#رمان_بدون_تو_هرگز #پارت_هجدهم علے مشکوک مے شود ...من برگشتم دبیرستان ... زمانی که من نبودم ... علے از زینب نگهدارے مے کرد ... حتے بارها بچه رو با خودش برده بود حوزه ... هم درس مے خوند، هم مراقب زینب بود ... سر درست کردن غذا، از هم سبقت مے گرفتیم ... من سعے مے کردم خودم رو زود برسونم ... ولے عموم مواقع که مے رسیدم، غذا حاضر بود ... دست پختش عالے بود ... حتے وقتے سیب زمینے پخته با نعناع خشک درست مے کرد ... واقعا سخت مے گذشت علے الخصوص به علے ... اما به روم نمے آورد ... طورے شده بود که زینب فقط بغل علے مے خوابید ... سر سفره روے پاے اون مے نشست و علے دهنش غذا مے گذاشت ... صد در صد بابایے شده بود ... گاهے حتے باهام غریبے هم مے کرد ... زندگے عادے و طلبگے ما ادامه داشت ... تا اینکه من کم کم بهش مشکوک شدم ... حس مے کردم یه چیزے رو ازم مخفے مے کنه ... هر چے زمان مے گذشت، شکم بیشتر به واقعیت نزدیک مے شد ... مرموز و یواشکے کار شده بود... منم زیر نظر گرفتمش ... یه روز که نبود، رفتم سر وسایلش ... همه رو زیر و رو کردم... حق با من بود ... داشت یه چیز خیلے مهم رو ازم مخفے مے کرد ... شب که برگشت ... عین همیشه رفتم دم در استقبالش ... اما با اخم ... یه کم با تعجب بهم نگاه کرد ... زینب دوید سمتش و پرید بغلش ... همون طور که با زینب خوش و بش مے کرد و مے خندید ... زیر چشمے بهم نگاه کرد ... - خانم گل ما ... چرا اخم هاش تو همه؟ ... چشم هام رو ریز کردم و زل زدم توے چشم هاش ... - نکنه انتظار دارے از خوشحالی بالا و پایین بپرم؟ ... حسابے جا خورد و زینب رو گذاشت زمین ... نویسنده متن👆همسر وفرزند شهید سید علے حسینے #ادامه_دارد...