تابستانی که از آن گذشتم به اندازه‌یِ تابستانِ سالِ گذشته برایم پر بار و البته به آن اندازه نا امید کننده و حالت تهوع آور هم نبود. کار کردن را تجربه کردم و خود را فردی کار گریز یافتم، اولین هایِ زیادی را تجربه کردم. مثلا اولین تجربه‌یِ دوستانه کافه رفتن. درست است که کمی دیر تجربه کردم اما دوستش داشتم، از عمق قلبم. رفاقت را جایی خارج از مدرسه یافتم و شاید کمی بیشتر از گدشته اراده را در خودم رشد دادم. کنارگذاشتنِ این یک کفه دستِ نفرین شده برای چند روز، دیدار بعد از چندین سال با دوست هایِ قدیمی، بازدید از مکانِ تاریخی و فرهنگی علی‌رغمِ علاقه‌یِ باطنی، به دست گرفتنِ چند روزه اموراتِ خانه، تنهایی در خیابان ها چرخیدن، یافتنِ یک دوستِ همفکر، در بر گرفتنش، آشپزی، طراحی، نوشتن، کتاب خواندن، ساختن، کادو دادن، و از این دست روح نوازی هایِ کوچک، یاد آوریِ تعلیماتِ پیشین، رسیدن به یک ایده و پیگیری آن تا مرحله‌یِ فیلنامه‌یِ تصویری، تولد گرفتن و غافلگیری، زیارتِ حضرت عشق همراهِ احساساتِ جدید و نگرشیِ نو تر، دل به در دریا زدن و امتحانِ آرزو‌هایِ دست نیافتنی و صد ها جوشش و غلیانِ احساسات و عواطفِ متفاوت دیگر در من. شاید من آنقدر ها نتوانستم شبیهِ برنامه هایِ ذهنی ام عمل کنم اما از این تابستان بیش از شانزده تابستانِ قبل راضی ام. ممنونم. - #حانیه‌نویس

-

-

تابستون‌؛

اون ادمی که شبِ سی و یک شهریور از ذوق فردا خوابش نمیبرد کجا رفت؟

بازسازی یکی از عکس پروفایل های کاکائو ؛

حقیقتا این خیلی بامزسسسس:)))))

میزارمش در روز های آتی پروفایلِ اینجا😭

به صورت عجیبی دوسش دارم و به صورت عجیبی هر کدوم از عکس ها یه جوری شرحِ حالِ تابستونِ امسالمه.

ولی جدی با اینکه زود گذشت چقدر خاطره ساختم بچه ها:)

سر کار رفتنم خودش یه سریالِ ۲۵ قسمتی بود:))))