اللّهم‌عجل‌لولیک‌الفرج؛

بسم الله؛

شبتون کوک .

آهنگش گریمو در میاره.

همین الان یادم اومد چرا ژاپن برد.. 😀

اینقدر جذابه یعنی میخوام یه بار دیگه بشینم کلشو ببینم. لعنتیا.

از دیشب بی انرژی تر و خسته ترم چون خوابیدم و یه خواب درامِ به شدت غمیگن دیدم که ته داستان همه شخصیتا مردن. یعنی الان میتونم بشینم ساعت ها گریه کنم.

همه میخوابن صبح بلند میشن با انرژی، ما میخوابیم صبح بلند میشیم یکی با چماق زدتمون تو خواب.

یه اخلاق بدِ دیگه ایم دارم که الان موجب بی حالیمه، اونم اینه وه وقتی سبک کاری آدمای مختلف تویِ کارای مختلف رو میبینم بلافاصله حس میکنم کارام هیچوقت اینطوری نیستن و انگیزمو از دست میدم.

تا نماز صبح خواب کات اوت میدیدم، میبُریدم، میبردم، میوردم، تکون میدادم، عکس میگرفتم، سخت بود ولی تموم شد و خوشحال شدم جدا. بعد از نماز صبح ولی داستان افتاد تویِ زندگی یه دختر و پسری که از خانوادشون جدا شده بودن و سال ها بعد همدیگه رو پیدا کردن بعد تازه دوباره بدبختیاشون شروع شد و تهشم همه شون مردن. جالبه یکی از شخصیتا‌ی مهم فیلم اندرو گارفیلد بود که آخر فیلم آتیش گرفت و من نشستم زار زدم برای این پسر.

چرا مغزم باید همچین داستانی تولید کنه؟