مربوط یه یادداشت بالا از راست به چپ: آقای دکتر روزبهانی نماینده دانشکده، خانم دعاء باسم لطیف، بنده، آقای دکتر احمد الهاتف.  @MohsenAlviri

🔸 اطلاعیه‌ی دفاع از پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد ایران‌شناسی عنوان: فلسفه‌ی ایران‌شناسی استاد راهنما: دکتر حسن زارعی محمودآبادی استاد مشاور: دکتر سامان قاسمی فیروزآبادی استادان داور: دکتر فرهنگ رجایی، دکتر محسن الویری دانشجو: امید ماندگاری زمان: یکشنبه ۲۲ اسفند ماه ۱۴۰۰، ساعت ۱۶ محل برگزاری: به‌ صورت مجازی در سامانه‌ی آنلاین دانشگاه لینک ورود به جلسه‌ی دفاع: http://vc.meybod.ac.ir/meeting-irn @MohsenAlviri

🔹 پیام تسلیت به مناسبت رحلت آیت‌الله ری‌شهری روز ۴ فروردین ۱۴۰۱ بیش از یک صد و ده نفر از استادان و فضلای حوزه و دانشگاه با صدور پیامی، رحلت آیت‌الله ری‌شهری را تسلیت گفتند. متن این پیام که در بسیاری از پایگاه‌های اطلاع‌رسانی بازتاب داشت به نقل از خبرآنلاین چنین است: بسم الله الرحمن الرحیم هُمْ وَ أَزْواجُهُمْ فی‏ ظِلالٍ عَلَی الْأَرائِکِ مُتَّکِؤُنَ محقق سخت‌کوش ومحدّث نام‌آور،  آیت‌الله محمدی ری‌شهری (رحمة‌الله علیه) زندگی را بدرود گفت و آسمانی شد. آن بزرگوار شیفته‌ی معارف ثقلین بود. از آغازین کوشش کارآمد و گران‌ارج میزان‌الحکمه که همواره در مسیر پیراستگی و آراستگی پیش می‌رفت تا موسوعة معارف‌ الکتاب و السنة که قالب گسترده‌ی آن بود و بخشی از آن مجال نشر یافته است، از هیچ کوششی در جمع و تدوین و نشر میراث ثقلین دریغ نورزید. دانشنامه‌های سترگ که با همدلی و همراهی فاضلان و عالمان همگام او نشر یافت در گشودن افق‌های پژوهش در سیره‌ی نبوی و علوی و حسینی و مهدوی و عقاید اسلامی بر پایه‌ی معارف ثقلین بی‌بدیل است. گام‌های بلند او در بازسازی و تشیید بنیادهای آستانه‌ی مقدسه‌ی حضرت عبدالعظیم، تأسیس دارالحدیث، و همراهی با امام خمینی و مقام معظم رهبری، یادگاری جاودانه است که همواره شکوهمند خواهد ماند. او عالمان و مرزبانان اندیشه‌ی شیعی را ارج می نهاد. از این رو کنگره‌های بزرگداشت‌شان را رقم زد که نتایج آن با یاری همراهان و همدلی دانشمندان کم‌نظیر است. نقش مؤمنانه و پژوهشگرانه‌ او در ابعاد تفکر اسلامی، به  ویژه همکاری موسسه دارالحدیث با کتابخانه‌های مهم عمومی و تخصصی و تدوین و نشر ده‌ها اثر فاخر و تربیت نسلی حدیث‌پژوه فراموش‌ناشدنی است.  از خداوند سبحان برای آن محدّث شیفته‌ی آموزه‌های ثقلین، غفران و رحمت و برای بازماندگان شکیبایی و اجر مسئلت می‌کنیم. محمدرضا آشتیانی ـ عبدالرحیم اباذری ـ عبدالعلی ابراهیمی ـ سیدمحمدحسین ابوترابی‌فرد ـ غلامحسین اسماعیلی ـ محسن الویری ـ علیرضا امینی ـ مسعود اوسطی ـ عبدالرضا ایزدپناه ـ عبدالحمید باقری بنابی ـ عبدالمجید باقری بنابی ـ جواد باقری بنابی ـ مصطفی باقری بنابی ـ مهدی باقری سیانی ـ رضا برنجکار ـ علی بنایی ـ شکرالله بهرامی ـ حمید پارسانیا ـ محمدتقی پورمحمدی ـ مصطفی پورمحمدی ـ حسن پویا ـ محمد تقدیری ـ محمود تقی‌زاده داوری ـ محمد جعفری ـ رسول جعفریان ـ سیدنورالدین جعفریان ـ محمودرضا جمشیدی ـ کاظم جواهری ـ جویا جهان‌بخش ـ سیدرضا حسینی بهشهری ـ سیدحیدر حکیم ـ محسن جلالی ـ مجید جلالی ـ محمدعلی چلونگر ـ محمد حاج‌ابوالقاسمی ـ محمدحسین حسینی‌زاده بحرینی ـ سیدمحمدرضا حسینی جلالی ـ سیدمهدی خاموشی ـ عبدالحسین خسروپناه ـ عبدالامیر خطاط نائینی ـ قربانعلی دری نجف‌آبادی ـ فضل‌الله ذاکری ـ علی راد ـ علی رازینی ـ سیدحسن ربانی ـ هادی ربانی ـ محمود رجبی ـ محمدعلی رحمانی ـ محمدعلی رضایی ـ محمد رحمانی نیشابوری ـ حسین رحیمیان ـ ناصر رفیعی ـ محمدرضا زایری ـ علی‌اکبر زمانی‌نژاد ـ محمدتقی سبحانی ـ محمد سبحانی‌نیا ـ محمدرضا ستوده‌نیا ـ سیداحمد سجادی جزی ـ نصرالله شاملی ـ سیدعلی شاه‌چراغی ـ حمیدرضا شریعتمداری ـ مهدی باقر شریف‌القریشی ـ سیدکاظم شمس ـ علی شیروانی ـ هادی صادقی ـ محسن صادقی ـ محمدحسن صافی گلپایگانی ـ سیدعباس صالحی ـ سید یوسف طباطبایی‌نژاد ـ سید کاظم طباطبایی‌نژاد ـ نجم‌الدین طبسی ـ عباس ظهیری ـ احمد عابدی ـ مسعود عالی ـ عبدالمحمود عبداللهی ـ محمد عبداللهیان ـ محمدصادق عرب‌نیا ـ سیدمحمود علوی ـ سیدعلی عماد ـ مهدی غروی قوچانی ـ عباس کعبی ـ علی کورانی ـ محسن فقیهی ـ محمد هادی فلاح‌زاده ـ محمدحسین فلاح‌زاده ـ کاظم قاضی‌زاده ـ سیدعلی قاضی‌عسکر ـ نجف لک‌زایی ـ جواد محدثی ـ علی مختاری ـ رضا مختاری ـ محمد مرادی ـ محمدجواد محمدی ـ سیدمحمدجعغر مرتضی العاملی ـ محمد مصدق ـ حیدر مصلحی ـ حسن مظاهری ـ مسعود مکارم ـ محمدمهدی معراجی ـ حسین ملکا ـ سیدابوالحسن مهدوی ـ محمدعلی مهدوی‌راد ـ مهدی مهریزی ـ محمد موحدی‌آزاد ـ مصطفی موسوی اصفهانی ـ حامد ناجی ـ هادی نجفی ـ احمد نجمی ـ محمدعلی نظام‌زاده ـ علی نظری‌منفرد ـ علی نکونام گلپایگانی ـ عبدالفتاح نواب ـ هاشم نیازی ـ سیدمحمد واعظ موسوی ـ علی ورسه‌ای ـ اصغر هادوی. ۶ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

🔸 ارائه بحثی در زمینه فهم تمدنی قرآن در اواخر  اسفند ۱۴۰۰ گزارشی در باره پایان یافتن یک دوره خوانش تمدنی قرآن به عنوان مرحله نخست "طرح فهم تمدنی قرآن" در پژوهشکده مطالعات تمدنی و اجتماعی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی پس از یک‌صد و بیست جلسه طی پنج سال منتشر شد: فاز نخست پروژه «قرآن و تمدن» به پایان رسید - خبرگزاری حوزه (hawzahnews.com) اکنون دوستان این حلقه برآنند که یافته‌های خود در باره محوریت روش فهم تمدنی قرآن را در سلسله جلساتی ارائه دهند تا پس از بررسی و نقد و تکمیل از سوی دیگر اعضا به صورت یک مجموعه مقاله منتشر شود. در این چارچوب بحث بنده با عنوان "درآمدی بر مؤلفه‌های فهم تمدنی قرآن" فردا پنجشنبه ۱۸ فروردین ۱۴۰۱ از ساعت ۱۷:۰ تا ۱۹:۳۰ در یک نشست مجازی ارائه خواهد شد.  با توجه به تمهیدات پیش‌بینی شده، امکان حضور تعدادی محدود میهمان هم در این جلسه وجود دارد. دوستانی که مایل هستند در این جلسه مجازی شرکت کنند به صورت خصوصی اطلاع دهند تا لینک جلسه همراه با چند نکته برای هماهنگی بیشتر، برایشان ارسال شود.  ۱۷ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

🔹 با توجه به لغو سخنرانی "بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در نیمه قرن دوم هجری؛ بازخوانی یک نامه" به دلیل اختلال اینترنتی، این سخنرانی امشب ۲۵ فروردین ۱۴۰۱ ارائه خواهد شد، ان شاء االله. ۲۵ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

🔸 ارائه سخنرانی با عنوان بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در نیمه قرن دوم هجری؛ بازخوانی یک نامه ـ بخش اول از دو قسمت روز پنج‌شنبه ۲۵ فروردین ۱۴۰۱، بحثی با عنوان "بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در نیمه قرن دوم هجری؛ بازخوانی یک نامه" در سلسله نشست‌های مجازی مؤسسه مفتاح کرامت در ماه مبارک رمضان با محویت اخلاق اجتماعی ارائه شد که چکیده آن چنین است:  مقدمه سه مقدمه پیش از ورود به اصل بحث لازم است: مقدمه اول ـ این گفتار در پیوند محتوایی و در بخش‌هایی از آن برگرفته از مقاله‌ای است که پیش از این با عنوان "امام صادق علیه السلام و سبک زندگی یک مسلمان" منتشر شده است. اخلاق اجتماعی به گونه‌های مختلف تعریف شده است و تعریف مورد نظر از اخلاق اجتماعی در این بحث چنین است: اخلاق اجتماعی مجموعه بایدها و نبایدهایی است که فرد در گستره روابط اجتماعی صرف‌نظر از الزامات قانونی (این که قانون در باره آن‌ها چه موضعی دارد) بر پایه یک باور درونی و با هدف تعالی روحی خود یا تعالی جامعه در مواجهه با  دیگران آن‌ها را رعایت می‌کند.  مقدمه دوم ـ نامه‌ای مهم از امام صادق علیه السلام به یاران خود در دست است که قديم‌ترين نقل آن در بخش الروضه کتاب الکافی مرحوم کلينی (ج ۸، صص ۲-۱۴) آمده است. وثاقت نامه، به دلیل استفاضه و همچنین به دلیل اعتبار یکی از طریق‌های نقل آن، محل تردید نیست. در مقدمه اين نامه چنين آمده است که وقتی امام صادق عليه السلام اين نامه را خطاب به ياران و پيروان خود نوشت، به آن‌ها دستور داد مدام به اين نامه توجه داشته باشند و در آن تأمل کنند و بکوشند به آن پايبند باشند و به آن عمل کنند. شيعيان آن حضرت هم اين نامه در نمازخانه‌های داخل منازل خود گذاشته بودند و بعد از انجام فريضه نماز به تأمل در آن می‌پرداختند. گزاره‌های مربوط به اخلاق اجتماعی در این نامه، موضوع بحث ماست.  مقدمه سوم ـ شیعیان در آغاز استیلای عباسیان در معرض تهدیدهای هویتی تازه‌ای قرار گرفتند. قرائنی نشان می‌دهد که این نامه امام صادق علیه السلام پس از زوال بنی‌امیه و در دوران سخت و پرتنگنای عباسی نوشته شده است. بر این پایه می‌توان گفت کارکرد اصلی این نامه حفظ هویت شیعی در برابر تهدیدها و چالش‌های هویتی آن روزگار بوده است و همین نکته حلقه وصل مفاد آن نامه با چالش‌های روزگار ماست. دسته‌بندی محتوای نامه اگر مفاد این نامه در قالب سه محور رابطه انسان با خدا، رابطه انسان با  خود و رابطه انسان با دیگران دسته‌بندی شود، می‌توان دست کم به ۲۲ گزاره دال بر توصیه امام صادق علیه السلام به چگونگی رابطه شیعیان با دیگران به این شرح دست یافت: حفظ آرامش و وقار و سکينه، حفظ حياء و دوری جستن از هر آن چه صالحان پيش از ما از آن‌ها دوری جسته‌اند، خوش‌رفتاری با مخالفان و دوری جستن از شدت بخشيدن به مخالفت با آن‌ها (دو بار ذکر شده است)، برخورد نيکو داشتن با بدرفتاري‌ها برای جلوگيری از ناديده گرفته شدن و زير پا ماندن حق، بازداشتن زبان جز از خير و پرهيز از بدگويی و تهمت و دشمنی‌ورزی، سکوت جز در آن چه برای آخرت سودمند باشد، شکيبايی ورزيدن در برابر مشکلاتی که دشمنان در برابر پایبندی به حق ايجاد می‌کنند، خوش‌رفتاری با مردم، پرهيز از دشنام دادن به دشنام دهندگان به خدا و اوليای خدا، مهرورزی به مستمندان و دوری جستن از خوار شمردن و تکبر ورزيدن به آن‌ها، دوری جستن از فخرفروشی و خودبزرگ‌بينی، دوری جستن از بَغی و تعدی به حقوق ديگران، دوری جستن از حسد، پرهیز از کمک به ستم کننده به مسلمانان مظلوم، کمک به همديگر، دوری جستن در حد توان از بدگویی عليه صالحان نزد پيشوای جامعه اسلامی و در تنگنا قرار دادن امام، دوری جستن از در تنگنا قرار دادن برادران مسلمان، دقت در مرزبندی‌های اعتقادی و اجتماعی و دقت در اين که انسان در شمار اهل باطل قرار نگيرد، پرهيز از قرار دادن خدا و امام و دين در معرض دشمنی‌های اهل باطل، قرار دادن حب و بغض‌ها بر اساس معيارهای خداپسندانه، عادت دادن نفس به بلاء و مصيبت در دنيا و تدبر در مصائب پيامبران که قرآن آنها را ذکر کرده است، و پيروی کردن از هدايت و وقار و آرامش و حلم و خشوع و تقوا و راستگويی و وفای به عهد صالحان. ادامه دارد. ۲۸ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

🔸 ارائه سخنرانی با عنوان بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در نیمه قرن دوم هجری؛ بازخوانی یک نامه ـ بخش دوم از دو قسمت این گزاره‌ها که هر یک از آن‌ها نیازمند شرح و بسط است و تنها گزیده‌ای از آن به اختصار تمام در نشست توضیح داده شد، قابل دسته‌بندی در سه محور کلی خردورزی، اخلاق‌مداری و مسؤولیت اجتماعی است. به بیان دیگر اخلاق اجتماعی بر پایه تعریفی که از آن ارائه شد، از دیدگاه امام صادق علیه السلام دارای این سه ویژگی است.  جمع‌بندی پرسش از هویت شیعی در عرصه اجتماع یک پرسش کهن است و چنین برمی‌آید که کتاب‌هایی مانند صفات الشیعه اثر شیخ صدوق (۳۸۱ ق.) که بخشی از روایات آن به آداب معاشرت اختصاص دارد در پاسخ به همین نیاز نوشته شده باشد. ما اکنون نیز در برابر این پرسش هویتی قرار داریم  که ما کیستیم؟ نشانه‌های هویتی ما در عرصه اجتماع و در تعامل با دیگران چه باید باشد؟ با وجود همه تأملات و احتیاط‌ها در مسأله تطبیق‌ و تعمیم‌های تاریخی، به نظر می‌رسد امروزه نیز که فاصله گرفتن جامعه ما از اخلاق اجتماعی مورد اشاره در آموزه‌های دینی نادیده‌گرفتنی نیست، می‌توان با الگو قرار دادن این نامه مهم امام صادق علیه السلام اخلاق اجتماعی خود بر پایه رهنمودهای آن حضرت بازتعریف و بازآرایی کرد و با عمل به آن‌ها هویت متمایز پیروان واقعی مکتب اهل بیت علیهم السلام را در عرصه اجتماعی به دیگران شناساند. امام صادق علیه السلام در بخشی از این نامه، وجه هویت‌بخشی آن را اینگونه برجسته ساخته‌اند: هَذَا أَدَبُنَا أَدَبُ اللَّهِ فَخُذُوا بِهِ وَ تَفَهَّمُوهُ وَ اعْقِلُوهُ وَ لَا تَنْبِذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ مَا وَافَقَ هُدَاكُمْ أَخَذْتُمْ بِهِ وَ مَا وَافَقَ هَوَاكُمْ طَرَحْتُمُوهُ وَ لَمْ تَأْخُذُوا بِهِ  یعنی: اين آداب (پيشنهادی) ماست که همان آداب خدايی است، آن را دريابيد و آن را فهم کنيد و در آن بيانديشيد و آن را پشت سر خود نيناندازيد، اگر چنين کنيد و به اين آداب عمل کنيد، به آن چه سازگار با هدايت‌يافتگی شماست دست يافته‌ايد و به آن چه سازگار با هواپرستی شماست پشت کرده‌ايد و آن را وانهاده‌ايد. این توصیه‌ها چندی است در جامعه ما نه در سطح حکمرانی و نه در سطح  عمومی شنیده نمی‌شود، ولی وظیفه زنده نگاه داشتن آن‌ها و جلوگیری از فراموش شدن کامل آن‌ها همچنان بر دوش‌ها سنگینی می‌کند.  ۲۸ فروردین ۱۴۰۱ @MohsenAlviri

مربوط به یادداشت بالا متن یک‌پارچه خلاصه سخنرانی بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در قالب وُرد @MohsenAlviri

مربوط به یادداشت بالا متن یک‌پارچه خلاصه سخنرانی بایسته‌های اخلاق اجتماعی شیعیان در قالب پی‌دی‌اف @MohsenAlviri