو، حمل و نقل تدارک کردن همه چیز. در همین حین برای بار دوم حرارت ملایمی روی صورت حاج مجید سر خورد. چشمش شروع کرد به خونریزی. خیلی هم شدید. در یک چشم به هم زدن خون روی بادگیر پسته رنگش موج انداخت. آمبولانس نبود. امکانات ماشینی نبود .بیسیم هم که می زدیم کسی جواب نمیداد .آنجا فقط یک گردان نیروی خط نگهدار بود که به کمک گردانی از لشکر حضرت رسول حفظ محور می کردند. لجمان هم از دستش در آمده بود که لاینقطع میگفت: چیزی نیست مهم نیست. بالاخره تصمیم بر این شد که با یک نفر برگردد عقب. همه هم گفتند هاشمی. ما هم راه افتادیم. مثل ابر بهار گلوله میریخت .ماندن توی خط  به سلامت نزدیک تر بود . ظلمات هم بود چشم چشم را نمیدید .با بدبختی رسیدیم به سنگرهای اول این ور و آن ور زدیم تا یک آمبولانس پیدا کردیم .راننده نداشت صدا زدیم پیدایش شد . گفت بنزین ندارم. قربان صدقه اش رفتیم قول بنزینش دادیم تا راضی شد. اصفهانی بود از لشکر امام حسین . به هر ترتیب رسیدیم به اسکله و منتظر قایق شدیم. به قصد این ور آب حرکت کردیم. آب کم عمق بود و پروانه موتور گیر می کرد . هوا گرگ و میش بود که به بیمارستان رسیدیم .انگاری رمقش را دقیق اندازه گرفته بود و تقسیم کرده بود . روی تخت دراز نکشیده از هوش رفت. بعد از نماز صبح برایش دعا کردم. نگرانش بودم خاصه که یادداشتی هم نوشته بود و داده و دست پدرم که جبهه بود و گفته بود اگر من شهید شدم حتماً شما را شفاعت خواهم کرد و هنوز این سند بهشت محفوظ و موجود است است. #ادامه_دارد •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•* @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_چهل_چهارم بیسیم را از پشتم باز کرد و گفت: بیا خودت ببین. کمی مکث کرد و گفت: بذار ببینم وضعیت خودت چطوره؟ پیراهنم را بالا زد و گفت :سهم تو فقط یه گلوله بوده. از کولی پشتی اش گاز استریل در آورد آن را روی زخمم گذاشت و گفت: به تو میگن رزمنده ی ضد گلوله. _ولی من که گلوله خوردم _زخمت عمیق نیس به زخم سطحیه برادر ضد گلوله. زخمم را با باند پارچه ای بست و گفت: پاشو عامو جون. پاشو همین اطراف یه مستحقی پیدا کن و صدقه بده که عمرت به دنیا بوده. خندیدیم دست بالا ادامه داد: از دور می دیدمت گلوله که خوردی دیدم پرت شدی توی هوا. منم توی سرم زدم و گفتم: یا حضرت عباس... بعد نیم خیز شدی ولی رگبار گلوله ها تو رو به زمین کوبیدن. به خودم گفتم :عبدالله زاده هم شهید شد. _مگه شهید شدن به همین راحتی یه بنده ی خدا. هر دو خندیدیم. زخمم را بست و گفت: برادر جبهه در اختیار شماس.... ایستادم و پیشانی خاک آلودش را بوسیدم _خدا خیرت بده باید به گردان نکویی مهر که در ارتفاعات چهارصد متری وارد عمل شده بود,سر میزدم تا اگر نیاز به کمک داشت به وضعیت آنها سرو سامان میدادم .در بازگشت از آن جا با صحنه ای عجیب رو به رو شدم. دست بالا چهار دست و پا این سو و آن سو میرفت و بچه ها را هدایت میکرد .دوان دوان به سمتش رفتم گفتم چی شده؟» با همان مهربانی همیشگی که در چشمانش بود نگاهم کرد و گفت: گمون نکنم مثل تو ضد گلوله باشم. پایش به شدت زخمی شده بود. - پات آش و لاش شده که.... _یه خراش کوچیکه _باید به امدادگرا بگم ببرنت عقب _نه _این باید مداوا بشه _بعد از عملیات ان شاء الله _این جا من فرماندهم .تشخیصم اینه که باید برگردی عقب... کمی مکث کرد و گفت: اطاعت از فرمانده واجبه. راضی شد برگردد. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #خاطرات_دفاع_مقدس* #نویسنده_محمد_محمودی* #گلابی_های_وحشی #قسمت_چهل_چهارم تا نزدیکیهای ظهر هر چه التماس کردیم فایده ای نداشت. ناچار شدیم دنبال دوست و آشنایان بگردیم . آدرس هیچ کدام از آنها را بلد نبودیم. به سختی توانستیم دو نفر از آنها را پیدا کنیم .عصر به بسیج رفتیم دو نفر که یکی شوهر خواهر دانا و دیگری مسئول کارگزینی سپاه مهاباد بود هر چه برای ما رو زدند ، آقای جوکار زیر بار نرفت. عجب حکایتی شده بود .این جثه های ما برای همه دردسر ساز شده بود .قرار شد فردا به اتفاق ،یکی دو نفر از پاسدارانی که در آن جا مسئولیت داشتند به بسیج مراجعه کنیم . مسئول کارگزینی سپاه مهاباد که روز قبل برایمان رو زده بود هم وارد عمل شد و در نهایت با هر سختی که بود پذیرش شدیم .وقتی که مسئول اعزام نیرو پرسید: _کجا میتوانید کار کنید؟ من پاسخ دادم - در هر کدام از محورها که نیاز باشد حاضریم خنده ای کرد و گفت: _نه شما باید در همین شهر و در ستاد عملیات شهری به کار گرفته شوید . به ستاد معرفی شدیم و در آن جا هم در لیست نگهبانی قرارمان دادند .چند روزی به همین منوال گذشت .کارمان شده بود از صبح تا غروب دو پست سه ساعته و شب هم یک پست سه ساعته نگهبانی دادن. به این کارها رغبت آن چنانی نداشتم. دلم میخواست جایی باشم که رنگ و بوی جبهه داشته باشد .صدای انفجارات صحبت از عراقیها . بله برای اینها دلم تنگ شده بود در هر حال چاره ای نبود. وضع به همین منوال گذشت گاهی اخباری مبنی بر درگیری در محورها و پاسگاههای اطراف به گوش می رسید #ادامه_دارد ... @Modafeaneharaam