دوری خیلی درد بزرگیه، لمسِت میکنه. لمس نه اون لمس، لمس از جهتِ سِر شدگی. دیگه چشات اون سویی رو نداره که روز اول وقتی لبخندشو دیدی داشت. دیگه قلبت این دوری رو پذیرفته، هر بار که میای بهش گره خوردنِ چشماتون بهَم رو یاد آوری کنی، میزنه تو ذوقت. فقط یه دونه "اون دیگه تموم شده احمق جان" نثارت میکنه و مجبورت میکنه تو هم تموم بشی. دوری خیلی درده، حتی از دلتنگی و خاطره و حسرت و ترس هم درد تره. همه‌یِ اینا از دلِ دوری کشیده میشه بیرون. مثلا وقتی دلتنگِ یک بار دیگه نگاه کردنش میشی، وقتی به یاد میاری که وقتی نگاهش رو شکار میکردی با خجالت سر پایین مینداخت، وقتی یاد اون خنده های خجالتی میوفتی، وقتی دلت میخواد فقط یک بار برگردی به اون زمان و فقط یه بارِ دیگه شانستو برای داشتنش امتحان کنی، و وقتی میترسی که اون دیدار، آخرین دیدار بوده باشه، وقتی به تک تک این لحظه فکر میکنی یادت میاد که اینقدر دوری که هر چقدر دست دراز کنی نمیتونی دستاشو بگیری و اینقدر دوره که شاید فراموشت کرده باشه. اگر هنوز نزدیکه با یه دوربینِ شکاری، تک تک لحظاتتون رو ته ته تهِ ذهنت ثبت کن، یکاری کن همیشه بمونه چون زود میفهمی دوری بد دردیه. #حانیه‌نویس

اللّهم‌عجل‌لولیک‌الفرج؛

بسم الله؛

لطفا مرا از گروه های خانوادگی ریمو کنید👍

یکی دلمو با اسمت، به دلت دوخته🖤:).

من در حالی که دارم یه زنداییم راجع به محمد الجنامی اطلاعات میدم و باهم فنگرلی میکنیم

خیلی حال میده یه نفر باشه که راجع به همه چی همراهیت کنه😭✨

زنداییم با اینکه سنش زیاده ولی با اختلاف تو خانواده>>>>>>

چرا نمیتونم خودم رو موظف و مجبور به عمل کردن به یه برنامه یا یه کار بکنم؟

از غم زیاد از خود کربلا تا مرز مهران فقط گریه کردم و هر لحظه سنگینی رو قلبم بیشتر میشه (:

جدا عصبی میشم کسانی که هیچ درک و تجربه ای حتی مشابه اربعین نداشتن راجع بهش اظهار نظر میکنن، و حتی نقد میکنن اینجاش اونطوریه، فلان جاش اونطوریه، عراقیا اینطورین، فارس ها تویِ اربعین اینطورین. عزیزم یه لحظه توقف کن! بیا و یه لطفی کن دیگه حرف نزن.