دو روز برای انجام این همه کار خیلی کمه.

تابستون برام یاد آور احساساتیه که نمیخوام بهش برگردم و حتی شاید اون احساسات رو به یاد نیارم اما وقتی بوی تابستون شهرو پر میکنه یه چیزی روی قلبم سنگینی میکنه که من نمیدونم چیه. یادم نمیاد ولی عذابم میده.

من چقدر دست خوشِ تغییر شدم نه؟ چقدر عوض شدم چقدر زیاد.

دوران زیادی نگذشته ولی به تابستون یا همین موقع پارسال فکر میکنم میبینم انگار برام ده سال گذشته از شدت و توالی اتفاقات.

خدایاشکرت.

زنیکه برو درس بخون دیگه این علاف بازیا چیه تو داری در میاری امشب؟

ایتا کی در حالِ آپدیت نیست اعلام کنه ما اون زمان‌ها از اپلیکیشن استفاده کنیم نه؟

این روزا دلم میخواد بنویسم، نقاشی کنم، اسکرب بوک بزنم،کتاب بخونم، ورزش کنم اما به هر دلیلی چه درست چه غلط نمیتونم و نمیشه و اینگار این روزا تلسم شده. اردیبهشتِ عزیزم لطفا هم به اندازه ای کِش بیا که به اتمامِ تمامِ پروژه های ما برسی و هم اینقدر زود تموم شو که بری که بری که بری.

مامانم فکر میکنه من بی نظم ترین دختر دنیام. فکر کنم حق داره.

-