امروز از صبح روز خوبی رو شروع کردم و خیلی از بابتش خوشحالم.

دوتا عکس زیبا دارم دلم نمیاد باهاتون به اشتراک بذارم😭

خیلی یوسنسنسمسمسمسمس عه، میخوام#دورت_بگردم😭.

-

عقرب عاشقو واقعا دیگه نمیتونم.

یعنی هیچکدومتون نمیبینید با من همزاد پنداری کنید؟😭

دیروز روزِ خوبی نبود، از صبحش، من نمیخواستم حتی از جام بلند شم، مدرسه رفتن و غیره و ذلک که هیچی.

از اون سمت مدرسه داره خوب باهامون تا نمیکنه این روزا، تقریبا هفته سوم مدرسس و ما سه روز از هفته رو وقتمون رو داریم تلف میکنیم، میریم میبینیم عا معلم نداریم، عه یه درسو دوبار داریم، عه یه سری زنگ خالی داریم ولی مدرسه حتی نمیذاره ما اون ساعات درس بخونیم، معلم میفرسته😂.

حالا کاری به اینا ندارم این رو کلیتِ یک روزِ بد در نظر بگیرید. ولی من طلسم فکر میکنم یک هفته و خورده ایم رو شکستم و دیروز دوباره درس خوندن رو شروع کردم.

این یه هفته دوره‌یِ بیماری رسما من رو به همون آدمِ تنبلِ درس نخونِ قبل تبدیل کرده بود و حتی با اینکه دیروز هم خیلی وقت تلف کردم، اما حداقلش این بود که شروع کردم.

تازه تکالیفِ درس تخصصیم رو انجام دادم و بعد از مدت ها کار کردنِ با نرم افزار اینطوری بودم که: دلم برات تنگ شده بود یاسنسنسمششمشم😭💘✨

واقعا کاش روزای تخصصیمون رو نمیذاشتم شنبه و چهارشنبه، من نیاز دارم وسطِ هفته یه روز بتونم احساس زندگی کنم. کلاس تخصصی واقعا این خاصیت رو داره، با اینکه معلم از دست ما آسی میشه و ما اذیتش میکنیم، و گاهی هم خوابمون میگیره ولی حداقلش اینه که ما باهم در تعاملیم. من سر کلاس تخصصی پونزده ها رفیق دارم ولی روز هایی که درس عمومی داریم اینطور نیست. ما یک جمعِ چهارنفره ایم که میخوایم بزنیم از عصبانیت هما رو بدریم.